Πολέμησε μέχρι θανάτου τον Τσίπρα και τον Σύριζα

https://kourdistoportocali.com/news-desk/palepse-os-ti-teleftea-stigmi-ton-tsipra-ke-ton-syriza/

Ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΟΝΟ προδοσία. Πήγε για δυο και τρεις μαζί

Ως τη τελευταία του στιγμή πολέμησε τον Τσίπρα και τον Σύριζα. O Θέμος απεβίωσε σε νοσοκομείο της Ελβετίας όπου βρισκόταν εδώ και ενάμισι χρόνο δίνοντας μάχη με τον καρκίνο. Στο πλευρό του ήταν η οικογένειά του και η αδελφή του.

Η ασθένεια είχε λιώσει στη κυριολεξία το σώμα του αλλά το σπινθηροβόλο μυαλό του δεν σταματούσε να δουλεύει ακόμη κι όταν αυτό το μηντιακό θηρίο είχε απομείνει 50 κιλά ανθρώπινης μάζας πάνω σ΄ένα αναπηρικό καροτσάκι στους διαδρόμους του Νοσοκομείου. Ως την τελευταία στιγμή είχε άποψη για τα πρωτοσέλιδα. Οσοι του ζητούσαν να ταξιδέψουν για να τον δούνε τούς έλεγε διακριτικά ότι ήθελε να μείνει με την οικογένειά του.

Ολα τα τελευταία του άρθρα αναδημοσιεύθηκαν στο Κουρδιστό Πορτοκάλι.

Ιδού πως η εφημερίδα του αποχαιρέτησε τον Θέμο>

Είναι από τις στιγμές που παγώνει ο λόγος, το χέρι δεν πάει στο πληκτρολόγιο και το μυαλό παιδεύεται ανάμεσα στον πόνο και στο γεγονός, ανάμεσα στη σκληρή φύση της ζωής και την κρυφή προσδοκία ότι όλα είναι ψέματα, ανάμεσα στο αναπόδραστο και την άρνηση, τις αναμνήσεις και το δάκρυ. Είναι από τις «ειδήσεις» που δεν θες να έχεις ποτέ. Από τα κείμενα που εύχεσαι να μην αναγκαστείς να γράψεις. Και από τις ιστορίες που ελπίζεις να μην χρειαστεί να διηγηθείς.

Γεννημένος αγωνιστής και στις περισσότερες περιπτώσεις μεγάλος νικητής, ο Θέμος Αναστασιάδης δεν τα κατάφερε αυτή τη φορά, σε μία άνιση μάχη με τον καρκίνο. Μετά από ενάμιση χρόνο αναμέτρησης, άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της Τρίτης 22 Ιανουαρίου.

Για όλους εμάς στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, για όσους τον γνωρίσαμε σε εύκολες και δύσκολες εποχές, η απώλεια του Θέμου δεν είναι απλώς μία οδύνη, μία αβάσταχτη λύπη. Είναι σαν να ξεριζώνεται η ψυχή μας, να δοκιμάζονται οι αντοχές μας, να βυθιζόμαστε στο σκοτάδι. Ο Θέμος ήταν πολλά περισσότερα από τον εκδότη, τον συνάδελφο και το φίλο. Ήταν το φύσημα, το άγγιγμα, η έμπνευση, που έδινε ζωή, παλμό και νόημα σε έναν ολόκληρο δημοσιογραφικό οργανισμό και στον καθένα μας ξεχωριστά.

Ο Θέμος είχε το χάρισμα της ανθρώπινης επικοινωνίας και το αστείρευτο ταλέντο της δημιουργίας. Αυτά τα είχε από τη φύση του. Αλλά δεν έμενε σε αυτά. Συνάμα ήταν ακαταπόνητος, εργασιομανής και επιπλέον μπορούσε να ακούει. Όλους τους συνεργάτες του. Παλιούς και έμπειρους, αλλά και νέους και φουριόζους. Έπαιρνε από τον καθένα το καλύτερο. Και έδινε με τη σειρά του ό,τι καλύτερο είχε: Την εμπιστοσύνη και την ενθάρρυνση.

Δημιούργησε το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ με μία χούφτα «απόκληρους» της δημοσιογραφίας και «εκτός συστήματος» την περίοδο του 2004-05, όταν κυριαρχούσαν στον τύπο κολοσσιαίας επιρροής και τερατώδους οικονομικής επιφάνειας εκδοτικά συγκροτήματα. Με συνταγή την αποκαλυπτική δημοσιογραφία και την ευχάριστη αφήγηση και έχοντας μαζί του το ίδιο με εκείνον αποφασιστικούς συνεργάτες, δημιούργησε το πιο επιτυχημένο έντυπο της τελευταίας 30ετίας. Δεν έμεινε εκεί. Λίγα χρόνια αργότερα τόλμησε το site που σήμερα κυριαρχεί στην εγχώρια ιντερνετική ενημέρωση. Και συνέχισε με το ραδιόφωνο και άλλα μέσα ενημέρωσης, που διαμορφώνουν τον πιο δυναμικά αναπτυσσόμενο δημοσιογραφικό οργανισμό, ακόμα και στις μέρες της πολλαπλής κρίσης στον ελληνικό τύπο.

Δεν άφηνε τίποτα στον αυτόματο πιλότο, δεν ήταν ο εκδότης παραδοσιακού τύπου, ούτε ο «επιχειρηματίας επόπτης». Έγραφε ο ίδιος σελίδες ολόκληρες, μιλούσε επί ώρες με τους δημοσιογράφους, παρακολουθούσε την παραμικρή λεπτομέρεια, έβαζε την πινελιά του σε όλα. Τον καθοδηγούσε ένα αλάνθαστο ένστικτο και μία εξαιρετικής ακρίβειας αντίληψη του κοινού νου. Μπορούσε να συμπυκνώσει και να αποτυπώσει μέσα σε ελάχιστο χρόνο σε έναν μεστό και ευρηματικό τίτλο, άπειρα νοήματα, πληροφορίες και μηνύματα.

Είχε πάντα την πόρτα του ανοιχτή. Κανείς δεν ζητούσε «ραντεβού» για να τον δει. Κυρίως όμως έβλεπε ο ίδιος και ήξερε όλους τους συνεργάτες του. Πήγαινε και καθόταν στα γραφεία και συνομιλούσε με τους πάντες. Ρωτούσε και άκουγε. Και έτσι διαμόρφωνε μία πιστή και σφαιρική εικόνα. Για όλους και για όλα.

Ο Θέμος κατάφερνε να συνδυάζει δύο στοιχεία, φαινομενικά αντίθετα και ασυμβίβαστα. Είχε «σκληρές» απόψεις, με γωνίες και χωρίς εκπτώσεις. Δεν ενδιαφερόταν να γίνει αρεστός και αποδεκτός, «στρογγυλεύοντας» αυτά που πίστευε. Ταυτόχρονα όμως μπορούσε να συζητάει, χωρίς να ταράζεται από τη διαφορετική άποψη. Δεν ένιωθε την παραμικρή ανασφάλεια όταν αμφισβητούσαν τις απόψεις του. Τουναντίον ενθάρρυνε τις διαφωνίες, για να δοκιμάσει τις αντοχές των δικών του επιχειρημάτων.

Συχνά και στα μάτια πολλών, ο Θέμος ήταν θύμα του μύθου του, της εικόνας του. Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά και συνεργαστήκαμε για περισσότερο ή λιγότερο καιρό, είδαμε έναν άνθρωπο ευαίσθητο, ευάλωτο και εύθραυστο. Όχι μόνο έναν άνθρωπο που κατανοούσε, αποδεχόταν και στήριξε. Αλλά και έναν άνθρωπο, που άνοιγε τα αυτιά, τα μάτια και την καρδιά του και επηρεαζόταν, πραγματικά, νοιαζόταν, επηρεαζόταν. Δεν ξεχνούσε ποτέ. Δεν εγκατέλειπε τίποτα και κανέναν. Με αστείρευτο χιούμορ, γελούσε με την καρδιά του, σάρκαζε και αυτοσαρκαζόταν. Κυρίως το δεύτερο. Χωρίς αναστολές και κόμπλεξ.

Παρότι είχε μία συστολή, που τον παίδευε και έναν αδιόρατο φόβο να ανοιχτεί, τελικά εκφραζόταν. Προτιμούσε μεν να είναι ψύχραιμος, αλλά φανέρωνε τα συναισθήματά του, με ένα γλυκό τρόπο. Και έκανε όλους να αισθάνονται ανάλογα. Ήταν το χαμόγελο που τον ξεχώριζε. Και τον έκανε αγαπητό. Όταν χρειάστηκε να «μετρήσει» την αγάπη και την εκτίμηση των συνεργατών του, κατάλαβε ότι αυτό ήταν αμοιβαίο.

Γεννημένος τον Ιανουάριο του 1958 στην Αθήνα ο Θέμος Αναστασιάδης, κατάλαβε από πολύ νωρίς τι θα έκανε. Σπούδασε μεν νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αλλά γρήγορα τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Εργάστηκε στο Βήμα, την Εξπρές, την Ελευθεροτυπία και την Καθημερινή, στην οποία διετέλεσε και διευθυντής. Πέρασε για λίγο από την ΕΡΤ, ενώ ήταν από τα πρώτα στελέχη του Αθήνα 9.84.

Γοητεύτηκε όμως και από την τηλεόραση. Αρχικά συνεργάστηκε με τον ΣΚΑΪ (είχε τα χιουμοριστικά talk show «Νοκ Άουτ» και «Μπίλιες»). Η μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία ήλθε με την εκπομπή ΟΛΑ (στον ALPHA στην αρχή και μετά στον ΑΝΤ1).

Στα τέλη του 2004 καταπιάστηκε με το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, το οποίο κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2005, για να εξελιχθεί σήμερα σε ένα μεγάλο δημοσιογραφικό όμιλο.

Είχε το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ ως τη δεύτερη οικογένειά του. Δεν διανοούνταν τη ζωή του χωρίς αυτό. Το ομολογούσε και το παραδεχόταν. Αλλά δεν χρειαζόταν να κάνει κάτι ιδιαίτερο επ’ αυτού. Φαινόταν. Αλλά εξέπεμπε και μία αστείρευτη αγάπη για την πρώτη του οικογένεια. Την Βασιλική και τα τρία παιδιά του. Την Αλίκη, τον Βύρωνα και την Φιλιώ. Την αδελφή του Νταϊάνα και τον Σπύρο της.

Ο Θέμος Αναστασιάδης έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του μία παρακαταθήκη. Μία κληρονομιά μάχιμης, αποκαλυπτικής και αιχμηρής δημοσιογραφίας. Ακόμα κι αν διαφωνούσε κανείς με τις απόψεις του, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι έβαλε τη δική του σφραγίδα στον ελληνικό τύπο. Ότι άνοιξε δρόμους. Δεν άρεσε σε όλους. Αλλά αυτό ήταν κάτι που τον ενέπνεε, σχεδόν τον συνέγειρε.

Με αβάσταχτη οδύνη και ανείπωτο πόνο  η οικογένεια της εφημερίδας μας  αποχαιρετά τον  εμπνευστή, δημιουργό, φίλο, συνάδελφο και πάνω από όλα αδελφό μας Θέμο.

Τον Θέμο μας που δεν θα είναι πια κοντά μας, συμπαραστάτης σε χαρές και λύπες, στήριγμα  στα ξενύχτια και τις αγωνίες μας, ενεργά συμμέτοχο και με αδιάλειπτη ψυχική κατάθεση στο κυνήγι της είδησης και της δημοσιογραφικής αποκάλυψης.

Πάλεψε γενναία με τον καρκίνο εδώ και ενάμιση χρόνο, αντιμετωπίζοντας θαρραλέα και με αξιοπρέπεια το άδικο χτύπημα της μοίρας ως μαχητής που έδωσε αγώνες σε όλη του τη ζωή.

Άφησε την τελευταία του πνοή πριν από λίγο στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν σε ηλικία 61 ετών.

Είναι δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει ο Θέμος σε όλους μας, στην εφημερίδα που ο ίδιος δημιούργησε αλλά κυρίως στην αγαπημένη  του οικογένεια. Μέχρι τις τελευταίες του στιγμές, ακόμα και τις δυσκολότερες, ήταν παρών στην εφημερίδα, τόσο με τα διεισδυτικά του κείμενα όσο και με τις εμπνευσμένες συμβουλές προς τους συνεργάτες του. Για μας είναι κομμάτι της ζωής μας.

Ο Θέμος Αναστασιάδης είναι ο άνθρωπος που με ηρεμία, χιούμορ, διεισδυτικότητα, συντροφικότητα, αλληλεγγύη  συνόδεψε τις πιο όμορφες στιγμές που σημάδεψαν καθοριστικά τη δημοσιογραφία στην Ελλάδα.

Στο καλό Θέμο. Με συντριβή σε αποχαιρετούμε. Θα σε θυμόμαστε για πάντα.      

Δείτε πως είχε απαντήσει στον Θανάση Καρτερό που του την είχε πέσει για τα μαύρα.

Απάντηση στο άρθρο του πρωθυπουργικού συμβούλου Θανάση Καρτερού με τίτλο Εσύ, βρε μαύρε Θέμο, δίνει ο Θέμος Αναστασιάδης στο protothema.gr. Eίχε προηγηθεί άρθρο του Θέμου με τίτλο «Κρεμάλες, κέρματα και προδοσία» που έκανε τον Θανάση Καρτερό να υπερασπισθεί την τιμή του Μεγάρου Μαξίμου. Το Κουρδιστό Πορτοκάλι δημοσιεύει τα 3 επίμαχα άρθρα.

Γράφει λοιπόν σήμερα ο Θέμος Αναστασιάδης

Ο Κύκλος των Χαμένων Προδοτών: Απ’ τη Μακεδονία, τώρα στην Αλβανία

Μόνο για κέρματα, «κρεμάλες» και προδότες θα ακούει σε όλη την υπόλοιπη ζωή του ο Αλέξης Τσίπρας, όπως συμβαίνει ήδη όπου κυκλοφορεί και… προκαλεί πότε με τα ανιστόρητα… κουλά πολιτικά του, πότε με τα δολοφονικά άσχετα «σινεφίλ» του.

Αμα θεωρείς «κλασικό δείγμα Αγγλου αστυνομικού» τον Μπρους Γουίλις, αναγκάζεις ολόκληρη σειρά από Τζέιμς Μποντ όλων των εποχών να ξεθάψουν τις Aston Martin τους, με την ΜΙ6 να τον «γράφει» κανονικά. Με κάτι τέτοια δείχνεις πιο αμόρφωτος και από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε ότι δεν γνώριζες τη συμφωνία για το Ιλιντεν… άσε πια αυτή των Πρεσπών.

Η πολύ επιεικής διαπίστωση ότι, από τότε που εμφανίστηκε στην τοπική υπαίθρια οπερέτα με τον Ζάεφ αγκαλιά, το 80% των Ελλήνων τον θεωρεί πια «έναν προδότη και μισό» προκάλεσε ένα νέο ρεκόρ Γκίνες κυβερνητικής λασπολογίας εις βάρος μας και μόνο. Μέσα σε λίγες ώρες το Μαξίμου είχε βγάλει μια ανακοίνωση με τους συνήθεις χαρακτηρισμούς για «πληρωμένα τομάρια της αντίδρασης και εργολάβους δημοσιογραφικών λυμάτων», με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Σβίγκου σε μεγάλες φόρμες να με χαρακτηρίζουν… νεοναζί (!) -φάε τη σκόνη μου, απλέ ακροδεξιέ Αντωνάκη- και έναν συνταξιούχο κολαούζο αρουραίων πολιτικών γραφείων να αναρωτιέται… «κι εσύ τι έχεις κάνει στη ζωή σου;»!

Ο οποίος έδινε βέβαια και την απάντηση που την κρατάω σαν ρεζουμέ αυτοβιογραφικό, αχρείαστο να ’ναι, παρότι κακογραμμένη. (Την έχασες τη φόρμα σου πια, συμπαθή σφουγγοκωλάριε!) Κι εκεί που λέω «αμάν, γιατί τόση τιμή!» -ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ «ΠΡΟΔΟΤΗ»- και βοά η Οικουμένη, όπου υπάρχει Ελληνας, εκεί που αναρωτιόμουν τι μύγα τσε-τσε τούς τσίμπησε και θεώρησαν ότι μόνο «εμείς» λέμε ότι ο Τσίπρας λειτουργεί προδοτικά στο θέμα του Σκοπιανού, προκύπτουν νέα γεγονότα, τα οποία ερμηνεύουν άνετα τον τόσο εκνευρισμό τους. Δεν ξέρουν και διαγκωνίζονται για το ποιος πρωτοπρόδωσε ποιον!

α) Ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΟΝΟ προδοσία. Πήγε για δυο και τρεις μαζί, ασχέτως με το αν του το χάλασαν, γιατί στην πονηρή διεθνή πολιτική σκηνή υπάρχουν και πιο παλιές «εκδιδόμενες», μερσί! Εκεί δηλαδή που τάχα υπέγραφε τη Συμφωνία των Πρεσπών, αναγνωρίζοντας στους Σκοπιανούς μέχρι και δικαιώματα πολιτιστικά στον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΡΑ, στον συγχωρεμένο τον Μητροπάνο και σ’ όποιον έχει τραγουδήσει για τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη, ΠΡΟΕΚΥΨΕ ότι… τζάμπα πρόδωσε! Μία μέρα μετά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ΔΕΝ έδωσε ημερομηνία ένταξης για τα ΣΚΟΠΙΑ και το πήγε έναν χρόνο αργότερα! Πολύ ωραίο το χαρτάκι σας ότι τα «βρήκατε» ίσως σε μια ονομασία, τους είπαν, αλλά πέραν τούτου το ΠΓΔΓΜ και τα σχετικά δεν πληρούν καμία άλλη προϋπόθεση ένταξης. Και ποιος το ’πε αυτό; Ο αδελφός μας, ο Πιερ Μοσκοβισί, και όχι η Γερμανία ή κάνας άλλος σκληρός. Αρα τι να υποθέσουμε; Δεν είχε πληροφορηθεί ο Τσίπρας τι θα κάνει η Γαλλία; Μα εδώ είχε… η Προεδρία.

Κι αν είχε, προς τι τόση βιασύνη; Γιατί κουβάλησαν πρωινιάτικα για το αλητο-τσαντίρι τα σκοπιανά βλαχαδερά να υπογράψουν μια δήθεν συμφωνία, που ήρθαν από απέναντι με τα καλά τους και με κάτι φουσκωτά, που δεν ξέρω κι εγώ πού ακριβώς τα βρήκαν. (Από τίποτα Αλβανούς της μειο­νότητάς τους να υποθέσω.) Μπας και ο Τσίπρας, που δεν θεωρείται δα και ο καλύτερος «λογοτιμήτης», γνώριζε από ΠΡΙΝ ότι πουλάει συγχρόνως την Ονομασία «Μακεδονία» -ικανοποιώντας το εσωτερικό του κοινό-, όπως και ότι κορόιδευε και τον Ζάεφ γιατί στην πραγματικότητα δεν του κάνει και καμία διαφορά ως προς την Ε.Ε., ενώ εξυπηρετεί τελικά μόνο το ΝΑΤΟ και αυτό σε δευτερεύοντα θέματα;

Αν ήταν έτσι πια, πάσο που κατηγόρησα απερίσκεπτα τον Αλέξη για μία μόνο προδοσία. Είναι διπλή και τριπλή αφού δεν υπήρχε ούτε ένα εθνικό κίνητρο παρά μόνο μικροκομματικοί υπολογισμοί από κατάλοιπα του παρελθόντος. Ανέκαθεν ήθελαν στην Αριστερά όλων σχεδόν των εποχών να δώσουν τη Μακεδονία ως ονομασία και όχι μόνο και ιδού που πάνε να το καταφέρουν με ξένα κόλλυβα!

β) Θα ρωτήσει κάποιος τελικά τι είδους προδοσία είναι αυτή όταν ο Τσίπρας γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει; Δεν είναι έτσι ακριβώς, γιατί το σημαιάκι της σκοπιανοσυριζαϊκής φιλίας θα μπορεί να το κουνήσει όσα χρόνια κι αν κρατήσει η εκκρεμότητα. Θα μου πεις, δημιούργησε ήδη κάποια νομικά τετελεσμένα, έστω και παπατζίδικα, και πήγε τις διπλωματικές μας θέσεις πίσω και όχι εμπρός. Χρησιμοποιήθηκε ή όχι από τώρα, θα το δούμε μπροστά μας στο παλιόχαρτο που υπέγραψαν στις ψαροταβέρνες. Πλην όμως, μπας και το πυροτέχνημα των Σκοπίων με τον βλαχομπαρόκ τρόπο που έγινε χρησιμοποιείται σαν αποπροσανατολισμός για άλλα πολύ πιο βαριά εθνικά επιζήμια θέματα που μεθοδεύονται;

γ) Αν στο θέμα της Ονομασίας εμείς δεν διακινδυνεύουμε καμία μειονότητα (παρότι θα ’πρεπε να ’χουμε θέσει προ πολλού ζήτημα για την παλιά κραταιά ελληνική στο Μοναστήρι), στην περίπτωση της ΑΛΒΑΝΙΑΣ, όπου πάλι χώνει τα χοντρά δαχτυλάκια του ο Κοτζιάς, τα θέματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Προσωπικά δεν διανοούμαι καν ότι θα βρεθεί Ελληνας πολιτικός να ΡΕΦΑΡΕΙ το ζήτημα της καταπιεζόμενης ελληνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, που ακόμη υπάρχει και ανθίσταται ηρωικά, με κάτι… συμμορίες Τσάμηδων συνεργατών των ΝΑΖΙ, που φύγαν από δω, αφού με τη βοήθεια Γερμανών, Ιταλών και Αλβανών κατασπάραζαν Ελληνες στην Ηπειρο.

Αν είναι δυνατόν να εξισωθούν οι εγκληματίες πολέμου ΤΣΑΜΗΔΕΣ-ΝΑΖΙ, που θα ’πρεπε να απολογούνται στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, με τους φιλήσυχους νοικοκυραίους Ελληνες Βορειοηπειρώτες, οι οποίοι έχουν τραβήξει τα πάνδεινα στα νύχια και της κομμουνιστικής Αλβανίας του Χότζα και τώρα με τον ΡΑΜΑ! Ο τελευταίος σε σχέση με τον «ποντικούλη» τον ΖΑΕΦ είναι δέκα φορές πιο σκληρός, πιο επικίνδυνος και πιο εχθρός απ’ όλους τους Αλβανούς! Ε, άμα με το θύμα τον αβάδιστο Σκοπιανό πήγαμε και στήσαμε σκηνικό και βγήκαμε 1-Χ, να σ’ το αφήσω εγώ, σκέψου τι έχει να συμβεί αν ανοίξουμε τώρα… πεδία διεθνών διπλωματικών μαχών με τον χασάπη ΑΛΒΑΝΟ.

Το κακό για μας και, δόξα τω Θεώ, γι’ αυτούς είναι ότι κάθε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ έχει και τον προστατευόμενό της. Αλλη Σκοπιανούς, άλλη Αλβανούς, άλλη αδικημένους μουσουλμάνους, άλλοι τρομοκράτες και οποιονδήποτε μπορεί να μας επιβουλευθεί γενικώς. Αυτό πια δεν είναι κόμμα, είναι ο Κύκλος των Χαμένων Προδοτών. Oχι μία, ούτε δύο, ούτε τρεις είναι οι προδοσίες που έχουν στα σκαριά πριν τους σταματήσουμε.

Τι είχε συμβεί στο προηγούμενο επεισόδιο>

To άρθρο του Θέμου Αναστασιάδη με τίτλο «Κρεμάλες, κέρματα και προδοσία»προκάλεσε την αντίδραση του δημοσιογράφου και διευθυντή του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Θανάση Καρτερού ο οποίος μέσα από την ΑΥΓΗ σε ένα άρθρο με τίτλοΕσύ, βρε μαύρε Θέμο επιχειρεί μια αποτίμηση της προσφοράς του Θέμου στη δημοσιογραφία όπως την αντιλαμβάνεται ο Θανάσης. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον η απάντηση του ενόπλου συντρόφου Θέμου Αναστασιάδη στον Θανάση. Την περιμένουμε.

«Στα υπόγεια του Μαξίμου βρίσκομαι ως μαρξιστής και ως κομμουνιστής» θα πει ο Θανάσης Καρτερός σε παλαιότερη συνέντευξή του στη Real news «Γιατί είμαι κομμουνιστής, αν και δεν διαθέτω πια το κομματικό ISO».

Ο ίδιος ξεκαθαρίζει στην εφημερίδα, πως δεν τον γοητεύουν τα οφίτσια της εξουσίας και αποφάσισε να δεχτεί τη θέση που του πρότεινε ο πρωθυπουργός γιατί θέλει να βοηθήσει. «Θέλω να βοηθήσω. Η κυβέρνηση αυτή είναι ευκαιρία για τη χώρα και την Αριστερά. Φυσικά η κυβέρνηση βρίσκεται από κάποια άποψη και σε μια κατάσταση “παραφροσύνης”. Είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει μια πολιτική που σε πολλά σημεία δεν πιστεύει, να εφαρμόζει μια σειρά μέτρα με τα οποία δεν συμφωνεί. Αλλά, αφού δεν μπόρεσε να γκρεμίσει τον τοίχο, όπως πιστεύαμε το 2015, ήρθε η ώρα να τον πηδήσει από πάνω ή να περάσει δίπλα του. Με κάθε τρόπο να τον αφήσει πίσω».

Στη φωτό ο Θανάσης Καρτερός (με το μαύρο μπλουζάκι και τα γυαλιά) παρακολουθεί με δέος τον Φιντέλ Κάστρο

Εσύ, βρε μαύρε Θέμο

Εσύ, βρε μαύρε Θέμο, που ξαφνικά μας προέκυψες θεματοφύλακας της πατρίδας, και αποκαλείς τον Τσίπρα ελληνόφωνο, τι ακριβώς έχεις προσφέρει στην Ελλάδα, κατά την μακρά και προσοδοφόρα επαγγελματική διαδρομή σου; Τις μαύρες σακούλες των σκουπιδιών, φίσκα με εκατομμύρια μαύρα ευρώ, με τις οποίες σε έκαναν τσακωτό;

Του Θανάση Καρτερού

Τις θολές offshore, κάτω από την οικονομική σου επιφάνεια, που χρειάζεται ένας λόχος ορκωτοί λογιστές, για να ξεδιαλύνουν το στρίβειν διά των παραδείσων, όπου μυρίζει φόρο; Ή τα ων ουκ έστι αριθμός μαύρα χρεωστούμενα στο ελληνικό κράτος, που δηλώνεις αδυναμία να πληρώσεις; Λόγω μαύρης φτώχειας;

Εσύ, βρε μαύρε Θέμο, τι ακριβώς πρόσφερες στη Δημοκρατία, και μας κάνεις μαθήματα δημοκρατικής αγωγής; Τις κουμπαριές με τη Μαύρη Αυγή, τα στημένα μαύρα διαφημιστικά για τις γιαγιάδες και τις μαμάδες των νεοναζί, τα μαύρα κοράκια που βαφτίζεις λευκά περιστέρια, τις αγιογραφίες του κατάμαυρου Μιχαλολιάκου και του «κοινωνικού» του έργου; Την υπονόμευση θεσμών και προσώπων με δημοσιεύματα λυματικού τύπου και ελλειμματικής δεοντολογίας, κάθε μέρα, από τον ηλεκτρονικό σου ΧΥΤΑ, και κάθε Κυριακή από το μαύρο Θέμα απόθεσης τοξικών αποβλήτων; Ή τις υπόγειες χρηματοδοτήσεις, του τύπου δυο-δυο, στη μπανιέρα δυο-δυο;

Εσύ, βρε μαύρε Θέμο, τι ακριβώς πρόσφερες στην ενημέρωση, στη δημοσιογραφία, στην πολυφωνία, που συνεχώς, με τόσες κλάψες και καταγγελίες της Αριστεράς επικαλείσαι; Την υβριδική σου είσοδο στον φασισμό και στον ρατσισμό, με τη μαύρη τρύπα σου; Την ιλουστρασιόν σαπουνόπερα της τηλεοπτικής σου εκπομπής; Ή το απαύγασμα της ιδεολογικής, ηθικής, και δημοσιογραφικής σου προσωπικότητας, την εφημερίδα που εκδίδεις ακόμα, με την οποία εκτινάχτηκες στο χώρο των εκδοτών και της διαπλοκής, της μαύρης πολιτικής και του μαύρου χρήματος, κατακτώντας ταυτόχρονα μια ποιότητα που μόνο ο Χίος μπορεί να συναγωνιστεί;

Εσύ, βρε μαύρε Θέμο, με τόση επιτυχία αβάσταχτη, πώς ξέπεσες στα κέρματα; Εσύ που άλλαξες νυχτιάτικα το ευώδες πόνημά σου, μπας και σε χώσει κάνα δυο ώρες μέσα ο εισαγγελέας, πώς αποτόλμησες κρεμάλες; Θα μου πεις, τι κάνει νιάου-νιάου: Τα κέρματα για μας, για σένα οι μαύρες σακούλες. Οι κρεμάλες για μας, για σένα τα προσοδοφόρα εύγε του Βαγγέλη Μητσοτάκη. Δεκτόν. Αλλά, επειδή μας απειλείς με νέα γουναράδικα: Μην κρεμάς, βρε μαύρε Θέμο, τα νταούλια, εκεί που οι καπεταναίοι κρεμούσαν τ’ άρματα…

«Κρεμάλες, κέρματα και προδοσία»

Ατύχησε στους υπολογισμούς της και η στρατηγική ηγεσία του «προδοτικού» ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι μια… έτσι κι αλλιώς συμφωνία για το χρέος, θα γινόταν αμέσως δεκτή σαν… ανταλλαγή με την Μακεδονία, από τους ίδιους τους Έλληνες. Η πραγματικότητα τόσο ΩΜΗ τώρα, είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που νόμιζαν, όταν πήραν τον δρόμο της ξεφτίλας και της κρεμάλας, κι ό,τι κι αν κάνουν δεν μπορούν βάσει νέων δεδομένων να ανατρέψουν πράγματα που κακώς αποφάσισαν λόγω παλαιότερων, που δεν ισχύουν ούτε στο ελάχιστο.

Του Θέμου Αναστασιάδη

Όπως με τρόμο θα διαπίστωσε και ο γραβατωμένος νάνος, τώρα μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερα μόνο με τέσσερις μεραρχίες ΜΑΤ στο Μαξίμου, ενώ οπουδήποτε αλλού εντός και εκτός της χώρας, θα βρίσκει απέναντί του τον Ελεύθερο Έλληνα, ο οποίος θα τον ξεφτιλίζει ανεμπόδιστος, με κέρματα, «κρεμάλες», και ακτιβισμό με ένα και μόνο μοιραίο βίντεο: Πώς του πέταξαν κέρματα στο Λονδίνο. Από κυνηγός ο Τσίπρας γίνεται κυνηγημένος, κι ας πάει τώρα στους φίλους του, που του επέβαλαν να «προδώσει», άλλο που δεν ήθελε, για το πώς θα σωθεί. Κατά πάσα πιθανότητα μόνο κάπου πολύ μακριά από Ελληνική γη, αν και δυστυχώς γι’ αυτόν όπου και να πάει οι αληθινοί Έλληνες θα ‘ναι πολύ περισσότεροι.
Οι απίθανοι πολιτικοί ταχυδακτυλουργικοί συμβολισμοί με τους Ψαράδες στις Πρέσπες, τις γραβάτες με την φαμίλια και τους χειρότερους ακολούθων, οι πολιτικά ΠΡΟΣΤΥΧΟΙ εναγκαλισμοί με τον Καμμένο, δεν θα ‘ναι αρκετό για να του εξασφαλίσουν ούτε την προσωπική πολιτική επιβίωση.

Όπως και οι προστατευόμενοι του τρομοκράτες, ο Αλ. Τσίπρας διέβη τον Ρουβίκωνα, την στιγμή που στάθηκε δίπλα στον Ζάεφ κι έφαγε την προσβολή κατακέφαλα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και το πανηγύρισε από πάνω. Αν ο Τσίπρας, δεν ήταν τόσο Τσίπρας, θα το είχε προλάβει να μυριστεί ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Ότι κάποιον πολύ μεγάλο λάκκο έχει η φάβα. Δυστυχώς όταν είσαι βαθιά αμόρφωτος πολιτικά, και κοινωνικά, είναι εύκολο να κάτσεις πάνω στο καλάμι, και να νομίζεις ότι θα σε πηγαίνει για πάντα, κι ότι εφ’ εξής η κάθε σου επιλογή θα περνάει και πιο εύκολα. Να ‘ναι καλά κι όσοι του έδωσαν την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να κάνει τους Έλληνες να κόψουν το γένος τους… εγκαινιάζοντας και την τελευταία πράξη του πολιτικού αυτοχειριασμού όπου θα πάει λέει κόντρα και με την Εκκλησία της Ελλάδος, για την Μακεδονία και τα σχετικά, προκειμένου και πάλι να εγκλωβίσει… την αντιπολίτευση: Τι να σου πω… Κόντρα και με την Εκκλησία, για την Μακεδονία, κόντρα και με την Δικαιοσύνη, αναρωτιέται κανείς αν όσοι τον συμβουλεύουν θέλουν όντως το καλό του. Ή απλά καταλαβαίνουν τι τους γίνεται.

Θα ‘ναι πολύ ενδιαφέρουσα η βραχυπρόθεσμη καταγραφή του πώς ο Αλέξης Τσίπρας, έφτασε πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι θα τολμούσε να υποψιαστεί, σ’ ένα απότομο και οριστικό πολτικό τέλος. Πιο απότομο και πιο οριστικό, απ’ ότι μπορεί να διανοηθεί και σήμερα, μια που στην πλειοψηφία του λαού διαμορφώθηκε ήδη η δυναμική πως αν δεν τον σταματήσουμε, ΔΕΝ θα σταματήσει να ενδίδει. Εξ ου και το ζήτημα της απομάκρυνσης των ΤΣΙΠΡΑΝΕΛ είναι αυτή την στιγμή, η υπ’ αριθμόν ένα ελληνική προτεραιότητα, που κάνει όλα τα άλλα να μοιάζουν έρημα και απρόσωπα. Αλλωστε πρώτος το ‘χε πει. Ή τους τελειώνουμε, ή μας τελειώνουν. Ε, τώρα βλέπει το έργο ανάποδα. Καλή διασκέδαση.