Ταξικά οξύμωρα: Μαχαραγιάδες σοσιαλκομμουνιστές και προλετάριοι χουντικοί! (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Διαβάζοντας το απατηλό «πόθεν έσχες» των Συριζαίων – που αποφεύγουν ξανά να μας πουν το «πόθεν» - έμεινα ενεός για τα πλούτη, σε ακίνητα, καταθέσεις, μετοχές, ομόλογα και πάει λέγοντας. Αναρωτήθηκα: Πως «αγωνιστές» της επανάστασης και θιασώτες της μαρξικής θεωρίας, μπόρεσαν να αποκτήσουν τόσα πλούτη; Την ίδια στιγμή ο Τύπος έγραφε ότι ο χουντικός Γ. Γεωργαλάς πέθανε στην ψάθα με έρανο για την κηδεία του. Την ίδια τύχη είχαν και οι προηγούμενοι ηγέτες της Χούντας! Διαβάζοντας αυτά μου ήρθαν στο νου δύο «εγγραφές», που είχα καταγράψει, ως μαθητής Γυμνασίου στη Λάρισα εκείνα τα «πέτρινα χρόνια». Η πρώτη ανήκει στον σοβιετικό συγγραφέα Μ. Γκόρκι, τον «Θεμελιωτή του σοσιαλιστικού ρεαλισμού», ο οποίος στα 1934 έγραφε: «Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να ναυαγήσει μόνο και μόνο, γιατί κάποια ασήμαντη μειοψηφία της στέρεψε πια και σαπίζει από φόβο μπρος στη ζωή και από την αρρωστιάρα και αγιάτρευτη δίψα του κέρδους» (Από το έργο του: «Προλεταριακός Ουμανισμός»). Η δεύτερη «εγγραφή» ήταν ετούτη από την Instruction του Γάλλου επαναστάτη Ιωσήφ Φουσέ (1759-1820), που έγραφε: «Η επανάσταση θα ήταν ένα πολιτικό και ηθικό τέρας, αν περιοριζόταν να φροντίσει για το καλοπέρασμα μερικών εκατοντάδων ατόμων και άφηνε να εξακολουθήσει η αθλιότητα των εκατομμυρίων..». Ο επαναστάτης κατέληγε: «Ο πλούσιος ποτέ δεν μπορεί να είναι πραγματικός επαναστάτης, ποτέ πραγματικός και σωστός δημοκρατικός, γιατί οι πλούσιοι θα έπρεπε να θεωρούνται σαν ένα άλλο είδος ανθρώπων..». Αυτά έγραφε ο Φουσέ σ’ εκείνα τα πυρακτωμένα χρόνια της Γαλλικής επανάστασης και αυτά κατέγραφα ως μαθητής Γυμνασίου στα δικά μας «Πέτρινα Χρόνια», που τόσο πολύ και τόσοι πολλοί πληρώσαμε. Θυμήθηκα, λοιπόν, αυτά τα οράματα της εφηβείας και συνειρμικά αναρωτήθηκα: Τι σχέση μπορούν οι πάμπλουτοι του ΣΥΡΙΖΑ με στο σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό και την επανάσταση-προλεταρίων! Πιο πέρα: Αυτούς τους χουντικούς που πέθαναν στην ψάθα, που θα τους κατατάξουμε ταξικά; Με μαρξιστικούς όρους αυτοί αναμφισβητήτως ανήκουν στο στρατιωτικό προλεταριάτο. Θα ήταν και παράλογο και οξύμωρο άνθρωποι χωρίς μοίρα στον ήλιο να κατατάσσονται στους «κεφαλαιοκράτες» και, αντίθετα, οι πάμπλουτοι να κατατάσσονται «ταξικά» και «ιδεολογικά» στην τάξη των.. επαναστατών. Ο γράφων, ως προλετάριος αισθάνεται ταξικά πιο κοντά με τους πρώτους! Με τους δεύτερους με χωρίζει οικονομικό χάος, όπως συμβαίνει και με τα εκατομμύρια των λιμοκτονούντων και ανέργων Ελλήνων που σιτίζονται στα εκκλησιαστικά και δημοτικά καζάνια. Οι υποσιτιζόμενοι και στρατιωτικοί προλετάριοι, μαζί με το πεινασμένο προλεταριάτο ας μελετήσουν το θέμα και ας αποφασίσουμε να εφαρμόσουμε την παραγρ. 4 του άρθρου 120 του ανασκολοπισθέντος Συντάγματος: Πεινασμένοι στρατιωτικοί προλετάριοι και καζανοδίαιτος λαός να ενωθούμε για ν’ ανατρέψουμε την πλουτοκρατία των πολιτικών κηφήνων. Το μέλλον πρέπει να βιαστεί να ‘ρθει γρήγορα. Οι καιροί ου μενετοί.   Αθήνα 05/01/2017 Αντιδημοφιλείς Σκέψεις, του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου  -«Ως πότε όμως οι Έλληνες κομματοοιωνοσκόποι του λαϊκισμού θα μπορούν να γελούν με την επιταχυνόμενη πορεία της Ελλάδας προς την ολοκληρωτική αποσύνθεσή της;». -«Ο αγώνας για την «αλλαγή» κατέληξε σ’ έναν «αγώνα» προσωπικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ανόδου του πασοκικού κόσμου, χρησιμοποιώντας την ιδεολογία ως καριέρα και ως εμπόρευμα». -«Το «εδώ και τώρα» του λαϊκισμού.. σήμαινε παραβίαση θεμελιωδών ιστορικών νόμων και διαμορφωμένων κοινωνικών καταστάσεων, που ήταν αδύνατον να υπερβεί σε λίγο χρόνο». -«Οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί της Ελλάδας, οφείλουν να γνωρίζουν ότι ο «προοδευτισμός» είναι μια πάρα πολύ αμφισβητήσιμη έννοια και μια κοινωνική κατάσταση εμπεριέχουσα ανεξέλεγκτο υποκειμενισμό, όπως αυτό συμβαίνει με κάθε ηθική έννοια». -«Η κοινωνική εξέλιξη υπακούει στους δικούς της νόμους και όχι στους «νόμους» που θεσπίζουν οι ευκαιριακοί γυρολόγοι του λαϊκισμού, που κάνει άλματα στο κενό». (Από το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002)