http://www.dimokratianews.gr/content/84468/foros-timis-ston-georgio-papameletioy
Πολέμησε και στους δύο «Αττίλες» και κράτησε την υπόλοιπη Κύπρο ελεύθερη
Την περασμένη Τρίτη η ελληνική γη δέχτηκε στην αγκαλιά της ένα από τα πιο άξια τέκνα της, τον Ταξίαρχο Γιώργο Παπαμελετίου από την Πύλη Θηβών. Εμβληματική μορφή των Δυνάμεων Καταδρομών, βρέθηκε με τη θρυλική επιχείρηση «Νίκη» στις 22 Ιουλίου 1974 στην Κύπρο ως Διοικητής της Α΄ ΜΚ.
Πολέμησε και στους δύο «Αττίλες», νίκησε στο Αεροδρόμιο Λευκωσίας, νίκησε και στη μάχη κατά των τουρκικών τεθωρακισμένων στην αντιπροσωπία της Ford. Κράτησε την υπόλοιπη Κύπρο ελεύθερη.
Χρόνια τώρα με κάθε αφορμή τον τιμώ στην αρθρογραφία μου στη «δημοκρατία» μας και αλλού, στις ομιλίες μου, γιατί ήταν, είναι και θα είναι ένας από τους βασικούς Ηρωές μου. Το παράδειγμά του, η συγκλονιστική ιστορία του Παπαμελέτη, όπως τον λένε με αγάπη τα παλικάρια του, που άκουσα και διάβασα πρώτη φορά 9 ετών, ήταν μια από τις βασικές αιτίες για να περάσω κι εγώ έπειτα από 16 χρόνια την πύλη του ΚΕΕΔ και να ζήσω για 23 μήνες τη ζωή του Αξιωματικού των Αλεξιπτωτιστών. Κι όταν τον γνώρισα από κοντά, είδα το ακόμη μεγαλύτερο μεγαλείο του ανδρός, που θεωρούσε όλα όσα έκανε αυτονόητα και τα αφηγείτο με την απλότητα που κάποιος περιγράφει λακωνικά μια συνηθισμένη ημέρα. Η αλήθεια, όμως, είναι πως ήταν ασυνήθιστες ημέρες από εξαιρετικούς άνδρες. Γι’ αυτό, άλλωστε, λέγονται Ειδικές Δυνάμεις και όχι Δυνάμεις Ο,τι κι Ο,τι.
Ευθυτενής, σεμνός, καλός σύζυγος και στοργικός πατέρας και με φυσικό θάρρος λέοντα, εμπεριείχε στην προσωπικότητά του όλες τις αρετές του Ελληνικού Τρόπου. Είχε και θα έχει εσαεί τον αιώνιο σεβασμό όλων όσοι γνωρίζουμε τις πράξεις για την Πατρίδα αυτού του άνδρα και πρέπει να φροντίσουμε να τις μάθουν όλοι οι Ελληνες, όπου γης, όπως και τις πράξεις των συμπολεμιστών του. Είχε την αγαθή τύχη για την οποία τον μακαρίζει όποιος φόρεσε εθελοντικά τον πράσινο μπερέ. Πήρε μέρος σε μια μοναδική στην Ιστορία καταδρομική επιχείρηση, με τις πιο αντίξοες κι εν πολλοίς άγνωστες συνθήκες, πολέμησε γενναία και έσωσε την τιμή της Ελλάδας, που κάποιοι, στρατιωτικοί και πολιτικοί, έσυραν στη λάσπη στον «Αττίλα Ι» και «ΙΙ». Αυτά που άλλοι κάναμε μόνο στη θεωρία και σε ασκήσεις τα έκανε πράξη, και μία πράξη ηχεί πολύ δυνατότερα από χίλιες λέξεις.
Ηταν συγκλονιστικό να βλέπεις τα παιδιά του, όπως τους έλεγε, τους ασπρομμάληδες πια κομάντος του, να στέκονται τιμητική φρουρά γύρω από τη σκεπασμένη με τη Γαλανόλευκη σορό του και ένα μεγάλο πλήθος κάθε γενιάς Καταδρομέων να του απονέμει τις τελευταίες τιμές.
Ανήκω στους τυχερούς που τον γνώρισαν, που συζήτησαν μαζί του, δέχτηκα με σεβασμό τις συμβουλές του με τη σκωπτική επωδό πάντα «βέβαια είσαι Μαυρομματαίος κι αυτό τα εξηγεί όλα», διότι αυτός ο γενναίος Ηγήτορας, ο οποίος, έχοντας ανατραπεί το τζιπ του, μπήκε έρποντας υπό πυρά στο Αεροδρόμιο Λευκωσίας, όπου ο Μανουράς, τηρώντας τις διαταγές του, είχε τσακίσει τους Τούρκους στην περίμετρο, ήταν ταυτόχρονα μετριοπαθής.
Υπολόγιζε και σεβόταν τις ζωές των ανδρών που του εμπιστεύτηκε η Πατρίδα. Οπου χρειάστηκε είχε περίσσιο θάρρος, που όμως είχε πίσω του εκπαίδευση, γνώση και σχέδιο, μάθημα ζωής για τους σήμερον κυβερνώντες για τη στάση που πρέπει να τηρήσουμε απέναντι στις απειλές του ίδιου με τότε εχθρού.
Χρέος όλων εμάς, όπου κι αν ανήκουμε πολιτικά, να αναδείξουμε το παράδειγμά του, που δεν ανήκει σε κανένα κόμμα αλλά σε όλο το Εθνος, και να τιμούμε σε κάθε ευκαιρία τον Παπαμελέτη αλλά και τους συμπολεμιστές του, ζώντες, νεκρούς ή αγνοουμένους. Να δώσουμε στα παιδιά με ενάργεια την εικόνα του παραδείγματός του αλλά και του παραδείγματος του Ηλία Γλεντζέ, του Ευάγγελου Μαντζουράτου, του Νικολάου Κατούντα, του Γιώργου Καραποστόλου, του Βασιλείου Μανουρά, του Μανώλη Μπικάκη και όλων των συντρόφων τους στη μάχη, που, ας με συγχωρέσουν, αλλά τα ονόματα όλων τους δεν χωρούν σε ένα τόσο μικρό άρθρο, χωρούν όμως όλοι στην ψυχή κάθε Ελληνα που αγαπά την Πατρίδα και οφείλει πρώτα και πάνω απ’ όλα να τιμά τους Πρόμαχους του Εθνους, όπως ο Παπαμελέτης και οι συμπολεμιστές του.
Ευθυτενής, σεμνός, καλός σύζυγος και στοργικός πατέρας και με φυσικό θάρρος λέοντα, εμπεριείχε στην προσωπικότητά του όλες τις αρετές του Ελληνικού Τρόπου. Είχε και θα έχει εσαεί τον αιώνιο σεβασμό όλων όσοι γνωρίζουμε τις πράξεις για την Πατρίδα αυτού του άνδρα και πρέπει να φροντίσουμε να τις μάθουν όλοι οι Ελληνες, όπου γης, όπως και τις πράξεις των συμπολεμιστών του. Είχε την αγαθή τύχη για την οποία τον μακαρίζει όποιος φόρεσε εθελοντικά τον πράσινο μπερέ. Πήρε μέρος σε μια μοναδική στην Ιστορία καταδρομική επιχείρηση, με τις πιο αντίξοες κι εν πολλοίς άγνωστες συνθήκες, πολέμησε γενναία και έσωσε την τιμή της Ελλάδας, που κάποιοι, στρατιωτικοί και πολιτικοί, έσυραν στη λάσπη στον «Αττίλα Ι» και «ΙΙ». Αυτά που άλλοι κάναμε μόνο στη θεωρία και σε ασκήσεις τα έκανε πράξη, και μία πράξη ηχεί πολύ δυνατότερα από χίλιες λέξεις.
Ηταν συγκλονιστικό να βλέπεις τα παιδιά του, όπως τους έλεγε, τους ασπρομμάληδες πια κομάντος του, να στέκονται τιμητική φρουρά γύρω από τη σκεπασμένη με τη Γαλανόλευκη σορό του και ένα μεγάλο πλήθος κάθε γενιάς Καταδρομέων να του απονέμει τις τελευταίες τιμές.
Ανήκω στους τυχερούς που τον γνώρισαν, που συζήτησαν μαζί του, δέχτηκα με σεβασμό τις συμβουλές του με τη σκωπτική επωδό πάντα «βέβαια είσαι Μαυρομματαίος κι αυτό τα εξηγεί όλα», διότι αυτός ο γενναίος Ηγήτορας, ο οποίος, έχοντας ανατραπεί το τζιπ του, μπήκε έρποντας υπό πυρά στο Αεροδρόμιο Λευκωσίας, όπου ο Μανουράς, τηρώντας τις διαταγές του, είχε τσακίσει τους Τούρκους στην περίμετρο, ήταν ταυτόχρονα μετριοπαθής.
Υπολόγιζε και σεβόταν τις ζωές των ανδρών που του εμπιστεύτηκε η Πατρίδα. Οπου χρειάστηκε είχε περίσσιο θάρρος, που όμως είχε πίσω του εκπαίδευση, γνώση και σχέδιο, μάθημα ζωής για τους σήμερον κυβερνώντες για τη στάση που πρέπει να τηρήσουμε απέναντι στις απειλές του ίδιου με τότε εχθρού.
Χρέος όλων εμάς, όπου κι αν ανήκουμε πολιτικά, να αναδείξουμε το παράδειγμά του, που δεν ανήκει σε κανένα κόμμα αλλά σε όλο το Εθνος, και να τιμούμε σε κάθε ευκαιρία τον Παπαμελέτη αλλά και τους συμπολεμιστές του, ζώντες, νεκρούς ή αγνοουμένους. Να δώσουμε στα παιδιά με ενάργεια την εικόνα του παραδείγματός του αλλά και του παραδείγματος του Ηλία Γλεντζέ, του Ευάγγελου Μαντζουράτου, του Νικολάου Κατούντα, του Γιώργου Καραποστόλου, του Βασιλείου Μανουρά, του Μανώλη Μπικάκη και όλων των συντρόφων τους στη μάχη, που, ας με συγχωρέσουν, αλλά τα ονόματα όλων τους δεν χωρούν σε ένα τόσο μικρό άρθρο, χωρούν όμως όλοι στην ψυχή κάθε Ελληνα που αγαπά την Πατρίδα και οφείλει πρώτα και πάνω απ’ όλα να τιμά τους Πρόμαχους του Εθνους, όπως ο Παπαμελέτης και οι συμπολεμιστές του.
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου