Απέραντη θλίψη έχει προκαλέσει στον δημοσιογραφικό και όχι μόνο κόσμο ο θάνατος του Θέμου Αναστασιάδη.
Ο γνωστός δημοσιογράφος είχε δώσει συνέντευξη πριν από τρια χρόνια στο περιοδικό Crash λίγο μετά την αποχώρηση της ελληνικής πλευράς από τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, στα μέσα Ιουνίου του 2015 προβλέποντας βέβαια και την μεγάλη kolotoumba που ακολούθησε!
Είχε μιλήσει για όλα. Για την συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, για πρόσωπα που μέχρι και σήμερα απασχολούν την πολιτική ζωή του τόπου και σε πολλά πράγματα σήμερα έχει επιβεβαιωθεί λέγοντας τοτε χαρακτηριστικά ότι «Γίνεται μια επίθεση απέναντι στις συνολικές ελευθερίες των Ελλήνων, στο όνομα ενός δήθεν προοδευτικού καθεστώτος. Μιλώ για το συγκεκριμένο καθεστώς το οποίο είναι βαθιά μικροαστικό και κομπλεξικό. Έχουμε μια μικροαστική, κομπλεξική Αριστερά, η οποία δεν έχει σχέση ούτε καν με τα οράματα της παλιάς. Παλιά είχαν κάποιες ιδέες. Αγώνες. Άνθρωποι θυσιάστηκαν γι’ αυτά. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι όλοι έχουμε κάνει θυσίες για να είμαστε στη θέση που βρισκόμαστε σήμερα, κανείς από τους κυβερνώντες δεν έχει κάνει την παραμικρή θυσία για να είναι στη θέση που είναι».
Ο ίδιος επίσης μιλώντας και πιο προσωπικά είχε κάνει μια συγκλονιστική αποκάλυψη που προκαλεί δέος σήμερα 3 χρόνια μετά.
Ομως καλύτερα να διαβάσετε όλη την συνέντευξη που έδωσε στις δημοσιογράφους Ρούλα Κουσκουρή και Δέσποινα Παπαγεωργίου.
(...)Μας υποδέχεται στο «στρατηγείο» σε δημιουργική ένταση, αλλά με φιλόξενη διάθεση. Χαριτωμένα ασουλούπωτος και σε «υψηλή θεμοκρασία» από τον πρώτο μίνι καύσωνα του καλοκαιριού αλλά και τις πυρετώδεις πολιτικές εξελίξεις, με το ένα αυτί ακούει εμάς και με το άλλο παρακολουθεί τη ροή των ειδήσεων, ενώ ψάχνει με το τηλεκοντρόλ να βρει στην τηλεόραση plasma το κανάλι της νέας-παλαιάς ΕΡΤ. Tακτοποιείται σε μια πλευρά του ευρύχωρου γραφείου του, εκεί όπου βγαίνει «με τη διαδικασία γιουρούσι», όπως θα μας πει, το «Πρώτο Θέμα» και όπου στήνεται το εβδομαδιαίο τηλεοπτικό εγχείρημα «Όλα». Η οξεία του κρίση και το ιδιόρρυθμο πνεύμα του που τον ωθεί σε συνεχείς προωθημένες επιλογές έχουν φέρει το «Πρώτο Θέμα» στην κορυφή των πωλήσεων και το «Όλα» -εδώ και σχεδόν μία δεκαπενταετία- στις πρώτες θέσεις τηλεθέασης. Τα μοναδικά χαρακτηριστικά του τού έχουν χαρίσει ένα τεράστιο φανατικό κοινό, αλλά και αναρίθμητους επικριτές που δεν αρέσκονται στην αισθητική του ή ακόμη και στο δημοσιογραφικό του στιλ. Ανεξάρτητα από αγάπες και μίση, συμπάθειες και αντιπάθειες, συμπλεύσεις και συγκρούσεις, τα ρίσκα και τα στοιχήματα τα έχει κερδίσει… ΟΛΑ.
(...) Θέμος -Και στις Βρυξέλλες, όμως, όλα γίνονται εν κρυπτώ.
«Εάν έβαζαν και κάμερα, νομίζω, κανείς δε θα είχε αντίρρηση να κρατήσει δυο-τρία χρόνια. Αυτοί δίνουν τυπωμένα λεφτά, εμείς τα παίρνουμε, προσλαμβάνουμε αυτής της κυβέρνησης τους φίλους, αφού οι προηγούμενοι πήραν τους δικούς τους, και πηγαίνουμε περιχαρείς κατά διαόλου».
(...)Πιστεύετε ενδεχομένως στην πορεία αυτό να αλλάξει, να μην είναι οι ΑΝΕΛ δηλαδή και να προκύψει συνεργασία με ένα άλλο κόμμα;
«Δεν νομίζω ότι το πρόβλημα είναι οι ΑΝΕΛ, το πρόβλημα είναι ότι έχει γίνει μία εξαπάτηση, δηλαδή και οι δύο το ομολογούν ότι με λάθος υποσχέσεις πήραμε την κυβέρνηση. Δεύτερον, είναι μια κυβέρνηση μειοψηφίας και με έναν εταίρο, εν πάση περιπτώσει, πολυσυζητημένο έως χαριτωμένο, κάνει ό,τι θέλει χωρίς να έχει την πλειοψηφία. Κανονικά, πρόκειται για ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα».
(...)Μου θυμίζετε εκείνο το τρομερό μυθιστόρημα του Σαραμάγκου, στο οποίο σε μια χώρα πλειοψήφησε με 80% το λευκό…
«Ναι, είναι λευκή επανάσταση. Αγανακτώ όταν βλέπω να συκοφαντούνται το “λευκό” και η αποχή. Κατά τη γνώμη μου, είναι οι πιο σοβαροί πολίτες».
(...)
…έχω την αίσθηση ότι κάθεσαι στα καρφιά…
«Η αλήθεια είναι ότι την πιο περίεργη φάση τη ζούμε τώρα. Είμαστε ετοιμοπόλεμοι και θα συνιστούσα σε όλους να είναι ετοιμοπόλεμοι, είτε είναι δημοσιογράφοι είτε δεν είναι, γιατί θα πάμε σε κατάσταση μάχης, δεν είναι πλάκα δηλαδή, έχουμε απέναντί μας περίεργους ανθρώπους… Εννοώ ότι κάποιοι θέλουν να τα χάσουμε όλα, όχι να χάσουμε τις εφημερίδες ή οτιδήποτε… Γίνεται μια επίθεση απέναντι στις συνολικές ελευθερίες των Ελλήνων, αυτό πιστεύω εγώ, στο όνομα ενός δήθεν προοδευτικού καθεστώτος. Μιλώ για το συγκεκριμένο καθεστώς το οποίο είναι βαθιά μικροαστικό και κομπλεξικό. Έχουμε μια μικροαστική, κομπλεξική Αριστερά, η οποία δεν έχει σχέση ούτε καν με τα οράματα της παλιάς. Παλιά είχαν κάποιες ιδέες. Αγώνες. Άνθρωποι θυσιάστηκαν γι’ αυτά. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι όλοι έχουμε κάνει θυσίες για να είμαστε στη θέση που βρισκόμαστε σήμερα, κανείς από τους κυβερνώντες δεν έχει κάνει την παραμικρή θυσία για να είναι στη θέση που είναι».
Η μεγαλύτερη θυσία που έχεις κάνει εσύ ποια είναι;
«Τη ζωή μου όλη έχω δώσει και κομμάτια της ζωής μου, τα οποία δεν τα ξέρουν. Έχουν πληγωθεί και άνθρωποι που οι ζωές τους έχουν σχέση μ’ εμένα. Όλη τη ζωή μου έχω δώσει, τι μου λένε τώρα; Κι αν χρειαστεί θα δώσω και την υπόλοιπη. Όλες τις θυσίες τις έχουμε κάνει, δεν μας ανάγκασε κανείς, αλλά για τον τσαμπουκά… Ξαφνικά βρεθήκαμε με το πιστόλι στο κεφάλι».
Πληγώθηκες όταν είδες και φίλους σου να σε προδίδουν;
«Όχι, γιατί ποτέ δεν πίστευα στην έννοια αυτή. Αυτή η δουλειά είναι μοναχική, περιβάλλεσαι από αυτούς που δηλώνουν ότι είναι φίλοι σου, αλλά και από κρυφούς ανταγωνιστές, οι οποίοι θα ήθελαν να είσαι εσύ. Συνεπώς, δεν ήταν για εμένα καμία έκπληξη, αντίθετα η έκπληξη ήταν ότι βρέθηκαν τέσσερις-πέντε άνθρωποι, στους οποίους δεν χρωστούσαμε τίποτα και δεν ήταν ούτε φίλοι μας και ήρθαν μαζί μας».
Στενοχωριέσαι όταν χαλούν οι φιλίες σου;
«Δεν προλαβαίνω. Έχω δύο-τρεις φίλους από παλιά, εκτός δημοσιογραφίας, με τους οποίους προσπαθούμε να είμαστε πάντα φίλοι και να αδιαφορούμε για τους καιρούς που περνούν, οι οποίοι καιροί επηρεάζουν βαριά τους ανθρώπους και καμία φορά -μέσα στην κρίση τώρα- έχουν χαλάσει οικογένειες. Δηλαδή, υπάρχουν οικογένειες που περιμένουν τα παιδιά και ο γιος να ζουν από τη σύνταξη του παππού, το οποίο θεωρώ ότι είναι η τελευταία ξεφτίλα, και γι’ αυτό όλοι μαζί ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Κατάλαβες; Δηλαδή, πιο κάτω δεν πάει».
Έχεις βγάλει πάρα πολλά πρωτοσέλιδα για σκάνδαλα. Πώς αισθάνεσαι όταν γίνεσαι εσύ πρωτοσέλιδο;
«Είναι μία ενδιαφέρουσα εμπειρία, γιατί νομίζω ότι έχω υπάρξει το πιο μεγάλο πρωτοσέλιδο ως δημοσιογράφος, ήμουν πρώτο θέμα στα κανάλια που μας πολεμούσαν περίπου έξι μήνες. Από ένα σημείο και μετά, τσιμπιόμουν για να δω αν ζω. Μετά το είδα σαν άσκηση πνευματική. Πώς κάνουν στο ζεν ας πούμε;».
(...)
Φοβάσαι για τα παιδιά σου;
«Όπως όλοι οι Έλληνες σήμερα, φοβόμαστε για τα παιδιά μας γιατί δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει αυτή η ιστορία και κυρίως το γεγονός ότι η Ελλάδα περιθωριοποιείται. Για πολλά χρόνια, το όνειρο του μέσου Έλληνα ήταν να τα δώσει όλα για το παιδί του και να μπορέσει το παιδί του να σπουδάσει στο εξωτερικό… Τώρα αυτό το όνειρο του μέσου Έλληνα το κατέστρεψαν γιατί του πήραν τη δυνατότητα να σπουδάσει το παιδί του -είτε εδώ είτε έξω- και, επίσης, έχασε την περηφάνια του να πει ότι ήρθε μετά το παιδί μου και βρήκε δουλειά εδώ κι εκεί, και τον ανάγκασαν να σέρνεται και να γλείφεται, γελοία κομματόσκυλα οιασδήποτε αποχρώσεως. Υπό αυτήν την έννοια, δηλαδή, θεωρώ ότι έχω αγωνία για τα παιδιά, αλλά έχω και μια βαθιά πίστη στο DNA του Έλληνα, το οποίο το θεωρώ διαφορετικό από τους άλλους, είμαι λίγο του “This is Sparta” από τους “300”. Νομίζω ότι στο τέλος θα κερδίσει το DNA του Έλληνα, θα κερδίσει και τους μέσα και τους έξω εχθρούς».
Τελευταία φορά πότε έκλαψες;
«Μία φορά που υπήρχε ένα πρόβλημα υγείας σε ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο, τότε μόνο. Δόξα τω Θεώ ξεπεράστηκε. Αλλά τότε τελείωσε ο κόσμος. Εκεί ήταν η ώρα που…».
Το πρόσωπό του συσπάται. Βουρκώνει. Η ανάμνηση πονάει. Παύση. Προσπαθεί να ανασυνταχθεί για να συνεχιστεί η κουβέντα μας. Δυσκολεύεται πολύ. Είναι συντετριμμένος. Φαίνεται να ξαναζεί τις στιγμές εκείνες…
Αναθεώρησες τις προτεραιότητές σου;
«Τα ισοπέδωσα όλα. Ό,τι πίστευα. Για πρώτη φορά πήγα σε εκκλησία και γονάτισα. Ζήτησα να σωθεί το άτομο αυτό και να πάρει εμένα. Ήταν και ένας παπάς εκεί, ο οποίος δεν με ήξερε, γιατί ήταν σε μία ελληνική εκκλησία πριν πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Μου λέει “δεν έχω δει τόσο συντετριμμένο άνθρωπο”».
Είναι ένας τρόπος το χιούμορ για να αμύνεσαι;
«Έχω μία δική μου θεωρία και θα στην πω: τρόποι επιβίωσης. Τι κάνουν οι ισλαμιστές; Παίρνουν ένα χαλάκι και προσεύχονται τρεις φορές την ημέρα στον Αλλάχ. Τρεις φορές την ημέρα πρέπει να κλείνεις τα μάτια σου και να κάνεις μία άλλη γνωστή χαρακτηριστική κίνηση, η οποία λέει… σας έχω όλους γραμμένους. Κάντε το, ειλικρινά, τρεις φορές την ημέρα, για όλους τους πολιτικούς, για όλους με τα μεγάλα λόγια, για όποιον σας εκβιάζει, για όποιον σας καταπιέζει. Κάντε το παλαιό, αυτό που στην ουσία είπε ο Λεωνίδας, αυτό που είπε ο Διογένης όταν πέρασε ο άλλος και του έκανε τον μεγάλο στρατηλάτη, όπως μας κάνει τώρα η Μέρκελ, και όταν οποιοσδήποτε τύραννος από αυτούς που πέρασαν κατά καιρούς από την Ελλάδα, είτε Έλληνα.
https://www.crashonline.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου