67.000 ΘΕΑΤΕΣ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΟ “ΚΟΡΩΝΑΠΑΡΤΙ”
Η Βιομηχανία του Ποδοσφαίρου αποδείχθηκε πιο ισχυρή από τη προπαγάνδα του κορωνοτρόμου
Θα μπορούσε να είναι το τέλειο αθλητικό κορωνοπάρτι- σύμφωνα με τα ελληνικά ΜΜΕ- που συνεχίζουν το εμπόριο του τρόμου αλλά δεν ήταν παρά μια γιορτή του ποδοσφαίρου το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα και μία μεγάλη βιομηχανία θεάματος.
Πάνω από 67.000 φίλαθλοι στις εξέδρες, καθώς και θαμώνες στις εγγλέζικες pub συνωστίσθηκαν για να απολαύσουν έναν τελικό ο οποίος προσέφερε συγκινήσεις από το πρώτο κιόλας λεπτό καθώς η Αγγλία προηγήθηκε νωρίς.
Η Ιταλία κέρδισε στα πέναλτι αλλά ο Μπόρις Τζόνσον είναι ο πραγματικός νικητής μια και τόλμησε να ξορκίσει και να τρολάρει τη βιομηχανία του κορωνοτρόμου και της μετάλλαξης Delta (η οποία είναι τόσο οξυδερκής και τόσο ισχυρή ώστε σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ του κόσμου την προπαγανδίζουν ασθμαίνοντας) επιτρέποντας την διεξαγωγή του τελικού με θεατές στις εξέδρες ενώ ετοιμάζεται στις 19 Ιουλίου να άρει τα περιοριστικά μέτρα στη χώρα του.
Ακόμη και ο πρωθυπουργός του Iσραήλ που βρίσκεται σε τουριστικό lockdown από τον Μάρτιο του 2020 παραδέχθηκε πρόσφατα ότι παρακολουθεί καθημερινά τις εξελίξεις και τους αριθμούς των κρουσμάτων στην Αγγλία.
Μετά από έναν δραματικό τελικό που κρίθηκε στη διαδικασία των πέναλτι, η Ιταλία με πρωταγωνιστή τον Τζανλουΐτζι Ντοναρούμα, που απέκρουσε τις εκτελέσεις των Σάντσο και Σάκα, αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης με 3-2 στη «ρώσικη ρουλέτα» επί της Αγγλίας.
Ο τελικός του Γουέμπλεϊ τελείωσε ισόπαλος στην κανονική του διάρκεια και στην παράταση, 1-1, με τους Άγγλους να προηγούνται με τον Σο στο 2΄ και τους Ιταλούς να ισοφαρίζουν στο 67΄ με τον Μπονούτσι.
Η 4η παρουσία της «σκουάντρα ατζούρα» σε τελικό Euro δεν την ίδια κατάληξη με αυτές του 2000 και του 2012, όταν τότε είχε ηττηθεί από την Γαλλία και την Ισπανία.
Μετά από 53 χρόνια η Ιταλία στέφθηκε και πάλι πρωταθλήτρια Ευρώπης και ταυτόχρονα παρέμεινε για 34ο σερί ματς αήττητη, πλησιάζοντας το απόλυτο ρεκόρ των 35 νικών που έχουν η Βραζιλία (1993-1996) και η Ισπανία (2007-2009).
Η μεγάλη ευκαιρία της Αγγλίας να πάρει το πρώτο της τρόπαιο σε μεγάλη διοργάνωση μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 δεν στέφθηκε με επιτυχία και τα «Τρία Λιοντάρια» θα χρειαστεί να περιμένουν κι άλλο για να πανηγυρίσουν.
Αν και ο τελικός ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις γι΄ αυτούς και το γρήγορο γκολ του Σο, οπισθοχώρησαν αδικαιολόγητα σε ολόκληρη της διάρκεια του ματς κι αντί να προσπαθήσουν στην αντεπίθεση να σκοράρουν για δεύτερη φορά, πίστεψαν ότι παίζοντας μόνο άμυνα θα έφταναν στο στόχο τους εύκολα ή, δύσκολα.
Το γκολ του Λουκ Σο μόλις στο 2ο λεπτό από την ασίστ του Τρίπιερ, το πιο γρήγορο στην ιστορία των τελικών του Euro, έδωσε τεράστια ψυχολογική ώθηση στην ομάδα του Γκάρεθ Σαουθγκέιτ κι από την άλλη αποδιοργάνωσε εντελώς την Ιταλία.
Μπορεί μέχρι το τέλος του πρώτου μέρους το συγκρότημα του Ρομπέρτο Μαντσίνι να είχε τη συντριπτική κατοχή της μπάλας, αλλά δεν είχε κανένα απολύτως αποτέλεσμα στην τελική προσπάθεια, καθώς οι Άγγλοι ήταν άριστα οργανωμένοι από τη μεσαία γραμμή και πίσω και με σωστές αληλλοκαλύψεις των παικτών τους δεν επέτρεψαμ ούτε μία φορά στους φιλοξενούμενους να απειλήσουν την εστία του Πίκφορντ.
Όπως και στο πρώτο ημίχρονο έτσι και στο δεύτερο η Αγγλία προτίμησε να δώσει χώρο στους Ιταλούς, που μετά τις αλλαγές του Μαντσίνι άρχισαν να πιέζουν περισσότερο την άμυνα των γηπεδούχων.
Κι ενώ στο πρώτο μέρος δεν είχαν απειλήσει καθόλου την εστία του Πίκφορντ, στο 61΄ έφτασαν κοντά στην ισοφάριση με το σουτ του Κιέζα να απομακρύνει σωτήρια ο γκολκίπερ της Αγγλίας
Στο 67΄, όμως, από το κόρνερ του Έμερσον, ο Βεράτι έπιασε την κεφαλιά ο Πίκφορντ έδιωξε τη μπάλα που χτύπησε στο δοκάρι και στην επαναφορά της ο Μπονούτσι από κνοτά «έγραψε» το 1-1.
Με τη ψυχολογία στα ύψη η «σκουάντρα ατζούρα» έφτασε πολύ κοντά στην πλήρη ανατροπή του σκηνικού στο 73΄ με τον Μπεράρντι να φεύγει στην… πλάτη του Στόουνς, αλλά το τελειώμά του δεν ήταν καλό κι έστειλε τη μπάλα πάνω από το οριζόντιο δοκάρι του Πίκφορντ.
Οι Άγγλοι συνέχισαν το παθητικό παιχνίδι τους μέχρι το φινάλε της κανονικής διάρκειάς του, μη καταφέρνοντας ούτε μία φορά να μπουν με αξιώσεις στην περιοχή του Ντοναρούμα.
Το 1-1 δεν άλλαξε και ο τελικός πήγε στην παράταση. Ούτε στο επιπλέον μισάωρο άλλαξε κάτι, με τους Αγγλους να βγαίνουν κάπως περισσότερο από την άμυνά τους, αλλά να μην μπορούν να… βρεθούν στην επίθεση.
Οι Ιταλοί από την πλευρά τους εμφάνισαν σημάδια κόπωσης και προτίμησαν να διαφυλάξουν τα νώτα τους από το να ψάξουν για το γκολ της νίκης.
Τα πέναλτι ήταν το φυσικό επακόλουθο του τελικού. Εκεί, όπως συνέβη και στον ημιτελικό με την Ισπανία, έλαμψε το άστρο του Τζανλουΐτζι Ντοναρούμα. Ο γκολκίπερ της Εθνικής Ιταλίας απόκρουσε τα πέναλτι των Σάντσο και Σάκα, ο Ράσφορντ σημάδεψε το δοκάρι και οι δύο επεμβάσεις του Πίκφορντ στις εκτελέσεις των Μπελότι και Ζορζίνιο δεν ήταν αρκετές για τα «Τρία Λιοντάρια»
Διαιτητής: Μπιορν Κάιπερς (Ολλανδία)
Κίτρινες: Μπονούτσι, Μπαρέλα, Ινσίνιε, Κιελίνι, Ζορζίνιο – Μαγκουάιρ
Οι συνθέσεις:
ΙΤΑΛΙΑ (Ρομπέρτο Μαντσίνι): Ντοναρούμα, Ντι Λορέντσο, Μπονούτσι, Κιελίνι, Έμερσον (118΄ Φλορέντσι), Μπαρέλα (54΄ Κριστάντε), Ζορζίνιο, Βεράτι (96΄ Λοκατέλι), Κιέζα (85΄ Μπερναρντέσκι), Ιμόμπιλε (55΄ Μπεράρντι), Ινσίνιε (91΄ Μπελότι)
ΑΓΓΛΙΑ (Γκάρεθ Σαουθγκέιτ): Πίκφορντ, Γουόκερ (120΄ Σάντσο), Μαγκουάιρ, Στόουνς, Σο, Φίλιπς, Ράις (74΄ Χέντερσον – 120΄ Ράσφορντ), Τρίπιερ (70΄ Σάκα), Μάουντ (99΄ Γκρίλις), Κέιν, Στέρλινγκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου