Οικονομία ή ανοικονομία; (του Σαράντου Ι. Καργάκου)

http://www.dimokratianews.gr/content/85932/oikonomia-i-anoikonomia

Aς το πούμε ωμά: με ευχολόγια καί επιστημονικά «μπλα-μπλα» δεν  προάγεται οικονομία

Ἄκουσα τό βράδυ τῆς 2ας Μαρτίου τόν κοιμιστικό –τουλάχιστον ὥς τή μέση– λόγο τοῦ πρωθυπουργοῦ, πού θέλοντας νά ξεκινήσει μέ χιοῦμορ μίλησε γιά τίς δύσκολες στροφές τῶν Δελφῶν. Καί ἔλεγα: «Σκέψου νά ἔτρεχε στόν παλιό δρόμο, ὅπως τόν τρέχαμε στά παλαιά ράλλυ». Ἐγώ, δύο φορές ὡς συνοδηγός στήν Ἄλφα Ρομέο τοῦ ἀείμνηστου Μανώλη Παούρη καί μία φορά τοῦ Μίχου, πού ἔκλεισε τόν κύκλο τῆς ζωῆς του μέ μία ξακουστή ψαροταβέρνα στό Γαλαξίδι.

Οὐσιαστικά ἡ ὁμιλία τοῦ κ. πρωθυπουργοῦ οὐδέν τό «χειροπιαστό» προσέφερε γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Ὁμίλησε γιά τήν ἐπιτυχία τῶν ὁμολόγων. Ἀλλά τά ὁμόλογα εἶναι χαρτιά πού εὔκολα τά παίρνει ὁ ἄνεμος. Δέν ξέρω ἄν ἔχει ὑπόψη του τήν ὑπόθεση μέ τά «σκρίπ», πού ἀργότερα ἔγιναν τίτλος ἐφημερίδας. Καί ἀκόμη κάτι γιά τά κρατικά ὁμόλογα, φυσικά ἐντελῶς ὑποθετικό πού μπορεῖ ὅμως νά γίνει πραγματικό. Καί λέω τοῦτο: ἄν τά ἑλληνικά ὁμόλογα τά ἀγοράσει σέ μεγάλο ποσοστό ἕνας «τζογαδόρος» τῶν χρηματιστηρίων πού μπορεῖ νά ἔχει τό ὑποθετικό ὄνομα Σόρρος, μήπως αὐτός μπορεῖ νά μᾶς ἐκβιάζει μελλοντικά καί νά κάνει τήν οἰκονομική καί ἐξωτερική μας πολιτική νά περπατᾶ στά κάρβουνα σάν τούς «Ἀναστενάρηδες» τῆς Ἁγίας Ἑλένης Σερρῶν; Ἀσφαλῶς πρός τό τέλος τοῦ λόγου του ὁ πρωθυπουργός ἦταν περισσότερο ἐπιθετικός, λέγοντας ὅτι ἐπίκειται ἀποκάλυψη νέων σκανδάλων (μετρό κ.λπ.), πού τό πληροφοριακό ὑλικό προμήθευσε ἡ μεγάλη φίλη του (προφανῶς κρυπτοαριστερή) κυρία Μέρκελ. Καί λέω τοῦτο, διότι ἐπί κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος ἡ κυρία Ἀγγελική (ἔτσι τήν ἔγραφε ἐφημερίδα τῆς ἐποχῆς), νεαρά τότε, ἐκπροσωποῦσε τήν Ἀν. Γερμανία σ’ ἕνα διεθνές συνέδριο πού γινόταν στήν Κολωνία καί ὁμολογουμένως μίλησε εὐθαρσῶς γιά τήν καταπιεστική κατάσταση πού ἐπικρατοῦσε στή χώρα της. Καί διερωτῶμαι: μέ τή σκανδαλολογία θά πορευθοῦμε στίς ἐκλογές τή στιγμή πού ὁ Τοῦρκος, μέ κάποιο φτιαχτό ἐπεισόδιο, εἶναι ἕτοιμος νά καταλάβει τό πανέμορφο καί πανεύφορο καί γεμᾶτο ἀπό πέρδικες νησί, τό νησί τῆς Παναγιᾶς τῆς πολυνησίας τῶν Οἰνουσσῶν;

Ἀσφαλῶς καί εἶναι ἀναγκαῖα ὁ στιγματισμός καί ἡ τιμωρία τῶν ἀνόμως πλουτισάντων, ἰδίως πολιτικῶν. Ἀλλά ἀρκεῖ αὐτό γιά τήν προαγωγή τῆς οἰκονομίας; Μέ αὐτό θά πεισθεῖ ὁ νέος τοῦ λάπτοπ καί τῆς καφετέριας νά πάει στό χωράφι, στό κοπάδι, στό καράβι, στό ἐργαστήριο; Καταγγελίες καί ἔρευνες γιά ἄνομες συναλλαγές τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν ἔκανε καί ὁ Γεώργιος Παπαδόπουλος μόλις κατέλαβε τήν ἐξουσία, ὀνομάζοντας τούς τότε πολιτικούς «ὀδωδότα καί τυμπανιαία πτώματα». Ἀλλά μήπως γι’ αὐτό ἔβγαλε ἡ ἑλληνική γῆ ἀφθονώτερο σιτάρι, κριθάρι καί ἀραποσίτι; Ἄς τό ποῦμε ὠμά: μέ εὐχολόγια καί ἐπιστημονικά «μπλά-μπλά» δέ προάγεται οἰκονομία. Προάγεται ἡ θεσιθηρία. Γέμισε τό ἑλληνικό δημόσιο μέ τεχνοκράτες εἰδικούς στήν οἰκονομία. Καί ὅμως πήγαμε «σούμπιτοι». Ἄκουσα καί ἄλλους ὁμιλητές ἀπό τίς μεταδόσεις τῆς κρατικῆς τηλοψίας. «Μηδέν εἰς τό... πηλίκιον», ὅπως θά ἔλεγε καί ἕνας εὐρυμαθής πρώην πρωθυπουργός. Κανείς δέν προσέφερε σέ χρυσό δισκοπότηρο λίγη ἐλπίδα. «Θά, θά, θά, ὅταν θά»! Συμπέρανα ὅτι θά παρευλάνουμε συνεχῶς πρός τά... πίσω. Λυπᾶμαι ἀλλά μέ συνέδρια δέν οἰκοδομεῖται οἰκονομία. Συχνά ἔχω ἀναρωτηθεῖ πόσοι ἀπό αὐτούς τούς ἐμβριθεῖς ξέρουν νά ἀξιοποιήσουν μιά ἀγροτική ἔκταση (ὄχι, πρός Θεοῦ, φυτεύοντας τζάμια, κι ἐννοῶ τά λεγόμενα φωτοβολταϊκά), ἀλλά κάνοντάς την νά παράγει περισσότερους, εὐθυνότερους καί νεοφανεῖς καρπούς. Πόσοι μποροῦν νά διευθύνουν μία ἁλιευτική ἐπιχείρηση; «Μέ τά λόγια φτιάχνω ἀνώγεια καί κατώγεια».

Τό γέ νῦν ἔχον δέν μπορεῖ νά προαχθεῖ ἑλληνική οἰκονομία στήν Ἑλλάδα. Ξενική, ἀσφαλῶς, μέ ξενικό ἐπιστημονικό καί ἐργατικό προσωπικό. Ἄλλωστε, ἀφθονία προσφύγων ὑπάρχει. Καί πολλοί πρόσφυγες θά δουλέψουν γιά ἕνα κομμάτι ψωμί. Στήν Ἑλλάδα δέν ὑπάρχει πλέον οὔτε ἐργατική οὔτε ἀγροτική τάξη. Στά χωράφια δουλεύουν σχεδόν κατ’ ἀποκλειστικότητα μελαψοί μετανάστες (βλέπε κάμπο Μαραθῶνα) καί Ἀλβανοί. Τίς λοιπές χειρωνακτικές καί οἰκιακές ἐργασίες (π.χ. φροντίδα γερόντων) τίς κάνουν πάλι ξένοι/ες. Τί χρειάζεται, λοιπόν, γιά νά δημιουργήσουμε μία εὔρωστη δική μας οἰκονομία; Κατά πρῶτον νά ἐφαρμοσθεῖ μία πολιτική παλλινοστήσεως τῶν νέων πού ἔχουν φύγει ἤ προσελκύσεως Ἑλλήνων πού διαπρέπουν στό ἐξωτερικό ὡς ἐπιστήμονες ἤ δημιουργοί ἐπιχειρησιακῶν μονάδων. Κατά δεύτερον νά καλλιεργηθεῖ ἐντόνως ἡ κουλτούρα τῆς τεκνοποιίας. Ἡ Ἑλλάδα ὅμως σήμερα δέν παράγει ἀνθρώπους. Παιδική ξεραΐλα στίς γειτονιές καί στά χωριά. Στήν ἄλλοτε εὔανδρη Ἤπειρο, στά ὀρεινά χωριά, ἀκούγονται κραυγές σκυλιῶν · ὄχι πλέον παιδιῶν. Στήν ἱστορική ἐφημερίδα «Ἠπειρωτικό Μέλλον» διαβάζω τό πικρό στιχούργημα: «Στῆς πατρίδας τά ἔρημα χωριά περπατώντας ἡ δόξα γοργά τά κλειστά ἀντικρύζει σχολεῖα καί θρηνεῖ τά παλιά μεγαλεῖα...».