Αβίωτο χρέος (του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου)

https://agriazwa.blogspot.gr/2017/02/blog-post_9.html

Αυτές τις μέρες η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται πως η χώρα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, όπου σφύρα είναι ο Σόιμπλε και άκμονας το ΔΝΤ, ή αν θέλετε, ένα σφαγιαστικό μνημόνιο 4 ή Grexit και επίσημη χρεωκοπία.

Λίγοι έχουν δώσει βάση στην έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιεύτηκε στα τέλη του Γενάρη και που αποτελεί πλέον τη βάση της θέσης του ΔΝΤ για μη βιώσιμο χρέος και για σοβαρή ελάφρυνση του χρέους.

Ας δούμε τα πορίσματα και τις προβλέψεις αυτής της έκθεσης:

“Το ελληνικό χρέος παραμένει υψηλά μη βιώσιμο παρά την γενναιόδωρη ανακούφιση που ήδη έχουν δώσει οι Ευρωπαίοι εταίροι”

Πόσο μη βιώσιμο όμως;

“Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσει τα πρόβλημα του χρέους της ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.

Το ελληνικό χρέος το 2060 θα αντιστοιχεί σε ένα συνθλιπτικό 275% του ΑΕΠ....”

Ακόμη κι αν εφαρμόσει πλήρως τις μεταρρυθμίσεις. Πλήρως.

Ας δούμε τι έγραφα για το μακροπρόθεσμο χρέος τον Απρίλιο του 2016:

“3,5 πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2018, έτσι?

Για να επιτευχθεί αυτό εκτιμάται ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα της τάξης του 5% του ΑΕΠ το οποίο τα τελευταία 7 χρόνια έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 30%!!!!!

Το 5% του τωρινού ΑΕΠ είναι γύρω στα 12 δις!!!

ΤΟ ΔΝΤ επιμένει ότι σε αυτό πρέπει να εισφέρουν και οι περικοπές συντάξεων, με μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση περίπου στο 20% (!!!) σε συντάξεις που ήδη έχουν μειωθεί εως και 60%!!!

Κι όλα αυτά με τα έσοδα του κράτους να μην έχουν καμία αισιόδοξη προοπτική καθώς η φοροεξάντληση είναι δεδομένη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς, η μόνη δυνατή πηγή εσόδων είναι οι …φόροι!!!

Ας δούμε λοιπόν τι αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2017 με τελικό στόχο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας τα επόμενα χρόνια.

Την τριετία 2017-2019 οι δανειακές υποχρεώσεις προ του μνημονίου 3 αντιστοιχούν σε 28δις. Οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα για την τριετία αυτή αντιστοιχούν περίπου σε 20 δις!!!

Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η υστέρηση καλύπτεται από το μνημόνιο 3, αυτό δεν είναι καλό νέο καθώς αλλάζει προς το χειρότερο η κατανομή χρέους για τα επόμενα χρόνια.

Την επόμενη δεκαεξατία, από το 2020 μέχρι το 2036, οι ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις είναι μεσοσταθμικά γύρω στα 7 δις ετησίως με τα δεδομένα του μνημονίου 2.

Καλύπτονται μόνο από αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή με αύξηση του ΑΕΠ 20%, δηλαδή με επιστροφή του ΑΕΠ κοντά στα επίπεδα του 2008!!!

Ποτς γενετε αυτό;

Ακόμη κι αν γίνεται, ακόμη και αν γίνει, δεν ξεμπέρδεψε το μνημόνιο με εμάς.

Γιατί η τριετία 2037-2039 είναι προσχεδιασμένη καταστροφή με ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 15 δις ετησίως!!!!!!!! Ακόμη και με επίπεδα ΑΕΠ του 2008 καλύπτονται με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στα 4.5%.

Με δεδομένα σημερινού ΑΕΠ απλά δεν καλύπτονται και σημαίνουν νέα δανειακή σύμβαση με τα μνημόνια της και τα όλα της.

Κι όλα αυτά με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που επί Σαμαρά δομήθηκε με ένα κυρίως τρόπο κι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο επιδιώκεται κι επί Τσίπρα: με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, που συμβάλει φυσικά κι αυτή στην επιπλέον συρρίκνωση του ΑΕΠ!!!

 Η κυβέρνηση αυτή είχε μονάχα δύο επιλογές εξ αρχής: Πραγματικές εξεταστικές επιτροπές, στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών και δικά της capitalcontrols εξ αρχής με ότι κι αν αυτό συνεπαγόταν, ή συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών. Διάλεξε για πολύ καιρό να πατάει με ένα ποδάρι σε δύο βάρκες, εφεύρε τη θεωρία του «έντιμου συμβιβασμού», απέκρυψε με ένα τούλι αδικαιολόγητης και δόλιας αισιοδοξίας την πορεία των διαπραγματεύσεων και συνεχίζει να επιχειρεί να κρύβει την πραγματικότητα από τους πολίτες για να κρατήσει λίγο παραπάνω τα προνόμια της εξουσίας.”

Η έκθεση του ΔΝΤ είναι ακόμη πιο μελανή από την εκτίμηση μου την οποία και δικαιώνει καθώς την εκτίμηση μου την έκανα υιοθετώντας για τους κακόπιστους το πιο αισιόδοξο σενάριο της μείωσης του λόγου χρέους ΑΕΠ στο 120% το 2020, σενάριο απλά αδύνατο.

Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε το έπαιξα ποτέ. Αναγκάζομαι να μπαίνω στα χωράφια των ειδικών ακριβώς γιατί η “ειδική” τους άποψη καθορίζεται είτε από τα δικά τους οικονομικά, επαγγελματικά ή πολιτικά συμφέροντα ή από ακόμη μεγαλύτερα συμφέροντα που αυτοί υπηρετούν. Ουδείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι τίγκα στους οικονομολόγους.

Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ έκανε τα πρώτα χρόνια της κρίσης τα στραβά μάτια παρουσιάζοντας το ελληνικό χρέος ως βιώσιμο για τη διάσωση όχι βέβαια της χώρας αλλά της Ευρωζώνης.

Τώρα πια το ΔΝΤ δεν έχει κανένα λόγο να αποκρύπτει την αλήθεια. Το αντίθετο.

Για μια ακόμη φορά αυτό το blogg δικαιώνεται. Αύριο, θα μιλήσουμε για μια ακόμη δικαίωση του blog.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία δύναμη στο σύμπαν που να μπορεί να προστατέψει το συγγραφέα του όπως και κάθε άλλο Έλληνα της τάξης του από αυτό που έρχεται.

Καλά μας κουράγια.

Δεν μας είναι μπορετό να πάρουμε τη ζωή μας και το βιος μας πίσω. Ελπίζω έστω μια μέρα να πάρουμε το αίμα μας πίσω από τις ελληνικές ελίτ που συνεχίζουν στις μαύρες μας μέρες να μας πουλάνε τρέλα καταδικάζοντας μας σε ακόμη πιο μαύρες.

Στο μοναδικό που μπορούμε να ελπίζουμε είναι στις γεωπολιτικές αναδιατάξεις. Κι αυτό πάλι μόνο αν και εφόσον έχουμε στείλει στο διάολο τις πολιτικοοικονομικές ελίτ της χώρας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 9/2/2017