https://www.dimokratianews.gr/content/88219/xoflimenoi-aristeroi-kai-fileleytheroi
Οταν η πολιτική ελίτ, που θέλει να καταργήσει το οκτάωρο, σε αποκαλεί λαϊκιστή γιατί το υπερασπίζεσαι, πάει να πει ότι κάτι καλό κάνεις
Οι πολιτικές ιδεολογίες ξοφλάνε όταν δεν μπορούν να υπερασπιστούν το κοινωνικό τους όραμα με δημοκρατικό τρόπο και καταφεύγουν στη δίωξη των αντιπάλων τους για να επιβιώσουν. Αυτό μας λέει η Ιστορία. Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν είναι τίποτ’ άλλο από ξοφλημένες ιδεολογίες που προσπαθούν να επιβιώσουν με τη βία, τον τρόμο, τον αποκλεισμό, την ηθικολογία και την ιδέα πως όποιοι πολίτες αμφισβητούν το καθεστώς είναι «εχθροί» του «κράτους» ή του «λαού».
Η Ελληνική πολιτική σκηνή εμφανίζει εντεινόμενα σημάδια ολοκληρωτισμού. Οποιος διαφωνεί με τις δύο καθεστωτικές δυνάμεις (του «φιλελευθερισμού» και της «Αριστεράς») αποκαλείται τραμπούκος, ακραίος, χυδαίος, ρατσιστής, φασίστας και άλλα τέτοια, ων ουκ έστιν αριθμός. Και οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι και οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί επιδίδονται με ζήλο σ’ ένα κυνήγι μαγισσών άνευ προηγουμένου, με αποκλειστικό σκοπό τον πολιτικό αποκλεισμό, την τρομοκράτηση και την κατασυκοφάντηση κάθε άποψης που είναι διαφορετική από τη δική τους. Στα ιδιότυπα αυτά λαϊκά δικαστήρια, στα οποία ο λαός δεν δικάζει αλλά δικάζεται με συνοπτικές διαδικασίες, πρωταγωνιστούν το καθεστώς και οι υπηρέτες του από κάθε συμπαθή κοινωνική ομάδα. Δημοσιογράφοι, δημοσιολογούντες, καθηγητές πανεπιστημίων, καλλιτέχνες βρίζουν αδίστακτα εκείνα τα μέρη του λαού που διαφωνούν μαζί τους.
Η Ελληνική πολιτική σκηνή εμφανίζει εντεινόμενα σημάδια ολοκληρωτισμού. Οποιος διαφωνεί με τις δύο καθεστωτικές δυνάμεις (του «φιλελευθερισμού» και της «Αριστεράς») αποκαλείται τραμπούκος, ακραίος, χυδαίος, ρατσιστής, φασίστας και άλλα τέτοια, ων ουκ έστιν αριθμός. Και οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι και οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί επιδίδονται με ζήλο σ’ ένα κυνήγι μαγισσών άνευ προηγουμένου, με αποκλειστικό σκοπό τον πολιτικό αποκλεισμό, την τρομοκράτηση και την κατασυκοφάντηση κάθε άποψης που είναι διαφορετική από τη δική τους. Στα ιδιότυπα αυτά λαϊκά δικαστήρια, στα οποία ο λαός δεν δικάζει αλλά δικάζεται με συνοπτικές διαδικασίες, πρωταγωνιστούν το καθεστώς και οι υπηρέτες του από κάθε συμπαθή κοινωνική ομάδα. Δημοσιογράφοι, δημοσιολογούντες, καθηγητές πανεπιστημίων, καλλιτέχνες βρίζουν αδίστακτα εκείνα τα μέρη του λαού που διαφωνούν μαζί τους.
Βασικό εργαλείο του ολοκληρωτισμού είναι η δολοφονία χαρακτήρων. Οσοι δηλώνουν πως αγαπούν την πατρίδα και την οικογένεια, πως σέβονται τη θρησκεία τους, πως δεν τους εκφράζει ο δικαιωματικός μαξιμαλισμός γίνονται θύματα μιας ηθικολογικής πολιτικής εξολόθρευσης χωρίς άλλα επιχειρήματα. Η Αριστερά τα ξέρει, βέβαια, αυτά τα κόλπα καλά. Με αυτά τα κόλπα επιβίωσαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα, όσα και όπου επιβίωσαν, με αυτά τα κόλπα επιβιώνουν και οι αντιπροσωπίες τους στην Ελλάδα απ’ την εποχή που το κεντρικό εργοστάσιο έκλεισε.
Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι η στάση της λεγόμενης φιλελεύθερης Δεξιάς, που ευαγγελιζόταν τόσα χρόνια τη δημοκρατία, την ισονομία και τα δικαιώματα. Στην Ελλάδα δε η φιλελεύθερη αυτή Δεξιά ανδρώθηκε -οποία ειρωνεία- στο κόμμα που είχε ως ύμνο την πατρίδα και τη θρησκεία. Κι αφού επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου αντιποίηση του όρου «δεξιός», τώρα αποκαλούν τους χριστιανούς, τους πατριώτες, τους οικογενειάρχες «ακροδεξιούς». Τιμή μας. Εμείς ήμασταν πάντοτε στο ίδιο σημείο. Εκείνοι πρέπει να βρουν και να εξηγήσουν είτε πώς και γιατί μετακινήθηκαν είτε τον λόγο για τον οποίο υποδύονταν τη λεοντή του δεξιού τόσα χρόνια για να ανέλθουν πολιτικά στις πλάτες του Ελληνα νοικοκύρη, τον οποίο αδυνατούν πλέον και αρνούνται φανερά να εκπροσωπήσουν.
Το καθεστώς, «φιλελεύθερο» κι «αριστερό», δείχνει τα δόντια του. Και, δυστυχώς, δεν είναι καν ιδεολογικές οι αντιθέσεις τους με το κομμάτι εκείνο του Ελληνικού λαού που γυρεύουν να αποκλείσουν δίχως πολιτικά επιχειρήματα, παρά με σκέτες, φτηνές ηθικολογίες. Οι καθεστωτικές ελίτ τρέμουν τους Ελληνες πολίτες που στέκονται ανάμεσα σ’ αυτούς και στην πολυπόθητη καρέκλα. Ξεκίνησαν, ονομάζοντάς τους «τεμπέληδες», όσοι δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο. Προχώρησαν, αποκαλώντας τους «διεφθαρμένους», ενώ οι ίδιοι έχτισαν ένα κράτος συναλλαγής. Τώρα τους λένε φασίστες, τραμπούκους, παρακρατικούς, ακραίους, δαιμονισμένους, τερατογενέσεις όσοι με απόλυτα ολοκληρωτικό τρόπο διεκδικούν για τον εαυτό τους και τον ρόλο του νομοθέτη και τον ρόλο του δικαστή και τον ρόλο του εισαγγελέα (και τον ρόλο του αστυνομικού, βεβαίως βεβαίως). «Μόνοι τους το λένε, κύριε πρόεδρε, είναι πατριώτες, τι χρείαν έχομεν μαρτύρων;»
Η Ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται, αλλά διδάσκει. Κανένα ολοκληρωτικό καθεστώς δεν κατάφερε να μείνει στη θέση του για πολύ και τα ολοκληρίζοντα, ακόμη λιγότερο. Η ψήφος μας είναι πλέον πράξη αντίστασης. Οχι μόνο στις ιδεολογίες και τις πολιτικές με τις οποίες διαφωνούμε, αλλά και στην ίδια την de facto κατάλυση του δημοκρατικού ιδεώδους. Η δημοκρατία έχει συνομιλητές. Εχθρούς, μιάσματα, χυδαίους, βδελύγματα και δαιμόνια έχει μόνον ο ολοκληρωτισμός. Οταν η πολιτική ελίτ, που θέλει να καταργήσει το οκτάωρο, σε αποκαλεί λαϊκιστή γιατί το υπερασπίζεσαι, πάει να πει κάτι καλό κάνεις για τον εργαζόμενο. Οταν οι απόλιδες, οι άοικοι και οι απάτριδες σε αποκαλούν ακραίο και χυδαίο γιατί υπερασπίζεσαι το δικαίωμά σου να μη ζεις ως πλάνητας νομάδας της παγκοσμιοποίησης των μεγαλοοικονομικών συμφερόντων, κάτι καλό κάνεις για την πατρίδα σου.
Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι η στάση της λεγόμενης φιλελεύθερης Δεξιάς, που ευαγγελιζόταν τόσα χρόνια τη δημοκρατία, την ισονομία και τα δικαιώματα. Στην Ελλάδα δε η φιλελεύθερη αυτή Δεξιά ανδρώθηκε -οποία ειρωνεία- στο κόμμα που είχε ως ύμνο την πατρίδα και τη θρησκεία. Κι αφού επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου αντιποίηση του όρου «δεξιός», τώρα αποκαλούν τους χριστιανούς, τους πατριώτες, τους οικογενειάρχες «ακροδεξιούς». Τιμή μας. Εμείς ήμασταν πάντοτε στο ίδιο σημείο. Εκείνοι πρέπει να βρουν και να εξηγήσουν είτε πώς και γιατί μετακινήθηκαν είτε τον λόγο για τον οποίο υποδύονταν τη λεοντή του δεξιού τόσα χρόνια για να ανέλθουν πολιτικά στις πλάτες του Ελληνα νοικοκύρη, τον οποίο αδυνατούν πλέον και αρνούνται φανερά να εκπροσωπήσουν.
Το καθεστώς, «φιλελεύθερο» κι «αριστερό», δείχνει τα δόντια του. Και, δυστυχώς, δεν είναι καν ιδεολογικές οι αντιθέσεις τους με το κομμάτι εκείνο του Ελληνικού λαού που γυρεύουν να αποκλείσουν δίχως πολιτικά επιχειρήματα, παρά με σκέτες, φτηνές ηθικολογίες. Οι καθεστωτικές ελίτ τρέμουν τους Ελληνες πολίτες που στέκονται ανάμεσα σ’ αυτούς και στην πολυπόθητη καρέκλα. Ξεκίνησαν, ονομάζοντάς τους «τεμπέληδες», όσοι δεν έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο. Προχώρησαν, αποκαλώντας τους «διεφθαρμένους», ενώ οι ίδιοι έχτισαν ένα κράτος συναλλαγής. Τώρα τους λένε φασίστες, τραμπούκους, παρακρατικούς, ακραίους, δαιμονισμένους, τερατογενέσεις όσοι με απόλυτα ολοκληρωτικό τρόπο διεκδικούν για τον εαυτό τους και τον ρόλο του νομοθέτη και τον ρόλο του δικαστή και τον ρόλο του εισαγγελέα (και τον ρόλο του αστυνομικού, βεβαίως βεβαίως). «Μόνοι τους το λένε, κύριε πρόεδρε, είναι πατριώτες, τι χρείαν έχομεν μαρτύρων;»
Η Ιστορία μπορεί να μην επαναλαμβάνεται, αλλά διδάσκει. Κανένα ολοκληρωτικό καθεστώς δεν κατάφερε να μείνει στη θέση του για πολύ και τα ολοκληρίζοντα, ακόμη λιγότερο. Η ψήφος μας είναι πλέον πράξη αντίστασης. Οχι μόνο στις ιδεολογίες και τις πολιτικές με τις οποίες διαφωνούμε, αλλά και στην ίδια την de facto κατάλυση του δημοκρατικού ιδεώδους. Η δημοκρατία έχει συνομιλητές. Εχθρούς, μιάσματα, χυδαίους, βδελύγματα και δαιμόνια έχει μόνον ο ολοκληρωτισμός. Οταν η πολιτική ελίτ, που θέλει να καταργήσει το οκτάωρο, σε αποκαλεί λαϊκιστή γιατί το υπερασπίζεσαι, πάει να πει κάτι καλό κάνεις για τον εργαζόμενο. Οταν οι απόλιδες, οι άοικοι και οι απάτριδες σε αποκαλούν ακραίο και χυδαίο γιατί υπερασπίζεσαι το δικαίωμά σου να μη ζεις ως πλάνητας νομάδας της παγκοσμιοποίησης των μεγαλοοικονομικών συμφερόντων, κάτι καλό κάνεις για την πατρίδα σου.
Οταν οι δικαιωματιστές, που νοιάζονται μόνο για τα δικαιώματα των τρανς γυναικών στην τεκνοθεσία αλλά αδιαφορούν για το δικαίωμα των γεννημένων γυναικών στην εξωσωματική, σε αποκαλούν ρατσιστή και ομοφοβικό, κάτι καλό κάνεις για το δημογραφικό της Ελλάδος. Οταν ένα ολοκληρίζον καθεστώς σε αποκαλεί «εχθρό» του, πάει να πει ότι κάτι καλό κάνεις για τη δημοκρατία. Οι ύβρεις σας, παράσημα και γαλόνια μας.
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
www.neadexia.gr
www.neadexia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου