Του Strange Attractor
Η σημερινή κυβερνητική Νέα Δημοκρατία μοιάζει περισσότερο με εκείνη της δεκαετίας του 2000, παρά με την αντίστοιχη του Σαμαρά.
Τότε όμως η γενική απάθεια, τα ακίνητα στρατιωτάκια, ο Λιάπης, ο Βύρωνας, ο Σπηλιωτόπουλος, οι Γιακουμάτοι, κλπ. κλπ. δεν είχαν καμιά σοβαρή επίπτωση στη καθημερινότητά μας, αφού το χρήμα κυκλοφορούσε άφθονο, τα δανεικά από τους «κσαίνοι τοκογλύφοι» έφταναν στη χώρα κανονικά και στην ώρα τους, κι εμείς ασχολούμασταν με τα σχήματα στα ξενυχτάδικα.
Εξάλλου «λεφτά υπήρχαν», όπως είπε αργότερα μια ψυχή.
Σήμερα όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Περάσαμε σχεδόν 10 χρόνια σκληρής οικονομικής και πολιτικής κρίσης, με τρομερές ανακατατάξεις στα πάντα όλα.
Η σημερινή Ελλάδα είναι εντελώς διαφορετική σε όλα τα επίπεδα από εκείνη του 2004, με τις φαντεζί Ολυμπιάδες, και τα ευρωπαϊκά κύπελλα.
Σήμερα, ο μέσος Έλληνας γλείφει τις πληγές του.
Άσχετα αν τις προκάλεσε ο ίδιος στοιχιζόμενος πίσω από ανερμάτιστους πολιτικούς απατεώνες που μεγαλούργησαν στην πάνω και κάτω πλατεία, υποσχόμενοι φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Ονόματα δεν λέω, τους γνωρίζουμε πλέον όλοι…
Τη σημερινή κυβέρνηση όμως, δεν την ψήφισαν μόνο οι «εκ γενετής» νεοδημοκράτες, και οι πρώην ΟΝΝΕΔίτες, οι μισοί εκ των οποίων έδειξαν το πόσο ιδεολόγοι και το πόσο νεοδημοκράτες είναι στις εκλογές του 2012 και του 2015, όπου το κόμμα τους συρρικνώθηκε σε ανυπόληπτα ποσοστά.
Όχι… την ψήφισαν πολλοί, ακόμη και κοψοχέρηδες «συριζαίοι» (πρώην πασόκοι οι περισσότεροι), διότι έφθασαν στο αμήν με τις επικίνδυνες σαχλαμάρες της τρελοπαρέας του Αλέξη, και πίστεψαν πως η Νέα Δημοκρατία θα σώσει την κατάσταση και θα μας επαναφέρει σε μια κανονικότητα, που στο κάτω κάτω δεν είναι και τόσο δύσκολο να επιτευχθεί. Λίγη πολιτική βούληση θέλει, ειδικά από μια κυβέρνηση του 40% και με μια ανυπόληπτη και πλήρως απαξιωμένη αντιπολίτευση απέναντί της.
Την ψήφισαν άνθρωποι δηλαδή, που απαύδησαν, όχι μόνο με την οικονομική δυστυχία που έφερε ο Σύριζα, με την θεσμοθετημένη ανομία, την αυξημένη εγκληματικότητα, τις βλακείες του Παρασκευόπουλου, αλλά κυρίως με την αθρόα λαθρομετανάστευση την οποία όχι μόνο στήριξε ο Αλέξης, αλλά εν πολλοίς την προκάλεσε.
Και έτσι ερχόμαστε στο σήμερα, 4 ακριβώς μήνες από τότε που ανέλαβε ο Κυριάκος (με τον Χρυσοχοΐδη), και τι βλέπουμε;
Αυξημένη εγκληματικότητα, και αυξημένες ροές.
Με μια κυβέρνηση που σε αυτούς τους δυο κρίσιμους τομείς δείχνει πελαγωμένη και ανήμπορη.
Άσχετα αν προεκλογικά διαφήμιζε πως για όλα μα όλα τα προβλήματα έχει σχέδιο.
Με αποτέλεσμα να δίνεται η ευκαιρία στους αμετανόητους συριζαίους όχι μόνο να κουνάνε το δάχτυλο, αλλά και να γελάνε με τους κυβερνώντες, με το επιχείρημα ότι «είδατε τελικά πόσο δύσκολο είναι να λυθούν αυτά τα αγκάθια»;
Άσχετο αν τα αγκάθια τα προκάλεσαν οι ίδιοι.
Καθόλου δύσκολο όμως δεν είναι.
Απλά, οι σημερινοί, τους οποίους ήδη κάποιοι κακοπροαίρετοι αποκαλούν «συριζαίους με γραβάτα», ή πάσχουν από το μεταπολιτευτικό σύνδρομο της «ενοχικής δεξιάς», ή δεν είχαν κανένα σχέδιο, ή δεν θέλουν να λύσουν το πρόβλημα επειδή δεν μπορούν, ή είχαν σχεδιάσει την κυβίστηση από πριν, υποσχόμενοι ψέματα προκειμένου να μπουν στο Μαξίμου, ή απλά δεν είναι «δεξιοί».
Άλλη εναλλακτική εξήγηση δεν βλέπω ο ποταπός.
Βέβαια, οι πούροι νεοδημοκράτες (οι περισσότερο εκ των οποίων ήταν εξαφανισμένοι το 2012, ή είχαν πάει στον συγκαμένο) αντιδρούν στα παραπάνω, απορρίπτουν τις κριτικές, και μιλάνε για … υπομονή.
Τονίζοντας συνεχώς το σχέδιο που υπάρχει και οσονούπω θα υλοποιηθεί.
Προς το παρόν όμως το μόνο που υλοποιείται είναι η μετεγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων ικετών (έτσι τους λένε τώρα τα παπαγαλάκια) στην ενδοχώρα (κυρίως στη Μακεδονία), με διάφορους κυβερνητικούς να μιλάνε για «μπόλιασμα του γένους», για ενσωμάτωση, για αφομοίωση, κλπ. κλπ.
Το πως ακριβώς θα αφομοιωθούν όμως όλοι αυτοί, που ούτε στη Γαλλία δεν αφομοιώθηκαν μετά από 2-3 γενιές, ή που παντού όπου εγκαταστάθηκαν στην Ευρώπη έχουν φτιάξει γκέτο, με τον νόμο της Σαρίας, δεν μας το λένε.
Τι μας λένε; Ότι αν αντιδράσουμε θα μας το επιβάλουν με τον τσαμπουκά, ότι οι «ικέτες» θα περάσουν από πάνω μας, με κάποιους μάλιστα διανοούμενους (που τους είχα σε εκτίμηση), όπως ο Στάθης Καλύβας, να μιλάνε και να γράφουν για τους λαούς που θα μας διαδεχτούν σε αυτόν εδώ τον ευλογημένο τόπο, ή κάπως έτσι.
Ή με άλλους (αρθρογράφους) να μας λένε ότι αντί για τα χωριά, οι «πρόσφυγες» θα πρέπει να πάνε στις πόλεις, διότι εκεί υπάρχουν μεγαλύτερες ευκαιρίες δημιουργικής απασχόλησης και εύρεσης εργασίας, λόγω και της ανάπτυξης που όλο και έρχεται!
Για να μην αναφερθώ στην περιλάλητη Ντόρα, που βρήκε ευκαιρία να μας ξαναδείξει το πολιτικό της ποιόν, βάζοντας στη θέση του τον «αυθάδη νεανία» Κυρανάκη που τόλμησε να τρολάρει τον ανισόρροπο εκείνον Γιανούλη.
Ξεχνώντας ή αγνοώντας πως οι περισσότεροι εξ εκείνων που έστειλαν τον αδελφό της στο Μαξίμου το έκαναν παρά την δική της παρουσία στο κόμμα, και εξαιτίας νέων ανθρώπων όπως ακριβώς ο Κυρανάκης.
Για τη δε δική της προσφορά στον τόπο… ας μη μιλήσω.
Έτσι, με αυτά και με αυτά, η χώρα διολισθαίνει καθημερινά, οι τοπικές κοινωνίες βράζουν, και όπου να ‘ναι θα γίνει το μεγάλο μπαμ.
Εκτός και αν προκάμει ο Κυριάκος και αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος, και προχωρήσει σε ριζοσπαστικές λύσεις για το μεταναστευτικό.
Αλλιώς, πολύ φοβάμαι πως θα ζήσουμε νέες πολιτικές και κυρίως κοινωνικές περιπέτειες, όπου το αν θα τρώμε νόμιμα πανσέτες και σταβλίσιες θα είναι το μικρότερο από τα προβλήματά μας.
ΥΓ- Για να προλάβω κάποιους όψιμους(ες) κήνσορες, που επί Σύριζα ήταν στα κάγκελα αλλά σήμερα … όλα καλά, και που ζητάνε συγκεκριμένες λύσεις και όχι μόνο κριτική, να πω πως προσωπικά έχω μπόλικες λύσεις, αλλά ως η τελευταία τρύπα του ζουρνά που είμαι, δεν έχει κανένα νόημα να τις γράψω.
Οι λύσεις είναι η δουλειά των εκλεγμένων αντιπροσώπων μας και όχι των ερασιτεχνών pundits του διαδικτύου.
Αν όμως επιμένουν, ας διαβάσουν αυτό: orthografos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου