Οι αποψεις που διατυπώνονται αμέσως παρακάτω δεν συμπίπτουν με τις δικές μου.
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα!
Δίνεται όμως μια διάσταση του προβλήματος...
Χ.Α.
Oι εγχώριες βλαχοκαρντάσιανς βρίσκουν κορόιδα χορηγούς και ακόμη πιο κορόιδα καταναλωτές
Μπορεί το φαινόμενο να είναι παγκόσμιο αλλά στην Ελλάδα των βλαχοcelebrities τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που κονομάνε από το instagram διαφημίζοντας ότι παπαροπροιόν κυκλοφορεί είναι αδιανόητο.
Από την Ιόλη Πιερίδη
Kάποια μάλιστα από αυτά τα προιόντα είναι και επικίνδυνα με αποτέλεσμα μια γυναίκα από το Μαρούσι να νοσηλεύεται αυτή τη στιγμή σε μεγάλο ιδωτικό νοσοκομείο δίνοντας μάχη για τη ζωή της. Τι συνέβη; Αγόρασε μια κρέμα προσώπου που διαφήμιζε εγχώρια βλαχοcelebrity στο insta-από τις πλέον ενεργές, ειδικά το τελευταίο διάστημα-με αποτέλεσμα να αγοράσει μαζί με αυτή ένα έγκαυμα που της αλλοίωσε το πρόσωπο στη κυριολεξία ενώ ακολούθησαν κι άλλες επιπλοκές. Με λίγα λόγια τώρα δίνει μάχη για τη ζωή της.
Κι όλο αυτό γιατί οι εγχώριες βλαχοκαρντάσιανς βρίσκουν κορόιδα χορηγούς και ακόμη πιο κορόιδα καταναλωτές που αγοράζουν τις παπαροκρέμες, κλπ υποπροιόντα που διαφημίζουν έναντι αδράς αμοιβής. Mάλιστα το τελευταίο διάστημα έχουν βγει παγανιά οι εγχώριοι βλαχοΚαρντάσιανς και ζητάνε λεφτά για να διαφημίσουν από τσιμούχες μέχρι αγώνες δρόμου.
(Εμαθαν ότι πηδιόμαστε πλάκωσαν και οι γιόφτοι, που λένε…)
Τηλεπερσόνα που εμπλέκεται στο Survivor έβγαζε 40.000 ευρώ το μήνα, κάτι δευτεροτρίτες παρουσιάστριες βγάζουν από 15-30.000 ευρώ το μήνα σε μια Ελλάδα που οι μισθοί είναι 300 ευρώ για τον ανόητο ψεκασμένο εργαζόμενο.
Kι όλα αυτά γιατί τα άνεργα βλαμμένα Ελληνόπουλα και Ελληνίδες παρακολουθούν το κάθε τσόκαρο και τις κρέμες που διαφημίζει. Οσο ποιο πολλούς ψεκασμένους ακολούθους έχει στο insta το εγχώριο βλαχοcelebrity τόσα πιο πολλά χρήματα κονομάει.
Είναι τόσα πολλά τα λεφτά που αφήνει η συγκεκριμένη βιομηχανία στους εγχώριους βλαχοcelebrities ώστε τα συμβόλαια που έχουν και οι μισθοί τους από την τηλεόραση δεν είναι παρά χαρτζιλίκι μπροστά στις δεκάδες χιλιάδες ευρώ που παντελονιάζουν το μήνα. Τόσο που ψάχνονται κάθε τόσο να αγοράσουν καινούργια διαμερίσματα και αυτοκίνητα!
Την ίδια στιγμή που οι τράπεζες ετοιμάζονται να βγάλουν σε πλειστηριασμό ακίνητα για τα 110 δις κόκκινα δάνεια.
Βέβαια πλησιάζει η στιγμή που με χημικές αναλύσεις κάποιοι θα αποδεικνύουν ότι τα διαφημιζόμενα προιόντα από τους εγχώριους βλαχοcelebrities είναι χειρίστου ποιότητας και μάλιστα αυτοί που θα το υποστηρίζουν αυτό δεν θα είναι κάποιοι τυχαίοι.
Ετσι θα φανεί το μέγεθος της απάτης που έχει καταντήσει το insta Νερό του Καματερού.
Τα καλύτερα έρχονται…
To τι ζόρια τραβάνε διάφορα βλαμμένα για να βγάλουν καλή φωτογραφία για το Instagram δεν περιγράφεται. Μπορεί να το δισπιστώσει κανείς από τις φωτό που κυκλοφορούν εδώ. Tι ασκήσεις, τι ρούφηγμα κοιλιάς, κρεμασμένοι από οροφές, ταβάνια, γέφυρες και αερογέφυρες, τι πόζα και πάει λέγοντας. Ποια γνώση και απίδια μάντολες. Βιομηχανία βλαμμένων ψηφοφόρων είναι η σημερινή Ελλάδα.
Ο Αθανάσιος Παπανδρόπουλος εξηγεί πως χτίζεται η κοινωνία της αμάθειας:
Στην εποχή όπου η γνώση αποτελεί κορυφαία πρώτη ύλη, ποιοι άραγε θέλουν την Ελλάδα κοινωνία της άγνοιας και της αμάθειας;
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Τελευταίοι σε έρευνα και ανάπτυξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έσχατοι σε καινοτομίες και εφευρέσεις στον χώρο του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Μεταξύ των τελευταίων σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα στην Δύση. Και το ερώτημα είναι: γιατί;
Η απάντηση δεν είναι ούτε μονοσήμαντη, αλλά ούτε και επιδεκτική υπεραπλουστεύσεων. Το κακό ξεκινά από την εκπαίδευση –η οποία, διαχρονικά, ουδέποτε αντιμετωπίστηκε με την απαραίτητη σοβαρότητα. Η Παιδεία δεν είναι μία μικρή υπόθεση και βεβαίως δεν περιορίζεται στο να γνωρίζει κανείς γραφή και ανάγνωση. Αυτό είναι το ευκολότερο. Τα δύσκολα έρχονται όταν ο γνωρίζων γραφή και ανάγνωση πρέπει να μάθει να μαθαίνει και άρα να θέτει ερωτήσεις.
Στο επίπεδο αυτό, τα πράγματα περιπλέκονται. Διότι η γνώση και η μόνιμη αναζήτηση των πηγών της δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξης της κριτικής σκέψης –ανθρώπινη ιδιότητα που δεν είναι πάντοτε ευχάριστη. Αντιθέτως, θα λέγαμε ότι στους πολιτικούς είναι μάλλον δυσάρεστη. Άρα, γιατί να την καλλιεργήσουν; Περισσότερο από πολίτες, οι πολιτικοί ψάχνουν όλο και περισσότερο για πελάτες και οι πιο αυταρχικοί από αυτούς θέλουν υπηκόους.
Υπό αυτή την έννοια, η δημοκρατικότητα ενός πολιτικού συστήματος κρίνεται σε μεγάλον βαθμό από την υφή και την ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχει. Σημαντικές, από την άποψη αυτή, είναι οι επισημάνσεις του καθηγητή κ. Δονάτου Παπαγιάννη που διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ο οποίος, σε άρθρο του στα Νέα της 30ης Αυγούστου, έγραφε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα εξόχως αποκαλυπτικά της σημερινής κατάστασης στην παιδεία μας:
«Ελάτε να βαθμολογήσουμε από κοινού τα γραπτά της εξεταστικής του Σεπτεμβρίου. Θα φρίξετε. Θα αναρωτηθείτε: μήπως πρόκειται για ειδική περίπτωση; Σάς διαβεβαιώνω: Πρόκειται για τον κανόνα … Θα ανατριχιάσετε. Υποψήφιοι για το μεταπτυχιακό τμήμα δυσκολεύονται να αρθρώσουν στα γραπτά τους μία ολοκληρωμένη λογική πρόταση, ενώ η όποια επιστημονική σκέψη ή είναι ανύπαρκτη ή είναι προφανώς αποτέλεσμα παπαγαλίας …
»Ελάτε όμως να διαβάσουμε τα αποτελέσματα για τις βάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ–ΤΕΙ που μόλις ανακοινώθηκαν και θα διαπιστώσετε μία πολύ σημαντική ρίζα του κακού. Στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Ηπείρου εισήχθησαν υποψήφιοι με 3.034 μόρια (η γενική εικόνα είναι η ίδια για την πλειοψηφία των εισαγομένων στα ΤΕΙ αλλά και σε πολλά ΑΕΙ). Επιλέγω όμως να παρουσιάσω το συγκεκριμένο ΤΕΙ γιατί το εν λόγω Ίδρυμα βρίσκεται σε διαδικασία “πανεπιστημοποίησης” σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
»Ο φοιτητής που εισάγεται με μέσον όρο 3 είναι πραγματικά αγράμματος. Πικρή αλλά αδυσώπητη πραγματικότητα. Δεν πρέπει να οδηγηθεί στην βάσανο των σπουδών γιατί προφανώς δεν το μπορεί. Αυτός ο φοιτητής όμως θα είναι σε 4 χρόνια επί πτυχίω στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, σε δόξα του αξιότιμου υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου, των ελληνικών ΑΕΙ αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, που το μόνο όνειρο που την καθοδηγεί είναι το “χαρτί” για τον κλώνο της, ασφαλές διαβατήριο για μία θέση στον δημόσιο τομέα. Η αριστεία στον κολοφώνα της. Οι μεταρρυθμιστές της ανωτάτης παιδείας που την οδηγούν με φουσκωμένα τα πανιά πολύ πιο πίσω από την δεκαετία τού 1980.
»Εκείνο που με θλίβει δεν είναι ο κ. Γαβρόγλου, ούτε η ελληνική κοινωνία. Κάθε γονιός έχει άλλωστε το δικαίωμα να ονειρεύεται το καλύτερο για τα παιδιά του. Οι διοικήσεις των ΑΕΙ,όμως, δεν έχουν να πουν κάτι για αυτόν τον ευτελισμό της ανωτάτης παιδείας; Για τον ευτελισμό της αριστείας; Πώς είναι δυνατόν να δημιουργούνται εν μία νυκτί πανεπιστήμια χωρίς κανέναν σεβασμό στα ακαδημαϊκά κριτήρια; Γιατί σιωπούν; Δεν έχουν να πουν κάτι επί του εγκλήματος που διαπράττεται;»
Όχι, κύριε καθηγητά. Οι συνάδελφοί σας δεν έχουν τίποτε απολύτως να πουν γιατί οι περισσότεροι από αυτούς είναι μέρος και συνένοχοι ενός πολιτικού συστήματος που απέναντί του θέλει σανοφάγους και όχι υπεύθυνους πολίτες, ικανούς να κρίνουν ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ ιδεοληψίας και πραγματικότητας. Γιατί τότε τρεις Έλληνες στους δέκα δεν θα πίστευαν ότι ψεκάζονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου