Oταν οι Τούρκοι ρίξανε το ρωσικό μαχητικό, όλοι θεωρούσαν ότι η Μόσχα δεν θα αφήσει αναπάντητη την προσβολή. Η εξέλιξη είναι, όμως, σουρεαλιστική για τους Ρώσους και ανησυχητική για εμάς, τους Ελληνες. Σε αυτούς που σκότωσαν Ρώσους πιλότους η Ρωσία πουλάει, μάλιστα, με συμπαραγωγή το πλέον προηγμένο... αντιαεροπορικό σύστημά της, τους S-400. Μόλις υλοποιηθεί και εγκατασταθεί, θα έχουν να το αντιμετωπίσουν οι πιλότοι μας, που υπερασπίζονται την ελληνική λίμνη του Αιγαίου από την επιβουλή του κράτους-συμμορία του Ερντογάν.
Το «ομόδοξο ξανθό γένος», ο Μόσκοβος, κατέβηκε λοιπόν αλλά παραδίπλα, για να πάρει φράγκα. Τα αισθήματα των Ελλήνων για τον ρωσικό λαό δεν αλλάζουν. Ορθόδοξοι και συμμαχητές στον αγώνα κατά της ναζιστικής Γερμανίας, με μια βέβαια μικρή, δική τους καθυστέρηση, καθότι από το 1938 ως την έναρξη της «Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα» στις 22 Ιουνίου 1941 ήταν σύμμαχοι. Μάλιστα, η Βέρμαχτ και ο Κόκκινος Στρατός από κοινού, με μία εβδομάδα διαφορά, εισέβαλαν και κατασπάραξαν τη μαρτυρική Πολωνία το 1939, αλλά μην το πείτε στην ελληνική Αριστερά, θα πάθει αποπληξία.
Η ρωσική πολιτική γενικά, είτε με τσάρο είτε με κομμουνιστές χασάπηδες ή με Πούτιν στην εξουσία, διακρίνεται από μια κυνική υπεράσπιση των ιδιαίτερων ρωσικών συμφερόντων. Ουδείς δικαιούται να τους μέμφεται γι’ αυτό. Μπράβο τους, μαγκιά τους και είναι «αξιέπαινοι συγχαρητηρίων», που λέει κι ο μεγάλος δάσκαλος, ο Αλέφαντος.
Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, κι εμείς τα δικά μας συμφέροντα, απαλλαγμένοι από ψευδαισθήσεις. Διότι, π.χ. περιφέρεται επίδοξος πολιτικός αρχηγός, ο οποίος, παράλληλα με τις «αυθεντικές επιστολές του Ιησού», «πουλάει» και «Μόσκοβο που θα φέρει το σεφέρι» και μισοκλείνει το μάτι ότι είναι ο «μυστικός» άνθρωπος του Κρεμλίνου στην Αθήνα και στις Κουκουβάουνες, ερήμην φυσικά του Κρεμλίνου. Αυτά στην Ελλάδα έχουν ένα κοινό, πελάτες, διότι αφενός έχουν μια βαθιά ρίζα στη συλλογική μνήμη και την παράδοση, και αφετέρου είναι τόσο πολύ θυμωμένος και ταπεινωμένος ο λαός μας, που θα ήθελε πολύ έναν από μηχανής θεό να ξεσκίσει τους εχθρούς μας. Αν δε αυτός ο από μηχανής θεός έχει χιλιάδες πυρηνικά, αεροπλάνα, χρήμα, πετρέλαιο και είναι ξανθός, γαλανομάτης και ορθόδοξος, ακόμη καλύτερα.
Ομως οι διεθνείς σχέσεις έχουν να κάνουν με συμφέροντα και συσχετισμούς ισχύος. Δεν χαμπαριάζουν από προφητείες και συναισθήματα. Η Μόσχα θέλει να βγάλει χρήμα, να «τη χωθεί» στο ΝΑΤΟ και στους Αμερικανούς, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να κάμψει αυτά που θεωρεί ζωτικά συμφέροντά της και στρατηγικούς στόχους, για να ικανοποιήσει τον Αγαθάγγελο, τηλεπωλητές ή το θυμικό μας.
Κανείς δεν θα κάνει για εμάς αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς για το Εθνος μας, από τη Χειμάρρα ως την Καρπασία. Το δίδαγμά μας από τη Ρωσία είναι να κοιτάξουμε μόνοι μας πώς θα προάγουμε τα δικά μας συμφέροντα.
Η Ελλάδα ωφελήθηκε συντασσόμενη με τις δυνάμεις της θάλασσας, τις ΗΠΑ και τους συμμάχους των. Ο ρόλος μας για την Ανατολή είναι διαμεσολαβητικός, γέφυρα, χωρίς όμως αλλαγή γεωπολιτικών συμμάχων που θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονικό ιδεασμό.
Το ΚΚΕ το 1942-49 και ο Μακάριος στην προεδρία του έκαναν το τραγικό λάθος να αμφισβητήσουν τον γεωπολιτικό ρόλο και τις συμμαχίες του Εθνους, και το πληρώσαμε ακριβά με χωριστικό πόλεμο, εμφύλια διαμάχη και απώλειες εδαφών και ζωών. Οταν οι σύμμαχοι παρήλαυναν νικητές στο Βερολίνο, εμείς σφαζόμασταν. Οταν ανασυγκροτούσαν τις χώρες τους με αμερικανική βοήθεια, εμείς ακόμη σφαζόμασταν. Κι αντί να δώσουμε στη Μεγαλόνησο βάσεις στους Αμερικανούς και να ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα, ο Μακάριος έπαιρνε ρωσικά και τσεχικά όπλα, και παρίστανε τον Κάστρο στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου. Η συνέχεια, γνωστή.
Η θέση μας είναι με τις δυνάμεις της θάλασσας, οφείλουμε όμως να συμμετέχουμε δυναμικά, διεκδικητικά σε αυτή τη συμμαχία, επιδιώκοντας το μέγιστο για τον Ελληνισμό, υποδεικνύοντας πού τα συμφέροντά μας συναντώνται με των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Διεκδικητικά, είπα. Αλλο ο σύμμαχος κι άλλο ο μπάτλερ.
Το «ομόδοξο ξανθό γένος», ο Μόσκοβος, κατέβηκε λοιπόν αλλά παραδίπλα, για να πάρει φράγκα. Τα αισθήματα των Ελλήνων για τον ρωσικό λαό δεν αλλάζουν. Ορθόδοξοι και συμμαχητές στον αγώνα κατά της ναζιστικής Γερμανίας, με μια βέβαια μικρή, δική τους καθυστέρηση, καθότι από το 1938 ως την έναρξη της «Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα» στις 22 Ιουνίου 1941 ήταν σύμμαχοι. Μάλιστα, η Βέρμαχτ και ο Κόκκινος Στρατός από κοινού, με μία εβδομάδα διαφορά, εισέβαλαν και κατασπάραξαν τη μαρτυρική Πολωνία το 1939, αλλά μην το πείτε στην ελληνική Αριστερά, θα πάθει αποπληξία.
Η ρωσική πολιτική γενικά, είτε με τσάρο είτε με κομμουνιστές χασάπηδες ή με Πούτιν στην εξουσία, διακρίνεται από μια κυνική υπεράσπιση των ιδιαίτερων ρωσικών συμφερόντων. Ουδείς δικαιούται να τους μέμφεται γι’ αυτό. Μπράβο τους, μαγκιά τους και είναι «αξιέπαινοι συγχαρητηρίων», που λέει κι ο μεγάλος δάσκαλος, ο Αλέφαντος.
Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, κι εμείς τα δικά μας συμφέροντα, απαλλαγμένοι από ψευδαισθήσεις. Διότι, π.χ. περιφέρεται επίδοξος πολιτικός αρχηγός, ο οποίος, παράλληλα με τις «αυθεντικές επιστολές του Ιησού», «πουλάει» και «Μόσκοβο που θα φέρει το σεφέρι» και μισοκλείνει το μάτι ότι είναι ο «μυστικός» άνθρωπος του Κρεμλίνου στην Αθήνα και στις Κουκουβάουνες, ερήμην φυσικά του Κρεμλίνου. Αυτά στην Ελλάδα έχουν ένα κοινό, πελάτες, διότι αφενός έχουν μια βαθιά ρίζα στη συλλογική μνήμη και την παράδοση, και αφετέρου είναι τόσο πολύ θυμωμένος και ταπεινωμένος ο λαός μας, που θα ήθελε πολύ έναν από μηχανής θεό να ξεσκίσει τους εχθρούς μας. Αν δε αυτός ο από μηχανής θεός έχει χιλιάδες πυρηνικά, αεροπλάνα, χρήμα, πετρέλαιο και είναι ξανθός, γαλανομάτης και ορθόδοξος, ακόμη καλύτερα.
Ομως οι διεθνείς σχέσεις έχουν να κάνουν με συμφέροντα και συσχετισμούς ισχύος. Δεν χαμπαριάζουν από προφητείες και συναισθήματα. Η Μόσχα θέλει να βγάλει χρήμα, να «τη χωθεί» στο ΝΑΤΟ και στους Αμερικανούς, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να κάμψει αυτά που θεωρεί ζωτικά συμφέροντά της και στρατηγικούς στόχους, για να ικανοποιήσει τον Αγαθάγγελο, τηλεπωλητές ή το θυμικό μας.
Κανείς δεν θα κάνει για εμάς αυτό που πρέπει να κάνουμε εμείς για το Εθνος μας, από τη Χειμάρρα ως την Καρπασία. Το δίδαγμά μας από τη Ρωσία είναι να κοιτάξουμε μόνοι μας πώς θα προάγουμε τα δικά μας συμφέροντα.
Η Ελλάδα ωφελήθηκε συντασσόμενη με τις δυνάμεις της θάλασσας, τις ΗΠΑ και τους συμμάχους των. Ο ρόλος μας για την Ανατολή είναι διαμεσολαβητικός, γέφυρα, χωρίς όμως αλλαγή γεωπολιτικών συμμάχων που θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονικό ιδεασμό.
Το ΚΚΕ το 1942-49 και ο Μακάριος στην προεδρία του έκαναν το τραγικό λάθος να αμφισβητήσουν τον γεωπολιτικό ρόλο και τις συμμαχίες του Εθνους, και το πληρώσαμε ακριβά με χωριστικό πόλεμο, εμφύλια διαμάχη και απώλειες εδαφών και ζωών. Οταν οι σύμμαχοι παρήλαυναν νικητές στο Βερολίνο, εμείς σφαζόμασταν. Οταν ανασυγκροτούσαν τις χώρες τους με αμερικανική βοήθεια, εμείς ακόμη σφαζόμασταν. Κι αντί να δώσουμε στη Μεγαλόνησο βάσεις στους Αμερικανούς και να ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα, ο Μακάριος έπαιρνε ρωσικά και τσεχικά όπλα, και παρίστανε τον Κάστρο στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου. Η συνέχεια, γνωστή.
Η θέση μας είναι με τις δυνάμεις της θάλασσας, οφείλουμε όμως να συμμετέχουμε δυναμικά, διεκδικητικά σε αυτή τη συμμαχία, επιδιώκοντας το μέγιστο για τον Ελληνισμό, υποδεικνύοντας πού τα συμφέροντά μας συναντώνται με των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Διεκδικητικά, είπα. Αλλο ο σύμμαχος κι άλλο ο μπάτλερ.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
*Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου