Η Ηριάννα, ο Ρουβίκωνας και οι νεκροί της Μαρφίν

http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/i-irianna-o-roubikonas-kai-oi-nekroi-tis-marfin/10.125023

Στις πολιτισμένες χώρες τα πάντα είναι θέμα ισονομίας και δημοκρατίας. Ακόμη κι αν δεν ανέχεσαι κάποιον, ακόμη κι αν τον σιχαίνεσαι οφείλεις να τον προστατέψεις με βάση τους νόμους του κράτους.

Κι όχι μόνον αυτούς αλλά και τους νόμους της ηθικής. Όμως, με την κυβέρνηση αυτή έχουν χαθεί έννοιες και αξίες και κυρίως έχει χαθεί η ισονομία. Κι εξηγούμαστε.

Αθωώνονται και μάλιστα ομόφωνα δύο νέοι άνθρωποι, η Ηριάννα και ο Περικλής. Προσέξτε, έγιναν γνωστοί μόνο με τα μικρά τους ονόματα. Αν δεν ήταν «ακτιβιστές», «αριστεροί» ή αναρχικοί δεν θα γινόταν ποτέ κάτι τέτοιο. Είναι το γνωστό κόλπο των «συμπαραστεκούμενων» σε όσους διώκονται από το… κράτος της δεξιάς.

Δεν θα υπεισέλθουμε στην ουσία της υπόθεσης, μπορεί να είναι αθώοι και να έγινε έγκλημα σε βάρος τους με τον τρομονόμο που άδικα τους στοχοποίησε. Εκείνο που έχει σημασία είναι ένα: Ο πρωθυπουργός και κορυφαίοι υπουργοί βγαίνουν να πανηγυρίσουν για την αθώωσή τους λες και πρόκειται για ένα κορυφαίο εθνικό γεγονός. Και δεν αντιλαμβάνονται την ωμή παρέμβαση που κάνουν στη Δικαιοσύνη, ή δεν τους ενδιαφέρει που παρεμβαίνουν.

Για σκεφτείτε καλά. Ποιος δικαστής θα τολμήσει τώρα να ενοχοποιήσει άλλες Ηριάννες και Περικλήδες, ακόμη κι αν είναι ένοχοι; Ποιος εισαγγελέας όπως αυτή προχθές θα έχει το θάρρος της γνώμης να πει ότι είναι ένοχοι και πρέπει να καταδικαστούν; Όταν τους γίνεται θεσμικό (από τον Τσίπρα) και κανονικό (από τον Πολάκη) μπούλινγκ, πείτε μας πώς θα λειτουργήσει ανεξάρτητα η δικαιοσύνη σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

Αλλά για σκεφτείτε και το άλλο. Αν στη θέση των δύο αυτών παιδιών (ενόχων ή αθώων δεν έχει σημασία) ήταν δύο δεξιοί ή ακόμη και δύο χρυσαυγίτες. Που είχαν κατηγορηθεί με ενδείξεις κι όχι αποδείξεις για εγκληματική ενέργεια, για τρομοκρατία. Για σκεφτείτε τι θα γινόταν αν τους είχαν αθωώσει. Θα έβγαινε ο πρωθυπουργός Τσίπρας να πανηγυρίσει; Όχι βέβαια, θα έβαζε τον Πολάκη να κατηγορεί τους δικαστές που αθώωσαν τους «φασίστες». Αυτή είναι η ισονομία.

Αλλά ας πάμε και στην περίπτωση του ηγετικού στελέχους του Ρουβίκωνα. Καλεί τους συντρόφους του να κάψουν τον Σκάι, τους παρακινεί να κάνουν έγκλημα, συλλαμβάνεται και κατηγορείται γι’ αυτό αλλά αμέσως αθωώνεται.

Γιατί άραγε; Ασκήθηκαν πιέσεις από τους… Ρουβίκωνες της κυβέρνησης; Γιατί αν εγώ ή εσείς βγούμε και πούμε «κάψτε το Μαξίμου» θα πάμε φυλακή; Γιατί άμα ένας βλαμμένος χρυσαυγίτης πει «να καεί το μπου..ο η Βουλή» θα τον μπουζουριάσουν (και καλά θα του κάνουν) αλλά όταν το λέει ένας ακτιβιστής της αριστεράς απλά είναι Σάββατο;

Αυτά είναι ερωτήματα που έχουν μείνει για καιρό αναπάντητα. Είναι τα ίδια που λέγαμε για τους νεκρούς της Μαρφίν που έχουν μείνει αδικαίωτοι γιατί κανείς δε συλλαμβάνει τους δολοφόνους τους. Ενώ για τη δολοφονία του Αλέξη κάηκε η Ελλάδα.

Έτσι λειτουργεί η δικαιοσύνη και οι άγραφοι νόμοι στη χώρα αυτή όπου η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς δε λέει να πέσει ακόμη κι αν είναι γενικώς ανύπαρκτοι σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο