Παρουσιάζομε τὸ σαφὲς καὶ μεστὸν νοημάτων κείμενον τῆς ὁμιλίας τοῦ ἀκραιφνοῦς Ὀρθοδόξου Θεολόγου κ. Λάμπρου Σκόντζου κατὰ τὴν παρουσίασιν τοῦ Πονήματος τοῦ Καθηγητοῦ κ. Νικολάου Κλέντου «ΤΑΞΙΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΗΣ ΚΘ΄ΜΑΪΟΥ ΘΡΗΝΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ».
Εὐχαριστίες καὶ συγχαρητήρια στὸν ἀξιότιμον κύριον Καθηγητή Λάμπρο Σκόντζο ποὺ ἔλαβε μέρος καὶ παρουσίασε μετὰ τοῦ κ. Ἀνδρέα Ζεάκι –Γλυνιὰ τὸ ἐν λόγῳ πόνημα.
Οἱ ἐνέργειες ὅλων μας ὠχριοῦν ἐνώπιον αὐτῶν ποὺ θὰ ἀκολουθήσουν, διότι, ὅταν τολμήσουν νὰ διαπραγματεύωνται μὲ τὸν ἀκοινώνητον Ἐπιφάνιον τῆς Οὐκρανίας, οἱ ὁμοβροντίες θὰ γίνωνται «τσουνάμι» (ἀπότομη μετατόπισις τεραστίων ποσοτήτων ὕδατος, ποὺ ἐκδηλώνεται σὲ κύματα ποὺ ὁδεύουν μὲ μέση ταχύτητα 756 χιλιομέτρων τὴν ὥρα).
Ὁ κ. Λαμπρος Σκόντζος ἀξίως παραλαμβάνει καὶ τὴν Τιμητικὴ Διάκρισιν ἀπὸ τὸν Ὅμιλο τῶν Κοινωφελῶν Φορέων μας :
Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν,
τοῦ Σωματείου «οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους»
τοῦ Διορθοδόξου Συνδέσμου «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος» καὶ
τὸ Περιοδικόν «Φωτεινὴ Γραμμή».
Ἡ παράδοσις ἐγένετο ἀπὸ τὸν Καθηγητὴν Θεολόγον κ. Θωμᾶ Ἰωαννίδη, ἐκπρόσωπον τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ).
Video: https://www.youtube.com/watch?v=0VkZ37L4FzM
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ – ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ τηλ. 210 3254321
Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΛΕΝΤΟΥ
(ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ 5-9-2022)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ.ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Οφείλω καταρχήν να ευχαριστήσω το «Ίδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών», του Σωματείου «Οι φίλοι πού Τάματος του Έθνους» και ονομαστικά το πολυσέβαστο ζεύγος Ιωάννη και Αικατερίνης Αναγνωστοπούλου, για την τιμή που μου έγινε, να είμαι, στην αποψινή σεμνή εκδήλωση,ένας από τους παρουσιαστές του αξιόλογου βιβλίου του κ. Νικολάου Κλέντου, το οποίο επιγράφεται: «ΤΑΞΙΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΗΣ 29ΗΣ ΜΑΪΟΥ – ΘΡΗΝΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ».
Ομολογώ ότι δεν είχα την τιμή και την ευκαιρία να γνωρίζω τον κ. Νικόλαο Κλέντο και την επιστημονική του δραστηριότητα, ως μουσικοδιδασκάλου και όχι μόνο. Τον γνώρισα μέσα από τις σελίδες τουειρημένουβιβλίου του και φυσικά από τις συστάσεις του ζεύγους Αναγνωστοπούλου. Το βιβλίο τουτο πήρα στα χέρια μου πρόσφατα, την προηγούμενη εβδομάδα, έχοντας περιορισμένο χρόνο εις βάθος μελέτης του. Παρά ταύτα, διαπίστωσα αβίαστα το εξ ύψους δοθέν τάλαντο του συγγραφέα,την επιστημοσύνη του και συνάμα την φιλότιμη προσπάθεια του να καλύψει ένα σημαντικό εξειδικευμένο κενό της βιβλιογραφίας όσον αφορά την διατήρηση και την προβολή της εθνικής μας μνήμης. Επίσης διαπίστωσα και την άριστη συμφωνία του με την ορθόδοξη διδασκαλία και την λειτουργική παράδοση και τάξη της Εκκλησία μας.
Ο κ. Ν. Κλέντος συνεχίζει επάξια το έργο του μεγάλου Έλληνα δασκάλουΣίμωνος Καρά, ο οποίος υπηρέτησε ως κανείς άλλος με συνέπεια την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας και ο οποίος μας άφησε μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη, την οποία οφείλουμε να τη σεβαστούμε και να την μεταβιβάσουμε στις επόμενες γενιές. Και τούτο διότι, αυτές είναι οι ρίζες μας και η εθνική μας ταυτότητα, η Ελληνορθοδοξία, η οποία κινδυνεύει να αφανιστεί στις τραγικές και αποκαλυπτικές ημέρες που ζούμε. Κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς εθνική ταυτότητα, έρμαια της παγκοσμιοποιήσεως, της πολυπολιτισμικής πλημμυρίδας, του Οικουμενισμού, του πνευματικού και θρησκευτικού συγκρητισμού, του υλισμού και του πανσεξουαλισμού, βιώνοντας μια πρωτόγνωρη πνευματική και ηθική κατάπτωση.
Θεωρώ πως ακριβώς αυτήν την αναγκαιότητα υπηρετεί και το εν λόγω βιβλίο,τη διάσωση, διατήρηση και διάδοση της εθνικής μας μνήμης. Να μείνει ζωντανή και να μην εξαφανιστεί στην χοάνη του σύγχρονου πνευματικού αποπροσανατολισμού, να μην τεθεί στο αραχνιασμένο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Διότι, στην αντίθετη περίπτωση, θα χάσουμε την εθνική μας πυξίδα, που είναι η ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας. Το έργο του κρίνεται αξιόλογο και μοναδικό στο είδος του από το γεγονός ότι πρόκειται για συλλογή σπάνιων υμνολογικών και ασματικών συνθέσεων, τις οποίες ο πολυτάλαντος κ. Ν. Κλέντος εμπλούτισε σημειολογικά, με την ευλογημένη, την αγιασμένη, την άφθαστη Βυζαντινή μας Μουσική, δημιουργώντας μια μοναδική σύνθεση, για την απόδοση τιμής στους πεσόντες υπερασπιστές της Βασιλίδος των Πόλεων, κατά την αποφράδα άλωση του 1453 από τους βαρβάρους, αλλόθρησκους ασιάτες Οθωμανούς.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως ηΒυζαντινή μας Μουσική, παρά τις κατά καιρούς περιπέτειές της, παραμένει εδώ και αιώνες μία από τις σπουδαιότερες αξίεςτης ελληνορθόδοξης παράδοσής μας. Όσοι υπηρετούν την ύψιστη αυτή εκκλησιαστική τέχνη, είτε ως δάσκαλοί της, είτε ως ψάλτες στα ιερά αναλόγια, γνωρίζουν την ανυπολόγιστη αξία της, την αναντικατάστατη λειτουργική της χρησιμότητα και το πολιτισμικό της μεγαλείο, ως μοναδικό στοιχείο της παγκόσμιας
πολιτισμικής κληρονομιάς. Πέραν αυτού, όπως τονίζει σε άρθρο του ο Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής ΑΠΘ, κ. Σταύρος Μπαλογιάννης: «Η Βυζαντινή Εκκλησιαστική μουσική είναι μια ειρηνική, πνευματική ψαλμωδία, η οποία έχει ως σκοπό την ανύψωση της ανθρώπινης ψυχής από τον γήινο κόσμο εις τον ουράνιο. Προκαλώντας το πνεύμα της γαλήνης, της απάθειας, της ηρεμίας, της αποτελεσματικής ενδοσκόπησης, της πραγματικής ενόρασης και αυτογνωσίας, η Βυζαντινή μουσική, εις μια αρμονική συνύφανση με την βυζαντινή εικονογραφία των ναών μας, γίνεται μια οδός εξαγνισμού της ψυχοσωματικής υποστάσεως του ανθρώπου».
Και πράγματι, όπως η Βυζαντινή Εικονογραφία είναι το «βιβλίο των αγράμματων» για τους πιστούς, η ΒυζαντινήΥμνογραφία και η Μουσική είναι το διδασκαλείο της ευσεβείας για κάθε πιστό! Συγκρίνοντας την βυζαντινή υμνογραφία και μουσική με αντίστοιχες θρησκευτικές υμνωδίες άλλων θρησκευτικών σχημάτων μπορούμε να διαπιστώσουμε αβίαστα την υπέρτατη αξία της και να την θεωρήσουμε ως ένα ακόμη καρπό του Αγίου Πνεύματος στο εκκλησιαστικό σώμα, το Οποίο βρίσκεται μέσα στην Εκκλησία μας, από την ημέρα της Πεντηκοστής, για να την καθοδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν», σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Ιωάννη,«εις καταρτισμό των αγίων», όπως τονίζει ο Απόστολος Παύλος.
Η ορθόδοξη λατρεία μας έχοντας δοξολογικό, ευχαριστιακό και ικετευτικό χαρακτήρα, εκφράζεται μέσα από τον άφθαστο υμνολογικό πλούτο και την αξεπέραστη βυζαντινή υμνωδία. Τόσο η Παλαιά Διαθήκη, όσο και η Καινή μας παροτρύνουν με πληθώρα αναφορών να ψάλλουμε και να υμνούμε τον Κύριο της Δόξης, όχι πεζά και άμουσα, όπως οι αιρετικοί και αλλόθρησκοι, αλλά «εν εν ήχωσάλπιγγος, εν ψαλτηρίω και κιθάρα, εν τυμπάνω και χορώ, εν χορδαίς και οργάνω, εν κυμβάλοιςευήχοις, εν κυβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον», που σημαίνει ότι η δοξολογία του Θεού πρέπει να είναι οντολογική, ολική συμμετοχή όλων των αισθήσεων του ανθρώπου.
Με τις λίγες μουσικολογικές μου γνώσεις θεωρώότι προς αυτή την κατεύθυνσηκινείται και η αξιέπαινη πρωτοβουλία του κ. ΝικολάουΚλέντου, να συλλέξει το υμνολογικό και ασματικό υλικό και να το εμπλουτίσει με βυζαντινή σημειολογία, ως ελάχιστη τιμήστην τελετή μνήμης για τους αοίδιμους πεσόντες της Αλώσεως, να σώσουν την θεόσωστη Βασιλεύουσα. Να επιμεληθεί επίσης τους υπέροχους ύμνους, τους θρήνους και τα τραγούδια του Γένους μας, τα οποία είναι συνυφασμένα με το εθνικό μας γίγνεσθαι και λειτουργούν λυτρωτικά και δημιουργικά στο εθνικό μας ασυνείδητο και το σπουδαιότερο: είναι σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη μας.
Μελετώντας το πόνημα του κ. Ν. Κλέντου, ομολογώ ότι με κατέλαβε ρίγος συγκινήσεως, όταν έφτασα στην περίφημη μουσική σύνθεση του 136ου Ψαλμού του Δαβίδ, ο οποίος, εξιστορώντας τα βάσανα των αιχμαλώτων Ιουδαίων στην μακρινήΒαβυλώνα, και τα θρηνητικά άσματα «επί γης αλλοτρίας», «επί των ποταμώνΒαβυλώνος», παραπέμπει στα βάσανα και τον θρήνο του υποδούλου Γένους,στην πιο φρικτή σκλαβιά που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Το ίδιο συγκινήθηκα και με τα μελοποιημένα τροπάρια στη μνήμη των μαρτύρων της Αλώσεως, τα οποία συνέθεσε ο μακαριστός μεγάλος Έλληνας και δάσκαλος Σίμων Καράς, τα οποία αποτυπώνουν μεν την φρίκη της Αλώσεως της βασιλίδος των Πόλεων και την υποδούλωση του Γένους μας στην τυραννία του αλλόθρησκου ασιάτη δυνάστη, αλλά δεν μένουν στην μοιρολατρική αποδοχή της υποδούλωσης. Δίνουν την βεβαία ελπίδα, ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι»! Μια ελπίδα η οποία, σαν κρυμμένη καίουσασπίθα, δεν έσβησε ποτέ μέσα από την αθάνατη ελληνική ψυχή. Και η οποία, δυστυχώς για τους σύγχρονους λογίς εθνομηδενιστές, η σπίθα αυτή σιγοκαίει ακόμη, μέχρι την τελική εθνική μας
αποκατάσταση. Μέχρι να αναστηθεί η Ρωμανία μας! Εξαίρεται σε αυτά η ανδρεία το θάρρος και η αυταπάρνηση των ηρωικών εκείνων Αγωνιστών οι οποίοι ευτύχισαν να χύσουν το αίμα τους, υπερασπίζοντας την πίστη του Χριστού και την Πατρίδα. Την χιλίων ετώναυτοκρατορία μας στην οποία δημιουργήθηκε και λειτούργησε ο σπουδαιότερος πολιτισμός και οι πανανθρώπινες αξίες της ανθρώπινης ιστορίας.
Ανάλογα σε αξία είναι και τα έτερα μαρτυρικά τροπάρια,ποίημα του σεβάσμιου και άξιου Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ, ο οποίος λαμπρύνει την τοπική Εκκλησία, που του εμπιστεύτηκε ο Χριστός και αποτελεί το αγλάισμα των σύγχρονων Επισκόπων, επιμένοντας να κηρύττει, με όλη τη δύναμη της ψυχής του, Ορθοδοξία και Ελλάδα. Να ομολογεί με περίσσιο θάρρος την μοναδικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας, την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ως την μοναδική, Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού και παράλληλα να διατρανώνει την φλογερή του φιλοπατρία, αψηφώντας τις παραφωνίες της σύγχρονης εθνομηδενιστικής λαίλαπας. Οι ποιητικές του συνθέσεις διαπνέονται από έντονη αισιοδοξία, πως εν τέλει το κακό θα νικηθεί και θα θριαμβεύσει το καλό, η δικαιοσύνη,η ειρήνη και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Διότι, Αυτός που κατευθύνει την ανθρώπινη ιστορία, χωρίς να παραβιάζει στην ανθρώπινη ελευθερία, είναι ο Χριστός, οδηγώντας την ανθρωπότητα στοσωστικό της τελεολογικό πέρας.
Αξίζει να σταθούμε και στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, το εμπεριέχει κείμενα του σεβαστού μας κ. Ιωάννου Αναγνωστοπούλου, του σύγχρονου αυτού ευπατρίδη, ο οποίος αφιέρωσε τα στερνά του βίου του στη δόξα του Χριστού και στην υπηρεσία του Γένους μας. Ετούτος ο σπουδαίος νεοέλληνας μαζί με την πολυσέβαστη σύζυγό του κ. Αικατερίνη Αναγνωστοπούλου, ανέλαβαν ένα από τα δυσκολότερα εθνικά έργα, την εκπλήρωση του Τάματος του Έθνους, διαθέτοντας ολόκληρη την περιουσία τους και αναλώνοντας τις σωματικές τους δυνάμεις, να πραγματοποιηθεί, μετά από δύο αιώνες, το Τάμα των ηρωικών αγωνιστών προγόνων μας στον Σωτήρα Χριστό, ως ύψιστη ευγνωμοσύνη, για την ευδοκία Του και την αρωγή Του να απελευθερωθεί το Γένος μας από την μακραίωνη τουρκικήσκλαβιά. Ο πρωτεργάτης του Εθνικού μας Αγώνα Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε οραματιστεί πως ο Θεός υπέγραψε την Ελευθερία της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του! Άλλωστε μόνο ως το θαύμα μπορεί να λογιστεί η Εθνική μας Παλιγγενεσία, ως δώρο του Θεού, η οποία άρχισε και τελείωσε πέραν πάσης λογικής! Αλλά,δυστυχώς το νεοελληνικό κράτος, δηλητηριασμένο από τα ολέθρια διδάγματα της αιρετικής Δύσης και του αεί βαρβαρικού φραγκισμού, όχι μονάχα λησμόνησε το Τάμα των Αγωνιστών, αλλά διάκειται εν πολλοίς εχθρικό στην ιδέα και κωλυσιεργεί για την πραγματοποίησή του! Στα κείμενά του, ο σεβαστός μας κύριος Ιωάννης Αναγνωστόπουλος εξιστορεί με ακρίβεια την ακμή της Ρωμανίας μας, την πτώση της και τα βάσανα του υπόδουλου Γένους μας κατά την μακραίωνη τουρκική τυραννία. Περιγράφει με γλαφυρότητα τα αίτια της Αλώσεως. Περισσότερο στέκεται στα επαναστατικά και τα μετεπαναστατικά χρόνια, όπου, όπως είπαμε, γίναμε επιλήσμονες των εθνικών μας διαθηκών. Παρουσιάζει λεπτομερώς τις πάμπολλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει για την πραγματοποίηση του υψηλού του εγχειρήματος.
Ευελπιστούμε όμως, πώς ο Δεσπότης μας Χριστός, ο κύριος της ιστορίας και υψηλός προστάτης του Γένους μας, θα παραμερίσει τελικά όλα τα εμπόδια και θα πραγματοποιηθεί η διαθήκη των ηρώων προγόνων μας. Θα ευδοκήσει να κτιστεί ο περίλαμπρος ναός Του, όπως τον οραματίστηκαν οι Αγωνιστές πρόγονοί μας και όπως τον συνέλαβε η ευλογημένη φαντασία του σεβαστού ζεύγους Αναγνωστοπούλου. Μέσα σ’ αυτόν θα δοξολογείται ο μόνος αληθινός Θεός, με την ορατή συμμετοχή του ευσεβούς λαού μας και την αόρατη παρουσία των αείμνηστων ευσεβών προγόνων μας διαθετών!
Κλείνοντας την μικρή και σύντομη παρουσίαση, απευθύνω τα θερμά μου συγχαρητήρια, τόσο στον αξιόλογο επιστήμονα και άνθρωπο κ. ΝικόλαοΚλέντο, όσο και στο σεβαστό ζεύγος Αναγνωστοπούλου, για την έκδοση του μνημειώδους αυτού
έργου, ένα πολύτιμο εγχειρίδιο τιμής στη μνήμη των ηρωικώς πεσόντων στην Άλωση της Πόλης μας. Ευελπιστούμε ότι αυτό θα αποτελέσει πολύτιμη εθνική παρακαταθήκη και στις επόμενες γενιές, ένα ακόμη σπουδαίο εθνικό ενθύμημα. Εύχομαι να βρεθούν και άλλοι ειδήμονες να μιμηθούν τον μουσικοδιδάσκαλο κ. Νικόλαο Κλέντο. Κι ακόμα, να βρεθούνφλογεροί πατριώτες εθελοντές, να πλαισιώσουν το μεγάλο εθνικοθρησκευτικόέργο που επιτελεί το ζεύγος Αναγνωστοπούλου!
Σας ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας να με ακούσετε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου