Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για τα φαινόμενα μιας… σάπιας ελληνικής κοινωνίας, η οποία δεν σοκάρεται και δεν αντιδρά σχεδόν σε τίποτα.
Ξεκινώ, υπερτονίζω και στέκομαι, πρώτα και πάνω από όλα, στο τεράστιο πρόβλημα των ΜΜΕ στην Ελλάδα. Πρόκειται για νοσηρό φαινόμενο, άνευ προηγουμένου, που επιτείνεται στην εποχή τούτης εδώ της κυβέρνησης, αλλά ασφαλώς έχει τις ρίζες της, σε κάθε Κυβέρνηση αυτής εδώ της χώρας και πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τον έλεγχο της ΕΡΤ, από κάθε κυβέρνηση που εκλέξαμε σε αυτόν τον τόπο, δεν νομίζω ότι υπάρχει.
Το φαινόμενο όμως πλέον παίρνει τέτοιες διαστάσεις που δημιουργεί, ξεκάθαρα και χωρίς ίχνος υπερβολής, έλλειμμα δημοκρατίας. Ζούμε σε μία χώρα όπου ο έλεγχος των ΜΜΕ, ο οποίος οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στους ιδιοκτήτες του, έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που η απόκρυψη της αλήθειας, έχει πλέον δώσει τη θέση της και στην απόκρυψη των γεγονότων. Πλέον οι ειδήσεις δεν μεταδίδονται με το σχόλιο που… επιβάλλεται, πλέον οι ειδήσεις δεν μεταδίδονται καν. Δεν τις μεταφέρουν, δεν τις δίνουν στον κόσμο, τις αποκρύπτουν. Αν αυτό δεν είναι έλλειμμα δημοκρατίας, τότε δεν ξέρω τι είναι… Ειλικρινά νομίζω ότι η ΕΣΗΕΑ θα έπρεπε να βγάζει καθημερινά μία ανακοίνωση που να ζητά συγγνώμη από τον ελληνικό κοινό, για αυτά που άκουσε, είδε και διάβασε και σήμερα.
Την ίδια ώρα ο Ελληνας στη συντριπτική πλειοψηφία του, το επικροτεί και αυτό είναι το πιο μεγάλο σοκ από όλα. Ο Ελληνας πολίτης την είδηση που δεν τον… βολεύει, επειδή αφορά το κόμμα που ψηφίζει, την κυβέρνηση που στηρίζει, την ομάδα που υποστηρίζει, δεν θέλει να την διαβάσει, να την ακούσει, να μεταδοθεί καν, αν είναι αρνητική. Αν μάλιστα την δει μπροστά του εκνευρίζεται όχι με αυτόν που έκανε ότι έκανε, αλλά με αυτόν που μεταδίδει την είδηση. Ένα απόλυτο χάος, στη λογική, στη νοοτροπία, στην κουλτούρα μας.
Προσπαθήστε να ξεχάσετε τι κόμμα ψηφίζετε, τι κυβέρνηση στηρίζετε, και σταθείτε στην είδηση. Ο Πρωθυπουργός της χώρας ταξιδεύει σε νησί για να επιβλέψει και να ενθαρρύνει τον εμβολιασμό για την πανδημία. Και όχι απλώς μαθαίνει ότι θα πραγματοποιηθεί, αλλά μετέχει, σε γλέντι 40 ή 50 ή 100 ατόμων δεν έχει καμία σημασία, χωρίς καμία προφύλαξη, ούτε καν τη χρήση μάσκας. Το κάνει μάλιστα σε δημόσια θέα, όχι δηλαδή σε κάποιο κλειστό χώρο, αλλά σε μπαλκόνι και ταράτσα σπιτιού σε κεντρικό δρόμο του νησιού, όπου είναι απολύτως βέβαιο ότι το περιστατικό θα καταγραφεί. Προφανώς, δεν τον ενδιαφέρει, δεν τον αφορά τίποτα, δεν τον αγγίζει τίποτα, ούτε η κριτική, ούτε η ψυχολογία του κόσμου, ο οποίος δεν στερείται απλώς τη διασκέδασή του και τα γλέντια του, αλλά την δουλειά του, το μαγαζί του, τους γονείς του, την δυνατότητα να κλάψει και να θάψει τους ανθρώπους του στην κηδεία τους, την ζωή του ολόκληρη για να μην το κουράζω. Και ο Πρωθυπουργός της χώρας που τα αποφασίζει όλα αυτά και προφανώς ορθώς το κάνει στις περισσότερες των περιπτώσεων, μετέχει σε γλέντι με τους τοπικούς άρχοντες!
Και το περιστατικό αυτό αποκρύπτεται από την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ, χωρίς πραγματικά να μπορώ να αντιληφθώ, οποιοδήποτε ίχνος δικαιολογίας. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο, με εξαίρεση κάποιες αφρικανικές και κάποιες λατινοαμερικάνικες ενδεχομένως, στις οποίες τα πάντα ελέγχονται από καρτέλ, μαφία και δικτάτορες, που το θέμα αυτό δεν θα είχε συγκλονίσει. Καμία όμως.
Την ίδια ώρα το κοινό, θα το διαπιστώσατε και στα σχόλια που θα υπάρξουν κάτω και από αυτό το κείμενο, αν ανήκει στους υποστηρικτές αυτής της Κυβέρνησης, θεωρεί το περιστατικό στην καλύτερη των περιπτώσεων υπερβολές (έλα μωρέ και τι έγινε, το κάνατε θέμα που πήγε και έφαγε δύο μπριζόλες με δέκα φίλους…) ή το θεωρεί και ψέμα και ενώ οι φωτογραφίες και τα βίντεο δείχνουν ξεκάθαρα, δεκάδες ανθρώπους χωρίς μάσκα, Και βέβαια, πάντα υπάρχει στο τέλος και η περίφημη φράση «οι άλλοι τι κάνανε, θες να μιλήσουμε για τον Πολάκη…). Λες και οι άλλοι που τα έκαναν δεν είναι εκεί που είναι τώρα με την ψήφο μας…
Αλλά για μισό ρε λεβέντη Ελληνα. Αν με πιάσεις έμενα, με δεις με τα μάτια σου, να κλέβω ένα πακέτο τσίχλες από το περίπτερο και μάλιστα το κάνω ξεδιάντροπα και σε δημόσια θέα, τι θα υποθέσεις, τι θα πεις; Ποιος ασχολείται με ένα πακέτο τσίχλες, ή αν αυτός μπροστά στα μάτια μου κλέβει ξεδιάντροπα τσίχλες από τον περιπτερά, φαντάσου τι κάνει όταν δεν τον βλέπω…
Προφανώς το δεύτερο θα πεις και προφανώς καλά θα κάνεις και θα το πεις. Όταν λοιπόν αντικρίζεις τον Πρωθυπουργό της χώρας, ο οποίος επαναλαμβάνω, με αποφάσεις που στην πλειοψηφία τους, έπρεπε να τις πάρει και ορθώς τις πήρε, σου έχει απαγορεύσει τα πάντα και σε παροτρύνει να πειθαρχείς ή σε τιμωρεί με τσουχτερά πρόστιμα όταν δεν το κάνεις, πως είναι δυνατόν να μην σε ενοχλεί, όταν γλεντοκοπά και τρώει με δεκάδες ανθρώπους, χωρίς ίχνος προστασίας, σε δημόσια θέα. Πως δεν αντιλαμβάνεσαι, ότι αν κάνει κάτι τέτοιο σε δημόσια θέα, όταν σε γράφει τόσο προκλητικά και επιδεικτικά μπροστά στα μούτρα σου, τότε ποιος ξέρει τι κάνει πίσω από τις κλειστές πόρτες;
Αντί λοιπόν να επιζητάς την σκληρή κριτική από τον Τύπο, που ακριβώς αυτός είναι ο ρόλος του, μα ακριβώς αυτός, εσύ θες να το αποκρύψουν, να μην του δώσουν σημασία…
Αλλα η ξεκάθαρη απόδειξη ότι η ελληνική κοινωνία νοσεί βαριά, και ο ωχαδερφισμός έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι της, φαίνεται ξεκάθαρα στην αντιμετώπιση του σκανδάλου με τις σεξουαλικές κακοποιήσεις και παρενοχλήσεις γυναικών σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους. Μία κοινωνία που σε μεγάλο μέρος της ζει και πορεύεται με την εντύπωση ότι «τα ήθελε ο κώλος της…», επειδή κάποια κοπέλα φόρεσε κοντή φούστα, ή δεν το κατήγγειλε όταν συνέβη ότι συνέβη. Ένα πογκρόμ περιστατικών χυδαιότητας και απρέπειας, καταγράφεται και αποτυπώνεται με τον πλέον ανατριχιαστικό τρόπο μπροστά στα μάτια μας, σε καθημερινή βάση και οι περισσότεροι ζουν στη σφαίρα του «έτσι είναι οι άνδρες παλαιάς κοπής, ζωηροί…»
Εύχομαι ολόψυχα σε κάθε έναν και κάθε μία από εσάς, να μην συναντήσουν ποτέ οι κόρες σας, τέτοιου είδους άντρες «παλαιάς κοπής» στη ζωή τους. Όπως εύχομαι κάποια στιγμή η αθλιότητα και ο ωχαδερφισμός της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων να σταματήσει κάποια στιγμή, για να μην αλλοιωθεί παντελώς αυτός ο τόπος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου