To ζοφερό μέλλον της Ελλάδας από τις μεθόδους και αντιλήψεις διοικήσεως του πολιτικάντικου συστήματος (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Χρόνια και χρόνια το νοσηρό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας κινείται και δρα μέσα σ’ ένα τέλμα. Θα έλεγα ότι μέσα στις καλπάζουσες επιστημονικές, κοινωνικές και επικοινωνιακές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιoύνται στην υφήλιο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η ελληνική κοινωνία εξακολουθούν να πορεύονται με τις καλουποποιημένες σκέψεις του παρελθόντος και τις αναχρονιστικές μεθόδους. Εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα ο Ούγγρος νομπελίστας βιολόγος Τ. Γκερκυϊ, ανατέμνοντας τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων έγραφε: «Ζούμε σε μια καινούρια κοσμική υφήλιο, για την οποία δεν είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος. Η επιβίωσή του τώρα εξαρτάται από το πόσο καλά και πόσο γρήγορα μπορεί να προσαρμοστεί αναθεωρώντας όλες τις ιδέες του, όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δομές του. Η ύπαρξή του εξαρτάται από το αν θα μπορέσει να προσαρμοστεί ταχύτερα… Αναγκαζόμαστε ν’ αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με το τρωγλοδίτικο μυαλό μας, που ελάχιστα άλλαξε από τότε που πρωτοσχηματίστηκε. Την αντιμετωπίζουμε με την ξεπερασμένη μας σκέψη, ξεπερασμένους θεσμούς και μεθόδους, με πολιτικούς αρχηγούς που έχουν τις ρίζες τους στον παλιό προεπιστημονικό κόσμο και που πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος για να λύσουν τα φοβερά προβλήματα είναι τα τεχνάσματα και τα διφορούμενα λόγια…» (βλ. το δοκίμιό του για τους νέους: «Ο τρελλός πίθηκος», εκδ. «Λογοθέτης», Αθήνα 1991, σελ. 17). Πρόκειται για επισημάνσεις και διαπιστώσεις οι οποίες υποδεικνύουν μια επανάσταση του ανθρώπου σ’ όλους τους τομείς της σκέψης, της διοίκησης και της δράσης. Πολύ περισσότερο, αυτή η επανάσταση αφορά την ελληνική κοινωνία και το νωχελικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που στην διαστημική εποχή πάνε με τον αραμπά. Τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες, σε μια κατάσταση πολιτικής και κοινωνικής χλωροφορμίασης, η Ελλάδα πορεύθηκε στα ηθικά, θεσμικά και οικονομικά ερείπια του τυχοδιωκτικού πολιτικαντισμού, ο οποίος «κυβέρνησε» με την εθνοκτόνο θεωρία και πρακτική του πελατειακού κράτους και του πολιτικού κόστους, που σήμαινε απραξία (βλ. το άρθρο μου: «Πολιτικό κόστος και πολιτική απραξία», «Ελευθεροτυπία» της 19-1-1990). Φωνή βοώντος… Ο πολιτικαντισμός τρέφεται και «λειτουργεί» έχοντας πάντα το νου του όχι στα προβλήματα της κοινωνίας και της Πατρίδας, αλλά στην διατήρηση της εξουσίας και την επανεκλογή του όπως διαπίστωνε και ο πιο πάνω νομπελίστας γράφοντας: «Οι πολιτικάντηδες έχουν στο μυαλό τους τις επόμενες εκλογές, ενώ οι πολιτικοί τις επόμενες γενιές. Ο λαός εκλέγει τους καλύτερους πολιτικάντηδες και μετά απορεί ανακαλύπτοντας ότι είναι κακοί πολιτικοί» (βλ. οπ.π. σελ. 33). Θα νόμιζε κανείς ότι ο Ούγγρος βιολόγος τα έγραφε αυτά για τον «κυρίαρχο» και «ώριμο» ελληνικό λαό, του οποίου η συντριπτική πλειοψηφία ανέδειξε την πολιτική νηπιότητα σε ύψιστο εθνικό ιδανικό και την αρπαχτή σε… καπατσωσύνη!  Εν όψει όλων αυτών – και άλλων πολλών – τείνω να διατυπώσω την πρόβλεψη ότι το παρόν και το μέλλον της Ελλάδος και του λαού της είναι ζοφερό!   Αθήνα 28/06/2017   Πολιτικές υποθήκες: E.Kαντ: “Μία γενιά δεν επιτρέπεται να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές περισσότερες αμετάκλητες δεσμεύσεις από όσες βρήκε η ίδια’’ Μ.Βέμπερ: ‘’Ας υπάρχει η πρόβλεψη ότι ο Πρόεδρος του Ράιχ, σε κάθε προσπάθειά του να παραβιάσει τους νόμους ή να κυβερνήσει αυταρχικά, θα βλέπει διαρκώς μπροστά του το Ικρίωμα” Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος: “Υπάρχουν ευτυχίες που κάνουν βαρύτερη τη δυστυχία μας” Π.Προυντόν: “Οι μεγάλοι φαίνονται μεγάλοι γιατί εμείς γονατίζουμε μπροστά τους” Κ.Παλαμάς: “Οι αφέντες νόμοι δένουν με δεσίματα λογής και τ’ ανθρώπου τα φτερούγια και τα πόδια της φυλής” Α.Ζώτου (Άγνωστη αγωνίστρια): “Ήρωες είναι εκείνοι που ανοίγουν το στόμα τους και μιλούν όταν οι άλλοι γύρω τους σιωπούν“ Αριστοτέλης: “Πολίτης είναι ο μετέχων κρίσεως και Αρχής” Ε.Παπαγαρυφάλλου: “Πολίτη, ο λόγος σου να ‘ναι τσεκουράτος, σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος, κόκαλα να τσακίζει, γερά θεμέλια να χτίζει” (Από το ποίημά της: «Ύμνος του Πολίτη» Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΗ  Απρίλιος 2016

Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης: -«Ο Λυκούργος δίδασκε πως μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της ανδρείας έχουν τη συνήθεια, η παιδεία, το μάθημα και ο τρόπος ζωής». -«Ο Αριστοτέλης έγραφε για τους Σπαρτιάτες πως δεν επιτρέπεται να θεωρεί κανείς ότι ένας πολίτης ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι πιστεύουν πως όλοι ανήκουν στο κράτος, αφού ο καθένας είναι μέρος του και η φροντίδα για τον ένα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη φροντίδα για το σύνολο». -«Όλη η φροντίδα των Σπαρτιατών επικεντρωνόταν στην εκπαίδευση των νέων και αυτό το έκαναν για το καλό του κράτους». -«Η καλλιέργεια της φυλετικής καθαρότητας και η παιδεία ήταν αλληλοσυμπληρούμενες και αδιαχώριστες μεταξύ τους έννοιες».   ΣΗΜ. Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού καθηγητού T. Brake: «H πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών» εκδ. β’ από “Το αντίδοτο”, Καλαμάτα 2014.