Η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα που ενώ ανήκει στη Δύση, είναι μέλος του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της ευρωζώνης, διαθέτει τους πιο πολλούς «αριστερούς» και «κομμουνιστές»…
Και δεν μιλάω μόνο για εκείνους τους «επαγγελματίες» αριστερούς του ΚΚΕ, του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΠΑΜΕ κλπ., αλλά για όλους τους υπόλοιπους, μέχρι και απολιτίκ άτομα, που όμως δηλώνουν «αριστεροί», και ψήφισαν τον Σύριζα με τις 13 συνιστώσες του για να ζήσουμε επιτέλους και εμείς το αριστερό όραμα ως χώρα…
Μιλάω για αριστερούς που δεν έχουν ιδέα τι έγινε στην ΕΣΣΔ, που δεν ξέρουν καν τι ακριβώς πρεσβεύει ο μαρξισμός και τι συνέβη όπου πήγε να εφαρμοστεί…
Που δεν ξέρουν τι γίνεται σήμερα στη Βενεζουέλα…
Που αγνοούν το ποιος ήταν φερ’ ειπείν ο Μαρίνος Αντύπας…
Που δεν σκαμπάζουν από Μάρκο Βαφειάδη, ΔΣΕ, κλπ…
Και που όταν τους λες για το (λαθρο)προσφυγικό, που μας έχει κάνει Ισλαμαμπάντ, και σε λίγο θα μας κάνει Καμπούλ, σου απαντούν με περισπούδαστο ύφος ότι «κρίμα είναι τα δυστυχισμένα προσφυγόπουλα που θέλουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο».
Όταν τους απαντάς πως στο Πακιστάν ή στην Αλγερία δενέχει πόλεμο… σε κοιτούν με συγκατάβαση, πετώντας ένα «είσαι ισλαμοφοβικός και ρατσιστής» και τελείωσαν.
Όταν τους λες ότι όλο αυτό το κύμα «δυστυχισμένων γυναικόπαιδων» ξεκίνησε το 2015, όταν ανέλαβε ο Σύριζα, ο οποίος και απηύθυνε ανοικτή πρόσκληση σε όλους τους «κατατρεγμένους» απ’ όπου γης να έρθουν εδώ για άσυλο, επιδόματα και καλή ζωή, σε κοιτάνε με μίσος και σου λένε με υψωμένο το δάχτυλο «μα καλά, δεν ξέρεις ότι τότε, το ’15 δηλαδή ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία»;
Αγνοώντας ακόμη και αυτό το βασικό, ότι ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία καλά κρατεί από το μακρινό 2011… επί Γιωργάκη (λεφτά υπάρχουν) Παπανδρέου και επί Χάρη (δια τούτο λέγω) Καστανίδη… Tόσο παλιά.
Κι όμως, αυτοί στην καρακοσμάρα τους. Χωρίς να έχουν ιδέα για το ιστορικό όχι μόνο του προσφυγικού, αλλά ακόμη κι εκείνο της Κυρά Τασίας, που επί δεκαετίες έκανε καριέρα και περιουσία με την ΑΝΑΣΑ της πουλώντας «φιλευσπλαχνία» και εκμεταλλευόμενη το εκάστοτε «μεταναστευτικό»…
Αν από την άλλη, κάποιοι σε πιστέψουν, τότε σου αρχίζουν ένα λογύδριο ότι ναι αλλά, ο Σαμαράς ήταν φασίστας, έφτιαχνε Νταχάου κλπ. κλπ. και ξεμπερδεύουν μαζί σου, συνεχίζοντας να αναλύουν με πάθος το τελευταίο επεισόδιο του My Style Rocks.
Με αυτά και με αυτά τα νησιά μας έχουν καταντήσει αποθήκες ψυχών, το κέντρο της Αθήνας (και τελευταία της Θεσσαλονίκης) έχουν γίνει απροσπέλαστα και η εγκληματικότητα χτυπάει ταβάνι.
Με τα διεθνή ΜΜΕ να κατακεραυνώνουν καθημερινά τη χώρα μας για την κακομεταχείριση των προσφύγων και την διασπάθιση των πολλών δις. της ΕΕ από τις ΜΚΟ, που σε αγαστή συνεργασία με κάποιους επιτήδειους κυβερνώντες και παρατρεχάμενους τους κάνουν κυριολεκτικά πάρτι στις πλάτες της δυστυχίας.
Αν στη φιλόξενη διάθεση του Σύριζα όσον αφορά στα ανήλικα προσφυγόπουλα από το Μαγκρέμπ (30αρηδες οι περισσότεροι, αλλά ποιος νοιάζεται;) προσθέσουμε και τα ευεργετικά αποτελέσματα του φιλεύσπλαχνου νόμου Παρασκευόπουλου, καταλαβαίνει κανείς πως η Ελλάδα τετέλεσται. Έχει συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης.
Τουλάχιστον η Ελλάδα όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα, διότι ως γνωστόν η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει, και στη συγκεκριμένη χρονική και πολιτική συγκυρία, η χώρα απλά θα μεταλλαχτεί στα πρότυπα των διεθνιστών ιδεοληπτικών που ψηφίσαμε για να μας κυβερνήσουν.
Σε μια χώρα, όχι αναπτυγμένη, ευημερούσα, και άλλα τέτοια φασιστικά, αλλά σε μια τριτοκοσμική, δυστοπική, μπανανία στην οποία θα κυκλοφορούν μόνο κακοποιοί και μαχαιροβγάλτες, ενώ οι υπόλοιποι πολίτες ή θα είναι «μπάτσοι του καθεστώτος», ή θα είναι σκλάβοι του πατερούλη κράτους, δουλεύοντας σαν μουλάρια στο ευρύτερο δημόσιο για 200 ευρώ μισθό στη καλύτερη, όμηροι του γελαστού παιδιού, αφού θα είναι με συμβάσεις, και ονειρευόμενοι μια σύνταξη επιπέδου Σομαλίας, όταν με το καλό γίνουν 80 και συνταξιοδοτηθούν... Και στο ενδιάμεσο ουρές, πολλές ουρές... ακόμη και για ένα ληγμένο εβαπορέ.
Αριστερές καταστάσεις δηλαδή...
Με το κράτος να εύχεται να πεθαίνουν στα 70, για να μπορεί να χρηματοδοτείται η «νέα τάξη» των κομματικών απαράτσικ, και γενικά της συριζέικης νομενκλατούρας.
Καληνύχτα Ελλάδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου