Του Δρα Χρίστου Τάρταρη, μέλους του ΙΗΑ
Από την 29 Μαΐου 2022, η Πατρίδα μας έγινε φτωχότερη, έχασε ένα διακεκριμένο τέκνο της, όμως το Πάνθεον των ηρώων της Ελληνικής ιστορίας έγινε πλουσιότερο, διότι προστέθηκε ένας ακόμη ήρωας της νεοελληνικής ιστορίας, ένα υπέρλαμπρο άστρο του οποίου η λάμψη θα παραμείνει εις το διηνεκές.
Ο Ιερολοχίτης Στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας, «υπέρ πλήρης ημερών» όπως συνηθίζουμε να λέμε, μας άφησε και προσχώρησε στο Πάνθεον των ηρώων της Ελλάδας. Γόνος πολυμελούς οικογένειας, γεννήθηκε στην Πουλίτσα, ένα μικρό αγροτικό χωριό της πεδινής Κορινθίας, στις 7 Ιανουαρίου 1921. Πήγε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου στο Κιάτο, όπου πήγαινε με τα πόδια, 10 χλμ. το πρωί και άλλα τόσα στο τέλος του σχολικού ωραρίου. Τελείωσε το Γυμνάσιο Κορίνθου, έδωσε εξετάσεις και μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων, το 1939, όπου ήταν τελειόφοιτος ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο μετέπειτα ήρωας της Μάχης του Ρίμινι, ο Ριμινίτης στρατηγός Γιάννης Κόρκας (1918-2006).
Η εισβολή των Ιταλών στις 28 Οκτωβρίου 1940 τον βρήκε πρωτοετή της Σχολής Ευελπίδων, με τη μητέρα του, της κυρά-Ουρανία να έχει στείλει άλλα τρία παιδιά της στον πόλεμο, τους δύο μεγάλους Χρίστο και Αντώνη επιστρατευμένους στρατιώτες του 6ου Συντάγματος Πεζικού Κορίνθου και τον Γιάννη, Ανθυπολοχαγό του 9ου Συντάγματος Καλαμάτας.
Ο Κωνσταντίνος έμεινε ως πρωτοετής στη Σχολή για την τήρηση της τάξεως στην πρωτεύουσα μέχρι τις 23 Απριλίου 1941, όταν αναχώρησαν οι πρωτοετείς Ευέλπιδες για την Κρήτη, τρεις μέρες πριν οι Γερμανοί μπουν στην Αθήνα. Η αναχώρηση αυτή έγινε σε εφαρμογή των αμυντικών σχεδίων της Κυβέρνησης, τα οποία προέβλεπαν μεταφορά στρατιωτικών σχολών, κέντρων εκπαιδεύσεως και άλλων μονάδων στη μεγαλόνησο. Κάτω από Γερμανικούς βομβαρδισμούς οι πρωτοετείς ευέλπιδες, ακολουθούντες το δρομολόγιο Αθήνα, Κόρινθος, Άργος, Τρίπολη, Σπάρτη, Γύθειο, έφθασαν στο Κολυμπάρι, στις 29 Απριλίου 1941, εντάχθηκαν στις συμμαχικές δυνάμεις υπό τις διαταγές του φιλέλληνα Νεοζηλανδού στρατηγού Φράιμπεργκ και έλαβαν μέρος στη Μάχη της Κρήτης.
Ο νεαρός εύελπις Κωνσταντίνος Κόρκας, με την 1η διμοιρία του 1ου λόχου, με διοικητή τον τραυματία του Ελληνοϊταλικού πολέμου, υπολοχαγό Ηλία Ευθυμιόπουλο, πήρε το πρώτο «βάπτισμα» μέσα σε κόλαση πυρός που δημιούργησε η αποβατική Γερμανική επιχείρηση, πολεμώντας τον Ναζισμό, υπερασπίσθηκε, μάταια, το αεροδρόμιο Μάλεμε, το οποίο τελικά κατελήφθη όπως και όλη η Κρήτη από τους Ναζί αλεξιπτωτιστές. Εκεί έπεσαν οι δύο πρώτοι ευέλπιδες, Νικόλαος Ιατρούλης και Γεώργιος Κουβελίδης, συμμαθητές του Κόρκα. Αιωνία τους η μνήμη!
Ο Κόρκας επέστρεψε στην κατεχόμενη Αθήνα τον Σεπτέμβριο 1941, γράφτηκε προσωρινά στο Μετσόβειο πολυτεχνείο και εντάχθηκε στις μυστικές κινήσεις της Ελληνικής Αντίστασης κατά της βαριάς τριπλής κατοχής της Πατρίδας. Τον Ιανουάριο 1942 αποφάσισε να πραγματοποιήσει το δύσκολο και πολύ επικίνδυνο ταξίδι προς τη Μέση Ανατολή για ένταξη του στις εκεί σχηματιζόμενες Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Το δρομολόγιο ήταν Κάρυστος, Τσεσμές, Κύπρος, Χάϊφα, Ελληνικό Έμπεδο της Καφρ Ιωνά, όπου συνάντησε μετά ενάμισο χρόνο τον αδελφό του, Γιάννη, τραυματία του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Εντάχθηκε στον 1ο Λόχο του 5ου Τάγματος, της 2ης Ελληνικής Ταξιαρχίας. Από τις πρώτες ημέρες στη Μέση Ανατολή γνώρισε πολύ καλά τον διχασμό που επικρατούσε μεταξύ των Ελλήνων ενστόλων, εκτός συνόρων. Η πατρίδα στέναζε κάτω από τη Ναζιστική και Φασιστική μπότα και οι Έλληνες διχασμένοι δεν μπορούσαν να βρουν ένα κοινό βηματισμό.
Το καλοκαίρι του 1942 συγκροτήθηκε μία μικρή μονάδα με 100 περίπου χαμηλόβαθμους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, η οποία πήρε διάφορα προσωρινά ονόματα μέχρι τις 6 Σεπτεμβρίου 1942 όταν εμφανίσθηκε ο Συνταγματάρχης Χριστόδουλος Τσιγάντες, ο οποίος παρά τις αρχικές αντιδράσεις ανέλαβε τη διοίκηση της νεοσύστατης αυτής μονάδας. Ο Τσιγάντες, απότακτος του Ελληνικού στρατού λόγω συμμετοχής του στο κίνημα του 1935, ήταν ικανότατος αξιωματικός, ανεδείχθη σε πραγματικό ηγέτη αυτής της μονάδας, της οποίας έδωσε και νέο όνομα: Ιερός Λόχος!
Ο Κων. Κόρκας με άλλους Ιερολοχίτες κρατεί ένα άλλο τρόπαιο, μία Γερμανική σημαία που πήραν ως λάφυρο επιχείρησης κατά του Afrika Korps του Rommel στην ΤυνησίαΈτσι γεννήθηκε ο πέμπτος Ιερός Λόχος της Ελληνικής ιστορίας μετά τον πρώτο Ιερό Λόχο των Θηβαίων (4ος π.Χ. αι.) με διοικητή τον Επαμεινώνδα, τον δεύτερο Ιερό Λόχο του Αλεξάνδρου Υψηλάντη (1820), στον οποίο κατατάχθηκαν νεαροί Έλληνες από την Οδησσό και άλλες Ελληνικές πόλεις του Ευξείνου Πόντου και έπεσαν οι περισσότεροι στο Δραγατσάνι, στις 7 Ιουνίου 1821. Άλλοι δύο μικρότερης σημασίας Ιεροί Λόχοι εμφανίσθηκαν, ο τρίτος το 1877 στη Θεσσαλία, ο οποίος διαλύθηκε το 1881 με την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στο Ελληνικό κράτος, το 1881 και ο τέταρτος το 1913 με σκοπό την ενσωμάτωση της Βορείου Ηπείρου και ο οποίος διαλύθηκε, το 1914, με τη λήξη των εχθροπραξιών. Ο πέμπτος Ιερός Λόχος Μέσης Ανατολής αναδείχθηκε σε αξιόμαχη μονάδα, την οποία ο διοικητής με συνεργασία και των Ιερολοχιτών κατάφερε να κρατήσει αλώβητη από την πολιτική και τις κομματικές αντιπαραθέσεις. Ο Κωνσταντίνος Κόρκας, ακόμη Ανθυπασπιστής, ήταν από τους πρώτους ιδρυτές του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις των μετώπων της Βόρειας Αφρικής μετά τη Μάχη του Ελ Αλαμέϊν πολεμώντας τον Γερμανικό Ναζισμό και Ιταλικό Φασισμό μέχρι το τελικό σημείο υποχώρησης τους στην Enfindaville της Τυνησίας, κοντά στην αρχαία Καρχηδόνα, απ’ όπου εγκατέλειψαν το Αφρικανικό έδαφος.
Τον Μάϊο 1943, ο Ιερός Λόχος επέστρεψε στην Αίγυπτο, ανασυγκροτήθηκε με προσθήκη αρχικά 300 και αργότερα άλλων 500 νέων αξιωματικών, έφθασε τον συνολικό αριθμό 1100 ανδρών, εκπαιδεύεται εντατικά σε ειδικού τύπου καταδρομικές επιχειρήσεις με στόχο την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου. Τότε σχηματίσθηκε η πρώτη ομάδα Ελλήνων αλεξιπτωτιστών, ο Κ. Κόρκας μεταξύ αυτών! Κατόπιν διατέθηκε στις μυστικές συμμαχικές υπηρεσίες ΜΟ4 και FORCE 133 με πεδίο δράσης την Πάρο και Νάξο για διοργάνωση σαμποτάζ κατά των κατακτητών.
Η Νάξος ελευθερώθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1944 από τμήμα του Ιερού Λόχου υπό τη διοίκηση του Αντισυνταγματάρχη Ανδρέα Καλλίνσκη, ύστερα από κατάλληλη προετοιμασία της ομάδας Κόρκα. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Κωνσταντίνος Κόρκας στις ατελείωτες συζητήσεις μας, «το μεγαλύτερο και πιο ακριβό τρόπαιο μου από τη Νάξο είναι η σύζυγος μου Βιβή (Ακριβή) Κοτζαλά» την οποία γνώρισε στη Νάξο και παντρεύτηκαν το 1955.
Ο Κωνσταντίνος Κόρκας με το «πιο ακριβό τρόπαιο του μυστικού πολέμου που διεξήγαγε στη Νάξο», τη σύζυγό του Ακριβή (Βιβή).Ο καιρός περνούσε σχετικά γοργά, τα Ελληνικά νησιά ελευθερώνονταν το ένα μετά το άλλο, από τις καταδρομικές επιχειρήσεις του Ιερού Λόχου, μέχρι τις 8 Μαΐου 1945, όταν παραδόθηκε η Γερμανική φρουρά στη Σύμη στον Διοικητή του Ιερού Λόχου Χριστόδουλο Τσιγάντε. Και εδώ παρών ο Ανθυπολοχαγός Κωνσταντίνος Κόρκας.
Παραλαβή της ελεύθερης Σύμης από τον διοικητή του Ιερού Λόχου Συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε (δεξιά σε στάση προσοχής) παρουσία ναυτικού αγήματος.Μετά το τέλος του πολέμου, επέστρεψε ο Ιερός Λόχος, το καλοκαίρι του 1945 στην Πατρίδα και αποτέλεσε την αρχή των μετέπειτα Λόχων Ορεινών Καταδρομών (ΛΟΚ). Στα τέλη του 1946 συγκροτήθηκαν οι πρώτοι 40 Λόχοι Ορεινών Καταδρομών (ΛΟΚ) ο υπολοχαγός Κωνσταντίνος Κόρκας ορίσθηκε διοικητής του 14ου ΛΟΚ με έδρα την Αγιά Λαρίσης και αμέσως ενεπλάκη σε μάχες με τους αντάρτες.
Είχε ήδη αρχίσει ο Ελληνικός Εμφύλιος, ο πιο σκληρός και πιο βάρβαρος πόλεμος που γνώρισε η Πατρίδα μας τον 20ο αι. Ο Κόρκας παρών και σε αυτό το κάλεσμα της Πατρίδας! Σε όλη τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου παρών με τον 14ο ΛΟΚ σε μάχες από τη Βοιωτία μέχρι το Βίτσι, Γράμμο, Καϊμακτσαλάν. Ήταν ένας από τους υπερασπιστές της Φλώρινας τον Φεβρουάριο 1949. Ο Κ. Κόρκας πολέμησε τους τρεις μεγάλους –ισμούς του 20ου αι. Τον Ιταλικό Φασισμό, τον Γερμανικό Ναζισμό και τον Ελληνικό Κομμουνισμό για να εξασφαλίσει στις νεότερες γενιές την κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Υπερασπιστής της Φλώρινας με τον 14 ο ΛΟΚ
Μετά την ειρήνευση στην Πατρίδα μας, ο Κόρκας στέλεχος των ενόπλων Δυνάμεων ανελίχθη μέχρι τα ανώτατα αξιώματα της στρατιωτικής Ιεραρχίας. Διετέλεσε πρώτος διοικητής του νεοσυσταθέντος 4ου Σώματος Στρατού και περάτωσε την καριέρα του ως Διοικητής της 1ης Στρατιάς. Όπως υποστήριζε πάντα, «στον στρατό υπηρέτησα σαράντα χρόνια, εκ των οποίων τα δέκα πρώτα στον πόλεμο» και μετά την αποστρατεία του δεν δέχθηκε καμία θέση από όσες του προτάθηκαν σε δημόσιους οργανισμούς. Ασχολήθηκε με οργανώσεις αποστράτων και κυρίως με την αγαπημένη του Λέσχη καταδρομέων. Παρών σε όλες τις επετειακές εκδηλώσεις, από τη Σύμη όπου κάθε 8 Μαΐου ήταν παρών στον εορτασμό της απελευθέρωσης των Δωδεκανήσων με την παράδοση των Γερμανικών φρουρών, στην πλατεία Ρίμινι του Δήμου Ιλίου για να τιμήσει τους Ριμινίτες και Ιερολοχίτες πεσόντες στο καθήκον προς την Πατρίδα, στον Γράμμο και Βίτσι για να τιμήσει τους πεσόντες που έδωσαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση του κοινοβουλευτισμού στην Πατρίδα μας. Στο Καβούρι, στη μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων που είχε διοικήσει παλαιότερα για να τιμήσει τους αγαπημένους του ΛΟΚατζήδες. Από τη μονάδα αυτή μετά την κατάθεση στεφάνου στο μνημείο των πεσόντων μας άφησε και ταξίδεψε μέχρι το Πάνθεον των Ελλήνων ηρώων, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα πλέον.
Διοικητής της 1 ης Στρατιάς αποδίδει τιμές σε παρελαύνοντα τμήματαΣε όλη τη ζωή του αυστηρός κριτής, σοβαρός μελετητής, σώφρων στις ιστορικές αναλύσεις και με χειμαρρώδη λόγο όταν περιέγραφε τις περιπέτειες της νεότητας του. Θυμόταν λεπτομέρειες και τόνιζε σε κάθε ευκαιρία το σύνθημα των Ειδικών Δυνάμεων «Ο τολμών νικά!» Στις νεότερες γενιές πρότεινε πάντα να έχουν ως οδηγό την αγάπη προς την Πατρίδα χωρίς όρους και ανταλλάγματα. Η αγάπη αυτή προς την Πατρίδα ήταν αδιαπραγμάτευτη, ήταν ο πρώτος κανόνας που τήρησε σε όλη τη διάρκεια της μακράς ζωής του.
Οκτώβριος 2019: Ο στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας με τον Πρόεδρο του ΙΗΑ Ευάγγελο Ρήγο, κοντά στο Χιλιομόδι Κορινθίας, όπου διεξάγει αρχαιολογικές έρευνες η κόρη του ΈλεναΟ χρόνος κυλά γρήγορα, τρέχει πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι φανταζόμαστε. Ο στρατηγός έφυγε, ήταν ο τελευταίος από τους 100 ιδρυτές του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής. Μας άφησε ως παρακαταθήκες την αγάπη προς την Πατρίδα και τον Κοινοβουλευτισμό που έχουμε. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε να διατηρήσουμε αυτές τις παρακαταθήκες του στρατηγού.
Αιωνία η μνήμη του στρατηγού Κωνσταντίνου Κόρκα!
______________________________
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ.
______________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου