Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ - οι Θεομηνίες και οι επιδημίες καθώς και οι κακοπραγίες των αντίχριστων

 

https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2023/09/blog-post_89.html

( θα διαβάσετε και θα καταλάβετε)

«Διότι ὅποιος μόνον δὲν δεχθεῖ τὴν σφραγῖδα του καὶ μόνον σωθήσεται, ἐπειδὴ μένει εἰς αὐτὸν ἡ σφραγὶς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ λυτρώνει τὸν πιστὸν ἀπὸ τὴν βάσανον τοῦ Ἅδου» 

Όσιος Νείλος ο Μυροβλύτης ΠΗΓΉ

ΤΟ ΤΙΜΙΟΝ ΞΥΛΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ φώτο

▪️Τὸ Τίμιον Ξῦλον εἶναι ὁ πολυτιμώτερος πνευματικὸς θησαυρὸς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους. Στὸ καθολικὸ της φυλάσσονται σήμερα δεκατρία τεμάχια Τιμίου Ξύλου, τέσσερα μεγάλα σὲ εἰδικὲς σταυροθῆκες καὶ ἐννέα μικρὰ σὲ λειψανοθῆκες μαζί μὲ ἄλλα ἅγια Λείψανα. 

▪️Ὅλα ἔχουν σχῆμα σταυροῦ ἢ βρίσκονται μέσα σὲ χρυσοὺς ἢ ἀργυροὺς σταυρούς. Ὅλα αὐτὰ τὰ τεμάχια Τιμίου Ξύλου ἀρχικὰ συναποτελοῦσαν τὸ περίφημο μέγιστο ἀνὰ τὸν κόσμο τεμάχιο, τὸ ὁποῖο δώρισε στὸν ἱδρυτὴ καὶ κτίτορα τῆς μονῆς. Ὅσιο Παῦλο τὸν Ξηροποταμηνὸ ὁ αὐτοκράτωρ

Ρωμανὸς κατὰ τὸν 10ο αἰῶνα. 

Τὸ πρῶτο ἀπὸ αὐτὰ τὰ τεμάχια εἶναι τὸ μεγαλύτερο καὶ περιφημότερο στὸν κόσμο καὶ φέρει στὸ κάτω ἄκρο του μία ἡλοπὴ, μία δηλ. ἀπὸ τὶς τρύπες ποὺ ἄνοιξαν τὰ καρφιὰ τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρ

 Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 ▪️Ἐπειδὴ ὁ Χριστός, ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, ἁγίασε κατὰ τοὺς θεολόγους τὸ στοιχεῖον τοῦ ἀέρος, δηλ. τὴν ἀτμόσφαιρα, ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἐπικαλεῖται τὴν χάρι καὶ θαυματουργὸ ἐνέργεια τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐναντίον τῶν ἐπιδημιῶν, τῶν μεταδοτικῶν ἀσθενειῶν, τῶν ἀκραίων καιρικῶν φαινομένων καὶ τῶν πυρκαϊῶν. 

▪️Καὶ ἐπειδὴ οἱ ἀνωτέρω θεομηνίες συνέβαιναν συχνὰ πρὸς τὸ τέλος τοῦ καλοκαιριοῦ, κάθε Αὔγουστο στὴν Κωνσταντινούπολι γινόταν ἐπίσημη «πρόοδος» (δηλ. ἔξοδος, παρουσίασις) τῶν Τιμίων Ξύλων ἀπὸ τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα σὲ διάφορα σημεῖα καὶ ἁγιάσματα τῆς Πόλεως μὲ λιτανεῖες καὶ δεήσεις. Ὑπόλειμμα αὐτοῦ τοῦ βυζαντινοῦ ἐθίμου εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Προόδου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατὰ τὴν 1η Αὐγούστου. Πολλὰ θαύματα κατὰ τῶν ἀνωτέρω θεομηνιῶν ἀποδίδονται καὶ στὸ Τίμιο Ξῦλο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου κατὰ τὸ ἀπώτερο καὶ πρόσφατο παρελθόν.

 ▪️Κατὰ τὸν 18ο αἰῶνα ἐπιδημία πανώλους (πανούκλας) στὴν ἁγιορειτικὴ Σκήτη τοῦ Προφήτου Ἠλιοὺ κοντὰ στὶς Καρυὲς σταμάτησε, ὅταν λιτανεύθηκε ἐκεῖ ὁ Τίμιος Σταυρός. 

▪️Ἐπίσης ἡ μεγάλη δασοπυρκαγιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους τὸν Αὔγουστο τοῦ 1990 ἔκαψε περιμετρικὰ τὸ νότιο τμῆμα τῆς Ἀθωνικῆς Χερσονήσου καὶ σταμάτησε μετὰ ἀπὸ δεκατρεῖς μέρες τὸ πρωῒ τῆς 14ης Αὐγούστου στὸ ρέμα τοῦ Ξηροποτάμου, ὅπου εἶχαν προηγουμένως λιτανεύσει μὲ τὸ Τίμιο Ξῦλο οἱ Ξηροποταμηνοὶ μοναχοί.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

▪️Ὦ τρισμακάριστε Σταυρὲ καὶ πανσεβάσμιε, σὲ προσκυνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ μεγαλύνομεν, ἀγαλλόμενοι τῇ θείᾳ σου ἀνυψώσει. Ἀλλ᾿ ὡς τρόπαιον καὶ ὅπλον ἀπροσμάχητον, περιφρούρει τε καὶ σκέπε τῇ σῇ χάριτι, τοὺς σοὶ κράζοντας• χαῖρε ξῦλον μακάριον. 

▪️Πραγματικά, ὁ Tίμιος Σταυρός, ποὺ εἶναι τὸ ὑψηλότερο σύμβολο καὶ τρόπαιο τῆς Ὀρθοδοξίας, δίνει πνευματικὸ βάρος καὶ περιεχόμενο στὴ βασανισμένη ζωή μας καὶ μᾶς δείχνει τὸ δρόμο ποὺ βγάζει στὴν Ἀνάσταση. 

Ἂν μπορούσαμε ν᾿ ἀνακαλύψωμε ἕναν εὔκολο Χριστιανισμό, χωρὶς θλίψη καὶ δίχως Σταυρό, θὰ ἦταν ὁπωσδήποτε ψεύτικος. 

▪️Ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι «χαρμολύπη», εἶναι Πάθος, εἶναι Σταυρός. «Κηρύσσομεν Χριστὸν καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον», λέγει ὁ Ἀπ. Παῦλος.

 Κι ὁ Χριστὸς ὁ ἴδιος λέγει: «Ὅστις οὐ λαμβάνει τὸν Σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος». 

▪️Αὐτὸν τὸν σταυρό του ὅμως τὸν προσωπικό, ὁ κάθε Χριστιανὸς ποὺ πάσχει καὶ ὑποφέρει, τὸν γλυκαίνει κοιτώντας τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ.

▪️ Ἂς πλησιάσουμε ὅμως τὸ μυστήριο κι ἂς δοῦμε ποιός εἶναι ὁ δρόμος ποὺ περνάει κάτω ἀπὸ τὸν ἴσκιο τοῦ Σταυροῦ, τὸν ὁποῖο πρέπει ν᾿ ἀκολουθῇ ὁ πραγματικὸς Χριστιανός, γιὰ νὰ βρῇ τὴν λύτρωσι καὶ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του.

▪️Χωρὶς τὸν Σταυρό, ὁ Χριστιανὸς δὲν θά ᾿χε τὴν δύναμι νὰ προχωρήσῃ στὴ ζωή, ν᾿ ἀγωνιστῇ σκληρὰ μὲ τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὸν σατανᾶ καὶ νὰ βγῇ στὸ τέλος νικητής.

 Γιατὶ δὲν εἶναι τὸ ἁπλὸ ξῦλο ἢ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ ποὺ σχηματίζουμε ἐπάνω μας αὐτὰ ποὺ ἐνισχύουν τὸν Χριστιανό στὸν ἀγῶνά του, ἀλλὰ ἡ μυστικὴ δύναμις τῆς θυσίας καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Ἐσταυρωμένου. 

Ὅπως ἡ σημαία, ποὺ δὲν εἶναι παρὰ ἕνα κομμάτι χρωματιστὸ ὕφασμα, μᾶς κάνει στὸ πέρασμα ἢ στὸ θέαμά της νὰ ἀναρριγοῦμε, γιατὶ θυμόμαστε τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς Πατρίδος μας, ἔτσι καὶ μὲ τὸ Σταυρό: Ὁ νοῦς μας πηγαίνει στὸν Γολγοθᾶ καὶ στέκεται νοερὰ μαζὶ μὲ τὴν Παναγία καὶ κλαίει ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ ρουφᾶ ἀπὸ τὴν ἀνοιχτὴ θεία πληγὴ τὴν Ζωὴ ποὺ ἀνέβλυσε γιὰ τὴν δική μας λύτρωσι καὶ σωτηρία.

▪️Ἂν δὲ τὸν βλέπουμε ἔτσι τὸν Σταυρό, δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβουμε τὸ νόημα ποὺ κρύβουν οἱ στίχοι τῶν Χαιρετισμῶν τοῦ Σταυροῦ:

Χαῖρε, ὅτι ἀνυψούμενος συνανυψοῖς νῦν ἡμᾶς.

Χαῖρε, ὅτι προσκυνούμενος καθαγιάζεις τὰς ψυχάς.

▪️Βλέποντας ὅμως τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ μέσα ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς θέσεις τοῦ σωτηριολογικοῦ δόγματος τῆς Ἐκκλησίας, βλέπουμε ὅλη τὴν ζωή μας νὰ κρέμεται ἀπ᾿ τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, τὸ αἱματόβρεχτο φλάμπουρο τοῦ πιστοῦ Χριστιανοῦ.

▪️ Ἡ πεῖνα καὶ ἡ δίψα μας ἂς τελειώνουν στὸν Σταυρό. Ἡ ἀγωνία μας ἂς σταματᾷ στὸν Σταυρό. Τὰ προβλήματά μας ἂς φωτίζωνται

ἀπ᾿ τὸ πονεμένο φῶς τοῦ Σταυροῦ. Τὰ βάσανά μας καὶ οἱ πόνοι μας ἂς ξαλαφρώνουν μπροστὰ στὴν πίκρα καὶ τὴν ἀπερίγραπτη ὀδύνη ποὺ δέχθηκε γιὰ χάρη μας ὁ Ἐσταυρωμένος Ἰησοῦς. Τὰ πάντα ἂς λυτρώνωνται ἀπ᾿ τὴν θυσία τοῦ Σταυροῦ. Οἱ βρωμιὲς καὶ οἱ παλιανθρωπιὲς

ποὺ βάζει ὁ μισόκαλος γύρω μας, γιὰ νὰ ἀνακόψῃ τὴν πορεία μας πρὸς τὸν Χριστό, ἂς παίρνουν ἀπ᾿ τὸ «ζωομύριστον ξῦλον» μιὰν οὐράνια εὐωδία δικαίωσης καὶ σωτηρίας.

 ▪️Ἂς γίνῃ γιὰ μᾶς ὁ Σταυρὸς ἡ θύρα τῶν μυστηρίων καὶ ἡ οὐρανοστήριχτη σκάλα, ἀπ᾿ τὴν ὁποία θ᾿ ἀνεβοῦμε στὴν μακαριότητα τοῦ Παραδείσου, χωρὶς νὰ καταφέρουν νὰ μᾶς ἐμποδίσουν οἱ δαίμονες. 

▪️Ἂς θυμηθοῦμε ἐδῶ τὸ γνωστὸ περιστατικὸ τοῦ Γεροντικοῦ: Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βοστρηνός, ποὺ εἶχε λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ ἰδιαίτερο χάρισμα νὰ βγάζῃ ἀπ᾿ τοὺς δαιμονισμένους τὰ δαιμόνια, ρώτησε μιὰ μέρα τοὺς δαίμονες ποὺ κατοικοῦσαν μέσα σὲ κάποιες νεαρὲς κοπέλλες καὶ τὶς βασάνιζαν σκληρά: «Ποῖα πράγματα φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν Χριστιανῶν;»

 Καὶ ἐκεῖνοι τοῦ ἀποκρίθηκαν: «Ἔχετε ὄντως τρία πράγματα μεγάλα• ἓν μὲν ὅπερ φορεῖτε εἰς τὸν τράχηλον ὑμῶν (δηλ. τὸν ἅγιο Σταυρό)• καὶ ἓν ὅπερ λούεσθε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν (δηλ. τὸ ἅγιο Βάπτισμα)• καὶ ἓν ὅπερ τρώγετε εἰς τὴν σύναξιν (δηλ. τὴν θεία Κοινωνία)».

▪️ Ἔτσι ἀπ᾿ τὴν ἀπάντησι τῶν ἰδίων τῶν δαιμόνων φαίνεται πὼς τὰ φοβερώτερα ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ, ποὺ φοβοῦνται καὶ δὲν τολμοῦν νὰ ἀντιμετωπίσουν οἱ αἰώνιοι ἐχθροὶ τῆς σωτηρίας μας, εἶναι ὁ τίμιος Σταυρός, τὸ ἅγιον Βάπτισμα καὶ ἡ θεία Κοινωνία —ὅταν βέβαια τὰ «φυλάσσωμεν καλῶς».www.monastiriaka.gr

ΠΗΓΉ