Ο πρωθυπουργός με τη γραβάτα αισιοδοξεί! (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Δεν πρόκειται για το ασμάτιον «ο κοντός με τη γραβάτα», αλλά για τη νέα του έκδοση με έντονο πολιτικό χρώμα, που συνοδεύεται από την καλπάζουσα αισιοδοξία του πιονέρουτου σοσιαλισμού κ. Τσίπρα, που δηλώνει τόσο αισιόδοξος για την έξοδο της Ελλάδας από τα μνημόνια, ώστε να μας το επιβεβαιώνει ότι σε λίγο θα φορέσει γραβάτα! Αισιοδοξία: Το πολιτικό και κοινωνικό χλωροφόρμιο των διαχρονικών πολιτικών απατεώνων της Ελλάδας. Αυτή την απάτη ολκής καυτηρίασα εδώ και τριάντα χρόνια, με το άρθρο μου: «Η εξουσία είναι πάντα αισιόδοξη» (βλ. εφ. «24 ΩΡΕΣ», της 19-7-1988) προειδοποιώντας τότε το δωσίλογο λαό, κατέληγα: «Όσο περισσότερο αισιοδοξεί η εξουσία, τόσο περισσότερο πρέπει ν’ ανησυχεί η ελληνική κοινωνία, στο βαθμό που το μπορεί και το αισθάνεται, γιατί η εξ επαγγέλματος αισιοδοξία δεν προσφέρει τίποτα το θετικό στη λύση των προβλημάτων». Από τότε όλοι οι πολιτικάντηδες χλωροφορμιάζουν τον αποχαυνωμένο λαό με τόνους αισιοδοξίας αλλά μας έφεραν στα πρόθυρα του βιολογικού ψόφου. Ερώτημα τραγικό: Θα εξακολουθήσει ο «κυρίαρχος» λαός να πίνει το χλωροφόρμιο της αισιοδοξίας με το οποίο οι πολιτικοί απατεώνες παρατείνουν την κοινωνιοκτόνο εξουσία τους; Ως πότε ο χλωροφορμιασμένος λαός θ’ αρνείται να δει τα γεγονότα και ν’ ανοίξει τα κλειστά του μάτια; Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο αλλά τα γεγονότα βοούν και αν το αποφασίσουν όσοι ακόμα τα έχουν κλειστά δεν θα πονέσουν πολύ. Η αλήθεια απελευθερώνει. Εδώ και μισό αιώνα, ο Γάλλος καθηγητής της πολιτικής επιστήμης Μ. Duvergez, έγραφε: «Στην πολιτική πολλοί άνθρωποι κλείνουν μόνοι τους τα μάτια και αρνούνται να δεχθούν να τους τ’ ανοίξουν» (βλ. το έργο του: «Εισαγωγή στην πολιτική» εκδ. «Παπαζήση», Αθήνα 1971, σελ. 142). Αν δεν αποφασίσουμε ν’ ανοίξουμε τα μάτια και να δούμε τις αλήθειες που τρέχουν γύρω μας θα ψοφήσουμε. Αισιοδοξία των πολιτικάντηδων = Το όπιον του λαού, που ήρθε η ώρα να μετατρέψει τις γραβάτες των εθνικών νεκροθαφτών σε αγχόνες τους.   Αθήνα 13/06/2017   Πολιτικές Υποθήκες Πλάτων: «Κάθε διοίκησις, είτε ιδιωτική είναι είτε δημοσία κανένα άλλον σκοπόν δεν έχει παρά να φροντίζει δια το καλύτερον εκείνου που έχει υπό την δικαιοδοσίαν της». Ο ίδιος: «Η φύσις της αδικίας όπου παρουσιάζεται εις την πόλιν.. πρώτον μεν καθιστά ανίκανον εκέινον να αναλάβη καμμίαν επιχείρησιν ένεκα των διχονοιών και των ερίδων τας οποίας γεννά, έπειτα δε του αναπτύσσει την έχθραν και προς τον εαυτόν του, και προς κάθε τι όμοιον του και προς το δίκαιον». Ο ίδιος: «Το άκρον άωτον της αδικίας είναι να θεωρήται κανείς δίκαιος χωρίς να είναι» Ο ίδιος: «Πραγματικώς, φαίνεται πως μας σαγηνεύουν όσα μας εξαπατούν». Ο ίδιος: «Και όστις εξέλθη καθαρός από όλας τας δοκιμασίας, και κατά την παιδικήν και την νεανικήν και την ανδρικήν ηλικίαν, θα τον διορίζωμεν άρχοντα και φρουρόν της πόλεως» (Από «Πολιτεία»).