Λευκός καπνός, ροζ πουτσάκια (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

https://agriazwa.blogspot.gr/2017/06/blog-post_16.html

Οι όμορφες χώρες όμορφα καίγονται.

Εκ των πραγμάτων, ο καπνός του Eurogroup δεν θα μπορούσε να ναι λευκός αλλά πηχτά μαύρος.

«Να δούμε πως θα το εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους» έλεγε ορθώς ο Σόιμπλε για τους Συριζανέλ και τη συμφωνία του 2015.

Έκτοτε, οι συριζανέλ μας εξήγησαν το όνειρο.

Τι κερδίσαμε στο Eurogroup;

Τα προσυμφωνηθέντα μαζί με κάτι δημιουργικές ασάφειες με γαλλική προφορά για ρήτρες και τράπεζες ανάπτυξης. 

Η αξιολόγηση ήταν μια τυπική διαδικασία που οι Συριζανέλ την μετατρέψαν σε οδύσσεια για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Όπως το περιγράφω από το Φεβρουάριο του 2015, αυτή είναι η πάγια διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης: Να φουσκώνει τον λογαριασμό αδιαφορώντας για το κόστος στον μέσο Έλληνα για να πουλάει τρέλα και να σιγοβράζει τον βάτραχο.

Το περιέγραψε άλλωστε κι ο Σόιμπλε: η αξιολόγηση θα κλεινε τρεις βδομάδες πριν αλλά ο Τσίπρας την καθυστέρησε για λόγους ευπεψίας.

Από την θριαμβολογία στα πανηγύρια

Ποτέ πριν, μνημονιακή κυβέρνηση δεν ανήγαγε αξιολόγηση στον σημαντικότερο κάβο της διακυβέρνησης της.

Έχοντας αποτύχει σε όλα, κάπου έπρεπε κι οι Συριζανέλ να εκτονωθούν.

Καταπίνουν καμήλες, διυλίζουν το κουνούπι και σήμερα πανηγυρίζουν για  μια τυπική διαδικασία την οποία ήταν τόσο χουβαρντάδες που βάλαν τον λαό να τον πληρώσει με 4,5 δις μέτρα για τώρα και με την κατάργηση του αφορολόγητου για τους μικρομεσαίους και τον κατρουγκάλιο ακρωτηριασμό του ότι είχε απομείνει από τις συντάξεις  το 2019-20. Κι ο μνημονιακός κόσμος πανηγυρίζει!

Για τον πούτσο

Μετά την ανακοίνωση του Eurogroup, ο Καμμένος σήκωσε στο Twitter του γραβάτες με πουτσάκια που χαμογελούν δαιμονικά.

Ήθελε να μας δείξει πόσο γαμάει αυτός κι η κυβέρνηση του.

Ναι, Γαμάς.

Εμάς.

Μετά το πανελλήνιο κράξιμο την κατέβασε κι έγραψε «Πάλι χτύπημα από το παιδί στο λογαριασμό μου το κατεβάζω..»

Ποιο Πάνο; Το βρακί μας;

Ο Καμμένος μήνυσε τα «Παραπολιτικά» τον Ιανουάριο του 2017 για να προστατέψει τον 15 γιό του.

Χθες, χρησιμοποίησε το γιό του ως ασπίδα.

Είναι απολύτως ταιριαστό για έναν πολιτικό που έσκιζε μνημόνια για το καλό της πατρίδας και τώρα βάζει φαρδιά πλατιά υπογραφές, πάλι για το καλό της χώρας.

Ένας άντρας που χρησιμοποιεί τον ανήλικο γιό του ως ασπίδα, θα δίσταζε ποτέ να κάνει το ίδιο στην πατρίδα του;

Και η Ιστορία απάντησε, πως όχι, δεν δίστασε.

Μετά τους καπνούς του κι αυτού του Eurogroup, όποιος Έλληνας δεν έχει καταλάβει τι καπνό φουμάρει ο πολιτικός κόσμος της χώρας, δεν αξίζει το σάλιο μιας συζήτησης. Αξίζει κάθε άλλο είδος σάλιου.

Γιατί ασάλιωτα μας πηγαίνουν.

Παρότι επιμέναμε ότι οι επιπτώσεις των προγραμμάτων πάνε πολύ μετά το 2040, τώρα, με την ρητή αναφορά του Eurogroup για το 2060 συνειδητοποίησαν κάποιοι το χρονικό βάθος των επιπτώσεων.

Μια  μέρα και μία αιωνιότητα.

Αντίο στον Κώστα Εφήμερο του Press Project. Όλα στη ζωή είναι εφήμερα- εκτός από τα μνημόνια.

Ο Κώστας έφυγε πολύ άγουρα. Μα έγραψε ιστορία.

Αντίο.                                                                               

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 16/6/2017