Οθωνοί λοιπόν.
Μια κουκίδα στον χάρτη που σιγά σιγά τα τελευταία χρόνια αρχίζει να γίνεται γνωστή. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν απ’ την αρχή.
Ο θρύλος θέλει τον Οδυσσέα να φτάνει στο νησί και να μένει εκεί παρά την θέληση του, δέσμιος της νύφης Καλυψούς. Η σπηλιά στο νότιο δυτικό μέρος του νησιού που φέρει το όνομα της φαίνεται να θέλει να επιβεβαιώσει τον θρύλο αυτό.
Η ιστορία του νησιού όπως και των άλλων δύο διαποντιων χάνετε μέσα στους αιώνες και αιωρείται μεταξύ μύθων, θρύλων και τοπικών παραδόσεων.
Ο διαβόητος πειρατής Μπαρμπαρόσα φαίνεται να πέρασε απ’ το νησί που μετά από μάχη με τους ντόπιους σκότωσε μεγάλο μέρος του πληθυσμού με αποτέλεσμα το νησί να ερημώσει.
Οι Οθωνοί υπήρξε ενετική βαρονία με άρχοντα που επέβαλαν στο νησί οι Ενετοί οι οποίοι ευθύνονται και για την καλλιέργεια της ελιάς, αφού δενδροφύτευσαν με ελιές απ’ άκρη σ’ άκρη το νησί.
Οι Οθωνοί φαίνεται να εποικιστηκε αρκετές φορές στην ιστορία της. Μια απ’ αυτές ήταν μετά την σφαγή των Σουλιωτών απ’ τον Αλή πασά. Όσοι γλύτωσαν βρήκαν καταφύγιο στα Διαπόντια και στους Παξούς.
Οι Οθωνοιωτες τον 19ο αιώνα απόκτησαν πλοία και διέσχιζαν όλη την Μεσόγειο μεταφέροντας αγαθά με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν οικονομικά και να ακμάσουν.
Τα Διαπόντια αποτέλεσαν ξεχωριστό δήμο και η Οθωνοί ως πρωτεύουσα του δήμου έφτασε να κατοικείται από 900 περίπου ανθρώπους οι οποίοι ως βασική ασχολία είχαν τη γεωργία, την αλιεία, και την ναυτοσύνη.
Μεταπολεμικά δύο σχολεία λειτουργούσαν ταυτόχρονα στο νησί με 50 παιδιά το καθένα.
Αργότερα και αφού πλέον το νησί δεν μπορούσε να θρέψει άλλο τους κατοίκους του ξεκίνησε η μετανάστευση. Βασικός προορισμός η Αμερική αλλά και άλλες χώρες όπως η Αργεντινή η Αυστραλία η Γερμανία αλλά και η Κέρκυρα και η Αθήνα. Τα νησιά ερήμωσαν, τα σχολεία έκλεισαν το ένα μετά το άλλο και οι μόνιμοι κάτοικοι έφτασαν τις λίγες δεκάδες όπου από αυτούς οι περισσότεροι είναι συνταξιούχοΙ. Τα τελευταία χρόνια και με τον τουρισμό να κάνει την εμφάνιση του δειλά δειλά στα νησιά αρχίζει να διαφαίνεται μια χαραμάδα αισιοδοξίας, στους Οθωνούς νέοι άνθρωποι γυρίζουν στο νησί και επισκευάζουν τα πατρικά τους σπίτια, λίγες μεν αλλά νέες επιχειρήσεις άρχισαν να ανοίγουν, Ιταλοί κυρίως αλλά και άλλοι Ευρωπαίοι που επισκέφτηκαν το νησί ως τουρίστες στο παρελθόν και εντυπωσιάστηκαν από την ομορφιά του αλλά και με την ποιότητα ζωής σε αυτό, αγόρασαν ή έχτισαν τα εξοχικά τους στο νησί και δημιουργήθηκε μια όμορφη κοινότητα ανθρώπων που αγαπούν το νησί και συνυπάρχουν αρμονικά με τους ντόπιους δινοντας όλοι μαζί τον αγώνα τους για την εξέλιξη και την ανάπτυξη του νησιού.
Τα δύο σχολικά κτίρια του νησιού ευτυχώς είναι σε καλή κατάσταση και περιμένουν τον μαθητή που θα τα κάνει να λειτουργήσουν ξανά, ή έστω το ένα από τα δύο, το άλλο θα μπορούσε να γίνει ενα λαογραφικό μουσείο που θα διηγείται στους νεότερους τον τρόπο ζωής των κατοίκων που έζησαν στο νησί.
Ο φάρος του νησιού που του χρόνου γιορτάζει 150 χρόνια λειτουργίας και που κάποτε ήταν ένας από τους φωτηνοτερους της Μεσογείου χρήζει συντήρησης και επισκευής, σε αυτόν οφείλει και ένα από τα ονόματα του το νησί, Φανός ονομαζόταν από τους ναυτικούς στις αρχές του περασμένου αιώνα και τώρα αποτελεί το σήμα κατατεθέν του νησιού.
Σιγά αλλά σταθερά γίνονται σημαντικά πράγματα, βοηθούμενο από την φυσική ομορφιά του αλλά και με την αγάπη και φροντίδα των κατοίκων, των μεταναστών που επιστρέφουν ή το επισκέπτονται αλλά και των φίλων του, το νησί άρχισε ξανά να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον.
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με το INTERNATIONAL HELLENIC ASSOCIATION στο
Σπύρος Κατέχης
φωτογράφος
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου