Ο παντουρκισμός, δηλαδή η ιδεολογία του τουρκικού επεκτατισμού, στοχεύει στην δημιουργία μιας «Μεγάλης Τουρκίας» που θα εκτείνεται από την Ασία, τον Καύκασο, την Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική μέχρι και όλα τα Βαλκάνια.
Όσο εξωπραγματικό και να φαντάζει το «όραμα» αυτό, και μάλιστα μέσα στον εικοστό πρώτο αιώνα και στις συνθήκες της σύγχρονης εποχής, δυστυχώς αποτελεί την σταθερή, κρυφή ή φανερή πολιτική όλων των κυβερνήσεων της Τουρκικής Δημοκρατίας που ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1923, αν και επίσημα το «όραμα» είχε εναγκαλιστεί μόνο το καθεστώς των Νεότουρκων, μετά την επανάσταση του 1908.
Έκτοτε, η μεθοδική, ψυχρή και κυνική επιδίωξη το στόχων του παντουρκισμού υπηρετήθηκε πιστά, από όλες ανεξαιρέτως τις τουρκικές κυβερνήσεις διατηρώντας κάποιες διαφωνίες μόνο όσον αφορά τους τρόπους επίτευξης των δεδομένων στόχων.
Έτσι και σήμερα, πέρα από τους Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Χουλουσί Ακάρ κ.α, ο αρχηγός της τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αφού συμφώνησε πλήρως με τις Τουρκικές «επεμβάσεις» στην Συρία, κατηγορεί με κραυγαλέο λαϊκισμό τον πρόεδρο της Τουρκίας γιατί προτίμησε να επέμβει στην Λιβύη, αντί να πάρει μερικά Ελληνικά νησιά… που είναι δίπλα!
Μέχρι την σημερινή Ερντογανική Τουρκία, οι διαχρονικοί στόχοι της ιδεολογίας του παντουρκισμού επιτυγχάνονταν σταδιακά με όμορφα λόγια και ύπουλες πράξεις*.
Η τουρκική διπλωματία εδώ και ένα ολόκληρο σχεδόν αιώνα, χρησιμοποιούσε πάντοτε «διακηρύξεις ειρήνης» και όμορφα λόγια «φιλίας» ακόμα και για τις πιο αποτρόπαιες πράξεις της, αποφεύγοντας επιμελώς να εκτεθεί σε απροκάλυπτη αποκάλυψη των «οραμάτων» της.
Όλα αυτά, μέχρι την επιβολή του απολυταρχικού καθεστώτος της Φαμίλιας Ερντογάν, ιδιαίτερα μετά το «πραξικόπημα» του 2016.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας (και αρχηγός της Φαμίλιας) Ρετζέπ Τ. Ερντογάν θεώρησε εαυτόν τόσο ισχυρό ώστε άρχισε να διακηρύσσει επίσημα τα οράματα των παντουρκιστών μιλώντας για σύνορα της καρδιάς του, γαλάζιες πατρίδες και πολλά άλλα.
Στόχος του, να πετύχει όσο το δυνατόν περισσότερες «κατακτήσεις» μέχρι το 2023 που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, ξεπερνώντας όλους ανεξαιρέτως τους προκατόχους του!
Ήδη, είχε να ξεπεράσει τον μύθο του ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας Μουσταφά Κεμάλ, την μεγάλη «κατάκτηση» του Ετζεβίτ στην Κύπρο (με τις πανίσχυρες πλάτες Βρετανίας, Αμερικής και πολλών άλλων), καθώς και τα «επιτεύγματα» διαφόρων παντουρκιστών που παρέλασαν κατά καιρούς από την κορυφή της τουρκικής κρατικής εξουσίας (Ινονού, Μπαγιάρ, Μεντερές κ.ο.κ.ε).
Έτσι το άγχος της μεγαλομανίας να πετύχει μέσα σε λίγα χρόνια όσα οι προηγούμενοι πέτυχαν μέσα σε ένα αιώνα, τον οδήγησε εσπευσμένα σε μια επικίνδυνη πορεία της οποίας η πιθανότερη κατάληξη είναι τα βράχια.
Η πορεία αυτή που επιβάλλεται από την ανάγκη ταχύτατης εκπλήρωσης του παντουρκικού «οράματος», δημιουργεί ανυπέρβλητα και επι
ΚΥΠΡΟΣ : Οι διάφορες «τρύπες» -κυριολεκτικά και μεταφορικά- που κάνει η Τουρκία μέσα στην θαλάσσια περιοχή της Κυπριακής ΑΟΖ με τις δήθεν γεωτρήσεις, έχουν εξασφαλίσει παγκόσμια καταδίκη.
Η Τουρκία από την μια πλευρά «αγνοεί» την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία όμως έχουν αναγνωρίσει όλες σχεδόν οι χώρες - μέλη του ΟΗΕ, επιμένοντας να την «εξισώνει» με ένα «φάντασμα κράτους» που δημιούργησε μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974 και το οποίο «αναγνωρίζει» μόνο η ίδια, περιφρονώντας προκλητικά την παγκόσμια νομιμότητα.
Από την άλλη όμως πλευρά, δεν έχει κανένα πρόβλημα να επικαλείται την παγκόσμια νομιμότητα του ΟΗΕ που διόρισε τον μη εκλεγμένο Αλ Σάρατζ σαν «Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης» και επικεφαλής των προσπαθειών ειρήνευσης στην Λιβύη, χωρίς βέβαια καμιά νομιμοποίηση για «συμφωνίες».
Εκεί δηλαδή που δεν την συμφέρει, ας λένε όλες οι χώρες του ΟΗΕ ότι θέλουν, εκεί όμως που την συμφέρει επικαλείται την «νομιμότητα του ΟΗΕ», ακόμα και όταν είναι επιφανειακή!
Η Τουρκία έχει πετάξει στον κάλαθο των άχρηστων όλες τις αποφάσεις του ΟΗΕ για την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να επικαλείται φορτικά όσες αποφάσεις του ΟΗΕ θεωρεί ότι την εξυπηρετούν.
Η αδιέξοδη αυτή πολιτική της Τουρκίας στην Κύπρο εδώ και ολόκληρες δεκαετίες, με τελικό στόχο την «κατάκτηση» ολόκληρης της Κύπρου, επιβαρύνεται σημαντικά με τις δήθεν γεωτρήσεις και άλλες επιθετικές κινήσεις, οι οποίες καταδικάζονται κατ΄ επανάληψη από Αμερική, Ευρωπαϊκή Ένωση (έχει κινήσει και διαδικασία κυρώσεων), Γαλλία, Αίγυπτο, Σαουδική Αραβία, Ισραήλ, Ρωσία αλλά και από τους ίδιους τους «προστατευμένους» Κύπριους μουσουλμάνους**!
ΕΛΛΑΔΑ : Το αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδος να επεκτείνει ανά πάσα στιγμή τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, η δυνατότητα υπογραφής διμερών ή τριμερών συμφωνιών καθορισμού ΑΟΖ με Κυπριακή Δημοκρατία, Αίγυπτο και Ιταλία καθώς και το αυτονόητο δικαίωμα αυτοάμυνας (άρθρο 51 καταστατικού χάρτη ΟΗΕ), αποτελούν μια ισχυρή ασπίδα απέναντι στις φαντασιώσεις των παντουρκιστών.
Το γεγονός ότι η ίδια η Τουρκία επικαλείται το δικαίωμα της αυτοάμυνας (με την υποκριτική μάλιστα «συμπαράσταση» της Αμερικής) για τα στρατιωτικά φυλάκια που δημιούργησε με εισβολή σε Συριακά εδάφη, αλλά το αρνείται για τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου ζητώντας κάθε ώρα την «αποστρατικοποίηση» τους, σίγουρα αποτελεί πανηγυρική επιβεβαίωση της τουρκικής αλαζονείας!
Η αλαζονεία αυξάνεται ακόμα περισσότερο, όταν γίνονται συνεχώς επίσημες δηλώσεις (Ερντογάν, Τσαβούσογλου κ.α.) πως τα «νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα», προφανώς επειδή απλά … έτσι συμφέρει στην Τουρκία. Κρήτη, Κύπρος, Μάλτα, Αγγλία, Ρόδος, Ιαπωνία κ.ο.κ.ε. δεν πρέπει να έχουν υφαλοκρηπίδα γιατί αυτό δεν εξυπηρετεί τα οράματα των παντουρκιστών!
Τα εξωπραγματικά αυτά οράματα, αποτελούν ένα υπαρκτό μεν κίνδυνο για την Ελλάδα, καταδικασμένο όμως σε πλήρη αποτυχία από τα ανυπέρβλητα αδιέξοδα που δημιουργούν τα ίδια!
ΣΥΡΙΑ : Τρεις διαδοχικές «επεμβάσεις» με την υποστήριξη Αμερικής και Ρωσίας (η κάθε μία για τους δικούς της λόγους) και με τουρκικές «διαβεβαιώσεις» περί ειρηνικής αποχώρησης, όταν και όποτε φύγουν όλες οι ξένες δυνάμεις από την Συρία, δηλαδή κάποτε στο μη ορατό μέλλον.
Η σταθεροποίηση όμως του Μπάσαρ Αλ Άσαντ και η σταδιακή απόκτηση ελέγχου στο μεγαλύτερο μέρος της Συρίας, οδήγησε στην αντιπαράθεση των Σύριων όχι μόνο με τους βασιβουζούκους με διάφορες ονομασίες που χρησιμοποιούν συστηματικά οι Τούρκοι στις διάφορες «επεμβάσεις», αλλά και με τον τουρκικό στρατό.
Το αποτέλεσμα της πρώτης αυτής αντιπαράθεσης με πολλούς τούρκους στρατιώτες νεκρούς, οδηγεί το αδιέξοδο στο ανώτατο πλέον επίπεδο Ρωσίας – Τουρκίας. Ταυτόχρονα, υπενθυμίζει με το πιο έντονο τρόπο, σε συνδυασμό με την μέχρι τώρα εμπειρία σε κουρδικές περιοχές της Συρίας, πως η παραμονή τουρκικών στρατευμάτων μέσα σε Συριακά εδάφη δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση και φαίνεται να δικαιώνει εκείνους που υποστηρίζουν πως η Συρία θα αποτελέσει το σύγχρονο Βιετνάμ της Τουρκίας.
ΛΙΒΥΗ : Η διάσκεψη του Βερολίνου και η συμφωνηθείσα «κατάπαυση του πυρός», δεν εμπόδισε βέβαια την Ερντογανική Τουρκία να δημιουργήσει αερογέφυρα
Η Τουρκία μάλιστα ισχυρίζεται ότι «πάει εκεί που την καλούν», ξεχνώντας βέβαια πως μόλις πριν από λίγους μήνες πήγε στην Συρία για τις ανάγκες εκπλήρωσης των οραμάτων των παντουρκιστών, με το ζόρι!
Η επίκληση από την Τουρκία ενός νομικά διάτρητου «μνημονίου» που υπέγραψε ένας μη εκλεγμένος και μη εξουσιοδοτημένος από την Λιβυκή βουλή «Πρόεδρος», είναι καταδικασμένο να παραμείνει άχρηστο.
Η στρατιωτική «νίκη» στην έρημο της Λιβύης με αντίπαλο τον Στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ αποτελεί ένα όνειρο θερινής νύχτας για τους παντουρκιστές και τους πληρωμένους βασιβουζούκους «μαχητές» τους.
Αν σε αυτά προστεθεί η σχεδόν καθολική διεθνής κατακραυγή για την τουρκική απόπειρα πειρατείας, συμπληρώνεται η εικόνα των αδιεξόδων της τουρκικής «επέμβασης» στην Λιβύη.
Τα αδιέξοδα όμως που δημιουργούν τα εξωπραγματικά οράματα των παντουρκιστών δεν περιορίζονται μόνο σε Κύπρο, Ελλάδα, Συρία ή Λιβύη. Απλώνονται στην Ιερουσαλήμ, την Παλαιστίνη, την Κριμαία, την αυτόνομη επαρχία της Σιντσιάνγκ της Κίνας και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου!
Η επιδίωξη της μέγιστης εκπλήρωσης των οραμάτων αυτών μέχρι τον Οκτώβριο του 2023, αναμφίβολα δημιουργούν όχι μόνο κινδύνους για την ειρήνη αλλά και μεγαλύτερα αδιέξοδα και πολύ περισσότερους «αντιπάλους», ιδιαίτερα ισχυρούς.
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α : Ο επικίνδυνος για την ειρήνη και την ασφάλεια παντουρκισμός που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις της Τουρκίας και ιδιαίτερα η σημερινή Ερντογανική Τουρκία, επιβάλλει σε Ελλάδα και Κύπρο την μεγαλύτερη δυνατή επαγρύπνηση και επιφυλα
Η αδυναμία οποιασδήποτε συνεννόησης με ανθρώπους που διαπνέονται από εξωπραγματικά οράματα, αντισταθμίζεται από την αποτρεπτική δύναμη μιας πιθανής, τουρκικής πανωλεθρίας που θα συμπαρασύρει ολόκληρη την Φαμίλια Ερντογάν στην αγχόνη.
Η αποτρεπτική δύναμη όχι μόνο της Ελλάδος αλλά και όλων των «αντιπάλων» του παντουρκισμού, αποτελεί στέρεη ελπίδα διατήρησης της ειρήνης, παρά τις συνεχείς προκλήσεις και φωνασκίες των διαφόρων υποτακτικών του.
Οι παντουρκιστές από την επικράτηση των νεότουρκων το 1908 και το πάθημα του πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, δεν αποτόλμησαν καμιά απολύτως επιθετική ενέργεια χωρίς πολύ γερές πλάτες και σίγουρη επιτυχία.
Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις, σε συνδυασμό με τα πολύ-επίπεδα αδιέξοδα που δημιούργησε η πλεονεξία και η μεγαλομανία της Ερντογανικής Φαμίλιας, είναι βέβαιο πως δεν υπάρχουν, ούτε και πρόκειται να εξασφαλιστούν στο προσεχές μέλλον.
Αντίθετα είναι πλέον ορατή, όλο και πιο καθαρά, η πορεία της Ερντογανικής Τουρκίας προς τα βράχια, σαν συνέπεια των πολλαπλών αδιεξόδων που δημιούργησε με την ψευδαίσθηση μιας υπερδύναμης η οποία μπορεί να επιβάλλει σε όλους αυτό που θέλει – όσο παράλογο και αν είναι…
______________________________
*1 Η Τουρκική πολιτική των όμορφων λόγων και των ύπουλων πράξεων απέναντι στον Ελληνισμό, περιγράφεται στο διαχρονικό, αυτοβιογραφικό βιβλίο «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» που είναι διαθέσιμο εντελώς δωρεάν τόσο στην 5.η Ελληνική έκδοση (2020) όσο και στην 3.η Αγγλική έκδοση (2019) από την Βιβλιοθήκη του International Hellenic Ass
*2 Ο ίδιος ο αρχηγός της ελεγχόμενης από την Τουρκία διοίκησης των κατεχομένων Κυπριακών εδαφών Μουσταφά Ακιντζί, δήλωσε στην εφημερίδα Guardian (10/2/2020) πως «το σενάριο προσάρτησης, όπως στην περίπτωση της Κριμαίας, είναι φρικτό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου