Οι Έλληνες κατά το ήμισυ του πληθυσμού τους δεν ξέρουν την έννοια της λέξης παραγωγικότητα. Ζώντας ακόμη στην εποχή του μεσοπολέμου και της υπανάπτυξης.
Αν του πεις πρέπει να παράγεις πλούτο, για να υπάρχει πλούτος γελάει. Όχι εγώ απαντάει, οι πλούσιοι. Και κοιτάζει τους πλούσιους και παραγωγικούς Έλληνες με φθονερό μάτι, γιατί αυτός δεν μπορεί να σκεφθεί τι είναι καλύτερο για τον ίδιο και ο ίδιος να βελτιώσει τη δική του ζωή.
Ζει διαρκώς σε κατάσταση υπνοβασίας. Περιμένοντας οι άλλοι να ενεργήσουν γι’ αυτόν. Η μάνα μου, αγρότισσα και μετά μετανάστρια στη Γερμανία, μου έλεγε χαρούμενη, μέχρι να πεθάνει, εσύ καλά περνάς, σου κόβουν καλό μισθό για να ζεις και δεν κατάλαβε ποτέ, τι είναι ιδιωτικός τομέας και τι κινδύνους κρύβει.
Οι περισσότεροι στο χωριό και στις επαρχιακές πόλεις, στην μακάρια αφασία τους, ρωτάνε τον άλλο, αν τους έκοψε κανένα καλό μισθό ή σύνταξη το κράτος, να ζουν χωρίς να παράγουν και να περνάνε καλά.
Έχουν εμπεδώσει μια απόλυτη ψυχολογία κρατιστικής αντίληψης. Το κράτος φροντίζει για όλους όπως ο καλός πατερούλης και απ’ αυτό όλοι εξαρτιόμαστε. Χωρίς οικονομική ελευθερία για ανάπτυξη και παραγωγή πλούτου για τους ιδιώτες, που μπορούν και θέλουν να ξεχωρίζουν. Μια αντίληψη που έγινε κανόνας, έχει βαθιές ρίζες στον ψυχισμό των Ελλήνων και προσδιορίζει την εκλογική τους συμπεριφορά.
Θα χρειασθούν χρόνια για να αποτινάξουν την κρατιστική τους αντίληψη και ιδεολογία, που είναι και εσωτερικό τους βίωμα διαμορφωμένο με χρόνια εξωτερική επιβολή και εσωτερική αυθυποβολή.
Έτσι γίνονται έρμαια των πολιτικών που τους εκμαυλίζουν τη συνείδηση, τους τάζουν τα αδύνατα για να τους χειραγωγήσουν, τους δίνουν καθρεφτάκια και μεταξωτές κορδέλες όπως στους ιθαγενείς οι κατακτητές τους, για να τους εντυπωσιάσουν και να αρπάξουν τον πλούτο τους και ποδηγετημένους και αδύναμους οι δημαγωγοί πολιτικοί τους αρπάζουν την ψήφο τους.
Η ψήφος τους δεν είναι αποτέλεσμα ώριμης σκέψης για να αναδειχθούν οι καλύτεροι, οι αξιότεροι, αυτοί που θα δώσουν ώθηση και κίνητρα για να αναπτυχθεί η κοινωνία. Αντιπαρέχεται για λόγους μόνο ιδιοτέλειας.
Δεν τους αφορούν οι αξίες, τα προγράμματα, τα οράματα και η φιλοδοξία για μια κοινωνία, που μπορεί να εξελίσσεται για το καλό όλων μας. Αρκεί να εξυπηρετηθεί το προσωπικό του συμφέρον. Είναι ψήφος αμιγούς ιδιοτέλειας.
Πέντε ημέρες πριν τις εκλογές δόθηκαν οι κουτσουρεμένες συντάξεις και τα επιδόματα εξαγοράς ψήφων από την Κυβέρνηση. Πράγμα που δεν γίνεται σε καμία χώρα του πολιτισμένου κόσμου προεκλογικά. Το πρόταγμα της ιδεολογικής ψήφου χάθηκε μαζί με τις ελπίδες ότι κάποτε η Ελλάδα πρέπει να λειτουργήσει ως Δημοκρατικό κράτος.
«Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Timeo Danaos et dona ferentes.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου