http://www.antinews.gr/action.read/antitheseis/o-faulos-kuklos-tis-egklimatikotitas-/10.119328
Του Strange Attractor
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός εγκληματολόγος ή κοινωνιολόγος για να καταλάβει ότι στο ζήτημα της εγκληματικότητας και της διαχείρισής της, κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Καλώς ή κακώς η Ελλάδα σαν χώρα της Ευρώπης, της πιο «πολιτισμένης» δηλαδή περιοχής του πλανήτη, εδώ και πολλά χρόνια προσάρμοσε το δικανικό και σωφρονιστικό της σύστημα στην ανθρωπιστική προσέγγιση με την οποία ο σύγχρονος πολιτισμός αντιμετωπίζει τους παραβάτες.
Μόνο που στη δική μας περίπτωση η προσαρμογή αυτή συνέπεσε με μια «περίεργη» συγκυρία, αρχικά την μαζική εισροή «παλιννοστούντων» και «ομογενών», μεταξύ των οποίων χιλιάδες Αλβανοί, Γεωργιανοί, Τσετσένοι κ.ά. και αργότερα «προσφύγων πολέμου» από το Μάγκρεμπ, την Μέση Ανατολή, ακόμη και από την Παπούα της Νέας Γουινέας! Με αποτέλεσμα η εγκληματικότητα να εκτοξευτεί σε πρωτόγνωρα για την χώρα μας ύψη, και να έχουμε δολοφονίες για ένα κινητό ή σιδερώματα γιαγιάδων μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, για την σύνταξή τους!
Έτσι, η Ελλάδα μπήκε χωρίς να το καταλάβει στον χορό της σκληρής αλά Αμερική εγκληματικότητας, όμως με εργαλεία αντιμετώπισής της αλά Σουηδία και Νορβηγία…
Με διάφορους δήθεν προοδευτικούς να επιμένουν ότι τα 20-25 χρόνια, που είναι η μέγιστη ποινή στην χώρα μας για οποιοδήποτε σκληρό έγκλημα, είναι πολλά, φτάσαμε στο σημείο στην πράξη τα ισόβια να είναι 7-10 χρόνια το πολύ, με μπόλικες άδειες ενδιάμεσα (σαν του... «φαρμακοχέρη»).
Οπότε τι να αποτρέψει όλους εκείνους τους αδίστακτους Γεωργιανούς και λοιπούς καλασνικοφόρους από το να βιάζουν, να ληστεύουν και να σκοτώνουν αδιάκριτα; Για να μην αναφερθώ στους πρεζάκηδες, που σε σκοτώνουν δι’ ασήμαντον αφορμή ή αλλιώς για 10 ευρώ…
Και σαν να μην μας έφταναν όλα τα παραπάνω, μας ήρθε κι ο Σύριζα, που κυβερνάει με «επίκεντρο τον άνθρωπο»... με «σοσιαλιστική προοπτική». Έτσι το γλυκό έδεσε για τα καλά. Με κλασικό παράδειγμα τον «φιλεύσπλαχνο» και πάνω απ’ όλα δικαιωματιστή Παρασκευόπουλο, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την οικονομική δυσπραγία και την επιβαλλόμενη λιτότητα (που θα καταργούσε ο Σύριζα) για να πραγματοποιήσει το άρρωστο όραμά του με πρόσχημα την αποσυμφόρηση των φυλακών! Νομοθετώντας αποφυλακίσεις για να αντιμετωπισθεί ο υπερπληθυσμός των φυλακών, αντί να κτισθούν νέες φυλακές όπως θα έπρεπε. Με αποτέλεσμα να χάνονται καθημερινά ζωές εξαιτίας των «ταλαιπωρημένων» και «αδικημένων» κακοποιών, που ο ίδιος άφησε ελεύθερους.
Ζούμε δηλαδή μια οξύμωρη κατάσταση, έναν φαύλο κύκλο, όπου οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν τα μαλλιοκέφαλά τους για την αστυνόμευση, για τα δικαστήρια και για τις φυλακές, αλλά στο τέλος οι καταδικασμένοι αφήνονται ελεύθεροι διότι … δεν υπάρχουν λεφτά για να τους κρατήσουν μέσα.
Άρα φουντώνει ακόμη περισσότερο η εγκληματικότητα και ξανά μανά από την αρχή. Μιλάμε δηλαδή για ένα θέατρο του παραλόγου, όπως και άλλα πολλά στα οποία μας έχει συνηθίσει ο Σύριζα.
Βέβαια, για να είμαστε ιστορικά δίκαιοι, τα ίδια συνέβαιναν και παλαιότερα. Συγκεκριμένα, το 1891 επί πρωθυπουργίας Δηλιγιάννη, η εγκληματικότητα είχε εκτοξευτεί κατακόρυφα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, όταν κυβερνούσε ο Τρικούπης. Οι δολοφονίες, οι εξαφανίσεις, οι βιασμοί, οι κλοπές, οι ληστείες, είχαν τετραπλασιαστεί, ενώ θέριεψε ξανά το φαινόμενο των λήσταρχων των ορέων, που είχε εκλείψει στο πρόσφατο παρελθόν.
Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Δηλιγιάννη τον κατηγορούσαν ότι αυτός ήταν υπεύθυνος για την έξαρση της εγκληματικότητας, καθώς όπως έλεγαν κέρδισε τις εκλογές με τις ψήφους των κακοποιών και των φυγόδικων που κανονικά θα έπρεπε να είναι φυλακή, τους οποίους «κάλυπτε για τα ψηφαλάκια τους». Εκείνη την εποχή όντως υπήρχαν πάρα πολλοί φυγόδικοι που κυκλοφορούσαν ελεύθεροι. Σύμφωνα με το βιβλίο Η Ελλάδα την Εποχή του Γεωργίου του Α’, του R.A.H. Bickford Smith, μόνο στη Λακωνία, με πληθυσμό περίπου 125.000 πολιτών, υπήρχαν 1.247 φυγόδικοι!
Βέβαια, αν αληθεύει ότι ο Δηλιγιάννης κάλυπτε τους εγκληματίες, τότε αυτό που συνέβη στο τέλος και στον ίδιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θεία δίκη, αφού το 1905 δολοφονήθηκε στην είσοδο της βουλής από έναν σεσημασμένο κακοποιό και τρόφιμο χαρτοπαικτικών λεσχών, ονόματι Κώστα Γερακάρη (ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο και καρατομήθηκε).
Μια άλλη παρόμοια ιστορική περίπτωση είχαμε το 1899, όταν ανέλαβε πρωθυπουργός ο Θεοτόκης, ο οποίος κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Σε ένα κράτος που τότε είχε συνολικό πληθυσμό περίπου 2.5 εκατομμύρια, υπήρχαν 300.000 άτομα που βρίσκονταν υπό κατηγορία ή ήταν φυγόδικοι.
Ποια πρωτοποριακή λύση βρήκε εκείνος ο πρώιμος «συριζαίος» πρωθυπουργός; Μια λύση που θα ζήλευαν οι δικαιωματιστές και οι αλληλέγγυοι του σημερινού Σύριζα. Διέταξε τις αρμόδιες υπηρεσίες να τους δίνουν διαβατήρια!
Γιατί; Διότι εκείνη την εποχή είχε ανοίξει διάπλατα ο δρόμος της μετανάστευσης προς την Αμερική η οποία ζητούσε απεγνωσμένα εργατικά χέρια. Έτσι, οι περισσότεροι από τους φυγόδικους, φυγόποινους, φυγόστρατους και λοιπούς παραβατικούς, εκμεταλλεύτηκαν την μοναδική αυτή ευκαιρία και την έκαναν για το Αμέρικα με ελαφρά πηδηματάκια. Και όχι μόνο γλίτωσε η χώρα από το οικονομικό βάρος της δίωξης και φυλάκισής τους, αλλά κέρδισε κιόλας αφού χάρη στα εμβάσματα που έστελναν στις οικογένειές τους τονώθηκε η οικονομία της ψωροκώσταινας.
Ο Αλέξης θα μπορούσε να διδαχτεί από το παρελθόν (αν διάβαζε) και να εφαρμόσει ανάλογες μεθόδους αντί να αφήνει τους δολοφόνους ελεύθερους... χύμα στο κύμα. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, όσοι νεοέλληνες ήταν να φύγουν για το εξωτερικό ήδη έφυγαν, και μάλιστα οι πλέον νομοταγείς.
Αυτοί οι κακοποιοί που έμειναν πίσω είναι ξένοι οι περισσότεροι, οπότε και να ήθελε να τους ξεπροβοδίσει ο Αλέξης δεν μπορεί αφενός μεν λόγω των Συνθηκών που έχει υπογράψει η χώρα (Δουβλίνο, κλπ), αφετέρου δε λόγω των διάφορων ΜΚΟ που θα έχαναν το μπαγιόκο. Χώρια που δεν θα έφευγε κανείς τους, καθώς που αλλού θα έβρισκαν ένα παρόμοιο περιβάλλον ανομίας και ατιμωρησίας σαν αυτό της μπανανίας μας; Κορόιδα είναι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου