Το βίο και τα θαύματα του Αγίου, μπορεί κανεις να τα βρει στα εκκλησιαστικά βιβλία, κ’ ίσως δεν πρέπει να επεκταθούμε πιο πολύ έμείς εδώ. Εκείνο πού πρέπει κάθε χριστιανος να κάμει σήμερα, είναι να μελετήσει και να διδαχθεί άπ’ τα μαρτύρια του αγίου Δημητρίου και του αγίου Νέστορος υπομονή και γενναιότητα στις μεγάλες λύπες μας, στις στενοχώριες, στις αρρώστιες, στις περιστάσεις όπου μας πνίγει ό σύγχρονος άδικος και σκληροτράχηλος ειδωλολάτρης, πού λατρεύει σαν θεό τό χρήμα του και την εξουσία του, την περιουσία του και τις αδυναμίες του.
Όταν μας πιέζουν με την κίβδηλη και βαρεία μεγαλοπρέπεια τους οί άνθρωποι του μαμωνά, να βλέπουμε τον μικρό Νέστορα και τον Δαβίδ, και να μην φοβούμαστε τους σύγχρονους Λυαίους και Γολιάθ, όποιοι κι αν είναι.
Έμείς να λέμε αυτό πού είπε ο Νέστωρ:
«Θεέ Δημητρίου, βοήθει μοι!» Και τότε: είτε είσαι ή αδύνατη χήρα, μέ τ’ ανήλικα ορφανά- είτε ό άρρωστος πατέρας,με μια φούχτα απροστάτευτα παιδιά· εϊτε ή γριούλα ή έρημη, μέσα σε μια κρύα κάμαρη- είτε ό ροζιασμένος τσοπάνος στο ξεχασμένο μαντρί, πού σου στέλνουν μουχλιασμένο ψωμί και μόνο μια φορά τη βδομάδα- είτε ό εργάτης και ό υπάλληλος, πού σε εκμεταλλεύεται ό εργοδότης σου και πλουτίζει εκείνος με τόν ίδρωτα σου,ενώ εσύ πεινας και υποφέρείς- είτε είσαι, τέλος, ένας άδύνατος σε γνωριμίες κοινωνικές κ’ έχεις ν’ άντιμετωπίσεις έχθρούς σατανικά οπλισμένους (ακόμη και κατω άπ’την υποκριτική ευσεβοφροσύνη τους)·
«Θεέ Δημητρίου, βοήθει μοι!» Και τότε: είτε είσαι ή αδύνατη χήρα, μέ τ’ ανήλικα ορφανά- είτε ό άρρωστος πατέρας,με μια φούχτα απροστάτευτα παιδιά· εϊτε ή γριούλα ή έρημη, μέσα σε μια κρύα κάμαρη- είτε ό ροζιασμένος τσοπάνος στο ξεχασμένο μαντρί, πού σου στέλνουν μουχλιασμένο ψωμί και μόνο μια φορά τη βδομάδα- είτε ό εργάτης και ό υπάλληλος, πού σε εκμεταλλεύεται ό εργοδότης σου και πλουτίζει εκείνος με τόν ίδρωτα σου,ενώ εσύ πεινας και υποφέρείς- είτε είσαι, τέλος, ένας άδύνατος σε γνωριμίες κοινωνικές κ’ έχεις ν’ άντιμετωπίσεις έχθρούς σατανικά οπλισμένους (ακόμη και κατω άπ’την υποκριτική ευσεβοφροσύνη τους)·
— όποιος και να ‘σαι, γύρισε τα μάτια και τα χέρια σου στον ουρανό και «ό Θεός του Δημητρίου» θα σε βοηθήσει
Όσο κι αν φαίνεται πως ό Θεός ανέχεται καμμιά φορά το άδικο και το στραβό, είναι δίκαιοί, και το πληρώνει με τον τρόπο και την ώρα πού έκείνος ξέρει. Όσο μεγάλος κι αν είναι ό Λυαίος, αν δεν είναι πάνω του ό φόβος και ό νόμος του Θεού, θα πέσει. Κι όσο μικρός και αν είναι ό Νέστωρ, όταν έχει το Θεό μαζί του θα νικήσει.
Μπορούμε, μάλιστα, να παρακαλούμε και τον άγιο Δημήτριο, να μας λυτρώνει με τις πρεσβείες του πρός το Θεό, από τούς κινδύνους και τις έπιβουλές των φανερών και των αφανών έχθρων μας.
Κι άς λέμε αυτό το τροπάρι από τους αίνους του Αγίου: «Δεύρο, μάρτυς Χρίστου πρός ημάς, σου δεομένους συμπαθούς έπισκέψεως». Δηλαδή: «Ελα, μάρτυρα του Χρίστου, σ’ έμας πού έχουμε μεγάλη ανάγκη από τη συμπονετικιά σου την επίσκεψη, και γλύτωσε μας από τις τυραννικές φοβέρες και από τη δεινή μανία της αίρέσεως,πού μάς κατατρέχει,σαν να ‘μαστε σκλάβοι, και περπατούμε γυμνοί δώθε και κείθε, κι αλλάζουμε ολοένα τόπο με τόπο, και πλανιόμαστε σαν τ’ αγρίμια στα βουνά και στα σπήλαια. Λυπήσου μα, πανεύφημε και δός μας ανάπαυση, πάψε τη ζάλη και σβύσε την αγανάκτηση πού σηκώθηκε καταπάνω μαδ, παρακαλώντας τον θεό, πού δίνει στον κόσμο το μέγα έλεος» (απόδοση: Φ. Κόντογλου).
Τελειώνοντας, ας θυμηθούμε πάλι μ’ ευλάβεια τό μαρτύριο του μεγαλομάρτυρος Δημητρίου. Σήμερα, βέβαια, δεν μας ζητοϋν να μαρτυρήσουμε για την πίστη μας, ούτε να τιμωρηθούμε και να παιδευτούμε για τ’ όνομα του Χρίστου.
Όμως, τιμή των Αγίων είναι και όταν ζει κανείς όπως θέλει ό Θεός και οί «Αγιοι.
«Τον δε καιρόν ετούτον, λέγει ένας παλαιος συγγραφέας της Έκκλησίας μας, επειδή κανείς δεν είναι να μας βιάζη είς την πίστιν μας,μηδέ ανάγκην έχομεν να μαρτυρήσωμεν, τόσο μόνον θέλει ό Θεός από ήμας, ότι καθώς είναι ή χριστιανική τάξις, έτζι να περιπατούμεν- καθώς αρέσκει τον Χριστόν, έτζι να περνούμεν- όχι με πολυποσίαις και πολυφαγίας, όχι με χορούς και παιγνίδια,όχι με συκοφαντίαις και καταδοσίαι, όχι με πορνείαις και άσωτείαις, όχι με φόνους και μοιχείαις και έχθραις, και με άλλα δαιμονικά έργα-
Aλλά με σωφροσύνην και παρθενίαν, με άγάπην και όμόνοιαν, με νηστείαν και έγκράτειαν, και με όσα χαίρεται ό Θεός και οί ‘Αγιοι-διότι, εί μεν πολιτευώμεσθεν καθώς ορίζει ό Χριστός, έχομεν και μισθόν από τούς Άγίους,δια τάς έορτάς μας και τάς πανηγύρεις- ει δε περνούμεν την ζωήν μας, κάμνοντας όσα αποστρέφεται ό Θεός και μισούν οί Αγιοι, μόνον όσον κοπιάζομεν και μοχθουμεν. Δια τοϋτο, ας ποιούμεν καθώς είναι τής χριστιανικης τάξεως. Ίνα και ό Θεός ευφραίνεται ίς τα έργα μας, και οί ‘Αγιοι χαίρωνται είς τάς έορτάς μας».
Μ’ αυτό τον τρόπο λατρεύεται ό Θεος, τιμούνται οί ‘Αγιοι του και προάγονται πνευματικά τα τέκνα της Εκκλησίας.
Του Παντελή Πάσχου από το βιβλίο »Έρως Ορθοδοξίας» Εκδ.Αποστολικής Διακονίας
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου