Τα «απόρρητα» έγγραφα του Υπουργού Αμύνης (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Πολιτικός σάλος επικρατεί στην Ελλάδα γύρω από τα διαβόητα έγγραφα από την πώληση πολεμικού υλικού στους Σαουδάραβες με τον περίφημο μεσάζοντα που είναι εξαφανισμένος.

Αντιπολίτευση και κυβέρνηση ερίζουν για «απόρρητα» έγγραφα, τα οποία αφορούν το δημόσιο βίο και τα συμφέροντα των Ελλήνων.
Παραθέτω την παρ.4 του άρθρου 133 του Κανονισμού της Βουλής που λέει:
 «Ο Υπουργός υποχρεούται να μην καταθέσει έγγραφα που αφορούν διπλωματικό ή στρατιωτικό ή σχετικό με την ασφάλεια του Κράτους μυστικό»
Απ’ εδώ και πέρα αρχίζουν τα ερμηνευτικά προβλήματα: Ποιος και πως και γιατί και πότε ένα έγγραφο συνιστά απόρρητο που συνδέεται με την ασφάλεια της χώρας;
Εν προκειμένω, έχουμε μια συμφωνία – αγνώστου συμβαλλομένου – για την πώληση πολεμικού υλικού άχρηστου στην Ελλάδα. Γιατί αυτό να είναι απόρρητο;
Προχωρώντας θα μπορούσαμε να κάνουμε και τούτη την ερμηνευτική υπόθεση: Αν ο Χ υπουργός κατάρτησε μια συμφωνία εμπορική, από την οποία ενδέχεται να προκύπτουν και μίζες, δεν είναι εύλογο ότι προκειμένου να κρύψει τις μίζες να χαρακτηρίσει ο ίδιος αυτή τη συμφωνία και τα σχετιζόμενα έγγραφα ως περιέχοντα μυστικό «που αφορά την ασφάλεια της χώρας»; Είναι προφανές ότι με την επίκληση αυτού του ασαφούς άρθρου ενδέχεται να κρύβονται και παρανομίες!
Γνώμη του γράφοντος: Όλα στο φως! Και η ιδιωτική ζωή του πολιτικού για να συγκρίνουμε έσοδα – έξοδα. Αυτό ίσχυε στην Αθηναϊκή Δημοκρατία!
 
Αθήνα 24/11/2017
 
Πολιτικές Υποθήκες:
Μακρυγιάννης: «Όσο πιστεύουν τους κόλακες κι’ απατεώνες, τους γλυκόγλωσσους, οι βασιλείς κι’ οι άλλοι σημαντικοί, το 0υ διαβόλου το φόρεμα θα φορέσουν κι’ εκείνοι».
Ο ίδιος: «Κι αυτήνη η πατρίδα δε λευθερώθη με παραμύθια, λευθερώθη μ’ αίματα και θυσίας κι’ απ’ αυτά έγινε βασίλειον».
Ο ίδιος: «Όχι να βραβεύονται ολοένα οι κόλακες, κι οι αγωνισταί ν’ αδικιώνται ότι όταν σκοτώνονταν οι αγωνισταί, αυτοί κοιμόνταν».
Ο ίδιος: «Όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στεργόμαι να μου βγάλη και τα δύο μου μάτια. Ότι να είμαι στραβός, κι’ η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να ‘χω, στραβός θα να είμαι».
Ο ίδιος: «Ποιός έκανε το εμποριόν του και δεν έλαβε μέρος εις τον πόλεμον. Ποιός τήραγε το εμπόριον του και τώρα ζητεί δικαιώματα;».
Ο ίδιος: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί κι’ αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και πλέον μικρότεροι άνθρωποι».