….«…Όλα διαρκώς φουλαρισμένα και οι δυό Ουλαμοί να είναι συνέχεια κομπλέ στο 100%, εκτός από καπνογόνα-εμπρηστικά..»… «…και τα ψιλά, όλα παντού., πενηντάρια και 7,62.», , είπε στον ΤΕΧΑΠατζή και Επιλοχία του, ο Δκτης της Ίλης. «…Κυρ Υπίλαρχε, οι διαταγές της Μεραρχίας λένε ένας μόνο Ουλαμός στο 50%..», είπε ο Επιλοχίας…, όμως η απάντηση που έλαβε από τον Υπίλαρχο, ήταν αποστομωτική : « …το γνωρίζω..» του είπε, λέγοντας του και κάτι άλλο μαζί…. Και συνέχισε : «…ότι είπα…»…και «..ο τρίτος Ουλαμός να μένει άδειος για εκ περιτροπής μεταφόρτωση για εκπαίδευση και για συντήρηση »…
Γράφει ο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΡΟΓΛΗΣ
Ταξίαρχος ε.α
Καθημερινά τους μάζευε όλους στην ημερήσια αναφορά και τους εξηγούσε όχι μόνο το τι θα έκαναν εκείνη τη μέρα, αλλά και γιατί θα το έκαναν…Τους έλεγε, ότι σήμερα που έχει την άνεση χρόνου, τους εξηγεί και το πως και το γιατί πρέπει να γίνει αυτό το έργο που τους έχει ανατεθεί…Ήταν μαζί τους σχεδόν συνέχεια… στον όρχο, στη συντήρηση, στην εκπαίδευση, στις βολές, στις ασκήσεις, στις βιαίες διαβάσεις, στις αναγνωρίσεις στο ποτάμι, στο φαγητό, στο μάζεμα γύρω από τη φωτιά…
Έπαιζε μαζί τους στο απογευματινό μπασκετάκι,…όλοι παίζανε, ξέρανε, δεν ξέρανε.. Και τα πιο πολλά βράδια κοιμόταν μέσα, δίπλα τους στο γραφείο…Στις μεταφορτώσεις ήταν εκεί…και έλεγχε προσωπικά τα ελαστικά παρεμβάσματα στις βάσεις και στα άγκιστρα συγκράτησης και υποδοχής των βλημάτων μέσα στους πύργους….
Την εκπαίδευση κάθε νέας ΕΣΣΟ, την είχε αναλάβει ο ίδιος προσωπικά, καθόσον όλοι πέρναγαν μαζί του ένα ταχύρρυθμο διβδόμαδο, το «φροντιστηριακό» όπως το λεγαν, είτε ως οδηγοί, είτε ως πυροβολητές άρματος. Όλοι ήξεραν κατ΄’ ελάχιστον να οδηγούν και να ρίχνουν καλά, ανεξάρτητα της ειδικότητας τους.. Μετά το «εντατικό φροντιστηριακό», ο καθένας ακολουθούσε τη δουλειά του, την ειδικότητά του…
Τη νύχτα έβγαινε και πέρναγε από τις σκοπιές και τις ενέδρες, είτε με έφοδο , είτε χωρίς, όχι «για να τους πιάσει», αλλά για να δει τι κάνουν, να βεβαιωθεί ότι όλα ήταν καλά, να μοιραστεί μια σοκολάτα, να πει μια κουβέντα την ώρα της μοναξιάς που ανοιγόντουσαν περισσότερο…Το ποτάμι σχεδόν δίπλα….και δεν πηγαίναν και πολλά χρόνια που χε γίνει το μακελειό στου «Καραγώγου»….Τα βράδια μερικές φορές ακούγονταν να σκάνε κάτι νάρκες Κ/Π , κάτω προς το ποτάμι…μπορεί τίποτα αγρίμια, τίποτα γελάδια ελευθέρας, μπορεί και τίποτα λαθραίοι , αθώα υποχείρια, που τους έστελναν από απέναντι για να τσεκάρουν αν τα σημασμένα τα ναρκοπέδια ήταν πραγματικά ή εικονικά…Και την άλλη μέρα, αφού άνοιγε διάδρομο το ΤΕΝΞ, εύχονταν να μην ήταν ανθρώποι, να μην μαζεύαν χέρια και πόδια στις σακούλες, όχι πως δεν τύχαινε κι αυτό….
Τον εκτιμούσαν και τον εμπιστευόντουσαν, παρότι δε χάριζε κάστανα…Το χε δει τότες που ‘ γινε μια στραβή και το «φίδι» τους, όπως γυρνάγανε μέσα από άσκηση, πάτησε καμμιά τρακοσαριά μέτρα σωλήνες ποτιστικούς….Σταυρωθήκανε τότε η φάλαγγα η δικιά τους με τα θεριά, με μιάν άλλη με κάτι παπιά, πάνω σε ένα κωλοστρίμωγμα με γράνες δεξιά αριστερά…Για να κάνει χώρο πέσανε δεξιά στη γράνα και περάσανε.. Έλα μου όμως που μέσα στη γράνα τρέχανε οι σωλήνες…Δεν είχανε απομακρυνθεί πάνω από κανά δυό χιλιόμετρα και τον ειδοποιεί απ’ τον ασύρματο ο τελευταίος, ότι ήταν πίσω τους κάτι αγροτικά και αλαλάζανε…Σταματήσανε… Κατεβήκανε κάτω απ’ τα άρματα, γυρνάνε πίσω, όντως οι σωλήνες μοιάζανε με σωληνάριο τελειωμένης οδοντόκρεμας… Και κει που ήτανε σκασμένος, βλέπει τους ντόπιους υπαξκούς και στρατιώτες του χαμογελαστούς…«…Μην ανησυχείς αφεντικό… καθαρίζουμε εμείς..» του είπε ο Πέρης ο Επιλοχίας…Γυρνώντας μέσα, πάει στο μουστάκια το Δκτη για να αναφέρει.. « …Γυρίσαμε, όλοι μέσα, όλα καλά κ. Δκτά, αλλά έκανα ζημιά, φταίω…»…«Ναι,», του απάντησε, ο Δκτης «Τα ξέρω, με πήρε ο Μέραρχος, θα δούμε…»…Κι όμως…Την άλλη μέρα το πρωί, μπήκαν μέσα δυό τρακτέρ με πλατφόρμες τίγκα στις εξάμετρες τις ποτιστικές με κλειδιά….Κανείς δεν το πίστευε…ούτε ο Μέραρχος, ούτε ο Δκτης,..ούτε και ο ίδιος ο Υπίλαρχος σχεδόν δεν το πίστευε… Τα «καμάρια του πραγματικά είχαν καθαρίσει» από το υστέρημα τους, από τα χωράφια τους..…άλλος τρεις, άλλος πέντε, άλλος δέκα, σωλήνες…τις μαζέψανε σε ένα βράδυ, τις φορτώσανε και τις φέρανε!!…
… Το ξερε ότι ήταν όλοι ένα, μια γροθιά, αλλά αυτό δεν θα το ξεχνούσε ποτέ…
Και όταν ένα βράδυ κατά τις δύο το ξημέρωμα πάλευε στο γραφείο με τα σχέδια, άκουσε θόρυβο απ’ το Επιλοχάδικο και πήγε δίπλα , είδε τον έφεδρο βοηθό Επιλοχία ξύπνιο πάνω από τα βιβλία της Ίλης, και τον ερώτησε «..Μάκη, τι κάνεις τέτοια ώρα..;», ο Επιλοχίας του απάντησε :.. « δεν μπορεί να είναι ξύπνιος ο διοικητής της Ίλης και να κοιμάται ο Επιλοχίας!!!..»… Αδιόρατα χαμογέλασε…«..οκ,.. αρκετά για σήμερα, πάμε για ύπνο…».
…Αυτά τους έλεγε όμως, ότι πρέπει να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον και η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός και η εκτίμηση δεν χαρίζονται, αλλά κερδίζονται… « ….γιατί μπορεί να ‘ρθει μια μέρα, όπου δε θα χω το χρόνο να σας εξηγήσω τα γιατί…και απλά θα πρέπει να το κάνουμε!!..και να το κάνουμε καλά!!..»….έτσι τους έλεγε… « και για να το κάνουμε καλά, πρέπει να μείνουμε ζωντανοί…η πατρίδα δεν έχει άλλο ανάγκη από νεκρούς ήρωες.. έχει ανάγκη από ζωντανούς νικητές…, και αυτό είναι πιο δύσκολο…τέτοιοι είστε και αυτό είναι δικιά μου δουλειά..»…
Στις βολές όλοι ήταν παραπάνω από καλοί…ήτανε όμως και τρεις τέσσερις που κεντάγανε κυριολεκτικά…Τι και αν λέγανε από τη Μεσογείων στην Αθήνα κάποιοι, ότι τα stab του θεριού, δεν ήταν και πολύ καλά… Του τα χανε βρει τα κουμπιά του, εκεί που σταμάταγε το τρέμουλο, και με εν κινήσει το θηρίο «αλλάζανε τα φώτα» στο τρενάκι στο πεδίο βολής..!!..κάτι βαρέλια τα κόβανε στη μέση με το APDS στο ενάμιση και στα δυό χιλιόμετρα…..Και από ταχύτητα θες..…τους ταχε μάθει..και επέμενε… «..ένα μωρό στο σωλήνα, ένα αγκαλιά και ένα σφιχτά στα πόδια…» …. «..σημασία έχει να τους πάρετε τα πάσα..»… «…να ‘στε γρήγοροι, να τους σπάσετε τον τσαμπουκά..»… «…το πρώτο βλήμα είναι που μετράει,.. ρίξτε πρώτοι και διόρθωση…το δεύτερο θα ναι kill»…
Κάτι συναγερμούς από τη Μεραρχία και κάτι «readiness των 30¨ στο ποτάμι», τα είχανε στην Ίλη για πασατέμπο…Οι πεδιλότακοι, ευλαβικά και απαρέγκλιτα, μόνο μεταξύ πρώτου και δεύτερου εδαφικού στη δεξιά τη μπάντα…αν δεν είχε εκεί, δεν είχε πουθενά…τυποποίηση ενεργειών και διαδικασιών τους φώναζε.. «….όχι όπου του κα@….νει του καθενός…»…
Και όταν είχε έρθει ο Μανούσος για επιθεώρηση και έδωσε «συναγερμό»…δεν πίστευε στα μάτια του….Είδε τότε σε λιγότερο από πέντε λεπτά να μην έχει μείνει όχι ρόδα, αλλά ούτε τρέιλερ, ούτε βίδα στους όρχους, …..Πενήντα χιλιάδες άλογα να τραντάζουνε τη γης λες και ήτανε σεισμός…και να φεύγουνε διαολεμένα από τα δρομολόγια έκτακτης διαφυγής…Και από κοντά και οι χοντρές κυρίες (Μ88 περισυλλογής), βενζίνες ακόμα, σιγά μην κωλώνανε…Και να πετάνε τους «δράκους» φλόγα ολάκερη και να εκρήγνυται το μίγμα στον αέρα… Απόκοσμο θέαμα…επιβλητικό…μοναδικό… Ούτε ο ίδιος, ούτε οι επιτελείς του, πιστεύανε αυτά που βλέπανε…Του χε δώσει του Υπιλάρχου τότε αποστολή στο συναγερμό, «αντιαεροπορική κάλυψη στρατοπέδου».. σε λιγότερο από 15’ εκείνος είχε αναφέρει θετικά στον ασύρματο, με όλα τα κομμάτια στις θέσεις τους…Μοίρασε αβέρτα ο Μανούσος τιμητικές εκείνη τη μέρα…Γελάγανε και τα μουστάκια του μαζί με του Μεράρχου, – αυτά που δεν είχανε – , καμάρωνε ο δικός τους ο δκτης ο μουστάκιας δικαιολογημένα απ’ την άλλη…Γιατί όταν είχε έρθει ο Μέραρχος κανά δυό μέρες πριν την επιθεώρηση, να δει τι γίνεται, και του είχε κάνει του μουστάκια μπροστά στον κόσμο παρατήρηση για κάτι σκουπίδια που είχε δει πίσω απ τα μαγειρεία, ο μουστάκιας του είχε απαντήσει ατάραχος, «…ναι το ξέρω θα γίνουν και αυτά, αλλά τα έχω προτεραιότητα ή 14 ή 15…άλλα προέχουν…»….
…Τους ‘ορχους, μόνοι τους τους φτιάχνανε…με τα χέρια τους, με τη μπίγα τη μονομπούκαλη, με τους Ουλαμίτες, με αδρανή «εκ των ενόντων» (να ναι καλά ο μουστάκιας που έφερνε κανά φράγκο, είτε με το ΚΨΜ – το «στέκι του μαύρου»-, είτε το κυνήγαγε το θέμα απ’ τη Μεραρχία…)… Και με κάτι σιδηροτροχιές, από αυτές τις παλιές που άλλαζε ο ΟΣΕ στο δίκτυο, που τις ψωνίζανε με «καταδρομικές» τα βράδια…Για να ναι τα θεριά λίγο προστατευμένα απ τα χιόνια , τ’ αγιάζι και τις μπόρες, μαζί με τα καλύμματα και τα ακροστόμια…
Το να είναι όλα τα θηρία, τα TTS και όλα τα μέσα λειτουργικά και ετοιμοπόλεμα, το να μιλάνε και να ακούνε όλοι οι ασύρματοι, ήταν απλά στη σφαίρα του αυτονόητου.. Κανείς στην Ίλη δεν συζήταγε για τα αυτονόητα, έστω και αν έπρεπε να μετακινηθούν βουνά…Και που δεν είχανε φτάσει με κάτι «μουσαντένιες» άδειες για ανταλλακτικά και ανορθόδοξες επισκευές από ηλεκτρονικούς τύπου «Κύρου Γρανάζη»..…Τι στο Βόλο, τι στα νησιά, στην Αθήνα, στα Γιάννενα….Στις δικές τους άδειες, όμως σπαθί…Τους είχε με προγραμματισμό από τα τότες.. Ήξερε ο καθένας από τα πριν, πότες έφευγε και πότε γύρναγε…
Και όταν εμφανίστηκε ένας Αθηναίος, ο Δ.Μ. και έβαλε με το καλημέρα τα βύσματα να πάρει άδεια, τον περιποιήθηκε κατάλληλα…Τους τά ‘χε πει… «.. μη βάζετε κανέναν, δεν παίρνω χαμπάρι…»…Και όταν τον παίρνανε τηλέφωνο τα βύσματα τους έκλεινε το τηλέφωνο… Όταν όμως τον φώναξε εκείνη τη μέρα ο Δκτης και του είπε ότι « είναι διαταγή από το Μέραρχο, να πάρει άδεια ο Αθηναίος» …..σκοτείνιασε, συνοφρυώθηκε… «Μάλιστα» του απάντησε…Και τώρα, τι κάνουμε..???…μονολόγησε βγαίνοντας απ’ το διοικητήριο μαζί με κάτι ανάκατα «γαλλικά», συνδυασμένα με εκκλησιαστικά αντικείμενα.. Αφού τους είχε πει, εδώ δεν περνάνε αυτά…Παρασκευή εντεκάμιση η ώρα ήταν, το μεσημέρι φεύγανε οι αδειούχοι…. «Επιλοχία, έκτακτο προσκλητήριο , τώρα…όλοι !!..όρχος, σκοποί, μαγείροι, χριστούγεννα, κέρατα.. όλοι»…Τον είδε ο Επιλοχίας αρπαγμένο, έφυγε σφαίρα….. Σε δέκα λεπτά ήταν όλοι μπροστά στην Ίλη για αναφορά και περίεργοι , τι σκ@τ@ είχε γίνει…
«Σας έχω πεί, να μην βάζετε κανένα βύσμα, κανένα κέρατο να παίρνει τηλέφωνα…και ότι πρόβλημα υπάρχει να ‘ρχεστε και να μου λέτε. Παρόλα αυτά ήρθε διαταγή άνωθεν, ο Δ.Μ. να φύγει σήμερα με άδεια…Τα ποσοστά τα ξέρετε…5 άτομα ανά δέκα μέρες…οπότε δε φεύγει σήμερα ο Β.Γ. …και βλέπουμε…ελεύθεροι»…. Δεν περάσανε δέκα λεπτά, και εμφανίζεται μπροστά του όχι ο κομμένος αδειούχος για να παραπονεθεί, αλλά ο Δ.Μ. αναψοκοκκινισμένος και κλαμένος… «.. δεν τη θέλω την άδεια κυρ. Υπίλαρχε…όταν έρθει η σειρά μου..»… Δεν χρειαζόταν να τον ρωτήσει γιατί είναι αναψοκοκκινισμένος και κλαμένος… «Καλώς» του απαντάει στεγνά και σηκώνει το τηλέφωνο, καλώντας το Δκτη.. « Δεν τη θέλει την άδεια ο Δ.Μ. κ. Δκτα…όχι δεν έγινε κάτι, απλά δεν τη θέλει »…και δεν τον ενόχλησε ποτέ κανείς ξανά..!!..
…. Το ποτάμι το ξέρανε σαν τη παλάμη τους…και όταν κατεβαίνανε για άσκηση ή αναγνώριση, αν δεν θέλανε να τους βρούνε, δεν τους βρίσκανε…μπορούσαν και κρυβόντουσαν με τ’ άρματα στα πιο απίθανα μέρη…Μέχρι που ακουγόταν στον ασύρματο ο μουστάκιας λέγοντας «αφήστε τις μ@λ@κίες και φανερωθείτε, σας ψάχνει ο Μέραρχος, είναι κάτω στο ποτάμι..»…Και ένα βράδυ με καλή μπόρα, και με τον αέρα, πάντα κόντρα στα μούτρα,, σε άσκηση προσβολής σταθμού διοικήσεως την προσβολή δεν την κάνανε με τα πόδια, αλλά με τα θεριά !!..τέτοια τρέλα κουβαλάγανε…Είχανε πάθει πλάκα οι πεζοί , όταν είχανε φτάσει τα θηρία σε καμιά εκατοπενηνταριά μέτρα κοντά τους και τους ανάψανε τα ΟΝΥΠΑΣ σε λευκό και τους στραβώσανε… τα κάνανε όλα μέρα…..Τσίκι-τσίκι, πέδιλο-πέδιλο-γέφυρα-γέφυρα, συσκότιση, διαβάζοντας μονάχα τις σκιές και τις μαυρίλες στην πρασινίλα στα θερμικά, ίσα ίσα με τις αναθυμιάσεις και με τα γουργουρητά στο ρελαντί του δωδεκακύλινδρου…μέσα από ρεματιές , χωσιές, λούμπες και νεροφαγώματα.. ….
Κάνανε πλάκα όταν κατεβαίνανε στο ποτάμι,…τους μπερέδες τους δεν τους βγάζανε ποτέ, παρά τις ανόητες διαταγές της περιόδου να φοράνε τζόκεϋ… Ανεβαίνανε στο ανάχωμα και περπατάγανε και βλέπανε τους απέναντι να αλαλάζουνε…Και όταν γυρνάγανε μέσα, πήγαινε στο μουστάκια το Δκτη για το καθιερωμένο χέ@ιμο… «Άλλοι θα ήταν…Δεν είμασταν εμείς κ. Δκτά..»…Και ο μουστάκιας έκανε ότι το πίστευε και έπαιρνε το Μέραρχο μπροστά του και του έλεγε ότι «..δεν ήτανε δικοί μου»…Λες και υπήρχαν και άλλοι μαύροι στην περιοχή…
…Τον Υπίλαρχο τον ένοιαζε από που θα πέρναγε απέναντι, γιατί οι πόροι αλλάζαν συνεχώς…ήταν και αυτό το γ@…μένο δεξιόστροφο ρεύμα που κατέβαινε και ‘έτρωγε τα σωθικά της όχθης μας, χάλαγε τους προβόλους και άλλαζε συνέχεια τους πόρους…Έμπαινε στα κρυφά και μέτραγε το ποτάμι με το ακόντιο στην αρχή του, με το σχοινί δεμένος…. Η αποστολή της Ίλης δεν ήταν «απόρρητη», την ήξερε και ο τελευταίος στρατιώτης. Όλοι ήξεραν ποιο θηρίο περνάει πρώτο και ποιοι θα ακολουθήσουν, σε κάθε σχέδιο.. Όλοι ήξεραν ποιοι θα υποστηρίξουν στην αρχή, στην από δω πλευρά, για να περάσουν οι πρώτοι.. και που θα σταθούν απέναντι οι πρώτοι για να περάσουν και οι τελευταίοι…. Παρότι η αυτονομία του, τον έβγαζε να πιάσει μέχρι και Τσατάλτζα, τον ένοιαζε που θα βρει απέναντι πετρέλαια, τρόφιμα, πυρομαχικά, σε περίπτωση που τον «κρέμαγε» το ρεύμα εφοδιασμού …Είχε ήδη «λοκάρει» χωριά με βενζινάδικα για πετρέλαιο, ενώ δεν θα άφηνε ανεκμετάλλευτα τυχόν βυτία, ή θα «ψείριζε» οτιδήποτε έβρισκε για τρόφιμα και πυρομαχικά…Τον ένοιαζε που θα κάρφωνε τους αναμεταδότες για να μιλάει και μην τυχόν του «γλυκαίνανε» τίποτα κομμάτια και τον ετραβάγανε σε καμιά παγίδα εφελκυσμού…Δεν τους το ‘χε, αλλά το ‘χε κατά νου…Κοντολογίς, τέτοια πράγματα τον ενοιάζανε…πέρα απ’ τα αυτονόητα..
Εκείνη την παγωμένη νυχτιά του Γενάρη, ένιωθε ήρεμος, σίγουρος, δικαιωμένος… Εκείνο το παγωμένο βράδυ του Γενάρη, δεν τους εξήγησε τίποτα…ήταν εκείνη η ώρα που δεν υπήρχε χρόνος για εξηγήσεις.. Χωρίς πολλά πολλά, χωρίς φωνές, βρεθήκανε όλα τα θεριά φορτωμένα, με χοντρά και ψιλά, κάτω στο ποτάμι, σε λιγότερο από μισή ώρα…Εκείνη την παγωμένη νύχτα των Ιμίων ήξερε ότι δε μετράνε τα νούμερα και οι αριθμοί,, αλλά η ψυχή και ο τσαγανός του : « ΟΥ ΠΟΣΟΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ » ,,,!!!…Και ήταν όλοι έτοιμοι…έτοιμοι και αποφασισμένοι….να κόψουνε κ@λους…να κάψουνε και να καούνε…ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝΕ…!!..Παρά την καταχνιά και το σκοτάδι, εκείνος από μακριά έβλεπε τα πρόσωπα τους να γελάνε και τα μάτια τους άγρια να γυαλίζουν…
Υ.Γ. 1: Τα υπόλοιπα γεγονότα λίγο πολύ γνωστά…Παρά τα τακτικά σφάλματα που οδήγησαν στην κατάληψη από τον εχθρό της βραχονησίδας Μικρή Ίμια, της πτώσης του ελικοπτέρου και της απώλειας τριών στελεχών του ΠΝ, η τάχιστη αντίδραση και κινητοποίηση από ΣΞ και ΠΝ, σε Θ.Ε. Έβρου και Ν.Α. Αιγαίου, καθώς και η ετοιμότητα της Π.Α., έδιναν το αδιαμφισβήτητο επιχειρησιακό πλεονέκτημα στην κάθετη κλιμάκωση….Ένα πλεονέκτημα που όχι μόνο δεν χρησιμοποιήθηκε σε έστω διπλωματικό επίπεδο, από την πολιτική ηγεσία, αλλά αντίθετα απεμπολήθηκαν υπ’ αυτής κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα …Βαθμιαία, στο διαρρεύσαν χρονικό πλαίσιο των 25 και πλέον ετών, και παρά τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις εναλλαγές κυβερνήσεων από όλο το φάσμα του κοινοβουλευτικού τόξου, η κατάσταση εξίσου αδιαμφισβήτητα επιδεινώθηκε και βρίσκεται στο χειρότερο βαρομετρικά χαμηλό της , από την ένοπλη σύγκρουση το ’74 στην Κύπρο.. Η κλιμάκωση από πλευράς Τουρκικών απαιτήσεων, κάθετων αμφισβητήσεων επί εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων και η απροκάλυπτη εκδήλωση απειλών, τόσο λεκτικών, όσο και επί του πεδίου, δεικνύει ξεκάθαρα ότι η καμπύλη του διαγράμματος των σχέσεων μεταξύ κρατών, έχει αφήσει προ πολλού πίσω της το πεδίο «peace and stability”, και τραβάει την ανηφόρα…Εξάλλου τόσο τα ποσοτικά , όσο και τα ποιοτικά στατιστικά στοιχεία, το αποδεικνύουν περίτρανα. Η δε πιστή στατιστική τήρηση των υπόψη στοιχείων η οποία έχει καταστεί περισσότερο σε αυτοσκοπό παρά σε εργαλείο, σε συνδυασμό με την ασφαλή και ανέξοδη εκπαίδευση των Τούρκων επί του πεδίου, έχει αναχθεί σε ακρογωνιαίο λίθο, μιας κατ’ ευφημισμόν «δυναμικής» αντίδρασης και μιας ανερμάτιστης «στρατηγικής ψυχραιμίας», οι οποίες φαντασιώνονται ένα δόγμα αποτροπής…Παρόλα αυτά, ένας ψύχραιμος και αντικειμενικός μελετητής, θα διέκρινε ότι και οι δύο χώρες έχουν μπει στο τμήμα «conflict preparation”, με τη χώρα μας να υστερεί ιδιαίτερα στο κομμάτι ενημέρωσης-ψυχικής προετοιμασίας…Μερικές φορές, είναι μέρος της στρατηγικής ανάσχεσης ακόμη και η καθοδηγούμενη σύγκρουση σε έναν pre–emptive war, διαβλέποντας εγκαίρως ότι η διαφαινόμενη μελλοντική απειλή εκ μέρους του αντιπάλου δύναται να ξεφύγει από το πλαίσιο των δυνατοτήτων σου για επιτυχή αντιμετώπιση…Βέβαια αυτό προϋποθέτει στρατηγική και αντίστοιχο εθνικό (ναι «εθνικό») όραμα, στοιχεία που απουσιάζουν διαχρονικά από τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, οι οποίες έχουν επιδοθεί κατά προτεραιότητα στη διατήρηση και νομή της εξουσίας με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο (προπαγάνδα, παρακράτος, αναξιοκρατία, αδιαφάνεια, διαφθορά, διαπλοκή, έλλειμμα δικαιοσύνης και πολλά ακόμη στοιχεία, συνθέτουν την εικόνα της μεταπολιτευτικής διακυβέρνησης, με αποτέλεσμα τη σημερινή μας εικόνα…..) . Προς το παρόν βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο και βέβαια η απόσταση που μας χωρίζει από το conflict είναι σαφώς πολύ μικρότερη από αυτήν που οδηγεί πίσω στο οριζόντιο τμήμα του peace and stability…
Υ.Γ. 2 : Δεν περίμενα να ‘ρθει το 2021, για να ανακαλύψω το « ΟΥ ΠΟΣΟΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ»…γιατί το γνήσιο, αυτό που βγαίνει απ’ την ψυχή σου, επειδή έχεις σφυρηλατηθεί χρόνια μαζί του, διαφέρει παρασάγγας απ’ το «επικοινωνιακό»…Για όσους βλέπουν το χάρτη και βγάζουν σπυράκια, συνιστώ αντισταμινικές αλοιφές πολλαπλών χρήσεων…και για τυχόν καλοθελητές ρουφιάνους, δυστυχώς έχει παρέλθει εικοσαετία…
Υ..Γ. 3 : Σε όλα τα «καμάρια» μου, σε όλους του Εβρίτες, σε όλους τους Ακρίτες σε κάθε στεριά κα θάλασσα που φυλάτε Θερμοπύλες…Εύχομαι να στε καλά και ευλογημένοι..…και έστω και σαν πλήρωμα, θα ναι τιμή μου και ευλογία να ξαναβρεθούμε πλάτη-πλάτη , να βγάλουμε τα κάστανα απ’ τη φωτιά και να προσέχουμε τους πιτσιρικάδες απ’ τις κακοτοπιές…
Υ.Γ.4 : Σε κάτι τύπους που μας λένε ότι μαθαίνουν κολύμβηση, αλλά και σε κάτι άλλους ακόμη χειρότερους, που φοβίζουν τον κόσμο είτε με πενήντα χιλιάδες τούρκους στο Καστελόριζο, είτε μας καλούν να «συμπράξουμε», έχω να τους πώ, ότι παρά τη σαπίλα και την παρακμή που βιώνουμε, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΕΡΙ ΑΝΑΜΜΕΝΟ !! ..πέτρα στην πέτρα πάνω να μη μείνει…. ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΕΤΟΙΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΜΕΤΡΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΒΡΑΧΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΥΜΑ !!..
Υ.Γ. 5 : ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ !
ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΛΑΧΑΚΟΣ !
ΑΡΧΙΚΕΛΕΥΣΤΗΣ ΕΚΤΟΡΑΣ ΓΙΑΛΟΨΟΣ !
ΠΑΡΟΝΤΕΣ !! ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!
ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ !!..
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου