Ισως εδώ να έχει και ένα δίκαιο ο Πολάκης. Πάρτε παράδειγμα την Ιονία Οδό. Η κυβέρνηση στρίμωξε τους πολυταισμένους εργολάβους και παρέδωσαν επιτέλους ένα έργο που αλλάζει την Ιστορία της Δυτικής Ελλάδας.
Ειδικά η παλαιά οδός Αντιρρίου-Ιωαννίνωνήταν ένας κολασμένος δρόμος. Σήμερα είναι μια ευθεία που σε οδηγεί καρφί σε Λευκάδα-Αρτα-Πρέβεζα-Γιάννενα-Ηγουμενίτσα κλπ.
Από τον Βασίλη Μπόνιο
Η Ιονία Οδός αλλάζει την δυτική Ελλάδα. Στο μεταξύ στην Πρέβεζα βρίσκονται σε εξέλιξη τα έργα για την νέα μαρίνα της πόλης-photos κάτω.
Δυστυχώς οι εργολάβοι στη διάρκεια της μεταπολίτευσης αντιμετώπιζαν τους αρμόδιους υπουργούς και πρωθυπουργούς σαν γιουσουφάκια τους. Ηταν βλέπεις και το “φιλόξενο” Mega που βοηθούσε σ΄αυτού του είδους τα κωλομπαριλίκια με αποτέλεσμα να απογειώνεται ο αρχικός προυπολογισμός του έργου, να πληρώνουν οι πολίτες κερατιάτικα και τα έργα να μην παραδίνονται ποτέ.
Αυτό το κωλομπαριλίκι των υπουργών και πρωθυπουργών της μεταπολίτευσης με τους ντόπιους εργολάβους και ολιγάρχες απαξίωσε στα μάτια του κόσμου (όσο βλαμμένος κι αν είναι ο Ελληνας ψηφοφόρος) πολιτικούς που είχαν υποτίθεται ένα εκτόπισμα όπως ο Σημίτης, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, κλπ.
Γιατί νομίζετε ότι ο Σύριζα από το 3% βρέθηκε κυβέρνηση;
Με το που ήρθε ο Τσίπρας είναι αλήθεια ότι, στην αρχή τουλάχιστο, έσφιξαν οι κώλοι και γι΄αυτό παραδόθηκε η Ιονία Οδός. Στη συνέχεια όμως άρχισαν τα γνωστά κωλομπαριλίκια της κυβέρνησης με τους εργολάβους και τους εγχώριους ολιγάρχες.
Το ρεπορτάζ του Τάσου Τέλλογλου για τον τρόπο που η Intrakat του Κόκκαλη για παράδειγμα πήρε τον διαγωνισμό με τη σφραγίδα Σπίρτζη για τους προσφυγικούς οικίσκους είναι χαρακτηριστικό.
Ο εφοπλιστής Βαγγέλης Μαρινάκης έχει βγει φόρα παρτίδα και αποκαλύψει ότι “βοήθησε τα παιδιά”-εννοώντας τον Τσίπρα και τους συνεργάτες του.
Οσα αποκαλύπτονται για τη σχέση Πετσίτη-Παππά-Λαυρεντιάδη-Κοντομηνά κλπείναι επίσης ξεφτιλίκια για τους εκάστοτε κυβερνώντες.
Είναι ξιπασμένα ξεφτιλίκια της Κολομβίας των Βαλκανίων.
Είναι νοσηρά φαινόμενα Κολομβίας των Βαλκανίων που αποκαλύπτουν πόσο εύκολα σαπίζουν οι Ελληνες πολιτικοί όταν βρεθούν στην εξουσία με τα πρωθυπουργικά αεροσκάφη, τα 15 διαφορετικά μενού και τους λοιπούς εκμαυλισμούς στους οποίους ήταν βουτηγμένοι ως το λαιμό και οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Γιουσουφάκια της διαπλοκής-όπως ακριβώς εξελίσσεται και ο Τσίπρας. Στην αρχή της διακυβέρνησής του είχε προκαλέσει ένα κάποιο φόβο στους εγχώριους πλουμιστούς ολιγάρχες-γι΄αυτό παρέδωσαν και την Ιονία Οδό.
Από εδώ και στο εξής Τσίπρας και Σπίρτζης είναι το νέο αγαπημένο δίδυμο των εργολάβων.
Τουλάχιστο να προλάβει η Θεσσαλονίκη να αποκτήσει Μετρό πριν εκμαυλιστούν και σαπίσουν εντελώς.
Από αυτή την άποψη καλοδεχούμενο το σημείωμα του Παύλου Πολάκη που ακολουθεί σχολιάζοντας τη πλάκα που έγινε στα social media για τον νεαρό Αλέξη που εγκαινιάζει το Μetro της συμπρωτεύουσας για χάρη της Νοτοπούλου>
Με μια μακροσκελή του ανάρτηση ο αναπληρωτής υπουργός κάνει μια ιστορική αναδρομή για το πότε υπογράφτηκε η συμφωνία για το έργο του μετρό Θεσσαλονίκης και πώς μετά από καθυστερήσεις ετών κατάφερε πλέον σήμερα το έργο να προχωρήσει και να σταματήσει να αποτελεί ανέκδοτο.
Αναλυτικά ο κ. Πολάκης αναφέρει:
Δεν εγκαινιάστηκε το ΜΕΤΡΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ σήμερα, έγινε όμως μια παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου σταθμού του, άκρως συμβολική και προφανώς προς την κατεύθυνση τόνωσης του ηθικού των ελλήνων. Και έγινε απο ανθρώπους που παρέλαβαν χάος και βαλτομένα έργα για δεκαετίες και τα προχώρησαν σε βαθμο 90% της ολοκλήρωσης των σταθμών χωρίς μίζες και λαδώματα. Καλή η πλάκα στο φβ λοιπόν αλλά να σοβαρευτούμε και λίγο. Όσοι ενδιαφέρεστε πραγματικά να μάθετε τι έγινε σήμερα στη Θεσνικη και την σημασία που έχει, διάβαστε παρακάτω ενα μικρό ιστορικό, γιατί πρέπει να αναγνωρίζουμε και να ξεχωρίζουμε πολιτικούς και πολιτικές.
Τον Απρίλη του 2014 συμπληρώνονταν 8 χρόνια από την υπογραφή μεταξύ της Αττικό Μετρό και της αναδόχου κοινοπραξίας για την «μελέτη, κατασκευή και θέση σε λειτουργία του Μετρό Θεσσαλονίκης», προϋπολογισμού 1 δισ.ευρώ. Μάλιστα, το έργο «γιόρτασε» τα οκτώ του χρόνια, με ένα κοινό ψήφισμα όλων των φορέων της πόλης, με το οποίο, απευθυνόμενοι προς τον τότε πρωθυπουργό, ζητούσαν την σωτηρία του Μετρό.
Το έργο έπρεπε να είχε παραδοθεί το 2012, όμως έλαβε τετραετή παράταση έως το 2016, αλλά με τις πλέον φιλόδοξες εκτιμήσεις δεν υπολογιζόταν να είναι έτοιμο πριν το 2020 ή και αργότερα. Η πρόοδός του βρίσκονταν στο 25%, ενώ οι σχέσεις μεταξύ της αναδόχου και του δημοσίου κρέμονταν από μία κλωστή, έπειτα από την δήλωση διακοπής εργασιών που κατέθεσε η κοινοπραξία και απέρριψε το δημόσιο. Το έργο προχωρούσε με ρυθμούς χελώνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι έως το 2010 είχε κατασκευαστεί μόλις το 11% του φυσικού αντικειμένου. Μάλιστα, η διάνοιξη των σηράγγων, η οποία προβλεπόταν να ξεκινήσει το 2007, άρχισε τελικά το 2009. Ένα μεγάλο πρόβλημα, όπως παραδέχονται όλοι στο έργο, είναι ότι δημοπρατήθηκε χωρίς μελετητική ωριμότητα, με το σύστημα της μελετοκατασκευής.
Κάπως έτσι σημειώθηκαν ευτράπελα, όπως ο σταθμός Ανάληψη, ο οποίος σχεδιάστηκε στα όρια των κτιρίων, χωρίς να ληφθούν υπόψη τα μπαλκόνια, αχρηστεύοντας, έτσι, τον σχεδιασμό του και οδηγώντας στο κλείσιμο της οδού Δελφών. Παράλληλα, ο σταθμός Βούλγαρη χωροθετήθηκε πάνω σε σεισμικό ρήγμα, ενώ ο σταθμός Ν. Ελβετία μέσα σε ρέμα.
Μεγάλα προβλήματα στο έργο δημιούργησαν και οι καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις, με αποτέλεσμα τα γήπεδα των σταθμών Παπάφη, Πατρικίου, Βούλγαρη και Ν. Ελβετία, αλλά και αμαξοστάσιο της Πυλαίας να περιέλθουν στο δημόσιο το 2013. Παράλληλα, εκτός προγραμματισμού ετέθησαν πλήρως και οι αρχαιολογικές ανασκαφές, οδηγώντας σε εκτροχιασμό του έργου, αφού υποεκτιμήθηκαν τα μεγέθη των εργασιών που απαιτούσε το έργο πραγματικά.
Μάλιστα, χρειάστηκε να αλλάξει η μέθοδος κατασκευής των σταθμών, κατόπιν των μεταβολών που ζήτησαν οι αρχαιολόγοι.
Ωστόσο ο βασικότερος λόγος όλων των προβλημάτων του έργου, δεδομένης και της οικονομικής δυστοκίας του επικεφαλής της κοινοπραξίας ΑΕΓΕΚ, είναι ότι το έργο δεν «βγαίνει» με βάση την οικονομική προσφορά που είχε δώσει ο ανάδοχος το 2005. Ήδη, στα δικαστήρια και την διαιτησία βρίσκονται αξιώσεις του εργολάβου που ενδέχεται να φτάνουν και τα 700 εκατ. ευρώ. Ο κίνδυνος για ένα νέο τέλμα, ίσως αμετάκλητο αυτή τη φορά, είναι πια κοντά.
Ας σημειωθεί ότι οι σιδηροδρομικές επιδιώξεις της Θεσσαλονίκης χρονολογούνται από το Σχέδιο του Ερνέστου Εμπράρ που εκπονήθηκε μετά την πυρκαϊά του 1917. Το 1976 ο τότε νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Κ. Πυλαρινός ενέταξε κονδύλια στον κωδικό του προϋπολογισμού με όνομα «Μετρό Θεσσαλονίκης».
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο τότε δήμαρχος Κούβελας επιχείρησε να δημιουργήσει Μετρό, το οποίο ελλείψει πόρων, δεν μπορούσε να προχωρήσει και τελικώς το 1989 η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε. Μάλιστα, φορέας χρηματοδότησης είχε οριστεί το Δημοτικό Ραδιόφωνο, όμως αυτό που πραγματικά έμεινε πίσω ήταν η διάσημη «τρύπα του Κούβελα».
Στη συνέχεια, επί της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη το ΥΠΕΧΩΔΕ προχώρησε στην δημοπράτηση του έργου με την μέθοδο της σύμβασης παραχώρησης. Το 1993 έγινε ο διαγωνισμός και τον Ιούνιο του 1994 η «κοινοπραξία «Μακεδονικό Μετρό» ήρθε σε διαπραγμάτευση με το δημόσιο για να αναλάβει την κατασκευή και λειτουργία του έργου για 25 χρόνια, η οποία δεν καρποφόρησε, καθώς το ΥΠΕΧΩΔΕ έκρινε ότι δεν τηρούνται οι όροι του διαγωνισμού, κηρύσσοντας έκπτωτη την κοινοπραξία.
Έτσι, άρχισαν διαπραγματεύσεις με την επιλαχούσα κοινοπραξία «Θεσσαλονίκη Μετρό», όμως η «Μακεδονικό Μετρό» προσέφυγε στο ΣτΕ και την Κομισιόν, ζητώντας διακοπή της διαδικασίας. Έναν χρόνο μετά το ΣτΕ δικαίωσε το δημόσιο, ενώ το 1998 οι Βρυξέλλες έβαλαν την καταγγελία στο αρχείο.
Η σύμβαση παραχώρησης με την «Θεσσαλονίκη Μετρό» κυρώθηκε το 1999 από την Βουλή. Ο παραχωρησιούχος ζήτησε την συνδρομή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και άλλων τραπεζών. Το 2000 η ΕΤΕπ εξέφρασε τις αμφιβολίες της και ξεκίνησε νέο παζάρι μεταξύ δημοσίου, παραχωρησιούχου, Κομισιόν και τραπεζών, χωρίς καμία πρόοδο στο έργο.
Το 2003 ο ΥΠΕΧΩΔΕ ακύρωσε τη σύμβαση παραχώρησης και ανακοίνωσε την επαναδημοπράτηση του έργου ως δημόσιου, με χρηματοδότηση του κράτους και της Κομισιόν. Στον νέο διαγωνισμό, το 2004, εκδήλωσαν ενδιαφέρον πέντε κοινοπραξίες. Προσφορές κατέθεσαν τρεις.
Τελικά, το 2005 ανακηρύχθηκε προσωρινός ανάδοχος το σχήμα, στο οποίο ηγείται η ΑΕΓΕΚ. Ακολούθησαν 34 ενστάσεις, που απορρίφθηκαν και η υπογραφή της σύμβασης στις 7 Απριλίου 2006. Το ΜΕΤΡΟ της Θεσσαλονίκης το 2014 και μετά απο χρόνια υπογραφής της σύμβασης με την ανάδοχο κοινοπραξία και την έναρξη κατασκευής καρκινοβατούσε.
Τώρα όμως το έργο προχώρησε και τελειώνει, παύει να είναι ανέκδοτο
Γι αυτό βουλευτές και πρώην υπουργοί της ΝΔ κυρίως που έχετε το θράσος να κουνάτε το δάχτυλο βουλώστε το και πάτε να χωθείτε στην “Τρύπα του Κουβελα σας”.
To πόσο ξεφτίλες, πόσο ταπεινά γιουσουφάκια της διαπλοκής, πόσο δημαγωγοί, πόσο τιποτένιοι ήτο και οι προκάτοχοι των Τσίπρα-Σίρτζη μάς το θυμίζει η Βάλια Μπαζού στο Documento.
(To Koυρδιστό Πορτοκάλι πιστεύει ότι η Κολομβία των Βαλκανίων είναι μη θεραπεύσιμη υπόθεση. Ειδικά όταν το πελατειακό μας κράτος έχει την ανοχή και την συγκάλυψη της Κομισιόν.)
Πώς θα σας φαινόταν εάν ο υπουργός Υποδομών, Χρήστος Σπίρτζης, καλούσε σε ειδική ξενάγηση στο μετρό τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Γιάννη Αλαφούζο ως προέδρους των ΠΑΕ Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός; Πώς θα σας φαινόταν εάν καλούσε σε ειδική ξενάγηση τον Κώστα Φορτούνη, τον Πέτρο Μάνταλο και τον Δημήτρη Πέλκα;
Φαντάζομαι θα ήταν η χαρά του τρολ και του Άδωνη Γεωργιάδη. Θα ήταν η χαρά των λόγων «δεκάρικων» και της καταγγελίας. Η χαρά των «σας κουνάμε το δάκτυλο».
Μόνο που όταν το έκανε ο μετρ της επικοινωνίας Κώστας Λαλιώτης, όλοι είχαν λουφάξει στο καβούκι τους. Γιατί ναι, το έχει κάνει και αυτό στην προσπάθειά του να αναδείξει όσο περισσότερο μπορούσε το έργο του μετρό της Αθήνας.
Ήταν Φεβρουάριος του 2000. Συγκεκριμένα 3 Φεβρουαρίου και το μετρό βρισκόταν σε λειτουργία μόλις λίγες ημέρες. Ο Κώστας Λαλιώτης, όμως, ως υπουργός ΠΕΧΩΔΕ συνέχιζε τις ξεναγήσεις. Και μια από αυτές ήταν αφιερωμένη στους παράγοντες του αθλητισμού.
Στη φωτό βλέπετε την ξενάγηση στον Γιώργο Βαρδινογιάννη και τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Και σε αυτή τη φωτό με τους ποδοσφαιριστές Ατματζίδη, Κωστένογλου, Δημητριάδη και Κασάπη.
Αλλά και με τον Σαργκάνη και τον Λεμονή
Αυτά τα ωραία πριν από 18 χρόνια. Και όσοι σπεύσετε να πείτε ότι ο Λαλιώτης τους ξεναγούσε σε ολοκληρωμένο έργο, έχουμε και συνέχεια με τα απαραίτητα φωτογραφικά ενσταντανέ.
Γιατί βλέπετε όλοι οι πρωθυπουργοί δικαιούνται να επισκέπτονται εργοτάξια. Για την ακρίβεια όλοι πλην του Αλέξη Τσίπρα, η παρουσία του οποίου σε εκδήλωση στον πρώτο ολοκληρωμένο σταθμό του Μετρό Θεσσαλονίκης, στο σταθμό Σιντριβάνι/Έκθεση, προκάλεσε τόνους χολής.
Και καλά οι πολίτες να εκτονώνονται μέσα από το χιούμορ, το οποίο εάν είναι έξυπνο, καυστικό ή black, ευφραίνει καρδία…
Οι (αντίπαλοι) πολιτικοί, όμως, και οι αρθρογράφοι των «δεκάρικων» δεν δικαιούνται να κάνουν χιουμοράκι, πολύ περισσότεροι «σοβαρές» αναλύσεις, βασιζόμενοι, μάλιστα, σε fake news. Γιατί για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους κανείς δεν κάλεσε κανέναν σε εγκαίνια. Ήταν μια πρόσκληση για την παρουσία σε εκδήλωση στον πρώτο ολοκληρωμένο σταθμό του Μετρό Θεσσαλονίκης, στο σταθμό Σιντριβάνι/Έκθεση. Εκτός εάν απαγορεύονται οι εκδηλώσεις και κάτι μου διαφεύγει.
Ας κάνουμε, λοιπόν, μια βουτιά στο χρόνο με αντίστροφη μέτρηση. Και ξεκινάμε από τον Κώστα Καραμανλή που ως πρωθυπουργός επισκέφθηκε, τουλάχιστον, δυο φορές την ανοικτή τρύπα του μετρό στη Θεσσαλονίκη, εννοείται την περίοδο που γινόταν η Διεθνής Έκθεση.
Η πρώτη φορά – που αλιεύσαμε από μια γρήγορη αναζήτηση – ήταν στις 8 Σεπτεμβρίου του 2006.
Μετά από δυο χρόνια, στις 25 Σεπτεμβρίου του 2008, απαθανατίστηκε και πάλι πάνω από την τρύπα και συγκεκριμένα «στα έργα του μετρό στον σταθμό ΟΣΕ στη Θεσσαλονίκη».
Μάλιστα έκανε και δηλώσεις στα κανάλια με το κατάλληλο φόντο.
Και ο Κώστας Σημίτης, όμως, επισκεπτόταν συχνά-πυκνά τα εργοτάξια. Για παράδειγμα το 2002, ξεναγήθηκε στον υπό κατασκευή σταθμό του μετρό της Αθήνας Δουκίσσης Πλακεντίας.
Την ίδια χρονιά επισκέφθηκε και το εργοτάξιο της Αττικής Οδού.
Το καλύτερο, όμως, σας το έχω φυλάξει για το τέλος της ιστορικής αναδρομής. Πάμε λοιπόν 30 χρόνια πίσω στο 1988. Τότε που δήμαρχος στη Θεσσαλονίκη είχε εκλεγεί με τη Νέα Δημοκρατία ο Σωτήρης Κούβελας και ο αθεόφοβος πήγε κι έβαλε την ταμπέλα που βλέπετε στη φωτό στην πλατεία Σιντριβανίου. Υποσχόταν ότι το μετρό θα γίνει με χρηματοδότηση από τον σταθμό FM100, το δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό!
Εν κατακλείδι, οι μοναδικοί που δικαιούνται να κάνουν χιούμορ είναι οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης. Έχουν «φάει» τόσα χρόνια στο κεφάλι τους παραμύθι και λαμογιά για το έργο του μετρό που έχουν δικαίωμα ακόμα και στην υπερβολή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου