Άκου σουλτάνε “υπάρχουν ΆΓΙΑ Κομάντο που απελευθερώνουν στρατιωτικούς”

http://epanastasilae.blogspot.gr/2018/04/blog-post_80.html

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Όταν δηλώνεις τα παρακάτω αναγορεύεσαι αμέσως σε κοινό εκβιαστή με αντίτιμο την ανθρώπινη ζωή.

Όλη η Ελλάδα γνώριζε από τις πρώτες ώρες της σύλληψης των δυο στρατιωτικών μας στον Έβρο σε τι εξυπηρετούσε η κίνηση αυτή άσχετα αν μας φλόμωσαν στα δήθεν και  μήπως.

Έγινε η απαγωγή των δυο παλληκαριών μας διότι όπως φαίνεται οι τούρκοι απέτυχαν να απαγάγουν τους 8 τούρκους στρατιωτικούς από τις Ελληνικές αρχές το προηγούμενο διάστημα και σκαρφίστηκαν την γνωστή τακτική τους με την ανταλλαγή.

Και σήμερα βιώνουμε τους εκβιασμούς- κομπασμούς και τα προεκλογικά τερτίπια του Ερντογάν.

«Ξεκάθαρα και μάλιστα δημόσια ο Ταγίπ Ερντογάν έκανε λόγο για «ανταλλαγή» των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται στις φυλακές της Αδριανούπολης, με τους 8 Τούρκους αξιωματικούς.

Σε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στα τηλεοπτικά δίκτυα «NTV» και« STAR», ο Τούρκος Πρόεδρος (πρώτη μετά την προκήρυξη πρόωρων εκλογών στη χώρα) ανέφερε ότι πρώτα πρέπει η Ελλάδα να εκδώσει τους 8 Τούρκους αξιωματικούς (κατηγορούνται ως γκιουλενιστές από τον Ερντογάν) και μετά να τεθεί στο τραπέζι συζητήσεων το θέμα της επιστροφής των δύο Ελλήνων στρατιωτικών  Άγγελου Μητρετώδη και Δημήτρη Κούκλατζη.»  22 Απριλίου 2018 http://www.iefimerida.gr/

Που να ξέρει ο κακομοίρης ο σουλτάνος ότι στην πατρίδα μας την Μικρά Ασία από την περιοχή της Καππαδοκίας μέχρι τον Πόντο, τα Ιώνια παράλια , την ΠΟΛΗ και την Αδριανούπολη  ότι υπάρχει ένα ΑΓΙΟ Κομάντο που οργώνει όλες αυτές τις περιοχές και μάλιστα το Κομάντο αυτό   τιμάται ιδιαιτέρως από τους τούρκους( βλ. άπειρα τα θαύματα του ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ του Κουδουνά)

Το μοναστήρι του Άη Γιώργη του Κουδουνά βρίσκεται στο νότιο λόφο της Πριγκήπου, στον Μαρμαρά.

Κάθε χρόνο το επισκέπτονται 250.000 άτομα, κυρίως Τούρκοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά που ανεβαίνουν προς το μοναστήρι κρατώντας στα χέρια τους καρουλάκια. Ξετυλίγουν την κλωστή μέχρι να φτάσουν στην είσοδο της εκκλησίας. Δεν επιτρέπεται να μιλάνε όσο ανεβαίνουν.

Μπορούν να μιλήσουν μόνο στην επιστροφή όταν θα έχουν αφήσει την ευχή τους στον Άγιο. Μόνο έτσι θα τους ακούσει ο Άγιος και θα πραγματοποιήσει την ευχή τους. Ο καθένας γράφει ό,τι θέλει σε ένα χαρτάκι και το αφήνει στον Άγιο. Πολλοί θα επιστρέψουν σε σύντομο χρονικό διάστημα για να ευχαριστήσουν τον Άη Γιώργη που άκουσε την προσευχή τους και ικανοποίησε την επιθυμία τους ή βρήκε λύση στο πρόβλημά τους.

Και αν στην τουρκία σήμερα επισκέπτονται τον ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ στην Πρίγκηπο με δεκάδες κλωστούλες οι τούρκοι , εμείς εδώ  στην Ελλάδα ΤΟΝ επισκεπτόμαστε με χιλιάδες προσευχές και ικεσίες καθότι σαν Στρατιωτικός ΑΓΙΟΣ νοιάζεται για να λευτερώσει τους  δυο αξιωματικούς Έλληνες συναδέλφους του .

Γέροντας μας έλεγε, μάλλον είδε από την πατρίδα μας όλο τον προηγούμενο διάστημα αλλά  και σήμερα να σηκώνεται μια ΣΤΗΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ από εκκλησίες, ιερές μονές, Άγια Θυσιαστήρια, εικονοστάσια προς τον Ουρανό ικετευτικά για την σωτηρία των δυο παλληκαριών μας από τα χέρια των αγαρηνών.

Λέτε ο ΑΓΙΟΣ ΓΙΩΡΓΗΣ, το ΑΓΙΟ Κομάντο του ΘΕΟΥ να μην το σκέφτεται σοβαρά;

Λέτε τα παρακάτω να μην έγιναν πραγματικά;

Που φυσικά έγιναν και θα ξαναγίνουν όταν μάλιστα ο ίδιος ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ θα εισέρχεται τροπαιοφόρος και σημαιοφόρος με τα Ελληνικά Αγήματα μέσα στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ.

Άκου λοιπόν Ερντογάν

«Ο Άγιος Γεώργιος σώζει τον αιχμάλωτο στρατιώτη»

Στην Παφλαγονία του Πόντου τιμούσαν πολύ τον Άγιο Γεώργιο και μάλιστα είχαν κτισθεί προς τιμή του πολλοί ναοί. Όλοι τιμούσαν τον Άγιο τόσο ώστε κάθε οικογένεια να ονομάζει ένα από τα άρρενα παιδιά της Γεώργιο. Αυτό συνέβη και σε μια καλή και ευσεβή οικογένεια. Μεγάλωσε το παιδί της το οποίον ήταν φρόνιμο, ηθικό, συνετό και σε ηλικία είκοσι χρονών το κάλεσαν στον στρατό.

Στις μάχες που έγιναν εναντίον των βαρβάρων πολλοί χριστιανοί έπεσαν σε ενέδρα των βαρβάρων, μεταξύ των οποίων και ο νεαρός Γεώργιος, και άλλους κατέσφαξαν, άλλους εκράτησαν ως υπηρέτες και άλλους πούλησαν ως δούλους. Ο Γεώργιος έγινε υπηρέτης κάποιου αξιωματικού, ο οποίος τον εξετίμησε πολύ.

Οι γονείς του Γεωργίου για ένα ολόκληρο χρόνο πενθούσαν και έκλαιγαν απαρηγόρητοι για το χαμένο τους παιδί. Καθημερινά πήγαιναν στην εκκλησία και γονατιστοί παρακαλούσαν με θερμή πίστη τον Θεό να τους φανερώσει τί απέγινε ο αγαπημένος τους υιός.

Και ο Γεώργιος από την εξορία του προσευχόταν στον Θεό να τον απαλλάξει από την σκλαβιά και να τον αξιώσει να συναντηθεί με τους αγαπημένους του γονείς. Πέρασε, λοιπόν, ένας χρόνος από τότε που εξαφανίσθηκε. Έφθασε μάλιστα και η γιορτή του Αγίου Γεωργίου και οι γονείς, που πάντα είχαν την ελπίδα ότι ο υιός τους ζει, κάλεσαν τους συγγενείς τους για δείπνο.

Ο αξιωματικός αφέντης του Γεωργίου ζήτησε πριν από το δείπνο να του πλύνει τα πόδια και γι’ αυτό ο Γεώργιος ζέσταινε νερό. Ολόκληρη την ημέρα ο Γεώργιος έκλαιγε και παρακαλούσε τον Άγιο Γεώργιο που γιόρταζε, να τον ελευθερώσει και να τον οδηγήσει κοντά στους γονείς του. Μόλις το νερό έβρασε και το έβαλε στη στάμνα και το ετοίμασε για τον κύριό του, εμφανίσθηκε μπροστά του ο Άγιος Γεώργιος έφιππος σ’ ένα άσπρο άλογο και ανέβασε τον νέο στο άλογο και αμέσως τον έφερε στο σπίτι του την ώρα που ευρίσκοντο όλοι οι καλεσμένοι στο τραπέζι. Έμειναν όλοι έκθαμβοι και όταν συνήλθαν ρωτούσαν τον Γεώργιο να τους πει πώς βρέθηκε εκεί. Και εκείνος τους αφηγήθηκε το θαύμα με κάθε λεπτομέρεια. Και όλοι γεμάτοι χαρά, εδόξαζαν τον Θεό και τον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο.

Υπάρχει και Βυζαντινή παράσταση του θαύματος αυτού, που έχει τον Άγιο στο άλογο και ένα νέο που κρατά την αργυρά στάμνα. Πηγή: impantokratoros.gr

«Θαύμα ελευθερώσεως αιχμαλώτου που έκανε ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος.»

Στο Ελληνικό νησί, την Μυτιλήνη, γινότανε κάθε χρόνο στη γιορτή του Αγίου, λαμπρό πανηγύρι.  Μια χρονιά, λοιπόν, την ημέρα αυτή διαλέξανε και οι Κρητικοί κουρσάροι να κυριέψουνε το νησί, να κλέψουν, ν’ αρπάξουν και να λεηλατήσουν… 

Πράγματι την ώρα, που οι χριστιανοί ήταν συγκεντρωμένοι στην Εκκλησία και παρακολουθούσαν την Θ. Λειτουργία, όρμησαν σαν σίφουνας οι κουρσάροι, σκορπίζοντας παντού τον τρόμο και τον πανικό.
Άρπαξαν τότε πολλά πράγματα κι αιχμαλώτισαν πολλούς άνδρες και αρκετές γυναίκες. Μεταξύ των άλλων, που αιχμαλωτίσανε, ήταν κι ένας ωραίος νέος, γιος μιας χήρας αρχόντισσας.

Αυτόν, λοιπόν, επειδή τον είδανε ωραίο οι κουρσάροι τον χαρίσανε για υπηρέτη στον Αμηρά της Κρήτης. Αυτός ευχαριστήθηκε και τον όρισε υπηρέτη στο φαγητό του. 

Η χήρα όμως που τον είχε ένα και μονάκριβο, έκλαιγε μέρα και νύχτα και παρακαλούσε τον Άγιο Γεώργιο να την βοηθήσει να δει πάλι το παιδί της, να της το φέρει κοντά της.

Κι ενώ η αγωνία της κάθε μέρα μεγάλωνε, γιατί δεν ήξερε αν ζει ή όχι το παιδί της, δεν έλειπε ποτέ από την Εκκλησία του Μεγαλομάρτυρα.
Μια μέρα, λοιπόν, εκεί που γευμάτιζε ο Αμηράς και ο γιός της χήρας κρατούσε στα χέρια του το κρασί, για να του προσφέρει, μόλις εκείνος του έκανε νεύμα,  συνέβη το έξης μεγάλο θαύμα.

Την στιγμή, που ο νεαρός αιχμάλωτος τέντωσε το χέρι του με το κρασί, για να το δώσει στον Αμηρά, τον άρπαξε ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος και χωρίς καθόλου εκείνος να το καταλάβει τον έφερε και τον παρέδωσε ξαφνικά στο νησί του στην Μυτιλήνη, μπροστά στην μητέρα του. Εκεί ο νεαρός τέντωνε ακόμη το χέρι του με το κρασί, νομίζοντας, ότι βρίσκεται μπροστά στον Αμηρά. Όταν όμως κοίταξε προσεκτικά, είδε την μητέρα του. Γιός και μητέρα τότε αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν, δοξάζοντες τον Θεό και τον Άγιο.  Για μια ακόμη φορά ο Άγιος είχε ακούσει την θερμή προσευχή και είχε επιτύχει με την δύναμη, που του χάρισε ο Θεός, να σώσει θαυματουργικά και τον νέον.

https://iliaxtida.wordpress.com/2013/05/06/

Χρόνια Πολλά για τον ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ και Βοήθεια μας.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας