Πακιστανοί δολοφόνοι από την Μυρτώ της Πάρου στον Νικόλα Μουστάκα
Aπό την μία η επιχείρηση του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα (ευχές στους Μουσουλμάνους) να καταπραύνει τα δολοφονικά ένστικτα των πακιστανών και από την άλλη η απουσία των ενστόλων από τους δρόμους επιτρέπουν στους εισαγόμενους δολοφόνους να οργιάζουν στους αφύλαχτους δρόμους της Αθήνας. Βλέπεις η Κολομβία των Βαλκανίων είναι τίγκα στους πολιτικούς, εκδότες και δημοσιογράφους που τους φυλάνε καρακώλια που άφησαν την Μαριγώ, την κατσίκα, στο χωριό τους και έγιναν αστυνομικοί για να κουβαλάνε τα ψώνια από τα σούπερ μάρκετ σε συζύγους πολιτικών, εκδοτών και δημοσιογράφων. Τι ξεφτίλα…
Στο μεταξύ αίσθηση προκαλούν οι αποκαλύψεις για τους τρεις αλλοδαπούς που συνελήφθησαν για το έγκλημα στου Φιλοπάππου που σόκαρε το Πανελλήνιο.
Οπως αποκαλύπτει ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής σε ρεπορτάζ του Παναγιώτη Σπυρόπουλου, οι τρεις δράστες που επιτέθηκαν στον Νικόλα Μουστάκα και τον οδήγησαν στο θάνατο, πέντε ημέρες πριν, είχαν επιτεθεί σε δυο Γερμανίδες τουρίστριες, ακριβώς στο ίδιο σημείο και με ακριβώς τον ίδιο τρόπο.
Ο πακιστανός βιαστής που άφησε φυτό την άτυχη Μυρτώ στην Πάρο
Οι δύο Πακιστανοί και ο Ιρακινός πλησίασαν τις δύο κοπέλες που κάθονταν στην άκρη του βράχου απολαμβάνοντας τη θέα, τις έσυραν λίγο πιο μέσα και σε απόσταση 2 μέτρων από το χείλος του γκρεμού, εκτυλίχθηκε μια μεγάλη μάχη ανάμεσα στη μια Γερμανίδα και στους δύο αλλοδαπούς ληστές.
Η άλλη Γερμανίδα τη γλίτωσε, καθώς δεν κρατούσε τσάντα. Είχε όλα τα πράγματά της στην τσάντα της φίλης της. Ετσι, οι αλλοδαποί δεν ασχολήθηκαν καν μαζί της. Ωστόσο, στην κοπέλα με την τσάντα επιτέθηκαν άγρια προσπαθώντας να της αποσπάσουν την τσάντα.
Ο 17χρονος συλληφθείς ήταν εκείνος που προσπαθούσε να της αποσπάσει την τσάντα από τα χέρια. Φαίνεται μάλιστα, ότι ο ανήλικος, σε όλες τις ληστείες τέτοιου τύπου που είχε κάνει η συμμορία των αλλοδαπών, να είχε… ειδικότητα στο να αποσπά τις τσάντες από γυναίκες.
Ο 25χρονος Ιρακινός, πάλι, κρατούσε τα χέρια της κοπέλας, ενώ ο 28χρονος Πακιστανός στέκεται δίπλα, παρατηρώντας το χώρο, εκτελώντας ουσιαστικά χρέη τσιλιαδόρου.
Η δεύτερη τουρίστρια, όση ώρα η φίλη της έδινε μάχη για να γλιτώσει την τσάντα της, σήκωσε τη φωτογραφική της μηχανή και άρχισε να φωτογραφίζει τους αλλοδαπούς, με στόχο να φοβηθούν από το φλας και να φύγουν.
Υστερα από λίγο η συμμορία κατάφερε να αποσπάσει την τσάντα της τουρίστριας και να εξαφανιστεί, ενώ οι δυο κοπέλες κατευθύνθηκαν αμέσως στο ΑΤ Ακροπόλεως για να καταθέσουν. Εκεί κατέθεσαν και τις φωτογραφίες των αλλοδαπών που έβγαλαν.
Αυτές οι φωτογραφίες, χρησιμοποιήθηκαν για την αναγνώριση των δραστών της δολοφονίας του Νικόλα Μουστάκα. Οι αστυνομικοί τις έδειξαν στην Πορτογαλίδα φίλη του 25χρονου και εκείνη αναγνώρισε ανεπιφύλακτα τους δράστες. Μάλιστα, ο ένας από αυτούς, ο 28χρονος, φορούσε την ίδια μπλούζα που φορούσε στην επίθεση κατά του Νικόλα Μουστάκα.
Να σημειωθεί ότι όπως αποκαλύπτεται, η συμμορία των τριών αλλοδαπών βρίσκεται πίσω από τουλάχιστον 10 επιθέσεις-ληστείες στην ίδια περιοχή και με τρόπο ίδιο με αυτό που ακολουθήθηκε στο έγκλημα του Δεκαπανταύγουστου.
Να σημειωθεί ότι και οι τρεις δράστες ήταν σεσημασμένοι, οι δύο για κλοπές και ο ένας για παράνομη είσοδο στη χώρα. Ο 17χρονος, μάλιστα, είχε συλληφθεί και είχε αφεθεί ελεύθερος με τον περιοριστικό όρο να εμφανίζεται στο ΑΤ Ομόνοιας μια φορά την εβδομάδα, αν και ήταν αγνώστου διαμονής. Αποκαλύψεις που γεννούν ερωτηματικά, την ώρα που η εγκληματικότητα φουντώνει και ολόκληρες περιοχές είτε μετατρέπονται σε άβατα, είτε καλύπτονται από ένα πέπλο φόβου στα μάτια των πολιτών.
Η επιστολή της Λίνας Μουστάκα, μητέρας του Νικόλα, που σκότωσαν τα κτήνη για ένα κινητό
Προς:
Tον Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα Τους αρμόδιους Υπουργούς Τον Δήμαρχο Αθηναίων
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και πάντα ένιωθα περήφανη γι αυτό. Το μνημείο του Φιλοπάππου το είχα επισκεφθεί σε παλαιότερες εποχές, τότε που υπήρχε η δυνατότητα, αλλά και η ασφάλεια, να περιηγηθείς τον υπέροχο λόφο των Μουσών και να θαυμάσεις από ψηλά περιμετρικά κάθε γωνιά της όμορφης πόλης μας.
Ο γιος μου Νικόλας, γέννημα- θρέμμα και αυτός της Αθήνας, δεν είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί το Μνημείο. Είχε επισκεφθεί αρκετές φορές τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και τα Μνημεία του Θησείου, αλλά οι περιηγήσεις του νοτίως του αρχαιολογικού χώρου είχαν περιορισθεί μέχρι τον πεζόδρομο που οδηγεί στον ΄Αγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη.
Στα 21 του χρόνια, ακολουθώντας και αυτός τους χιλιάδες συνομηλίκους του, που διωγμένοι από την ίδια τους την πατρίδα, έπαιρναν τον δρόμο της ξενιτιάς για ένα «καλύτερο αύριο», εγκαταστάθηκε στην Σκωτία, όπου τον καλοδέχθηκαν, τον προστάτεψαν και τον γέμισαν με αυτοπεποίθηση και σιγουριά για το μέλλον. “Η Σκωτία είναι το μέλλον”, έλεγε, “η προοπτική”. “Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές”. Τώρα, λοιπόν, δεν είναι ούτε για διακοπές.
Πράγματι, αυτό το καλοκαίρι βρέθηκε στην Ελλάδα για διακοπές, μόνο που αυτή την φορά είχε την ατυχία να ανεβεί στον Λόφο του Φιλοπάππου θέλοντας να δείξει από ψηλά σε φίλη του, μια κοπέλα από την Πορτογαλία, τις ομορφιές της πόλης που τόσο αγάπησε.
Λάθος του; ΝΑΙ. ΜΟΙΡΑΙΟ. Γιατί ο Νικόλας, απέχοντας για αρκετό καιρό από την ελληνική πραγματικότητα, δεν γνώριζε την επικινδυνότητα αυτού του χώρου, η οποία δημιουργήθηκε και συντηρείται και με δική σας συνενοχή.Επισκεπτόμενη μετά τον τραγικό χαμό του παιδιού μου τον χώρο για να αποθέσω λίγα λουλούδια, έγινα μάρτυς εικόνων, που μόνο θλίψη, απογοήτευση, αλλά και οργή με γέμισαν. Επιπροσθέτως, αν και συνοδευόμουν από αρκετά συγγενικά μου πρόσωπα, ένιωθα ανά πάσα στιγμή επαπειλούμενη από κάθε μορφής εγκληματική ενέργεια, αν και ήταν μέρα μεσημέρι.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία, αντί να διαθέτει την μισή αστυνομική δύναμη προς φύλαξη του πολιτικού μας προσωπικού και των οικογενειών τους, να διαθέτει ισχυρότερη αστυνομική δύναμη στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο;
Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία να διαθέσει κάποια κονδύλια από τα χρήματα των βαρέως φορολογουμένων πολιτών της, όχι μόνον στους κατά την κοινή γνώμη παχυλούς μισθούς σας και στις φιέστες για τα Κούλουμα, αλλά και για να περιστοιχίσει με κιγκλιδώματα ασφαλείας όλο αυτό το πλατό το οποίο εμφανίζεται ως φαιό νταμάρι και καταλήγει σε αβύσσους και στο οποίο μπορεί κάποιος να γλιστρήσει ανά πάσα στιγμή ακόμα και μη δεχόμενος την επίθεση που δέχθηκε ο Νικόλας;
Μήπως θα έπρεπε όλος αυτός ο χώρος πέριξ του Μνημείου του Φιλοπάππου να φωτίζεται επαρκώς μονίμως, και όχι μόνον όταν τον επισκέπτεται ο Obama;
Μήπως οι εικόνες των παραπηγμάτων και των πρόχειρων καταυλισμών, αλλά και των σκισμένων ρούχων, των παρατημένων μέσα στους θάμνους, θα έπρεπε να απουσιάζουν;
Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία, αντί να καλοδέχεται προσφέροντας “γη και ύδωρ” στα πάσης λογής εγκληματικά και επικίνδυνα με άγρια ένστικτα στοιχεία, να προνοεί πρωτίστως για την ασφάλεια των ίδιων της των πολιτών τους οποίους αφαιμάσσει καθημερινά, εγκαταλείποντάς τους παράλληλα στα χέρια αδηφάγων συμμοριών, για τις οποίες η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει λιγότερη σημασία από την αξία ενός κινητού, ή μιας χρυσής αλυσίδας;
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Έχετε συνειδητοποιήσει ποια χώρα υπηρετείτε;
Η Αθήνα μας είναι η αρχαιότερη και ιστορικότερη πόλη στον ευρωπαϊκό χώρο και πόλος έλξης επισκεπτών που έχουν ως όνειρο ζωής να επισκεφθούν την Ακρόπολη, ένα χώρο τον οποίο έχετε εγκαταλείψει, όπως άλλωστε και όλη την όμορφη πατρίδα μας, έρμαιο στην δράση συμμοριών και κάθε λογής εγκληματικών στοιχείων, οι οποίες δραστηριοποιούνται και λυμαίνονται τους επισκέπτες ακόμα και μέρα μεσημέρι.
Οι πολιτισμένες χώρες, κύριε Πρωθυπουργέ, φροντίζουν, όταν υπάρχει τέτοια φυσική επικινδυνότητα, να περιστοιχίζουν τον χώρο με κιγκλιδώματα ασφαλείας, να τοποθετούν αντιολισθητικές πλάκες στα μονοπάτια, να κλειδώνουν όλες τις προσβάσεις μετά την δύση του ηλίου και κυρίως, να φωτίζουν επαρκώς τον χώρο, έργο το οποίο εσείς έχετε παραχωρήσει στο ρομαντικό φως της πανσελήνου!
Εσείς, κυρία Υπουργέ Τουρισμού,
Μήπως θα έπρεπε σε συνεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς να φροντίσετε εκ των προτέρων για όλα αυτά και, πριν προσκαλέσετε τους επισκέπτες σε αυτή την χώρα, να τους εξασφαλίσετε τουλάχιστον την ασφάλεια των προσωπικών τους αντικειμένων, αλλά και της ίδιας τους της ζωής;
Μήπως, αντί να επαίρεστε κάθε χρόνο για την αύξηση του αριθμού των τουριστών, να τους ενημερώνετε ότι εδώ μέσα στην καρδιά της Αθήνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνουν βορρά “μελαμψών”(;) κακοποιών, όπως αυτών που επιτέθηκαν στον Νικόλα μου;
Τον Νικόλα μου, κ. Πρωθυπουργέ, τον καλοδέχθηκε η Σκωτία, προσφέροντάς του αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση και τον τίμησε, όπως και ο ίδιος τιμούσε με την συμπεριφορά του την χώρα καταγωγής του ως πρεσβευτής σε ξένο κράτος.
Τον γιο μου, κ. Πρωθυπουργέ, τον φιλοξένησε και τον προστάτεψε το βραχώδες και απόκρημνο, αλλά παράλληλα προστατευμένο από την Πολιτεία, κάστρο του Εδιμβούργου και τον σκότωσε η ίδια του η Πατρίδα με την δική σας συνενοχή και εγκληματική αμέλεια.
Λαμπρινή Μουστάκα
Η Μητέρα του Νικόλα
Ακολουθεί παλαιότερο άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου για να ξέρουμε τι μας γίνεται
Πρόσφυγες ή εισβολή;
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Η παρουσια του Ισλαμ σε μια χωρα επιδρα στις εξελιξεις ευθεως αναλογα με τους αριθμους των μουσουλμανων που βρισκονται εκει. Αν οι αφοσιωμενοι οπαδοι του Μωαμεθ δεν ξεπερνουν το 1% του πληθυσμου τοτε οι μουσουλμανοι ειναι φιλησυχοι, αγαπουν την ειρηνη και δειχνουν ετοιμοι να ασχοληθουν αποκλειστικα με την καθημερινοτητα τους. Αυτο ισχυει απολυτα σε χωρες οπως οι Ηνωμενες Πολιτειες η Αυστραλία η ο Καναδάς με ποσοστο μουσουλμανων απο 0,08 έως 1,8% .
Η ‘επιθετικη ισλαμοποιηση’ εχει σαν αφετηρία την στιγμη που οι αριθμοι των μουσουλμανων ειναι αρκετοι ωστε να επιτρεπουν διεκδικητικες κινητοποιησεις με στοχο την κατοχυρωση κατ’ αρχην δικαιωματων που στην συνεχεια εξελισσονται σε επιλογες επιθετικες η καταπιεστικες για τις αλλες πληθυσμιακες ομαδες μιας χωρας. Οπως με λεπτομερεια αναφερει ο Δρ. Peter Hammond στο εξαιρετικα διαφωτιστικο του βιβλιο Slavery, Terrorism and Islam: The Historical Roots and Contemporary Threat (2010), όταν οι ανεκτικές, πολυπολιτισμικές και ‘πολιτικά ορθές’ κοινωνίες δέχονται μια σειρά από απαιτήσεις των μουσουλμάνων κατοίκων τους κάποια άλλα ζητήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά και βαθμιαία κυρίαρχα.
Επιπτώσεις Μουσουλμανικής Κυριαρχίας
Μόλις ο αριθμός των μουσουλμάνων κατοίκων προσεγγίζει το 2 – 5 % αρχίζει ο προσηλυτισμός άλλων εθνικών μειονοτήτων καθώς και ομάδων του πληθυσμού που αισθάνονται περιθωριοποιημένοι και εξαιρεμένοι (λχ φυλακισμένοι). Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται ήδη σε χώρες όπως η Δανία (2%), η Γερμανία (3%) η Βρετανία (2,7%), η Ισπανία (4%) και η Ταιλάνδη (4,6%). Μόλις το ποσοστό ξεπεράσει περίπου το 5 % (Γαλλία 8 %, Σουηδία 5 %, Ελβετία 4,3 %, Ολλανδία 5,5 %, Φιλιππίνες 5 %) οι πιέσεις εντείνονται σε βαθμό μεγαλύτερο από το μέγεθος της μειονότητας. Λχ, γίνονται μεγάλες διεκδικήσεις για την εισαγωγή ενός ειδικού ‘καθαρού’ (halal) με ισλαμικούς όρους φαγητού, πχ στα σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα την εξασφάλιση απασχόλησης υποχρεωτικά σε μουσουλμάνους για την προπαρασκευή και διαχείρισή του. Σε περιπτώσεις που το αίτημά τους δεν γίνεται δεκτό εμφανίζονται απειλές για κινητοποιήσεις και αντίποινα. Την ίδια στιγμή αιτήματα αυτοδιοίκησης με βάση την Σαρία (ισλαμικό νόμο) στις ιδιαίτερες κοινότητές τους εμφανίζονται με απειλές για βίαια αντίποινα αν η πίεση απορριφθεί.
Όταν το πληθυσμιακό ποσοστό των μουσουλμάνων ξεπερνά το 10 %, βιαιότητες κάνουν την εμφάνισή τους με ανησυχητική συχνότητα με βάση παράπονα και αιτήματα για την κοινωνική τους κατάσταση. Στο Παρίσι βλέπουμε ήδη πυρπόληση αυτοκινήτων ενώ η παραμικρή κίνηση που ενοχλεί τους ισλαμιστές απαντάται με βιαιότητες και συχνά με αίμα (Παρίσι και Κοπεγχάγη με καρτούν για τον Μωάμεθ και Αμστερνταμ για κάποιο φίλμ). Τέτοιες εντάσεις παρατηρούνται σχεδόν καθημερινά σε κοινωνίες με τέτοια ποσοστά (Ινδία 10%, Κένυα 19%, Ρωσία 15 %).
Με ποσοστά πάνω από 20 % σημειώνονται συχνές εγκληματικές ενέργειες που περιλαμβάνουν σκοτωμούς αντιφρονούντων ετερόπιστων (χριστιανών) η ετερόδοξων (σιίτες) καθώς και σχηματισμός παραστρατιωτικών οργανώσεων όπως λχ στην Αιθιοπία (32,8 %), στο Τσαντ (53,1 %) και στο Λίβανο (59,7 %) και στη Βοσνία (40 %). Όταν το ποσοστό των μουσουλμάνων κατοίκων ξεπερνά το 60 % σημειώνονται οργανωμένες διώξεις ‘άπιστων’, εθνοκαθάρσεις αντιφρονούντων, η χρησιμοποίηση της Σαρία σαν επιθετικού όπλου όπως και η Γίζυα (φόρος στους άπιστους) καθώς και φαινόμενα βίαιης Τζιχάντ (Μαλαισία 60,4 %, Κατάρ 77,5 %, Σουδάν 70 %, Μπανγκλαντές 83 %, Αίγυπτος 90 %, Ινδονησία 86,1 % κλπ).
Πρόσφυγες η Εισβολείς;
Οι χριστιανικές χώρες γεμίζουν από μουσουλμάνους τυχαία η κατόπιν κάποιας συνειδητής κινητοποίησης; Κανένας δεν μπορεί με σιγουριά να διατυπώσει κάποια καίρια άποψη. Παρατηρήσεις όμως είναι δυνατόν να γίνουν.
Η κραυγή ‘Χετζίρα’ (Hijrah) στέλνει κραδασμούς ανατριχίλας στις ψυχές και στο θυμικό των μουσουλμάνων. Σηματοδοτεί το ξεκίνημα του Ισλάμ κι’ αναφέρεται στη φυγή σαν πρόσφυγας του Προφήτη Μωάμεθ από την Μέκκα, για να διασωθεί από επικείμενους φονιάδες, την άφιξή του στη Μεντίνα (τότε, Γιαθρίμπ), την μεθόδευση της από μέσα κατάληψής της και την επεκτατική στη συνέχεια κυριαρχία του Ισλάμ παντού. Περιέχεται σε 91 στίχους του Κορανίου σαν καθήκον των μουσουλμάνων να μιμηθούν τoν Προφήτη και να αυξήσουν την Χετζίρα, με στόχο την επεκτατική διάδοση του Ισλάμ σε άλλες χώρες και κοινωνίες. Μια τέτοια ‘φυγή’ των μουσουλμάνων, με την μορφή προσφυγιάς η μετανάστευσης, οριοθετεί τους τρόπους με τους οποίους η Σαρία (ιερός νόμος) μπορεί τελικά να επιβληθεί σε αλλόπιστες κοινωνίες.
Από την βία των Σαλαφιστών μέχρι την αξιοποίηση των δημοκρατικών θεσμών και της ανοχής των άλλων κοινωνιών, που κάνουν χρήση οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι οπαδοί της Χιζμπ – ουτ Ταχρίρ, υπάρχουν σαφείς θρησκευτικές αναφορές στα διάφορα ιερά κείμενα. Σε ποιό βαθμό λοιπόν η ανθρώπινη πλημμύρα που κατακλύζει τα ελληνικά νησιά και την υπόλοιπη Ευρώπη είναι προιόν γνήσιας προσφυγικής διαφυγής η αποτέλεσμα προσχεδιασμένης – με μεθόδους βίαιου εξαναγκασμού συχνά – ισλαμικής διείσδυσης; (Για περισσότερες πληροφορίες στο θέμα, βλ το μικρό βιβλίο των Sam Solomon και E. Al Maqdisi, Modern Day Trojan Horse: Al-Hijra, the Islamic Doctrine of Immigration, Accepting Freedom or Imposing Islam?. Advancing Native Missions, 2009).
Ρίχνοντας μια ματιά στις φωτογραφίες και στα βίντεο από τα συμβαίνοντα στα ελληνικά νησιά και στους σταθμούς της Βουδαπέστης, της Βιέννης και του Μονάχου αλλά και στα σύνορα Ουγγαρίας – Σερβίας και Γερμανίας – Δανίας διαπιστώνουμε (παρά τις προσπάθειες των ΜΜΕ να επικεντρώνουν τις κάμερες στα ελάχιστα γυναικόπαιδα) πως 8 στους 10 εικονιζόμενους είναι νέοι άνδρες ηλικίας γύρω στα είκοσι και πάνω. Ανάμεσα στις τόσες χιλιάδες ‘πρόσφυγες’, που είναι οι πολλές γυναίκες, τα μικρά παιδιά, οι άρρωστοι και οι ηλικιωμένοι; Αυτοί δεν κινδυνεύουν από τους εμφύλιους και τις αγριότητες των τζιχαντιστών του Χαλιφάτου; Κάτι δεν στέκει καλά σε όλα αυτά. Είναι περίεργο πως δεν γίνεται σχεδόν καθόλου κουβέντα για το ζήτημα αυτό.
Είναι επίσης ακατανόητο πως όσοι διαφεύγουν από τη Συρία κυρίως στρέφονται προς την Δύση, και όχι προς πολύ κοντύτερα ευρισκόμενες χώρες που είναι πλούσιες αλλά και μουσουλμανικές. Σε χώρες όπως το Κουβέιτ, το Κατάρ , τα Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία δεν έχει μέχρι σήμερα μεταφερθεί ούτε ένας (!) μετανάστης. Ενώ σε άλλες γειτονικές χώρες, με σοβαρά όμως οικονομικά προβλήματα οι περισσότερες , και που δεν μπορούν να τους κρατήσουν για πολύ, έχουν γίνει δεκτοί πάρα πολλοί (Τουρκία 1,8 εκ., Λίβανος 1,2 εκ., Ιορδανία 628.000, Αίγυπτος 133.000). Κι αυτοί όμως, λόγω άθλιων οικονομικών συνθηκών, πασχίζουν να φύγουν για Ελλάδα και Ευρώπη. Γιατί οι εύπορες μουσουλμανικές χώρες, όπου θα μπορούσαν να παραμείνουν μόνιμα δίχως προβλήματα, δεν δέχονται κανέναν;
Μήπως λοιπόν στόχος είναι η νέα ‘φυγή’ (hijrah) προς την Δύση; Πριν από μήνες το Ισλαμικό Χαλιφάτο στη Συρία και στο Ιράκ είχε απειλήσει την Δύση με 500.000 χιλιάδες ισλαμιστές ‘πρόσφυγες’. Που σύμφωνα με το παράδειγμα του Προφήτη θα διέβρωναν τις κοινωνίες αυτές από μέσα, διαδίδοντας την φανατισμό τους, με τελικό στόχο την επιβολή της Σαρία. Το σχέδιο του Χαλιφάτου δείχνει να πετυχαίνει, με την Ευρώπη να κατακλύζεται από μουσουλμάνους και τα ελληνικά νησιά, σαν ανυπεράσπιστα προγεφυρώματα, να βουλιάζουν κάτω από το βάρος των αριθμών τους..
Το ζήτημα δεν έχει να κάνει με ρατσισμό. Μια και η εθνικότητα και το χρώμα των εισβολέων δεν παίζει κανένα ρόλο. Εχει όμως μεγάλη σημασία η σύγκρουση αξιών. Οι κοινωνίες μας είναι χτισμένες πάνω στην αποδοχή του διαφορετικού, στην ανεκτικότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτές είναι αρχές που αντιπαρατίθενται με τον ακραίο ισλαμισμό. Οι αξίες των δύο πολιτισμών δεν είναι συμβατές. Φανατισμός, μίσος, αντιπαλότητα, εξαίρεση του ‘άλλου’ κυριαρχούν στο δικό τους πολιτισμό. Στην αναπόφευκτη σε βάθος χρόνου ρήξη, ποιος θα κυριαρχήσει;
Οι Ευρωπαικές ηγεσίες εξακολουθούν να κρατούν τα μάτια ερμητικά κλειστά στην πραγματικότητα και στους κινδύνους. Προκειμένου να εξυπηρετήσουν παροδικά συμφέροντα και μυωπικούς πολιτικούς στόχους θυσιάζουν τις μακρόπνοες προοπτικές των κοινωνιών τους. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τη σκέψη τους και την έλλειψη οραματισμών.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου