Το έχω πει και το έχω γράψει πάμπολλες φορές. Mπορεί να πρόκειται για έναν ημιμαθή πρώην καταληψία, τον οποίο χαρακτηρίζει η απόλυτη άγνοια στα πάντα όλα, όμως έχει άστρο (και είναι και καπάτσος).
Και το απέδειξε όχι μόνο καταφέρνοντας να εκλεγεί πρωθυπουργός στην πιο κρίσιμη φάση της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας, αλλά καταφέρνοντας επίσης να εξαφανίσει από τo προσκήνιο μεγαθήρια της πολιτικής, που ήταν ή έγιναν στην πορεία πολιτικοί του αντίπαλοι. Και όλα αυτά στα 41 του χρόνια! Και χωρίς να είναι γόνος…
Ο Αλέξης, όπως το βλέπω εγώ, έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα, που δεν το έχουν όλοι οι άνθρωποι, το οποίο είναι πάρα πολύ χρήσιμο στην πολιτική. Παντού αλλού αυτό το «χάρισμα» είναι επιλήψιμο, στην πολιτική όμως επιβραβεύεται.
Αναφέρομαι στο γεγονός ότι μπορεί να μην διαθέτει κανένα θεωρητικό εφόδιο, καμιά κατάρτιση, αλλά είναι αδίστακτος και διαθέτει «ψυχρότητα», «αγνωμοσύνη» και απουσία οποιασδήποτε συναισθηματικής δέσμευσης ή ενσυναίσθησης, με αποτέλεσμα σήμερα αυτός ο «αριστερός» να συνεργάζεται και να χαριεντίζεται με τον «ακροδεξιό» Καμένο, την ώρα που είναι στα μαχαίρια με τους άλλοτε συντρόφους του στους αγώνες «για την προκοπή του τόπου». Συν το γεγονός ότι μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να κάνει το μαύρο άσπρο χωρίς καμιά ντροπή…
Που είναι λοιπόν σήμερα ο Κ.Κ. (ο Μπελούσι της Ραφήνας), που στα χέρια του έσκασε η βόμβα; Που είναι ο ΓΑΠ, με το βαρύ του όνομα, πρωθυπουργός με 44%, γιος και εγγονός πρωθυπουργών; Που είναι ο Σαμαράς; Που είναι ο κυρ Φώτης; Που είναι ο πολύς Μπένυ;
Που είναι οι θρύλοι της αριστεράς Λαφαζάνης, Στρατούλης, Βαλαβάνη, Κωνσταντοπούλου κ.ά.;
Που είναι ο Δρ Μπαρουφάκης; Που είναι ο μέντοράς του ο Αλαβάνος;
Που είναι όλο αυτό το βαρύ πυροβολικό της πολιτικής μας ζωής;
Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όπως θα έλεγε κι ο Ανδρέας, που αν τα έβαζε με τον Αλέξη πιθανόν να εξαφανίζονταν κι εκείνος.
Η μόνη που κατάφερε να επιβιώσει είναι η Φώφη, αλλά κι αυτή βολοδέρνει σε ανυπόληπτα δημοσκοπικά ποσοστά. Οι υπόλοιποι που επιβίωσαν μέσα σε αυτά τα κρίσιμα τελευταία χρόνια είναι όσοι προσκύνησαν τον Αλέξη και αποφάσισαν να στοιχηθούν πίσω του. Όλους τους άλλους τους έφαγε η μαρμάγκα.
Και να ήταν μόνο αυτό; Μόνο δηλαδή στην εσωτερική πολιτική σκηνή; Όχι… ο Αλέξης τρώει και ξένους ηγέτες… Όπως π.χ. τον Σόιμπλε, και κυρίως, όπως όλα δείχνουν, την μαντάμ Μέρκελ, την οποία από καιρό είχε προειδοποιήσει αλλά αυτή δεν άκουγε. Ας λουστεί τώρα την απόφασή της να πάει κόντρα στον Τσε Παπάρα των Βαλκανίων…
Και γιατί τα λέω αυτά; Διότι όσο κι αν πίστευαν κάποιοι ότι η Μέρκελ είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Ευρώπης, τα γεγονότα τους διαψεύδουν. Η αποτυχία σύστασης βιώσιμης κυβερνητικής συμμαχίας στην Γερμανία αποδεικνύει ότι πρώτον ουδείς αναντικατάστατος, και δεύτερον ότι όποιος τα βάζει με τον Αλέξη έχει άσχημο τέλος.
Ένα ανάλογο όνειρο έχει ζήσει και η ίδια η Μέρκελ, που στα τελευταία 12 χρόνια της παντοκρατορίας της εξαφάνισε από τον πολιτικό χάρτη κόσμο και κοσμάκη. Όπως π.χ. τα άλλοτε παντοδύναμα κόμματα SPD και FDP, που κατάντησαν σκιές τους εαυτού τους (και της Μέρκελ).
Αν λοιπόν κάποιοι δεν ρίξουν νερό στο κρασί τους, η Γερμανία πάει προς ακυβερνησία (λέμε τώρα) και η Μέρκελ προς απόσυρση. Αλλιώς, η μόνη λύση είναι να πάρει το παιχνίδι επάνω του ο Γερμανός πρόεδρος Steinmeier και για χάρη της πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας να ζητήσει από τα κόμματα να αλλάξουν γνώμη ή να ορίσει καγκελάριο την Μέρκελ μιας και το CDU μαζί με το βαυαρικό CDU έχουν τις περισσότερες ψήφους.
Μιλάμε για ένα πολύπλοκο και δύσκολο σενάριο, καθώς θα πρέπει να ακολουθήσουν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, όπου στις πρώτες δυο χρειάζεται απόλυτη πλειοψηφία. Κάτι μάλλον ακατόρθωτο. Στην τρίτη μπορεί να εκλεγεί η Μέρκελ με μικρή πλειοψηφία, πλην όμως κάτι τέτοιο θα σημαίνει μια πρωτοφανή πολιτική αστάθεια που για τα γερμανικά πολιτικά δεδομένα είναι απαράδεκτη. Τι πρέπει να γίνει για να αποφευχθεί αυτό το σενάριο; Να επέμβει εκ νέου ο Steinmeier και να πάει ξανά σε εκλογές η χώρα του σε διάστημα εξήντα ημερών.
Μιλάμε για «δύσκολες» καταστάσεις. Είναι άγνωστο αν μπορεί να επωμιστεί τις συνέπειές τους η συνηθισμένη στο να περνάει το δικό της Μέρκελ. Και εν πάση περιπτώσει, θα συνεχίσει το κόμμα της να την εκλέγει ως αρχηγό ή μήπως ήρθε η ώρα να την ξαποστείλει;
Αν λοιπόν αποχωρήσει η Μέρκελ, τότε ο Αλέξης θα είναι από τους ελάχιστους «ηγέτες» της ΕΕ που επιβίωσαν αυτά τα τελευταία πέτρινα χρόνια. Χώρια που ήδη είναι ο μακροβιότερος Έλληνας πρωθυπουργός από το 2010 και μετά.
Γι’ αυτό, ό,τι και να λέμε, όσο και να τρώμε στην μάπα τις καταστροφικές πολιτικές του, το μόνο σίγουρο είναι πως ο Αλέξης έχει άστρο και τρώει τους πολιτικούς του αντιπάλους φτύνοντας τα κουκούτσια…
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου