Πέτρος Μπουροβίλης: Ο τελευταίος σαμουράι των περιοδικών

https://tvxs.gr/news/ellada/petros-mpoyrobilis-o-teleytaios-samoyrai-ton-periodikon

Κρυσταλία Πατούλη

 Άλλοι τον είπαν Ταραντίνο των περιοδικών, γιατί γνώριζε κάθε, μα κάθε στάδιο της σχεδίασης μιας περιοδικής έκδοσης, άλλοι «ειδικό» ή «μετρ» των περιοδικών. Ήταν ο πρωτοπόρος, ο αυτοδίδακτος, ο τελειομανής, ο ευφυής, πάντα με χιούμορ, πάντα μπροστά από την εποχή του, με ανεξάντλητη ενέργεια, με δαιμόνιο ερευνητικό μυαλό, εκδότης της Identity Media, δημιουργός πλήθους πετυχημένων τίτλων στο χώρο του περιοδικού Τύπου. Ήταν ο υπέροχος Πέτρος Μπουροβίλης.

Ήταν. Διότι πριν δύο μέρες άφησε την τελευταία του πνοή, αν και είχε σχεδόν ολοκληρώσει ένα μεγάλο φάσμα θεραπείας για την επάρατη νόσο.

Δεινός σέρφερ, ειδικά στα νιάτα του, ο Πέτρος Μπουροβίλης απέδειξε ότι εκεί που θέλεις να φτάσεις θα σε οδηγήσουν οι δεξιότητές σου και όχι μόνο τα εφόδια. Αν και σπούδασε Χημικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με μεταπτυχιακό στην Αγγλία, το ταλέντο του βρισκόταν στα εξώφυλλα και τις σελίδες των περιοδικών.

Μια νύχτα σε ένα μπαρ με τον Παύλο Εμμανουήλ, συνάντησε τον Αντώνη Λυμπέρη και τον ρώτησε σχεδόν τσαντισμένος γιατί καθυστερεί να κυκλοφορήσει το τεύχος του Surf+Ski. Εκείνος του απάντησε αντίστοιχα, «Και γιατί δεν έρχεσαι εσύ να το βγάζεις νωρίτερα;». Ο Πέτρος Μπουροβίλης απάντησε, «Ε, ναι, θα έρθω!».

Δεν πέρασε πολύς καιρός, και σε ένα meeting θα πέταγε την ιδέα για τη δημιουργία του πρώτου αντρικού περιοδικού. Έρευνες, πρόσωπα, φωτογραφίσεις και εξώφυλλα που δεν είχαν ξαναγίνει σε ελληνικό έντυπο. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ντυμένη άντρας, ο Λάκης Λαζόπουλος με κλεισμένο στόμα, οι έρευνες, η στήλη του Στέλιου Κούλογλου, του Γιάννη Ευσταθιάδη, και τόσων άλλων έκαναν το Status πρότυπο στο είδος του. Το 1999, δε, το Status Millenium ήταν η μεγαλύτερη σε έκταση έκδοση που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα και χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ποιοτικά συλλεκτική έκδοση στην ιστορία του περιοδικού Τύπου.

Από εκεί και πέρα η ανοδική πορεία του ήταν δεδομένη. Έχοντας δημιουργήσει και διευθύνει περιοδικά-θρύλους, ως διευθυντικό στέλεχος των Εκδόσεων Λυμπέρη από το 1983, με εξαίρεση την τριετία 1996-99, κατείχε στη συνέχεια και τη θέση του διευθυντή των Ειδικών κι Εταιρικών Eκδόσεων (Condé Nast Traveller, 2Board magazine, επίσημο free press περιοδικό του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, Best of the Best Editions, Confidential magazines - Mykonos, Rodos, Thessaloniki, Luxury Hotel Guide, κ.ά.), αλλά και του διευθυντή της Liberis Books, καθώς και τη θέση του Συμβούλου Έκδοσης του Men's Health.

Ο Άλντο Καροτενούτο έχει πει πως «κάθε άνθρωπος ήρθε στη ζωή για να ζήσει τη δική του άνοιξη». Η άνοιξη που προοριζόταν για τον Πέτρο Μπουροβίλη είχε το χρώμα και τη μυρωδιά των περιοδικών, και μαζί του έμελλε να ανθίσουν και αυτά.

Συνεργάστηκε και διάλεξε για στελέχη του κορυφαίους δημοσιογράφους και αρθρογράφους, όπως η Ήρα Σινιγάλια και η Κάτια Μηλιαράκη, art directors όπως ο Κωνσταντίνος Βαβυλουσάκης και φωτογράφους με παγκόσμια εμβέλεια όπως ο Γιάννης Δημότσης, δουλεύοντας ασταμάτητα μέρα και νύχτα, ξεχνώντας πολλές φορές ακόμα και να φάει ή να κοιμηθεί.

Ένταση, άγχος, έρευνα και πάνω από όλα δημιουργία, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής του, και των συνεργατών του. Ατελείωτες οι ιστορίες από τα ξενύχτια στα κλεισίματα των περιοδικών, όπως εκείνο με τις μαργαρίτες και τους ξηρούς καρπούς (ξέρουν οι συνάδελφοι) που κατέφθασαν ξημερώματα στο Κορωπί με ασυνόδευτο ταξί. Γέλια, καβγάδες, κλάματα, κούραση, επιτυχίες.

Πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, επηρέασε καταλυτικά την ποιότητα, την αισθητική, το ύφος και το ήθος των περιοδικών εκδόσεων στη χώρα μας, ανεβάζοντας συνεχώς τον πήχυ για όλους. Τον γνώρισα πριν 26 χρόνια και άλλαξε τη ζωή μου. Μια μέρα του είπα, «Θέλω να γράψω», και μου είπε, «Ε, και γιατί δεν το κάνεις;».

Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ασχολήθηκε εκτός από την αρθρογραφία και με τη διεύθυνση των εντύπων σε όλο το φάσμα της έντυπης διαδικασίας των περιοδικών και διετέλεσε επί σειρά ετών διευθυντής σε πολλά από τα πιο επιτυχημένα περιοδικά της ελληνικής αγοράς: (Surf+Ski (1984-87), Ο Κόσμος του Video (1985-88), Status (1990-1996, 2003-04), Status Traveler (1994-96), Car & Driver (1996- 98), Fit for Fun (1997-99), Status Millennium (1999-00), Athens Games newspaper (2000-04), Ο Κόσμος του DVD (2005-07), κ.ά.

Ήταν εκείνος που θα έφερνε για πρώτη φορά σε «συνάντηση κορυφής» τον Ρασούλη και τον Κούδα να μιλήσουν για το πώς επηρέασαν ο ένας τον άλλον, που θα ζήταγε να μας γράψει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, να επιμείνουμε για μια συνέντευξη με τον Νίκο Παπάζογλου ή τον Παναγιώτη Κουσαθανά, που θα έκανε εξώφυλλο τον Αντετοκούνμπο, πριν γίνει παγκοσμίως γνωστός, που θα επέμενε να πάρουμε συνέντευξη από τον Ρος Ντέιλι ή τον Γιάννη Μακριδάκη, και μετά θα καμάρωνε το θέμα ως το καλύτερο του περιοδικού. Ήταν για το 2Board που πήραμε συνέντευξη από τον Irvin Yalom και μας μίλησε για τους πολιτικούς και πόσο θα ήταν καλό για όλο τον πλανήτη να προσπαθήσουν περισσότερο για την αυτογνωσία τους. Έφερνε όλο τον κόσμο μπροστά στα μάτια των ανθρώπων, ανακαλύπτοντας ως πρωτοπόρος τους πρωτοπόρους, ως εμπνευστής τους εμπνευστές. Επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές, επιχειρηματίες, ως όλα αυτά μαζί και ο ίδιος.

 

Από το 2012 δημιούργησε τις εκδόσεις Identity Media, συνεχίζοντας, ως εκδότης πια, το 2Board, που βραβεύτηκε το 2010 ως το καλύτερο περιοδικό αεροδρομίων παγκοσμίως, το Mykonos Confidential, το Thessaloniki Confidential, το Men’s Health, κ. ά., δημιουργώντας και νέες εκδόσεις, όπως τα Grec14n –επίσημα free press περιοδικά των δεκατεσσάρων αεροδρομίων της Fraport, το Attica, το Bill & Coo, το Divanity, το Thalassea –επίσημο free press περιοδικό της Hellenic Seaways, κ.ά., φροντίζοντας με τη συμβολή της Μαρίας Γατσή, διευθύντριας οικονομικών των εκδόσεων, να πληρώνει πρώτα απ’ όλους τους συνεργάτες του, ακόμα και τα πιο δύσκολα χρόνια της κρίσης.

Ήταν μεγάλη τύχη για την Ελλάδα το ότι ένας τέτοιος διανοούμενος γεννήθηκε Έλληνας και δεν έφυγε στο εξωτερικό, όπως συμβαίνει με τους καλύτερους σήμερα. Ίσως όμως δεν ήταν μεγάλη τύχη για τον ίδιο…

Η παροιμιώδης γοητεία του που σχεδόν υπνώτιζε όποιον ερχόταν σε επαφή μαζί του, κι αν δεν αναφερθούμε σ’ αυτήν δεν μπορούμε να ολοκληρώσουμε το «πορτραίτο» του, δεν γίνεται παρά να είναι η απόδειξη πως επρόκειτο για έναν ιδιαίτερα ξεχωριστό άνθρωπο, με ανεπτυγμένα χαρίσματα επικοινωνίας, σε έναν χώρο άκρως επικοινωνιακό.

Δεν θα ξεχάσουμε τη μνήμη του, θυμόταν και το τελευταίο θέμα σε ποιο περιοδικό και σε ποια σελίδα μπήκε, την κάθε φωτογραφία και πού θα μπορέσει να τη βρει ο γραφίστας, όπως και τη βροντερή φωνή του, όταν δεν τον ικανοποιούσε το αποτέλεσμα μιας εργασίας. Ο Μπουροβίλης πιθανά έκρινε τους άλλους ισότιμα, με τα δικά του μέτρα και σταθμά, όπως αυστηρά έκρινε άλλωστε και τον εαυτό του, αλλά εάν οι άλλοι ήταν σαν τον ίδιο, δεν θα ήταν εκείνος αυτός που ήταν…

Ο Στρατής Χατζηπαναγιώτου έγραψε:

«Με ανεπτυγμένη αισθητική και έντιμη σχέση με τους συνεργάτες του, δεν απέφευγε να υποστηρίζει την άποψή του. Ωραίες ομηρικές μάχες με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Κορλέτη και τον ιδιαίτερα σημαντικό κ. Λάκη Μαστραντώνη, δύσκολες συζητήσεις ουσίας από τις οποίες όλοι βγαίναμε κερδισμένοι […] Μετρ και στα έντυπα εταιρειών ακολουθώντας και δικούς του δρόμους αφού αντιπαθούσε το copy paste, κατέθεσε και την ψυχή του για το 2Board, που κοσμεί το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Απλός, ειλικρινής, δεν κάκιωνε ποτέ με κανέναν μας.

Ένας καλός φίλος και του περιοδικού μας και των ανθρώπων του. Δεν τον ξεχνώ για διάφορους λόγους, με τη σχέση μας να κινείται ανάμεσα στο ταλαιπωρημένο 318 is και στη Boxster μέσα από μια σύγκρουση αισθητικής, που ήταν άλλωστε το σημείο αναφοράς για αυτόν τον άνδρα σε κάθε διαδικασία. Με σεβασμό στη μνήμη του, θερμά συλλυπητήρια από την ομάδα μας σε 4Τ_ΣΧ.» (31/10/20 - 4troxoi.gr)

Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω κάποτε που με είχε φωνάξει στο γραφείο του, και ενώ είχε ανοίξει ένα ιμέιλ με ρώτησε αν υπάρχει τρόπος να δώσει εντολή για να εκτυπωθούν όλα μαζί –το ένα μετά το άλλο– τα επισυναπτόμενα αρχεία που είχε λάβει. Του είχα πει, «Πέτρο, αυτό ίσως το ανακαλύψουν μετά από χρόνια οι κομπιουτεράδες, αλλά σήμερα δεν γίνεται». Το βλέμμα του ήταν στο μέλλον. Κάτι που επίσης τον χαρακτήριζε ήταν η υψηλή αισθητική του. Κι επειδή «η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος», όπως ανέφερε ο Ραφαηλίδης, και πριν από αυτόν νομίζω ο Νίτσε, αντιλαμβανόμαστε πόσο μακριά ζούσε στο μέλλον ο Πέτρος, μετά και από εμάς.

Στη ζωή κάνουμε ό,τι μπορούμε μέχρι να αποκαλυφθεί το πεπρωμένο μας, αναφέρεται στην ταινία «Ο τελευταίος σαμουράι». Ο Πέτρος Μπουροβίλης, που ήταν λάτρης των καλών ταινιών και σειρών, εκτός από φανατικός Ολυμπιακός, ήταν ίσως ο τελευταίος σαμουράι των έντυπων περιοδικών, που γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1957 για να γράψει μια λαμπρή, αξέχαστη ιστορία σ’ αυτόν τον πολύπαθο χώρο, και να κλείσει μια ολόκληρη εποχή μαζί του στις 30 Οκτωβρίου του 2020, στις 11 και πέντε το βράδυ, με τον θάνατό του.

Η ατμόσφαιρα της ασφυκτικής ερήμωσης που γεννά σήμερα η απώλειά του στον χώρο όπου δραστηριοποιήθηκε, είναι μάλλον δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο να αντιμετωπιστεί, αφού ο Πέτρος Μπουροβίλης ήταν από τους ελάχιστους αναντικατάστατους στο αντικείμενό του.

Αφήνει πίσω του έναν υπέροχο γιο, τον Παναγιώτη, και τους συντετριμμένους συγγενείς, φίλους και συνεργάτες της Identity Media, που μέλλεται να συνεχίσουν το έργο του στα χνάρια της βαριάς κληρονομιάς του.

Καλό ταξίδι λατρεμένε και αναντικατάστατε Πέτρο Μπουροβίλη.

Υγ. Η κηδεία του θα τελεστεί στο νεκροταφείο Παπάγου, στις 2μμ την Τρίτη 3/10/20.

* Φωτογραφία:  Γιάννης Δημότσης