Υπουργοί, Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι πηγαίνουν σε Λαϊκές Αγορές; (Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος)

 

     Ο σχετικός στίχος του λαϊκού άσματος προσεγγίζει ιδιόμορφα την άτυπη κοινωνιολογική δομή που συνιστά η πατροπαράδοτη «Λαϊκή Αγορά». Καθότι ο ερωτευμένος και «υποψιασμένος» εραστής υποχρεώνεται να δεχθεί την αφοπλιστική στην ειλικρινή της πρόθεση αλλά συνάμα και καθησυχαστική επιβεβαίωση της «ωραίας», την οποία «πήρε 8 φορές και δεν την βρήκε εκεί», αλλά αυτό ήταν λογικό καθώς η καλή του «είχε πάει… Λαϊκή!..»

     Σίγουρα είναι ανορθόδοξος φίλες/φίλοι αναγνώστες και για μερικούς ίσως και «απρεπής» για ένα πανεπιστημιακό δάσκαλο, ο τρόπος εισαγωγής στο θέμα μου αλλά η επιλογή μου υπαγορεύεται από μια πλειάδα παραγόντων ανάμεσα στους οποίους η «δικαιολογία» την οποία επικαλείται στο στίχο που όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε η περιώνυμη κυρία του λαϊκού άσματος δεν είναι η λιγότερο σημαντική ούτε και ιεραρχικά η… τελευταία.

     Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Οι Λαϊκές αγορές, ως κοινωνικός θεσμός, υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε ελληνική πόλη αλλά και σε άλλα Έθνη όπως προσωπικά έχω πολλές φορές διαπιστώσει στα ταξίδια μου και όπως θα το επιβεβαιώσουν εάν ρωτηθούν όλοι οι συμπατριώτες και συμπατριώτισσές μας που έχουν ταξιδέψει ή ζούνε μονίμως σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική και τον Καναδά ακόμη και στην Αυστραλία και όχι μόνο.

     Από το παζάρι της αρχαιότητας μέχρι σήμερα, με κυμαινόμενες ιδιομορφίες που αντανακλούν ήθη, έθιμα, κοινωνιολογικές, ψυχολογικές και οικονομικές παραμέτρους της τρέχουσας ιστορικής πραγματικότητας, οι Λαϊκές αγορές αποτελούν τον πόλο έλξης και το σημείο αναφοράς για μεμονωμένα άτομα και για  οικογένειες που άσχετα με το μέγεθος του «βαλαντίου» τους εδώ θα βρούνε το φρέσκο προϊόν του παραγωγού ή του μικροεμπόρου σετιμές προσιτές και σε ποικιλίες που δεν μπορεί να διαθέτει ο «λαχανοπώλης» της γειτονιάς ιδιαίτερα εκείνος που καθοδηγούμενος από το πνεύμα της εποχής του διεθνοποιημένου μάρκετινγκ φρόντισε να αναβαθμίσει το «μανάβικο-κατάστημά» του σε επίπεδο «μπουτίκ».

     Στη Λαϊκή θα κατεβεί ο συνταξιούχος και η σύζυγός του, εδώ θα βολευτεί ο φοιτητής και η φοιτήτρια, στη λαϊκή θα βρει για τα παιδάκια της η νοικοκυρά σύζυγος του δημόσιου υπάλληλου ή  του μικρό-εμπόρου τα φρούτα και τα λαχανικά που θα καταναλώσουν τα αγαπημένα της πρόσωπα.

     Αυτή η δυναμική πρόσμιξη ηλικιών, προσωπικοτήτων και κοινωνικό-οικονομικών τάξεων στις λαϊκές μας αγορές έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο σοβαρών κοινωνιολογικών, ψυχολογικών και οικονομικών ερευνών καθώς εδώ αναπτύσσονται, όπως μπορεί ο καθένας και η καθεμιά μας να το επιβεβαιώσει από προσωπικές εμπειρίες, διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα σε πωλητή και πελάτη, εδώ γίνεται καλοπροαίρετο  και συχνά καυστικό χιούμορ ανάμεσα στους ανταγωνιστές στην προσπάθεια του εμπειρικού μάρκετινγκ για επηρεασμό του πελάτη, εδώ αντιπαρατάσσονται ποδοσφαιρικές ιδεολογίες και πεποιθήσεις και, φυσικά, στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε, εδώ συγκρούονται παραμονές τοπικών ή εθνικών εκλογών και οι… πολιτικοί μας οι οποίοι, όπως με διαβεβαιώνουν οι γείτονές μου και τακτικοί επισκέπτες της Λαϊκής, μόνο τότε θυμούνται τις λαϊκές και μαζί τους τα… λαϊκά στρώματα, τουτέστιν το «λαουτζίκο» που τους δίνει το δικαίωμα να αποκατασταθούν ως Εθνοπατέρες και ΄Εθνομητέρες σε καλοπληρωμένους Νομοθέτες κατόχους πολυτελών αυτοκινήτων που οδηγούν συνήθως συνοδοί αστυνομικοί…

