Για όσα έχει πει και κάνει ο Ζουράρις, υπουργός αυτής της κυβέρνησης, έχουμε γράψει πολλάκις.
Κάποιος που είναι υπεύθυνος για την παιδεία, υπεύθυνος για την εκπαιδευτική πολιτική αυτής της ριμάδας της χώρας να συμπεριφέρεται με όρους πότε χουλιγκάνου, πότε αποβράσματος, πότε πεζοδρομιακού τύπου, δεν το σηκώνει ούτε και η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
Υπεύθυνοι γιατί δίνουν βήμα σε έναν τέτοιο άνθρωπο είναι αυτοί που τον επέλεξαν να είναι υπουργός αλλά και αυτοί που τον εξέλεξαν να είναι βουλευτής. Μην ξεχνάμε τις διαχρονικές ευθύνες όλων όσοι ψηφίζουν και βάζουν στη Βουλή τέτοιους τύπους.
Η παραίτηση του Ζουράρι μετά από το ατόπημα στο οποίο προέβη ήταν αναμενόμενη. Η κυβέρνηση προφανώς αποφάσισε να τον «καρατομήσει» φοβούμενη την οργή των Ολυμπιακών ή των Αρειανών.
Όμως, ο Ζουράρις έχει δώσει δείγματα γραφής και στο παρελθόν. Αυτές οι συμπεριφορές, όμως, όταν επιβραβεύονται με υπουργικούς θώκους ή άλλες θέσεις είναι τουλάχιστον προκλητικό φαινόμενο.
Γιατί δεν είναι μόνον ο Ζουράρις. Τι να πει κανείς για τον Πολάκη που ανάθεμα κι αν γνωρίζει ο κόσμος τη δουλειά του στο υπουργείο, αλλά τον γνωρίζει καλά για τις αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτός που χαίρεται γιατί έκλεισε το Mega κι έχασαν τη δουλειά τους τόσοι άνθρωποι, αυτός που πλακώνεται με όποιον τολμά να του ασκήσει κριτική, ο «χουλιγκάνος» της κυβέρνησης που είναι και αγαπημένο παιδί του Μαξίμου.
Αυτές τις συμπεριφορές επιβραβεύει ο πρωθυπουργός, τις επικροτεί και τις αφήνει ελεύθερες να πράττουν το θεάρεστο έργο τους, ασχέτως αν αναγκάστηκε να... παραιτήσει τον Ζουράρι καθώς το ποτήρι ξεχείλισε. Και το κάνει ο Τσίπρας γιατί είναι ίδιος μ’ αυτούς.
Όμοιος ομοίω αεί πελάζει που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Αν ο Τσίπρας δεν ήθελε να έχει τέτοιους ανθρώπους στο υπουργικό συμβούλιο δεν θα τους επέλεγε καν. Χαίρεται γιατί τους βλέπει να κάνουν αυτά που κάνουν, του αρέσει να προκαλεί, να προσβάλλει, να λειτουργεί με όρους πεζοδρομίου. Ουδέποτε έδωσε δείγματα αστικής ευγένειας, στοιχειώδους εφαρμογής συγκεκριμένων κανόνων συμπεριφοράς.
Στην κυβέρνηση της... αριστεράς η αλητεία, η αναίδεια, η ύβρις, η περιφρόνηση στον αντίπαλο, η στοχοποίηση του εχθρού, ακόμη και της γυναίκας ή των παιδιών του βρίσκονται στο DNA. Είναι τα όπλα του Τσίπρα και της παρέας του διότι δεν έχουν ούτε τα κότσια, ούτε τα επιχειρήματα να αντιπαρατεθούν με όρους ανθρώπινους.
Ξεφεύγουν από τα όρια του ανθρώπινου και περνούν στα όρια του ζωώδους, όπου κυριαρχεί η μάχη κατά του εχθρού, ο εξευτελισμός. Και η ανοησία γίνεται εξυπνακισμός τύπου Καρανίκα, η αναίδεια γίνεται συνήθεια τύπου Ζουράρι, η τζάμπα μαγκιά τύπου Πολάκη γίνεται… αριστερή επανάσταση στο κατεστημένο.
Τους σιχαθήκαμε γιατί με τη συμπεριφορά τους κάνουν την Ελλάδα χειρότερη. Την μικραίνουν, την ντροπιάζουν. Γίνονται παράδειγμα προς μίμηση στους λαϊκιστές κι αυτό θα το βρούμε μπροστά μας.
Οι Ζουρ(λ)άρηδες της κυβέρνησης και της... αριστεράς είναι η ντροπή της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου