ΣΙΜΙΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΉ ΤΟΥ ΘΥΣΙΑ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΜΈΡΑ ΤΟΥ Β' ΑΤΤΙΛΑ (14/8/1974). ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

http://taygetos-zeritis.blogspot.com/2015/08/blog-post.html

  Αττίλας ΙΙ. Ημέρα 1η. 14 Αυγούστου 1974. Στρατόπεδο ΕΛΔΥΚ.

Όταν ο Σιμίτας κι ο Βαλερτζής, στοιχηματίζοντας για ένα φραπέ, αρπάζουν το πολυβόλο και όρθιοι έξω από το όρυγμα καθηλώνουν το επερχόμενο κύμα των Μεχμετζίκ.

Να πως περιγράφει ο Στρατιώτης της 103 σειράς του Λόχου Διοικήσεως της ΕΛ. ΔΥ. Κ. την επίθεση των Τούρκων, Αστέριος Κυριακόπουλος, από την Λάρισα.

«Ξαφνικά μέσα σε αυτήν την κόλαση συνέβη αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου. Διακόσιοι και πλέον Τούρκοι από λίγο πιο αριστερά μας όπως βλέπαμε το μακελειό μπροστά μας, άρχισαν να τρέχουν εναντίον μας σαν τρελοί! Δεν τους είχαμε δει αυτούς τους Τούρκους και αιφνιδιαστήκαμε τελείως…. Βλέπαμε τους Τούρκους να έρχονται κατά πάνω μας και ο Βαρελτζής και ο Σιμίτας που ήταν λεβεντόπαιδα δεν ξέρω για ποιόν λόγο σηκώθηκαν όρθιοι στο όρυγμα και άρχισαν να ρίχνουν στους Τούρκους σαν τρελοί!

Είπα στον Μάριο Βολακάκη «πάει θα μας πιάσουν σαν τα ποντίκια μέσα στα ορύγματα».
Γυρνάω δεξιά μου και βλέπω τον Βαρελτζή και τον Σιμίτα να τους πολεμάνε όρθιοι γυμνοί από την μέση και πάνω. Εν τω μεταξύ το τοπίο ήταν σκοτεινό γύρω –γύρω από τις εκρήξεις γι΄ αυτό και δεν πήραμε χαμπάρι ότι μας είχαν πλησιάσει τόσο πολύ οι Τούρκοι. Και ενώ όλοι οι άλλοι που ήμασταν μέσα στα ορύγματα αιφνιδιαστήκαμε αυτοί οι δύο συνέχιζαν το βιολί τους όρθιοι να ρίχνουν στο κοπάδι των Τούρκων και να ξαναγεμίζουν σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Αψηφούσαν τελείως τον θάνατο….
Η οπισθοχώρηση των Τούρκων εξελίχθηκε σε άτακτη φυγή. Μια βολή άρματος έκοψε στην μέση τον Σιμίτα που πολεμούσε όρθιος με τον Βαρελτζή που την γλίτωσε. Αυτοί οι δύο άνδρες γύρισαν πίσω και τους διακόσιους Τούρκους που έκαναν έφοδο».
Ο Θανάσης Χρυσάφης γράφει πως πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του Σιμίτα, πήγαιναν κάθε χρόνο στο μνημόσυνο οι θετοί γονείς του και η αρραβωνιαστικιά του, έκλαιγαν στο μνήμα του και έριχναν την αγαπημένη του κολώνια "aramis".

Αυτοί ήταν οι Έλληνες κι αυτούς οι Τούρκοι δεν τους νίκησαν ποτέ!

Μαρτυρίες και φωτογραφίες από το βιβλίο του Θανάση Χρυσάφη "οι άγνωστοι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ 1974. Οι τελευταίοι ήρωες. Θεσσαλονίκη 2014

http://eoniaellhnikhpisti.blogspot.com/2014/07/1974_16.html

ΚΥΠΡΟΣ 1974 : ΟΤΑΝ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ

Ο Στρατιώτης της ΕΛΔΥΚ Δ.Σιμίτας υπερασπιστής του Β' Υψώματος (φωτο αριστερά). Καψιμιτζής που επέστρεψε με το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ.
Με τον συμπολεμιστή του Βαρελτζή (φωτο δεξιά), ημίγυμνοι από την μέση και πάνω πολυβολούσαν όρθιοι και θέριζαν τους επιτιθέμενους Τούρκους που επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά από το καταληφθέν Στρατόπεδο του 11ου ΤΣ εναντίον του Β' Υψώματος, πλαγιοκοπώντας τους υπερασπιστές του, άνδρες του Λ/Δκσεως της ΕΛΔΥΚ.
Στην κυριολεξία αυτοί οι δύο στρατιώτες σταμάτησαν 200 περίπου επιτιθέμενους Τούρκους πολυβολώντας συνεχώς εναντίον τους. Μιά ριπή όμως από πολυβόλο 0.50 οπισθοχωρούντος Τουρκικού άρματος βρήκε τον Σιμίτα θανάσιμα στην κοιλιά (σχεδόν τον έκοψε στην μέση) καθήν στιγμήν αυτός σε κατάσταση αμόκ έστελνε να συναντήσουν τον Αλλάχ τους, δεκάδες Τούρκους, όρθιος και ακάλυπτος.
Μάγειροι, καψιμιτζήδες ΟΛΟΙ ΗΡΩΕΣ....
ΥΓ Συμπολεμιστές τους δηλώνουν ότι τους άκουσαν να μετράνε τους νεκρούς μεμέτηδες που έστελνε στον Αλλάχ ο καθένας τους σε μιά άμιλλα που είχε ως τρόπαιο .....τους φραπέδες...!!!!
Απίστευτα πράγματα..

ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ΒΙΒΛΙΟ ΚΥΠΡΟΣ 1974:Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