Οι λιμενεργάτες που απεργούν από πάνω μέχρι κάτω στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ είναι, πολιτιστικά και γεωγραφικά, έναν κόσμο μακριά από τους ηθοποιούς και τους συγγραφείς του Χόλιγουντ που έκαναν τετράμηνη απεργία πέρυσι. Αλλά οι διαμαρτυρίες τους έχουν μια κοινή βασική αρχή: Δεν θέλουν τα ρομπότ να παίρνουν τις δουλειές τους.
Είναι ένας απεργιακός αγώνας που μπορείτε να περιμένετε να δείτε να παίζεται πολύ περισσότερο, καθώς ο προηγμένος αυτοματισμός και η τεχνητή νοημοσύνη εισχωρούν σε σχεδόν κάθε εργατικό δυναμικό.
Η απεργία των λιμανιών της Ανατολικής Ακτής προσελκύει μεγάλη προσοχή για την πιθανή αναστάτωση που μπορεί να προκαλέσει στην αμερικανική οικονομία. Αυτό ακριβώς είναι το θέμα.
Η εργασία στην ξηρά είναι εξαντλητική και οι άνθρωποι που εργάζονται στα λιμάνια είναι ζωτικής σημασίας για τη μεταφορά όλων των υλικών που θέλει κανείς να αγοράσει στα ράφια των καταστημάτων. Χωρίς λιμενεργάτες, για παράδειγμα, σημαίνει χωρίς μπανάνες (ή οτιδήποτε άλλο), που σημαίνει με τη σειρά του ότι δεν υπάρχουν κέρδη για τις εταιρείες που τις παράγουν και τις αποστέλλουν.
Η απεργία που ξεκίνησε τα ξημερώματα της Τρίτης αφορά δύο βασικά ζητήματα: Μισθούς και αυτοματισμούς. Ήδη γύρω από τα λιμάνια, εργαζόμενοι έχουν πλημμυρίσει τους χώρους με πινακίδες που γράφουν «τα ρομπότ δεν πληρώνουν φόρους» και «η αυτοματοποίηση βλάπτει τις οικογένειες». Οι ίδιοι μάχονται ενάντια σε μια τάση που οι λιμενικοί φορείς θέλουν σε μεγάλο βαθμό να δουν να επιταχύνεται: Περισσότεροι γερανοί και φορτηγά χωρίς οδηγούς να μεταφέρουν εμπορεύματα από πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, με λιγότερους ανθρώπους να ζητούν χρήματα.
Φυσικά, τα οικονομικά του αυτοματισμού δεν είναι τόσο απλά. Ενώ οι έρευνες δείχνουν ότι η αυτοματοποίηση έχει προφανή οφέλη, όπως χαμηλότερο λειτουργικό κόστος και λιγότερα λάθη που σχετίζονται με τον άνθρωπο, η αυτοματοποίηση λιμένων δεν βελτιώνει σημαντικά την απόδοση από μόνη της, σύμφωνα με έκθεση της McKinsey του 2018.
Τα αυτοματοποιημένα λιμάνια «είναι γενικά λιγότερο παραγωγικά από τα συμβατικά αντίστοιχά τους» και η απόδοση των σημαντικών κεφαλαιουχικών τους επενδύσεων υπολείπεται του κανόνα του κλάδου, σύμφωνα με τους ηγέτες του χώρου που συμμετείχαν στην έρευνα της McKinsey (η έκθεση σημειώνει, ωστόσο, ότι ο «προσεκτικός σχεδιασμός και διαχείριση» μπορούν να ξεπεράσουν αυτές τις προκλήσεις).
Ωστόσο, η αυτοματοποίηση είναι ξεκάθαρα μια τάση και τα στελέχη της ναυτιλίας των ΗΠΑ φαίνεται να κοιτάζουν με φθόνο τα σύγχρονα λιμάνια στην Κίνα, τη Σιγκαπούρη και την Ευρώπη.
«Ο υπόλοιπος κόσμος μάς κοιτάζει υποτιμητικά γιατί παλεύουμε με την αυτοματοποίηση», είπε ο Dennis Daggett, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της International Longshoremen’s Association, έξω από το λιμάνι της Νέας Υόρκης και του Νιου Τζέρσεϊ την Τρίτη το πρωί. «Θυμηθείτε ότι αυτή η βιομηχανία, αυτή η ένωση προσαρμόστηκε πάντα στην καινοτομία. Αλλά δεν θα προσαρμοστούμε ποτέ στα ρομπότ που παίρνουν τις δουλειές μας».
Οι ανησυχίες των λιμενεργατών είναι εύλογες.
Ο αυτοματισμός δεν θα τερματίσει εντελώς την ανάγκη για ανθρώπινη εργασία, αλλά θα μειώσει σημαντικά τον αριθμό των εργαζόμενων στη μισθοδοσία, όπως ακριβώς έχει κάνει σε πολλούς κλάδους, συμπεριλαμβανομένης της αυτοκινητοβιομηχανίας και της εξόρυξης. Μια έκθεση από το Economic Roundtable διαπίστωσε ότι η αυτοματοποίηση εξάλειψε 572 ρόλους πλήρους απασχόλησης στα λιμάνια του Λονγκ Μπιτς και του Λος Άντζελες το 2020 και το 2021.
Το συνδικάτο των longshoremen, του βορειοαμερικανικού εργατικού σωματείου που εκπροσωπεί εργάτες κατά μήκος της ανατολικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, της ακτής του Κόλπου, των Μεγάλων Λιμνών, του Πουέρτο Ρίκο και των εσωτερικών πλωτών οδών, απαιτεί αύξηση της αμοιβής κατά 5 δολάρια την ώρα σε κάθε ένα από τα έξι χρόνια κατά τη διάρκεια της επόμενης σύμβασης και «αεροστεγής» γλώσσα ότι τα λιμάνια δεν θα εισάγουν αυτοματισμούς «ή ημι-αυτοματισμούς».
Η προσπάθεια εισβολής του αυτοματισμού στο χώρο εργασίας των αποκαλούμενων γαλάζιων κολάρων (χειρωνακτική εργασία ή ειδικευμένα επαγγέλματα) αποτελεί αντικείμενο διαμάχης εδώ και χρόνια και έγινε κεντρικό σημείο διαμάχης και στις περσινές απεργίες στο Χόλιγουντ, καθώς ηθοποιοί και συγγραφείς προσπαθούν να προστατεύσουν το δημιουργικό τους έργο από την αντιγραφή από την Τεχνητή Νοημοσύνη.
Αλλά το άγχος του αυτοματισμού διαχέεται γρήγορα και στην εργασία γραφείου, όπου οι διευθυντές υιοθετούν την Τεχνητή Νοημοσύνη με την ελπίδα να αντικαταστήσουν την ανθρώπινη εργασία ή να ενισχύσουν την παραγωγή.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, μια έρευνα μεγάλων αμερικανικών εταιρειών διαπίστωσε ότι περισσότερο από το 60% σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει την Τεχνητή Νοημοσύνη εντός του επόμενου έτους για να αυτοματοποιήσει εργασίες που έκαναν προηγουμένως οι εργαζόμενοι.
Η Sameera Fazili, πρώην αναπληρώτρια διευθύντρια του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου στην κυβέρνηση Biden, είπε ότι οι εργαζόμενοι σε μεγάλο βαθμό δεν λένε «όχι» σε όλους τους αυτοματισμούς, αλλά μάλλον ότι θέλουν μια φωνή στη διαμόρφωση του τρόπου με τον οποίο θα μεταμορφωθεί ο χώρος εργασίας. Και αυτό το άγχος είναι μέρος αυτού που οδηγεί το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την οργάνωση της εργασίας.
«Όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα περιβάλλον όπου, δεν είναι σαν να χάνουν οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι μέτοχοι –μπορούν να συνεχίσουν να πληρώνονται… Όλος όμως ο κίνδυνος επιβαρύνει τους άλλους εργαζόμενους και την εταιρεία», είπε η Fazili. «Και νομίζω ότι είναι ενδιαφέρον το ότι οι άνθρωποι λένε “όχι” πια και προσπαθούν να δοκιμάσουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την οργάνωση των εργαζομένων ως τρόπο ώστε να έχουν αυτή τη φωνή».
Συμπερασματικά, τα robots έρχονται για όλους μας και γι’ αυτό το αποτέλεσμα της απεργίας στα λιμάνια είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Όπως έγραψε την Τρίτη η αρθρογράφος της Washington Post, Heather Long, η απεργία είναι «μια πρώιμη μάχη καλοπληρωμένων εργαζομένων ενάντια στον προηγμένο αυτοματισμό. Θα έρθουν και πολλά άλλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου