Ακόμη μια... λαοπρόβλητη κυβέρνηση πνέει τα λοίσθια

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/akomi-mia-laoprobliti-kubernisi-pneei-ta-loisthia/10.142182

Του Αριστερού Ψάλτη

(Ανανεωμένο) Βιώνουμε την παταγώδη αποτυχία ακόμη μιας... λαοπρόβλητης κυβέρνησης.

Η οποία, όπως και οι προηγούμενες, έχει χάσει πλήρως τον έλεγχο και μάταια προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο.

Επιστέγασμα της αποτυχίας της, οι χειρισμοί στο μεταναστευτικό.

Όπου μετά τον αιφνιδιασμό ήρθε το ξύλο.

Αναμενόμενη εξέλιξη, καθώς όταν έχεις αποδεχθεί τους ωμούς εκβιασμούς των Βρυξελλών για μετατροπή της χώρας σου σε αποθήκη ψυχών για να αποφύγεις την επιβολή νέων οικονομικών μέτρων, η επιλογή χουντικών πρακτικών αποτελεί μονόδρομο.

Προφανώς, ο κύριος Μητσοτάκης έχει αδύναμη μνήμη και ξεχνάει ότι ο βασικός λόγος που πήρε 40% ήταν η καταδίκη από τους πολίτες ανάλογων πρακτικών που εφάρμοζε ο προκάτοχός του.

Δυστυχώς όμως, όπως έστρωσε θα κοιμηθεί.

Κι από τη στιγμή που για να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό επέλεξε να ρίξει λάδι στη φωτιά αντί να πράξει τα αυτονόητα (βλέπε: Δηλαδή ρε ξύπνιε, εσύ τι προτείνεις;) όπως θα έκανε κάθε σοβαρό κράτος, θα υποστεί την οργή του λαού.

Τον οποίο όσο περισσότερο χτυπά τόσο θα εξαγριώνει, μέχρι να φτάσει η ώρα της κάλπης και να τον «μαυρίσει» ακριβώς όπως τους προγενέστερους λαοπλάνους.

Κι αν κρίνουμε από τους χειρισμούς του και στα εθνικά, το «μαύρισμα» αναμένεται να ενταθεί περαιτέρω.

Κι ας νομίζει ότι θα μπορέσει να περάσει αναίμακτα τα περί συνεκμετάλλευσης του Aιγαίου, με διχαστικά διλήμματα του τύπου πόλεμος ή ειρήνη προτάσσοντας παράλληλα οικονομικά ανταλλάγματα.

Έτσι νόμιζε κι ο Τσίπρας, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Πάντως, αν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα οι πομφόλυγες περί ανάπτυξης, θα λέγαμε ότι έχει κι από κάπου να πιαστεί για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να μετριάσει κάπως το «μαύρισμα».

Ξεφουσκώνει όμως κι αυτή η προεκλογική άπατη. Η έκθεση της Κομισιόν το λέει δεν το λέμε εμείς. Στις καλένδες το 4% ανάπτυξη… νεοφιλελεύθερα αδέρφια.

Θα μας πουν ορισμένοι, ότι θα μειωθούν τα πλεονάσματα κάποια στιγμή και θα σωθούμε.

Τα ίδια έλεγε κι ο Αλέξης αλλά σωτηρία δεν είδαμε, τους απαντούμε.

Mέσα στην κατάντια μας χτύπησε κι ο κορωναϊός.

Ας ελπίσουμε ότι ο αντίκτυπος θα είναι μικρός. Κι ας ελπίσουμε επίσης, ότι τόσο το υπουργείο Οικονομικών όσο και το Υγείας θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Παρεμπιπτόντως, με αυτό το Ελληνικό τί γίνεται; Ακόμη να ξεκολλήσουν οι μπουλντόζες από τις λάσπες της διαπλοκής; Έλεος!!!

Στην εξίσωση βάλτε και το επαπειλούμενο χάος λόγω πλειστηριασμών, όπου μπορεί να ζήσουμε σκηνές απείρου κάλλους αντίστοιχες με αυτές στα νησιά.

Στο μεταξύ, βούλιαξε και η αποκατάσταση του αισθήματος ασφαλείας στον βούρκο της ανεπάρκειας των «Κάλαχαν» της Κατεχάκη, με τους μπαχαλάκηδες να ανακτούν το χαμένο έδαφος.

Την ίδια στιγμή, κουμπάροι και λοιποί ολιγάρχες πυροβολούν το Μαξίμου ακατάπαυστα γιατί άλλα τους έταζε προεκλογικά κι άλλα κάνει. Με τις κακές γλώσσες να επισημαίνουν, ότι αναμένονται σφοδρά πυρά κι από τους συριζαίους για τον τρόπο που επιλέγει το Μαξίμου να... εκτοξεύσει την οικονομία.

Συνεπώς, αν όλα τα παραπάνω σκάσουν μαζί, όταν ο λαός βρεθεί πάνω από τις κάλπες θα «μαυρίσει» ολοκληρωτικά τον Μητσοτάκη.

Εκτιμούμε ότι αυτή η στιγμή θα φτάσει σύντομα, με τον πρωθυπουργό να αποπειράται να την αποφύγει μέσω ανασχηματισμών, ή και μιας κυβέρνησης συνεργασίας αλά ΓΑΠ όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον απόλυτο εγκλωβισμό.

Βέβαια, να είστε σίγουροι ότι η φιλοκυβερνητική προπαγάνδα θα δώσει ρέστα για να τον διασώσει. Πιθανότατα εκμεταλλευόμενη την υπόθεση της Novartis που ενδέχεται να φτάσει στο Ειδικό Δικαστήριο.

Θα πρέπει να γνωρίζουν εντούτοις, ότι οι παρελκυστικές αυτές τακτικές πετυχαίνουν τον στόχο τους όταν στην χώρα επικρατεί μια σχετική ομαλότητα. Όπως π.χ. το ’89.

Επομένως, ακόμη κι αν ο Μητσοτάκης... δέσει μέχρι και τον Τσίπρα χειροπόδαρα, στο τέλος δεν πρόκειται να γλυτώσει το «μαύρισμα». Διότι πολύ απλά η σκανδαλολογία δεν δύναται να αντισταθμίσει το δυσοίωνο μέλλον του λαού.

Απορούμε, η καθεστηκυία τάξη δεν βαρέθηκε να επαναλαμβάνεται το ίδιο έργο;