Ξόφλησε η Μέρκελ! Θα παρασύρει και τον Τσίπρα στην πτώση της;

http://kourdistoportocali.com/news-desk/xoflise-merkel-tha-parasyri-ke-ton-tsipra-stin-ptosi-tis/

ΔΕΝ ΤΑ ΒΡΗΚΑΝ ΜΕΡΚΕΛ-ΣΟΥΛΤΣ

Το ΔΝΤ παίρνει το πάνω χέρι, στον αέρα η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές

Κι όμως οι εξελίξεις στη Γερμανία μπορεί να ανατινάξουν την ελληνική κυβέρνηση!

Το σενάριο να αποκτήσει ως την Ανοιξη κυβέρνηση η Γερμανία δείχνει να απομακρύνεται ενώ γερμανικά ΜΜΕ θεωρούν ξοφλημένη τη Μέρκελ εάν δεν καταφέρει να κάνει εκ νέου συγκυβέρνηση με το SPD του παλαβού Μάρτιν Σουλτς. Στο παρασκήνιο της κατάρρευσης της Μέρκελ που για πολλούς θεωρείται ξοφλημένη είχε πρωταγωνιστικό ρόλο ο σκοτεινός Βλαντμίρ Πούτιν. Οι εξελίξεις στην Γερμανία πάνε πολύ πίσω τον διακανονισμό του χρέους αλλά μπορούν να ανατινάξουν και τις ελπίδες της ελληνικής κυβέρνησης για έξοδο στις αγορές καθώς θα ενισχυθεί ο ρόλος του ΔΝΤ. Εχουμε μπει ήδη σε ένα σκοτεινό πολιτικό θρίλερ.

Στο μεταξύ ολοκληρώθηκε-όπως μεταδίδει το ΑΠΕ- έπειτα από 135 λεπτά η συνάντηση του ομοσπονδιακού προέδρου Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ με τους αρχηγούς της Χριστιανικής Ένωσης (CDU/CSU) και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD).

Η Άγγελα Μέρκελ, ο Χορστ Ζεεχόφερ και ο Μάρτιν Σουλτς αποχώρησαν από το προεδρικό ανάκτορο Bellevue χωρίς να προβούν σε δηλώσεις, ενώ αύριο το πρωί θα διαβουλευθούν με τα ηγετικά στελέχη των κομμάτων τους.

Για “άγνωστο αποτέλεσμα” κάνει λόγο η εφημερίδα Bild, ενώ μια “ασαφή έκβαση, καθώς οι συμμετέχοντες συμφώνησαν σε εμπιστευτικότητα” είδε το περιοδικό Der Spiegel.

Λίγο νωρίτερα, ο υπουργός Εξωτερικών και πρώην αρχηγός του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, σε ζωντανή σύνδεση με το ZDF από την Ουάσιγκτον, δήλωσε ότι το κόμμα του δεν βρίσκεται υπό πίεση χρόνου.

“Κανείς δεν μπορεί να νομίζει ότι θα προχωρήσει γρήγορα. Και κανείς δεν μπορεί να περιμένει από το SPD, μετά την αποτυχία της Τζαμάικα να πει “υπέροχα, συνεχίζουμε”, μόνο για να διατηρήσει μια-δυο θέσεις στην κυβέρνηση”, δήλωσε.

Όπως σχολιάζει το Spiegel στη διαδικτυακή του έκδοση ξεκίνησε η μάχη για την πολιτική επιβίωση της καγκελαρίου. «[…] Η Μέρκελ πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να συγκροτηθεί αυτή η συμμαχία» διότι «μόνον αυτή τής διασφαλίζει μια σταθερή θέση ισχύος».

Αυτό βέβαια την καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτη σε υπερβολικές παραχωρήσεις έναντι των Σοσιαλδημοκρατών. Δεν είναι τυχαίο ότι επιφανή στελέχη της συντηρητικής παράταξης προειδοποιούν ήδη για κίνδυνο μαξιμαλιστικών αξιώσεων εκ μέρους του SPD. «Το SPD γνωρίζει καλά ότι με 20% στις εκλογές δεν μπορεί να υλοποιήσει το 100% των απαιτήσεών του», δήλωσε το ηγετικό στέλεχος της CSU Αλεξάντερ Ντόμπριντ.

Δεδομένου ότι ο Μ. Σουλτς βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο αφού η κομματική βάση δεν επιθυμεί τη συνέχιση του μεγάλου συνασπισμού θεωρώντας ότι ζημιώνει το κόμμα αλλά και τη δημοκρατία στη χώρα, μπορεί να θεωρείται βέβαιο ότι οι Σοσιαλδημοκράτες θα ζητήσουν μεγάλα και ισχυρά ανταλλάγματα.

Πλέον ακόμη και το πιο αισιόδοξο σενάριο δεν προβλέπει την έναρξη των επίσημων και ουσιαστικών διαπραγματεύσεων πριν τη νέα χρονιά. Ο σημαντικότερος σκόπελος στο δρόμο προς έναν νέο μεγάλο συνασπισμό είναι το συνέδριο του SPD την ερχόμενη εβδομάδα (7-9 Δεκεμβρίου στο Βερολίνο). Διεκδικώντας την επανεκλογή του ο αμφιλεγόμενος στο εσωτερικό του κόμματός του M. Σουλτς θα πρέπει να πείσει την κομματική βάση για τα οφέλη μιας νέας συγκυβέρνησης με την Α. Μέρκελ. Κυρίως όμως θα πρέπει να εξηγήσει τη στροφή 180 μοιρών που έκανε, αφού το βράδυ των εκλογών και εν μέσω έντονων επευφημιών απέρριπτε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο ενός νέου μεγάλου συνασπισμού.

Εάν ξεπεραστεί και αυτό το εμπόδιο τότε οι επίσημες διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης θα μπορούσαν να ξεκινήσουν αμέσως μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι αυτές θα καταλήξουν σε συμφωνία για το σχηματισμό κυβέρνησης. Δεν υπάρχει κάποιος αυτοματισμός ως προς αυτό εκτίμησε την Τετάρτη ο αντιπρόεδρος του SPD Όλαφ Σολτς.

Σε περίπτωση που δεν καρποφορήσουν οι διαπραγματεύσεις τότε η χώρα οδηγείται αναπόφευκτα σε πρόωρες εκλογές, πιθανότατα την άνοιξη μετά το Πάσχα των Καθολικών. Αντιλαμβάνεστε ότι μια τέτοια εξέλιξη θα τορπίλιζε της ελπίδες της ελληνικής κυβέρνησης για την οποιαδήποτε ρύθμιση του χρέους!

Τι ή μάλλον ποιος οδήγησε στην κατάρρευση της Μέρκελ;

Eίναι η Ελλάδα ο Δούρρειος Ιππος του Πούτιν στην προσπάθειά του να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη;

Αυτό αναρωτιέται ο εκλεκτός δημοσιογράφος και φίλος Παύλος Παπαδόπουλος στο προφίλ του στο Facebook παρουσιάζοντας ένα δημοσίευμα του Ιntependent που εμφανίζει τον στρατηγό Philip Breedlove (photo κάτω), πρώην ανώτατο διοικητή των ευρωπαϊκών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, ο οποίος στις αρχές Μαρτίου του 2016 δήλωσε σε ακρόασή του στην αμερικανική Γερουσία ότι η ρωσική επέμβαση στη Συρία γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλέσει προσφυγικό κύμα (“weaponise immigration”) που θα αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη (το link πιο κάτω από τον Independent, 2 Μαρτίου 2016, δεν είναι τωρινό).

Στην Ελλάδα-σημειώνει ο Παύλος- που τρώμε τηλεοπτικό κουτόχορτο δεν το πήραμε πρέφα. Νομίζαμε ότι το προσφυγικό κύμα ήταν “φυσιολογικό”, αποτέλεσμα ενός πολέμου λες και δεν γίνονται τόσοι άλλοι πόλεμοι στην περιοχή τόσα χρόνια. Απλά τώρα χτυπούσαν επίτηδες αμάχους για να φύγουν. Και πράγματι, το προσφυγικό κύμα δεν συγκρατήθηκε στα ευρωπαϊκά σύνορα. Πλωτά hot spots δεν δημιουργήθηκαν στο Αιγαίο παρά τις φωνές της αντιπολίτευσης και ιδίως του Βενιζέλου.

Οι ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας είχαν εντολές άνωθεν να επιτρέπουν στους πρόσφυγες την ελεύθερη είσοδο στη χώρα (αν ήξερες έναν αστυνομικό που υπηρετούσε στα κρίσιμα νησιά, σου το έλεγε). Όλοι θυμόμαστε το υπέροχο “λιάζονται και εξαφανίζονται” της κυρίας Τασίας. Θυμόμαστε και την κυβερνητική διαρροή ότι η Ελλάδα επιτρέπει τη διέλευση στους πρόσφυγες γιατί έτσι “εκβιάζει τη Γερμανία να συνθηκολογήσει για το χρέος”.

Θυμόμαστε κι ότι το ΝΑΤΟ εκείνο τον Μάρτιο έστειλε πολεμικά πλοία στο Αιγαίο (κυρίως για να υπογραμμίσει ότι η Ελλάδα, ό,τι κι αν κάνει η κυβέρνησή της, ανήκει στη Δύση, γι’ αυτό τα έστειλε κι όχι βέβαια για να απωθήσουν τα θωρηκτά τις λέμβους …). Κι όταν ο δρόμος των Βαλκανίων έκλεισε επειδή δεν άντεχε άλλο η Γερμανία (κι έπειτα από την επιμονή των … “ακροδεξιών” Αυστριακών) ως δια μαγείας μειώθηκε κατά πολύ η έλευση νέων προσφύγων στο Αιγαίο.

Ενάμισι χρόνο μετά η Ευρώπη αποσταθεροποιείται. Το 1 εκατομμύριο πρόσφυγες, καλώς ή κακώς, άλλαξε το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία. Οι ακροδεξιοί μπήκαν στη γερμανική Βουλή για πρώτη φορά μετά τον Πόλεμο και η Γερμανία για πρώτη φορά δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Είχε δίκιο ο Breedlove; Ποιος ήθελε να αποσταθεροποιήσει τη Γερμανία, να φθείρει τη Μέρκελ, να φτάσουμε σήμερα να μιλάμε για την αρχή του τέλους της; Και η Αθήνα; Απλά άφησε τα σύνορα ανοιχτά επειδή δήθεν δεν μπορούσε να στήσει δέκα πλωτά hot spots; Ή μήπως ήταν μέσα στο κόλπο; Κάποιοι θεωρούν την ελληνική κοινή γνώμη ηλίθια. Και φυσικά έχουν δίκιο. Δεν είμαστε όμως όλοι ηλίθιοι.

http://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/russia-and-syria-weaponising-refugee-crisis-to-destabilise-europe-nato-commander-claims-a6909241.html

Οι ισχυροί ανταγωνιστές της ΕΕ, με πρώτη την Ρωσία, έχουν κάθε λόγο να θέλουν να δημιουργήσουν διαλυτικά προβλήματα σε μία οντότητα που είναι η πρώτη εμπορική δύναμη στο κόσμο. Την ώρα που ο πρωθυπουργός μας Αλέξης Τσίπρας θα συζητά στον Λευκό Οίκο τους όρους παραχώρησης της Σούδας στον αμερικανικό στρατό, καλόν θα είναι να έχει υπ’ όψιν του ότι σε κάποια φάση κάποιοι Κρητικοί θα «θυμηθούν» ότι ίσως ήλθε γι’ αυτούς η ώρα να ζητήσουν την απόσχισή τους από την υπόλοιπη Ελλάδα.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Τραβηγμένο σενάριο, θα πουν κάποιοι. Αλλά όχι και τόσο, αν κάνουν τον κόπο να μελετήσουν έναν χάρτη που κυκλοφορεί στο Κρεμλίνο και ο οποίος περιλαμβάνει όλες τις ευαίσθητες περιοχές της Ευρώπης που κάποια στιγμή θα μπορούσαν να ζητήσουν την αυτονομία τους από τα κράτη-έθνη της Γηραιάς Ηπείρου στα οποία ανήκουν. Ο χάρτης αυτός, που βρίσκεται στο Διαδίκτυο, δεν αφήνει καθόλου αδιάφορο τον Ρώσο πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν.

Ο πρώην αξιωματικός της KGB στην Γερμανία φέρει βαρέως την διάλυση της σοβιετικής αυτοκρατορίας και δεν κρύβει την δυσαρέσκειά του έναντι της Δύσης, που έπαιξε το χαρτί αυτό στις αρχές της δεκαετίας τού 1990, έστω και σιωπηρώς. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν ξεχνά επίσης τα σοβαρά προβλήματα που είχε και έχει με την Τσετσενία, όπου και εκεί υποπτεύεται τον δυτικό δάκτυλο. Κατά συνέπεια, όταν οι Καταλανοί πάνε να διαλύσουν την Ισπανία και οι Σκωτσέζοι υπονομεύουν το Ηνωμένο Βασίλειο, έχει κάθε λόγο να στηρίξει με τον τρόπο του αυτές τις προσπάθειες.

Προς την κατεύθυνση αυτή, εξάλλου, τον βοηθά και η ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Το ένα τέταρτο των κρατών του πλανήτη μας, ήτοι 49 στα 200, βρίσκονται στην Γηραιά Ήπειρό μας, η οποία αντιπροσωπεύει μόνον το 7% της παγκόσμιας κατοικήσιμης επιφάνειας και στην οποία ζη μόνον το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτή η «βαλκανοποίηση» της Ευρώπης είναι πολύτιμο δώρο για τις εκτός αυτής ισχυρές ανταγωνίστριες δυνάμεις –δώρο το οποίο έχουν κάθε λόγο να θέλουν να αξιοποιήσουν.

Διότι, κακά τα ψέμματα, η Ευρώπη ως σύνολο είναι η πρώτη εμπορική δύναμη στον κόσμο, διαθέτει το δεύτερο παγκόσμιο αποταμιευτικό νόμισμα, έχει δημιουργήσει ένα ζηλευτό κοινωνικό κράτος δικαίου, τελεί εν δημοκρατία και ο πολιτισμός της είναι οικουμενικός. Από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη αποτελεί και ισχυρή θρησκευτική δύναμη την οποία δεν είναι λίγοι αυτοί που την μισούν.

Την ώρα λοιπόν που η ισλαμική τρομοκρατία χτυπά αδιακρίτως όπου βρει και όποιον συναντήσει στον δρόμο της, κάποιοι άλλοι δεν είναι κορόϊδα. Τραβάνε το χαρτί των αυτονομιστικών «κινημάτων» και ό,τι βρέξει καλό είναι. Όσο για ευαίσθητες περιοχές, υπάρχουν. Καταλωνία, Αλσατία, Γαλικία, Βρετάνη, Κορσική, Γιβραλτάρ, Βόρεια Ιταλία, Νότιο Τυρόλο, Βαυαρία, Φλάνδρα και Βαλλωνία, Χώρα των Βάσκων, Κρήτη –είναι μερικές από τις περιοχές που φιγουράρουν στον χάρτη που προαναφέραμε και ο οποίος τελικά απεικονίζει βαθύτερα προβλήματα με τα οποία θα μπορούσε να βρεθεί αύριο αντιμέτωπη η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία ο εθνικολαϊκισμός έχει ήδη σηκώσει αρκετά ψηλά το κεφάλι.

Από την άποψη αυτή, ο Βλαδίμηρος Πούτιν θα ήταν εξαιρετικά χαρούμενος αν μπορούσε να δει το ξήλωμα του ευρωπαϊκού πουλόβερ, χωρίς να έχει ακουστεί ούτε μία ντουφεκιά. Απλώς, θα έχουν φύγει από το Κρεμλίνο κάποια εκατομμύρια ευρώ –τα οποία, σε τελευταία ανάλυση, όλοι ξέρουμε πού πάνε. Στην εποχή της ψηφιακής δικτύωσης δεν υπάρχουν πολλά μυστικά για πολύ καιρό. Και αυτό μόνον κάποιοι ηλίθιοι δεν το καταλαβαίνουν.