Χριστούγεννα χωρίς Χριστό (του Παναγιώτη Λιάκου)

https://www.dimokratianews.gr/content/94293/hristoygenna-horis-hristo

Από το διαδίκτυο: «Πιείτε σαν νεροφίδες, φάτε του σκασμού κι ένας χοντρός με κόκκινα ρούχα θα σας φέρει δώρα»

Eίναι -στ' αλήθεια- μαγικός ο τρόπος με τον οποίο τα μέσα μαζικής εξημέρωσης αντιστάσεων και εξαχρείωσης ενστίκτων κρύβουν από την εορταστική περίοδο τον πρωταγωνιστή:

τον Ιησού Χριστό! Κουβέντα δεν ακούγεται για Εκείνον, την ιστορία της γέννησής Του, το βαθύ νόημα που έχει αυτή η υπέροχη περιπέτεια για την ανθρωπότητα. Τα Χριστούγεννα για τα ΜΜΕ είναι μια ημερολογιακή ένδειξη, ένας δείκτης κατανάλωσης, μια ατζέντα πολιτικού που τα στηρίζει και στηρίζεται από αυτά, μια εξαιρετική αφορμή για ταξιδιωτικό ρεπορτάζ με τίτλο «Οι γιορτές των επωνύμων». Ο μόνος που δεν έχει όνομα και ιδιότητα για τους «άρχοντες του κόσμου τούτου» είναι ο Χριστός.

Τα κανάλια θα στήσουν τις κάμερές τους στη Βαρβάκειο, στην κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης, των Πατρών και άλλων μεγάλων πόλεων, και θα καραδοκούν για στιγμιότυπα με φόντο μια γαλοπούλα κρεμασμένη ανάποδα και μια ταμπέλα με την τιμή του κιλού. Οι μισές οθόνες και σελίδες θα γεμίσουν με μελομακάρονα, κουραμπιέδες, ποτά, παραισθησιογόνες ουσίες, καζίνα, ζαρτιέρες, πρόσωπα που χαχανίζουν, και οι άλλες μισές με πεινασμένους, θλιμμένους, μαυροφορεμένους, πενθούντες και παραπεταμένους. Οι ανήκοντες στη δεύτερη κατηγορία θα αποτελέσουν μια εξαιρετική πρόφαση επίδειξης «ανθρωπιάς» από τους κρατούντες. Αυτή η «ανθρωπιά» θα λήξει πριν από τα Φώτα. Ηδη από τη 2α Ιανουαρίου του επόμενου έτους οι πλούσιοι, οι πολιτικοί, οι μιντιάρχες, όλοι όσοι ψυχοπονούν μπροστά στα δημοσιογραφικά μαρκούτσια θα βγάλουν την άβολη γραβάτα του Καλού Σαμαρείτη και θα κυκλοφορούν ελεύθεροι -και όχι ωραίοι- με τα σώβρακα της συώδους ιδιοτέλειάς τους.

Ο Χριστός δεν θα χωρέσει στην καθημερινότητα των προβεβλημένων. Ακόμα και από τις ευχετήριες κάρτες τους τον έχουν αφαιρέσει, μην τυχόν και κακοκαρδίσουν όποιον μισεί τη χριστιανοσύνη... Ούτε καν στις συνειδήσεις των πολλών δεν υπάρχει χώρος για Χριστό. Η παραζάλη να «προλάβεις» τα μαγαζιά ανοιχτά κλείνει την καρδιά αλλά και τον νου σου, δίχως να το αντιλαμβάνεσαι. Μεριμνώντας για τις λεπτομέρειες του τραπεζιού, λησμονάς να θρέψεις την ψυχή σου με τη σωτήρια σιγή, την παύση του χρόνου που εξασφαλίζει η προσευχή.

*Κατόπιν αιτήματος αναγνωστών (οι οποίοι έχουν αξιοθαύμαστο μνημονικό!), αναδημοσιεύεται το κείμενο της στήλης της 22ας Δεκεμβρίου 2016.

Παναγιώτης Λιάκος