     Συχνά οι πολιτικοί μας από τα τηλεοπτικά παράθυρα εκστομίζουν «μπαρούφες» απίστευτων μεγεθών καθώς ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ τις Λαϊκές, τους παραγωγούς και μικροεμπόρους ότι ευθύνονται για την άνοδο του πληθωρισμού και την  αδυναμία της νοικοκυράς να γεμίσει το καλάθι της…

     Μεγαλύτερη ανακρίβεια σίγουρα ΔΕΝ υπάρχει, αλλά η δικαιολογία «βόλεψε και βολεύει» τους αιρετούς  άρχοντές μας με τον ίδιο τρόπο που βόλεψε και την «άφαντη» προφανώς για άλλους λόγους κυρία του λαϊκού μας άσματος…

     Εκείνη, όμως, καθώς την οικονομική ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη υποχρεώνεται να αποκτήσει την συνήθεια του να επισκέπτεται τακτικότατα την λαϊκή μετουσιώνει ως σφόδρα πειστική την επίκληση της απουσίας της λόγω «επίσκεψης στην λαϊκή!..»

     Οι πολιτικοί μας πότε θα πάνε «λαϊκή», όχι για να τους δούμε αλλά για να δούνε αυτοί τα γερόντια που ΠΕΦΤΟΥΝ με τα μούτρα στην άσφαλτο της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας και άλλων πόλεων για να μαζέψουν φρούτα, λαχανικά και σαρδέλες που οι μικροέμποροι της λαϊκής ρίχνουν στο οδόστρωμα μόλις τελειώνει η Λαϊκή;

     Το καταθέτω «πιπεράτα» χωρίς φόβο και πάθος: οι πολιτικοί πότε θα συνειδητοποιήσουν το μεγάλο κοινωνικό-οικονομικό πρόβλημα που φαίνεται στις Λαϊκές Αγορές όταν στο τέλος της ημέρας πολλοί συμπολίτες μας χαμηλόμισθοι και ταλαιπωρημένοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία δέχονται ως «μάνα εξ ουρανού» και μαζεύουν σε πλαστικές σακούλες τα «απομεινάρια» πριν τα πετάξουν στους σκουπιδοτενεκέδες οι μικρό-έμποροι της Λαϊκής Αγοράς;

Υπουργοί, Περιφερειάρχες και Δήμαρχοι Πηγαίνουν σε Λαϊκές Αγορές;

      Βεβαίως πήγαιναν και συνεχίζουν να πηγαίνουν παραμονές Εθνικών, περιφερειακών και τοπικών εκλογών αλλά στη διάρκεια της υπόλοιπης τετραετίας…Απέχουν!

     Καθώς στον ορίζοντα άγνωστο χέρι έγραψε τη λέξη «ΕΚΛΟΓΕΣ» με σινική μελάνη εξαιρετικής ποιότητας ίσως τους ξαναδούμε σε Λαϊκές Αγορές εάν κοπάσει η λαίλαπα της πανδημίας covid-19, εάν καταργηθεί η απαγόρευση της «ασφαλούς απόστασης» και οι υποχρεωτικές μάσκες και επιτραπούν ξανά οι χειραψίες…

    Φοβάμαι, και καταθέτω το ρήμα χωρίς εισαγωγικά, ότι είμαστε ήδη στο ΔΩΔΕΚΑ και όχι στο «Δώδεκα παρά πέντε», σε θέματα που αφορούν την αβάσταχτη πλέον ακρίβεια, την απίστευτη ανέχεια εκατομμυρίων συμπατριωτών μας, τη μεταμόρφωση των πάγκων των λαϊκών αγορών σε «μπουτίκ πολυτελείας» και τη διογκούμενη λαϊκή δυσφορία που μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στη διάβρωση του κοινωνικού μας ιστού…

    Εάν συμβεί αυτό το οποίο ΟΛΟΙ οι εχέφρονες Έλληνες, που ΔΕΝ καθόμαστε σε καλοπληρωμένους θώκους εξουσίας απευχόμαστε, τότε ας μην επικαλεστούν οι σημερινοί κάτοχοι εδρών στο Κοινοβούλιο ότι ΔΕΝ αντελήφθησαν την επερχόμενη κοινωνική αναταραχή τώρα που τελειώνει το Φθινόπωρο και αρχίζει ο χειμώνας καθότι «δεν ήταν εκεί», δηλαδή στα Κέντρα έγκαιρης λήψης αποφάσεων, επειδή «είχαν πάει… Λαϊκή!»

     Δεν πρόκειται να τους πιστέψει κανείς και δεν πρόκειται να μας πείσουν αντίθετα με την προαναφερθείσα κυρία του λαϊκού άσματος που εύκολα έπεισε το ερωτευμένο «θύμα» της!…