http://tamtam.news/lifestyle/kathilomenos-sto-chirotero-efialti-tou-sto-skotadi-efyge-o-mytaras/
Δέχτηκε το μεγαλύτερο «χτύπημα» που θα μπορούσε να δεχτεί ένας ζωγράφος του βεληνεκούς του. Δεν μπορούσε να δει το φως...
Ο σημαντικός Έλληνας ζωγράφος Δημήτρης Μυταράς πέθανε σήμερα σε ηλικία 83 ετών. Έδινε μάχη με την οπτική νευροπάθεια από το 2008, η οποία τελικά κατάφερε να του στερήσει το 2016 την όραση παρά τις προσπάθειες των γιατρών. «Ηττημένος» από την ασθένειά του, βυθισμένος στο απόλυτο σκοτάδι και καθηλωμένος στο σπίτι του, στο Πολύγωνο, βρίσκονταν όλο το τελευταίο διάστημα ο σπουδαίος ζωγράφος, αντιμετωπίζοντας όμως με γενναιότητα τα προβλήματα της υγείας που ακολούθησαν την ολική απώλεια της όρασής του.
Στα 83 χρόνια του, ο μεγάλος δάσκαλος των τεχνών, ήταν καταβεβλημένος από τη σοβαρότατη νευρολογική διαταραχή που τον κρατούσε κλεισμένο στους τέσσερις τοίχους του οικίας του.
Σε ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ της Δήμητρας Δάρδα, ένα ακριβώς χρόνο πριν, για την εφημερίδα «ESPRESSO», η δημοσιογράφος έδινε με ακρίβεια τις εικόνες της δύσκολης καθημερινότητας του ζωγράφου. Οι θεράποντες ιατροί δεν ήταν πλέον καθόλου αισιόδοξοι και τα αποτελέσματα των τακτικών ιατρικών εξετάσεών του ήταν απογοητευτικά. Όπως έγραφε η Δήμητρα, «χάρη στην αγάπη και τη φροντίδα της συζύγου του Χαρίκλειας και του γιου τους Αριστείδη, ο Δημήτρης Μυταράς έπαιρνε κουράγιο, αν και πολλές φορές με δυσκολία τούς αναγνώριζε. Για τον ονειροπόλο εικαστικό και ποιητή οι ανατολές είχαν σβήσει πια, τα χρώματα ξεψύχησαν, τα πινέλα κρύφτηκαν και οι ακουαρέλες στριμώχτηκαν δίπλα στις παλέτες, στις ξύστρες και στα μολυβιά του.
Ασθενής και κουρασμένος, αφέθηκε στο κάρμα του, στον δρόμο που δεν έχει γυρισμό. Ήταν λίγα τα λόγια του, αλλά το μυαλό του έτρεχε συχνά στα παιδικά του χρόνια στη Χαλκίδα όπου γεννήθηκε, στα πολεμικά αεροπλανάκια που ζωγράφιζε μικρό παιδί και χαμογελούσε αμυδρά όταν ο εγγονός του κρύβονταν στην αγκαλιά του. Περήφανος για τον μικρό, όπως και για τον γιο του Αριστείδη. Μπορεί εκείνος να μην ακολούθησε την τέχνη των γονιών του, όμως είναι ένας σπουδαίος μουσικοσυνθέτης που τους έκανε πολλές φορές υπερήφανους και έχει δημιουργήσει με τη σειρά του μια υπέροχη οικογένεια.
«Περνάει δύσκολες ώρες ο Δημήτρης. Η ποιότητα ζωής του συνεχώς χειροτερεύει, παρόλο που η Χαρίκλεια δεν φεύγει λεπτό από κοντά του. Είναι ακόμη ερωτευμένη μαζί του, όπως τότε που γνωρίστηκαν στη Σχολή Καλών Τεχνών, ζωγράφος κι εκείνη. Γοητευμένη τότε από το ταλέντο και τα εκφραστικά μάτια του… υπέκυψε στην ομορφιά του από το πρώτο λεπτό. Του μιλάει, του κρατάει σφιχτά το χέρι και τον φροντίζει. Κι εκείνος καθηλωμένος στο σκοτάδι» έλεγε ακριβώς ένα χρόνο πριν στην «Espresso» άνθρωπος από το περιβάλλον του δημιουργού.
Το βλέμμα του Μυταρά δεν «ακουμπούσε» πια τον ουρανό, τον ήλιο και τη θάλασσα. Υπήρχε μόνο μαύρο, το μεγαλύτερο «χτύπημα» που θα μπορούσε να δεχτεί ένας ζωγράφος του βεληνεκούς του, στις δημιουργίες των πινέλων του οποίου «υποκλίνονταν» συλλέκτες από κάθε γωνιά της γης. Η διαγραφή του από την Ακαδημία Αθηνών το 2010, δύο χρόνια μετά την ανακήρυξή του ως τακτικού μέλους, ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να του συμβεί.
Αξιοπρεπής, σεμνός, σχεδόν ταπεινός παρά την τεράστια φήμη του, μαθητής των Γιάννη Μόραλη και Σπύρου Παπαλουκά, καθηγητής στην Καλών Τεχνών από το 1979, με εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, βρέθηκε στη δίνη των γεγονότων ανήμπορος να αντιδράσει. «Τον τσάκισε αυτό. Βρισκόταν στη Σουηδία και μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία, σε μια προσπάθεια να σώσει τα μάτια του, και εδώ τον πετούσαν έξω. Μια γραμματέας δεν μπήκε στον κόπο να τηλεφωνήσει, να δει αν ζει; Τι ειρωνεία όλο αυτό…» δήλωνε με αγανάκτηση η ίδια πηγή.
Στο σπίτι της οικογένειας, στους Αμπελοκήπους, όπου κάποτε αντηχούσαν οι μελωδίες, τα γέλια και οι συζητήσεις, το τελευταίο διάστημα υπήρχε σιωπή. Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό περνούσαν συχνά την πόρτα της οικίας Μυταρά. Μια οικιακή βοηθός και μια νοσοκόμα πρόσεχαν επί εικοσιτετραώρου βάσεως τον σπουδαίο ζωγράφο. Η Χαρίκλεια Μυταρά μια δυο φορές την εβδομάδα, όπως κάνει εδώ και 35 χρόνια, πηγαινοέρχονταν στη Χαλκίδα, στο Εργαστήρι Τέχνης που έφτιαξε το 1978 με τον Δημήτρη και τον τότε ονειροπόλο δήμαρχο Γιάννη Σπανό, και παρακολουθούσε την πρόοδο των μικρών μαθητών.
Ο Δήμήτρης Μυταράς έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου