Πώς η Δύση έχει απέναντί της μόνο και πάντα «χασάπηδες»

https://www.antinews.gr/54236/kosmos/pos-i-dysi-echei-apenanti-tis-mono-kai-panta-chasapides/

Αν ο θάνατος του Εμπραχίμ Ραϊσί οφείλεται σε σχέδιο εξόντωσής του, τότε, σύμφωνα με δυτικούς αξιωματούχους, εισερχόμαστε σε «φάση άμεσου πολέμου»

Της Μαρίας Δεναξά

Μετά τον «χασάπη» της Βαγδάτης, τον «χασάπη» της Λιβύης και τον «χασάπη» της Συρίας, προστέθηκε κι ο «χασάπης» του Ιράν στο πάνελ των δυτικών ΜΜΕ, τα οποία χωρίς κανένα ίχνος αμεροληψίας χαρακτηρίζουν «χασάπηδες» όποιους ηγέτες δεν είναι αρεστοί στο δυτικό κατεστημένο, το οποίο πλέον είναι πέρα για πέρα οφθαλμοφανές πως οδηγεί την ανθρωπότητα σε ένα ανεπανάληπτο χάος.

Και για να μην παρεξηγηθώ. Δεν έχω καμία αδυναμία στα χασαπιά και στους χασάπηδες, είτε είναι εξ ανατολών είτε είναι οι δυτικοί ιμπεριαλιστές, που από το 2000 ανοίγουν αιματηρά μέτωπα και τα αφήνουν να αιμορραγούν, εις βάρος όχι μόνο όσων τους αλέθει η πολεμική κρεατομηχανή, αλλά εις βάρος όλων και προπάντων της ειρήνης και του μέλλοντος των παιδιών μας, που, όπως δείχνουν οι πολεμοχαρείς ενέργειές τους, ποσώς τους ενδιαφέρει!

Ωστόσο, πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Αφήνοντας «εκτός» τη σκιώδη καταστροφική ανάμειξη των ΗΠΑ στην ανοιχτή πληγή της Λατινικής Αμερικής, έχουμε και λέμε: Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Ουκρανία, Συρία, Παλαιστίνη… Αλήθεια, ποιος απ’ όλους τους χασάπηδες ευθύνεται για τόση απερίγραπτη αιματοχυσία; Ποιος από όλους τους χασάπηδες έχει προκαλέσει ατελείωτα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα κι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, για τα οποία κατά περίσταση κάνει τα στραβά μάτια; Ποιος χασάπης επιχειρεί παρεμβάσεις εντός κρατών που οι ηγεσίες τους δεν είναι αρεστές; Ποιος χασάπης παραπληροφορεί, κόβει την πρόσβαση στην ενημέρωση… κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ.

Λεπτομέρειες, θα μου πείτε, όπως και τα παρακάτω γεγονότα:

– 7 Μαΐου – πληροφορίες για απόπειρα δολοφονίας κατά του πρίγκιπα διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας.

– 13-14 Μαΐου – προειδοποιήσεις για στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία.

– 15 Μαΐου – απόπειρα δολοφονίας κατά του πρωθυπουργού της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο.

– 16 Μαΐου – σύλληψη πολίτη που είχε απειλήσει τον πρόεδρο της Σερβίας Αλεξάντερ Βούτσιτς.

– 19 Μαΐου – συντριβή του ελικοπτέρου του Εμπραχίμ Ραϊσί.

– 19 Μαΐου – απόπειρα πραξικοπήματος στη Λ.Δ. Κονγκό, με τη συμμετοχή Αμερικανών πολιτών.

Προσωπικά δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Σχετικά με την τύχη του προέδρου του Ιράν Εμπραχίμ Ραϊσί, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι ξεκάθαρο αν ο θάνατός του δεν ήταν μέρος καλοσχεδιασμένης επιχείρησης εξόντωσης ή ατύχημα. Ωστόσο, αν πρόκειται για σενάριο εξόντωσης, τότε, σύμφωνα με δυτικούς αξιωματούχους, εισερχόμαστε σε «φάση άμεσου πολέμου».

Είναι καλό να γνωρίζουμε πως το διπλό σύστημα εξουσίας στο Ιράν, όπου συνυπάρχουν ένας πρόεδρος κι ένας πνευματικός ηγέτης, είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην υπάρχουν αναντικατάστατοι άνθρωποι. Όλο το προσωπικό του δημόσιου τομέα έχει εκπαιδευτεί αναλόγως, οπότε εφεδρείες υπάρχουν.

Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος για τον οποίο ο θάνατος του στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, έπειτα από αμερικανική επίθεση το 2020, δεν οδήγησε στην κατάρρευση του συστήματος κρατικής ασφάλειας ούτε αποδυνάμωσε τους φρουρούς της Ισλαμικής Επανάστασης IRGC. Ένας άλλος στρατηγός πήρε αμέσως τη θέση του. Λιγότερο προβεβλημένος, αλλά όχι λιγότερο έμπειρος και αποτελεσματικός.

Το ίδιο αναμένεται να συμβεί για τον Ραϊσί. Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και για τον ανώτατο ηγέτη. Αν αποδειχτεί ότι η συντριβή του ελικοπτέρου ήταν σαμποτάζ, τρομοκρατική επίθεση ή απόπειρα δολοφονίας, τότε το Ιράν έχει επανειλημμένα δείξει ότι περιμένει τον επιτιθέμενο.

Η κλίμακα αυτού του περιστατικού, αν δεν είναι εσωτερικό ξεκαθάρισμα, θα μπορούσε να έχει τόσο σοβαρές συνέπειες στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο που, θέλοντας και μη, το μυαλό πολλών πήγε από την πρώτη στιγμή στην εκδοχή της απόπειρας δολοφονίας. Επιπλέον, το Ισραήλ φαίνεται να είναι το μέρος που ενδιαφέρεται περισσότερο για τη μεγάλη σύγκρουση.

Ας μην ξεχνάμε το ισραηλινό χτύπημα στην ιρανική διπλωματική αποστολή στη Συρία την 1η Απριλίου. Ήταν μια αποτυχημένη προσπάθεια της ισραηλινής ηγεσίας να παρασύρει την Τεχεράνη σε έναν μεγάλο πόλεμο, από τον οποίο οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν. Το Ιράν απάντησε σκληρά αλλά προσεκτικά.

Αν αποδειχτεί ότι το περιστατικό με το προεδρικό ελικόπτερο είναι συνέχεια αυτής της ιστορίας, τότε η κατάσταση θα μπορούσε να γίνει ένας «μαύρος κύκνος» κι ο κόσμος μας να βρεθεί και πάλι στα πρόθυρα ενός μεγάλου πολέμου…