Γιατί λησμονοῦμε τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους; Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

 https://www.fotgrammi.gr/%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%E1%BF%A6%CE%BC%CE%B5-%CF%84%E1%BD%B8-%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%E1%BF%A6-%E1%BC%94%CE%B8%CE%BD%CE%BF%CF%85%CF%82/

Τὸ Τάμα τοῦ ἔθνους, τὸ τάμα τοῦ Κολοκοτρώνη, ἦταν τάμα πίστεως καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν ἐλευθερωτή μας Χριστό. Τὸ τάμα ἀκόμη παραμένει ἀνεκπλήρωτο, ἀφοῦ 200 χρόνια μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση, τὸ ἔχουμε βάλει στὸ «χρονοντούλαπο» καὶ ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες οὔτε ἔχουμε τὴν ἐπιθυμία τῆς ὑλοποιήσεώς του. Ἡ ἐκπλήρωση τοῦ τάματος στὸν Σωτήρα μας Χριστὸ ἀποτελεῖ ἔκφραση δοξολογίας σὲ Αὐτόν, τὸν πανάγαθο Θεό, τὸν  φιλάνθρωπο καὶ ἐλευθερωτή μας τόσο ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς ἑκάστοτε ἐπιβούλους τῆς ἐλευθερίας τῆς αἱματοπότιστης πατρίδος μας, τῆς Ἑλλάδας μας. Αὐτῆς πού δυστυχῶς, σήμερα μόνο μὲ τὰ χείλη τὸν τιμᾶ, ἂν τὸν τιμᾶ, ἀλλὰ ἡ καρδία της «πόῤῥῳ ἀπέχει» (Ματθ. ιε΄ 8) ἀπὸ Αὐτόν. Αὐτῆς ποὺ τὸν ὀνόμασε «Ἐλευθερωτή» καὶ τοῦ ἔταξε τὴν ἀνέγερη ἑνὸς περικαλλοῦς  Ναοῦ.

Θέλουμε νὰ λησμονήσουμε, οἱ ἐπιγενόμενες γενιὲς τοῦ Κολοκοτρώνη καὶ τῶν ἠρωϊκῶν μας ἀγωνιστῶν, οἱ νέες γενιὲς τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, στοὺς ὁποίους δὲν διδάσκεται ὁ φωτεινὸς Εὐαγγελίου λόγος, νὰ λησμονήσουμε τὸν Ἐλευθερωτὴ Χριστό μας, ἀφοῦ αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ σύγχρονη παγκόσμια παιδαγωγικὴ τοῦ σκότους.  

Αὐτὴ θέλει νὰ λησμονηθεῖ, ὅτι ὁ Χριστός μας μᾶς ἐλευθέρωσε διδάσκοντάς μας τὴν ἑκούσια πτωχεία, τὴν ἀκτησία, τὴν κοινοκτημοσύνη, τὶς ἀρετὲς τοῦ Νικηταρᾶ, τοῦ Καποδίστρια, τοῦ Πλαστήρα καὶ τόσων ἄλλων ἐπιφανῶν προγόνων μας.

   Θέλει νὰ λησμονηθεῖ, ὅτι ὁ  ἄνθρωπος ποὺ χρεώνεται μιὰ φορά, μένει χρεώστης γιὰ πάντα καὶ σὰν τὸ ἄλογο, ὅταν τοῦ φορέσουν χαλινάρι, ἀναγκάζεται νὰ δεχθεῖ στὴν ράχη του τὸν ἕνα καβαλλάρη μετὰ τὸν ἄλλον.

   Θέλει νὰ λησμονήσουμε τὸ τάμα τοῦ ἔθνους τῶν προγόνων μας καί, φυσικά, κάθε προσπάθεια γιὰ πραγμάτωσή του βρίσκει τὶς πόρτες κλειστὲς καὶ ἀμπαρωμένες. Ἔτσι καὶ οἱ μακροχόνιοι ἀγῶνες τῶν ἐργαζομένων «ἰδίαις χερσί» (Α΄ Κορ. δ΄ 12) πρὸς  ἐπίτευξη τοῦ τάματος, Ἰωάννου καὶ Αἰκατερίνης Ἀναγνωστοπούλου, τῶν συνεύνων, δὲν ἔχουν τοὐλάχιστον μέχρι σήμερα, αἴσια κατάληξη. Τὸ ζεῦγος Ἀναγνωστοπούλου τονίζει πρὸς κάθε κατεύθυνση ὅτι γιὰ τὸ τάμα τοῦ ἔθνους  δὲν ζητᾶ χρήματα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Πολιτεία, ἀλλὰ μόνον τὴν εὐλογία τῆς πρώτης καὶ τὴ νομοθετικὴ διευκόλυνση τῆς δευτέρας. Ἡ εὐχή μας παραμένει ζῶσα καὶ ἐνεργὴ γιὰ παραγμάτωση τοῦ τάματος τοῦ ἔθνους μας, τῆς πρὸς τὸν Σωτήρα μας Χριστὸ ὑποχρεώσεως ὅλων μας.      

 

   2α Φεβρουαρίου 2024

 

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας