Προς: Ευκαιριακό πρωθυπουργό κ. Τσίπρα – ενταύθα (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Το πολιτικό σου ίνδαλμα που κυβέρνησε την Ελλάδα και λέγεται Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ο αρχιτέκτονας του κοινωνιοκτόνου και πατριδοκτόνου λαϊκισμού.
Επειδή αγνοείς την ιστορία, σου παραθέτω μόνο ετούτο το παράδειγμα της κατάλυσης του θεσμού της Δικαιοσύνης: 

Ιδού η αδιανόητη απάντησή του, προς αυτή όταν κλήθηκε να καθίσει στο σκαμνί του κατηγορούμενου, στο διαβόητο σκάνδαλο της Τραπέζης Κρήτης (Κοσκωτάς) για τα «πιτσικαρισμένα pampers με τα πεντοχίλιαρα».
«Κανένας θεσμός. Μόνον ο λαός. Και αυτό το μήνυμα το στέλνουμε στους ξένους και στα παρασιτικά οικονομικά και άλλα κυκλώματα».
Μπούρδες στον κύβο.
Αντί να προσέλθει στο δικαστήριο, όπως είχε υποχρέωση, την έφτυσε! Οι δικαστές ως κότες δέχθηκαν την προσβολή και την παρανομία και τελικά τον «αθώωσαν» με μια ψήφο (7:6).
Περισσότερα γι’ αυτή του τη συμπεριφορά και την εν γένει πολιτική του στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo» - Αθήνα 2002 – εξαντλήθηκε – και για την «αθώωσή» του στο έργο του αρεοπαγήτου Σπ. Σπύρου, που ήταν μέλος του Ειδικού Δικαστηρίου όταν τον «αθώωσε». Τίτλος του έργου του: «Να γιατί αθωώθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου και χρεοκόπησε η Ελλάδα» (εκδ. «Πελασγός», Αθήνα 2010).
Κύριε πρωθυπουργέ: Χωρίς ντροπή δοξάζεις τον πιο φαύλο πολιτικό της Ελλάδας, ο οποίος την κυβέρνησε με το χυδαίο σύστημα της κοπριτοκρατίας (Πάγκαλος έφη): «Σε διορίζω, με ψηφίζεις»! Κατάπτωση πολύμορφη και πολυεπίπεδη.
 
Αθήνα 29/12/2017
 
Πολιτικές Υποθήκες:
Μακρυγιάννης: «Αυτήν οι που καταφάνισαν την πατρίδα, βάνουν τους δούλους τους και κόλακές τους, εκείνους οπούχουν ίσια την αρετή και αγώνες, και τους εγκωμιάζουν εις εφημερίδες κάθε ολίγον και φκιάνουν και ιστορίες».
Ο ίδιος: «Οι φίλοι του στουριουγράφου έχουν όνομα, εκείνοι όπου δεν είναι της φατριάς του δεν έχουν όνομα».
Ο ίδιος: «Όποιος δεν είναι εις την σημαία του Μαυροκορδάτου, φατριαστής κι’ Αγγλιστής, Κωλέτη και Γαλλιστής, Μεταξά και Ρουσιστής και είναι Έλληνας δια την πατρίδα του και θρησκεία του, αυτά παθαίνει».
Ο ίδιος: «Και δια να μιλώ την αλήθεια κατατρέχουμαι κι’ από βασιλέα κι’ από προκομμένους. Θέλουν την Αλήθεια, κι’ όποιος την ειπή κιντυνεύει. Αλήθεια, αλήθεια, πικριά οπού είσαι. Ούτε οι βασιλείς σε ζυγώνουν ούτε οι προκομμένοι. Μόνον ρωτούν για σένα κι’ ύστερα σε κατατρέχουν».
(«Απομνημονεύματα»)