Διωγμὸς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐν ἔτει 2017: Μία πρώτη ἀπάντηση πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα καὶ τοὺς ἁγίους Καθηγουμένους, οἱ ὁποῖοι κωφεύουν ἐμπρὸς στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, σχίζει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 23-2-2016/7-3-2017

Διωγμὸς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐν ἔτει 2017

Μία πρώτη ἀπάντηση πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα καὶ τοὺς ἁγίους Καθηγουμένους, οἱ ὁποῖοι κωφεύουν ἐμπρὸς στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία μετὰ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, σχίζει τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὅταν πρωτοήρθαμε στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ διαβάζαμε τὰ Συναξάρια τῶν μαρτύρων καὶ εἰδικώτερα τῶν ὁσιομαρτύρων Ἁγιορειτῶν πατέρων ἐπὶ Βέκκου μαρτυρησάντων, ἱερὸ ρῖγος διαπερνοῦσε τὴν ψυχὴ μας, βλέποντας τὰ μαρτύρια καὶ τὴν ἀγάπη ὅπου εἶχαν οἱ πατέρες γιὰ τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦ Χριστόν. Ἔτρεχαν στὰ μάτια μας δάκρυα κατανύξεως, βλέποντας αὐτοὺς ποὺ ἔτρεχαν μὲ χαρὰ τὸν δρόμο τοῦ μαρτυρίου, ἀποδεικνύοντας ὅτι τὸ μεγαλύτερο ἀγαθὸ γιὰ τὸν Χριστιανὸ εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριο καὶ αὐτὴ ἐπιβεβαιώνεται μὲ τὴν ἀσκητικὴ ζωή, ἔτι καὶ ἔτι μὲ τὸ μαρτύριο: τὸ νὰ δώσει κάποιος ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχει, δηλαδὴ τὴν ἴδια του τὴν ζωή. Ἱερὸς πόθος ἀνέβαινε στὰ μύχια τῶν ψυχῶν μας νὰ μιμηθοῦμε, ἔστω καὶ στὸ ἐλάχιστο, τὴν ὁμολογία τους καὶ νὰ ἀγαπήσουμε καὶ ἐμεῖς τὸν Σωτῆρα Ἰησοῦ μὲ λίγη, ἔστω, ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ εἶχαν αὐτοί. Καὶ ἔτσι δίναμε νόημα στὴν μάταιη καὶ μίζερη ζωὴ μας. Οἱ ἅγιοι νοηματοδοτοῦν καὶ φωτίζουν τὸν δρόμο μας.

Ὅταν πρωτοήρθαμε στὸ Ἅγιον Ὄρος, οὔτε κἂν φανταζόμασταν πὼς οἱ δικοὶ μας ἀδελφοί, οἱ ἀγιορεῖτες μοναχοί, θὰ κινοῦσαν διωγμὸ ἐναντίον μας καὶ μάλιστα θὰ συμφωνοῦσαν μὲ τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ θὰ συνομολογοῦσαν ἴδια πίστη μὲ τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Οὔτε φανταζόμασταν, πὼς θὰ δέχονταν τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου ὡς Ὀρθόδοξη καὶ θὰ ἀκούγαμε ἀπὸ τὰ χείλη τους ὅτι: ὁ Πατριάρχης εἶναι ἅγιος καὶ ὅποιος εἶναι ἐνάντιος σὲ αὐτὰ ποὺ πράττει, θὰ κολασθεῖ!!!! Αὐτὸ εἰπώθηκε ἀπὸ Λαυριῶτες πατέρες!

Ὅταν πρωτοήρθαμε στὸ Ἅγιον Ὄρος, οὔτε κἂν φανταστήκαμε πὼς θὰ ἀνα- λαμβάναμε ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι καὶ ἀμαρτωλοί, ἀλλὰ ὅμως ὀρθόδοξοι, ἱερὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς πίστεώς μας ποὺ βάλλεται τόσο βάναυσα ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοὺς ἐκφραστὲς αὐτῆς.

Οἱ πρῶτοι ποὺ ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος, λόγῳ τῆς διακοπῆς μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἦταν οἱ τέσσερεις πατέρες ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Χιλανδαρίου. Ἐν μιᾷ νυκτί, χωρὶς δίκη, χωρὶς νὰ τοὺς ἐγκαλέσουν, χωρὶς νὰ ἀπολογηθοῦν, τοὺς ἐκδίωξαν ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς Μονῆς ἀπειλώντας τους πὼς, ἃν δὲν φύγουν ἀπὸ μόνοι τους, θὰ τοὺς ἀπελάσουν καὶ θὰ τοὺς πάρουν τὶς ταυτότητές τους καὶ δὲν θὰ μποροῦν οὔτε στὴν Ἐλλάδα νὰ παραμείνουν.

Τὴν 7-3-2017, οἱ πατέρες ἀπὸ τὴν Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου, ὅπου ἔχουν διακόψει τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου, ἔλαβαν γράμμα ἀπὸ τὴν Σύναξη νὰ ἀναχωρήσουν ἐντὸς τριῶν ἡμερῶν ἀπὸ τὸ Μοναστήρι, ἐπειδὴ δὲν κοινωνοῦν μαζὶ τους. Χωρὶς δίκη, χωρὶς ἀκρόαση, χωρὶς ἀπολογία, ἀπλὰ δέχονται τὶς ἐντολὲς ἀπὸ τὸ Φανάρι καὶ ἐκτελοῦν ὡς πειθήνια ὄργανα, «κοπέλια τοῦ Βαρθολομαίου», τὶς ἐντολὲς γιὰ διωγμὸ τῶν Ὀρθοδόξων.

Στὶς ἀρχὲς τοῦ Μαρτίου, ἡ Σύναξη τῆς Λαύρας ἀποφάσισε παρανόμως τὴν διαγραφὴ τοῦ Γέροντος Σάββα ἀπὸ τὸ μοναχολόγιο, διότι μένει ἀμετανόητος γιὰ αὐτὰ ποὺ ἔχει πεῖ καὶ ἐπειδὴ δὲν κοινωνεῖ μαζί τους, λόγῳ διακοπῆς μνημοσύνου τοῦ (ἁγίου κατ’ αὐτούς) Πατριάρχου, χωρὶς περαιτέρω διαδικασίες. Φυσικά, ἀκόμα ἐκκρεμεῖ ἡ ἐκδίκαση τῆς ὑποθέσεώς του γιὰ τὴν ἔξωσή του ἀπὸ προϊστάμενο, παρ’ ὅλα αὐτά, οἱ ἀγαπητοὶ πατέρες σπεύδουν δραμέως νὰ μιμηθοῦν τοὺς ἐξωμότες τῆς πίστεώς μας, Λαυριῶτες πατέρες ἐπὶ Βέκκου καὶ νὰ ἱκανοποιήσουν τὸν νέο καὶ χειρότερο Βέκκο, τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, στὶς ἐντολὲς ὅπου τοὺς ἐπιβάλλει. Νὰ φιμώσουν, δηλαδή, κάθε φωνὴ διαμαρτυρίας ἐντὸς Ἁγίου Ὄρους.

Τὰ ἴδια συμβαίνουν καὶ μὲ τὸν πατέρα Χερουβείμ, τοῦ Ἱ. Κ. Ἀρχαγγέλων, ὅπου ἐνῶ ἐκκρεμεῖ ἡ δικάσιμη γιὰ τὶς κατηγορίες ποὺ τοῦ ἐκτοξεύουν, αὐτοὶ προχώρησαν στὸ νὰ τὸν διαγράψουν καὶ νὰ τοῦ ἀνακοινώσουν πὼς πρέπει νὰ ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸ Κελλίον του και, ἄκουσον-ἄκουσον, ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς Μονῆς!!!

Φυσικὰ ἡ Ἱερὰ Κοινότης κάνει, κατὰ τὸ λαϊκό, τὰ στραβὰ μάτια καὶ ὁ Πολιτικὸς Διοικητής, ἐνῶ οἱ πατέρες ἔχουν κάνει ἐφέσεις γιὰ τὶς παράνομες καὶ χωρὶς δίκη ἀποφάσεις τῆς Μονῆς, ποὺ μάλιστα παρέδωσαν μὲ Δικαστικὸ Ἐπιμελητή, δὲν ἔχει κινήσει καμμία διαδικασία. Παρανομία στὴν παρανομία. Οὔτε κἂν τοὺς ἐπέτρεψαν νὰ ἀπολογηθοῦν. Βιάζονται νὰ τοὺς ξεφορτωθοῦν διότι εἶναι ἐνοχλητικοί καὶ τοὺς χαλᾶνε τὴν ἠσυχία. Τοὺς ἀποκαλοῦν σχισματικούς, ὅτι κάνουν προσηλυτισμό (!!!), ὅτι εἶναι ἀνυπάκουοι, ἀντάρτες καὶ διασποῦν τὴν ἑνότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους (τῆς αἱρέσεως μᾶλλον). Αὐτοὶ ὑπακούουν στὸν Πατριάρχη, καὶ ἔτσι ἔχουν καθαρὴ τὴν συνείδησή τους, ὡς τέκνα ὑπακοῆς. Ὅμως, φυσικῷ τῷ τρόπῳ, γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καὶ γενικὰ ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἦταν ἀνυπάκουοι καὶ ἀντάρτες; Διασποῦσαν τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴ δὲν ἔκαναν ὑπακοὴ στοὺς αἱρετικοὺς πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους; Δὲν βλέπουν οἱ ἀγαπητοί, κατὰ τὰ ἄλλα, ἁγιορεῖτες πὼς ἂν οἱ Ἅγιοι ἔκαναν ὑπακοὴ σὲ θέματα πίστεως, σήμερα δὲν θὰ εἴχαμε Ἐκκλησία; Δὲν βλέπουν πὼς αὐτοὺς πρέπει νὰ μιμηθοῦμε καὶ ἐμεῖς, ἂν θέλουμε νὰ τιμήσουμε τὴν ὀνομασία μας ὡς Ἁγιορεῖτες; Τὶ διαβάζουν καθημερινὰ στοὺς βίους τῶν Ἁγίων καὶ στὶς ἀκολουθίες ποὺ κάνουν; Πῶς μποροῦν καὶ προσεύχονται σὲ αὐτούς, ἐνῶ ἡ ζωὴ τους εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετη μὲ τὴν ὀρθόδοξη ὁμολογία;

Γιὰ μία ἀκόμη φορά, δηλώνουμε πὼς δὲν θὰ σταματήσουμε τὸν ἀγῶνα μας ἔναντι τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ θέλει νὰ καταπιεῖ ὁλόκληρο τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ποὺ ἤδη οἱ περισσότεροι ἡγούμενοι, μὲ πρῶτον καὶ καλύτερο τὸν π. Πρόδρομο τῆς Μ. Λαύρας, ἔχουν πιαστεῖ στὰ δίκτυα τῆς αἱρέσεως. Ἀνάξιοι ὄντες, θὰ προσπαθήσουμε νὰ μιμηθοῦμε κατὰ τὴν δύναμίν μας, τοὺς ἀληθινοὺς πατέρες μας, τοὺς πραγματικοὺς Ἁγιορεῖτες, τοὺς μαρτυρήσαντες διὰ τὴν πίστη μας, ζητώντας τὴν εὐχὴ τους καὶ τὶς μεσιτεῖες τους, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τελειώσουμε τὸν ἀγῶνα μας καλῶς. Δὲν θὰ καταθέσουμε τὰ ὅπλα, δὲν θὰ ὑποχωρήσουμε στὴν αἵρεση, δὲν θὰ ὑποστείλουμε τὴν σημαία.

Λυπούμαστε γιὰ τοὺς διωγμοὺς ποὺ ἔχουν ἐξαπολύσει ἐναντίον μας, διότι κατα- δικάζουν τὴν ἀθάνατη ψυχὴ τους καί συντάσσονται μὲ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ ὅπως ὅλοι ξέρουμε, δὲν ὑπάρχει σωτηρία γιὰ αὐτούς. Χαιρόμαστε ὅμως καὶ τοὺς εὐχαριστοῦμε διὰ τὴν εὐκαιρία ποὺ μᾶς δίνουν, νὰ ὁμολογήσουμε Ὀρθοδοξία καὶ Χριστὸ καὶ ἔτσι νὰ προσπαθήσουμε νὰ σβήσουμε τὶς πολλὲς μας ἁμαρτίες, ἀλλὰ κυρίως, νὰ δείξουμε στὸν Κύριό μας πὼς καὶ ἐμεῖς θέλουμε νὰ πάσχουμε γιὰ αὐτόν. Τὶ μεγαλύτερο δῶρο!

Ἂς κρατήσουν λοιπόν οἱ πατέρες τοὺς οἴκους καὶ ἐμεῖς κρατᾶμε τὸν ἔνοικο. Ἂς κρατήσουν τὰ εὐρωαργύρια τῶν μασόνων καὶ ἐμεῖς θὰ βαστάξουμε τὰ στίγματα τοῦ Χριστοῦ. Ἂς κρατήσουν τὶς ὑπέροχες καὶ ἀναπαυτικὲς τους θέσεις, ἐμεῖς ἀποζητοῦμε μία ταπεινὴ θέση στὸν παράδεισο. Ὅμως, νὰ τὸ ξέρουν, πάντοτε θὰ εὐχόμαστε νὰ ξυπνήσουν ἀπὸ τὸν θανατηφόρο ὕπνο τῆς αἱρέσεως ποὺ ὀδηγεῖ στὴν ἀπώλεια, ἔτσι ὥστε μαζὶ νὰ πολεμήσουμε τὴν αἵρεση καὶ νὰ ξαναλάμψει ἡ Ὀρθοδοξία μας. Ἐμεῖς αὐτὸ θέλουμε, νὰ εἴμαστε μαζί. Μακάρι αὐτοί, ὡς Ἡγούμενοι, νὰ ἦταν μπροστὰ στὸν ἀγῶνα καὶ ἐμεῖς θὰ τοὺς ἀκολουθούσαμε ταπεινὰ καὶ σταθερά. Ἂν ὅμως αὐτοὶ παραμείνουν στὴν κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση, θὰ μᾶς βροῦν ἀπέναντί τους. Μὲ ὅποιο κόστος.

Μετὰ τιμῆς,

Ἁγιορεῖτες Πατέρες.