Αγιορείτης Γέροντας μεταφέρει «ΜΗΝΥΜΑ από τον ΚΥΡΙΟ που ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ»

https://hellasforce.com/2016/12/29/%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CF%85%CE%BC/

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
Εις το Όνομα της Αγίας Τριάδος

Σταύρωσε το κεφάλι σου και πάρε το χαρτί. Ο Κύριος της Δόξης, παιδιά μου, ομιλεί.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός σας ομιλώ απ’ τον Πανάγιο Τάφο. Την προσοχή σας, τέκνα μου, για λίγο θέλω να ‘χω.

Προτού διαβάσετε τη γραφή κάνετε το Τρισάγιο. Και εγώ κρυφά μέσ’ τις καρδιές θα δώσω Λόγο Άγιο.
(Τρισάγιο)
Άγιος ο Θεός
Άγιος Ισχυρός
Άγιος Αθάνατος
Ελέησον ημάς
Παναγιά τριάς ……

Πουλήσαν την Ελλάδα. Βάλαν υπογραφή. Δώσαν τον άγιο τόπο για μια χούφτα φακή.
Πουλήσαν την Ελλάδα. Την χώρα των αγίων. Την χώρα των ηρώων, οσίων και Μαρτύρων.
Τριάντα αργύρια πήραν στου Άθωνα τη χώρα.
Αέρας, γη και θάλασσα δεν σας ανήκουν τώρα.
Ξέρατε τι πιστεύανε αυτοί που κυβερνάνε. Απ’ το δικό σας χέρι την Ελλάδα ξεπουλάνε.
Τους αρνητές ψηφίσατε. Τους διώκτες του Σταυρού. Της Κάρτας του Πολίτη. Του γάμου του πολιτικού.
Δικιά σας η υπογραφή. Γιατί δικό σας χέρι, της αρσενοκοιτίας το νόμο έχει φέρει.
Η Εκκλησία μου διώκεται, και τα πιστά παιδιά μου. Ο Οικουμενισμός, λύκος στα πρόβατά μου.
Βάλατε στα σχολεία τη δόλια πανθρησκεία. Δεν ξέρουν τα ελληνόπουλα για την Ορθοδοξία.
Δεν ξέρουν τώρα τα παιδιά για το άγιο ’21. Δεν ξέρουν πια τι χρώμα έχει η ελληνική σημαία.
Βγάλατε από τη σημαία το σήμα του Σταυρού. Το ΌΧΙ του ’40 έγινε ΝΑΙ παντού.
Για ποια πατρίδα θ’ αρνηθούν τον Δούρειο τον Ίππο, όταν οι ίδιοι πάτησαν του Σταυρού τον τύπο;
Το ‘21 σήκωσαν τον Τίμιο Σταυρό, γιατί ήτανε σημαία το σύμβολο αυτό.
Ελλάδα και Σταυρός ήταν και είναι ένα. Πουλήσαν την Ελλάδα. Πουλήσατε και μένα.
Με νέα λόγχη κεντρίσατε την άγια πλευρά μου. Στα χέρια μου ξανά καρφιά εβάλατε παιδιά μου.
Ιούδες τώρα είναι πολλοί στην χώρα τη δικιά μου. Χωρίς τώρα ένα αργύριο πουλήσαν τη καρδιά μου.
Μα την υπογραφή την έβγαλα. Την έσβησα με το αίμα που έχω στις παλάμες μου. Στα άχραντά μου χέρια.
Το αίμα το δικό μου έκαψε τα χαρτιά. Η αύρα του Αιγαιοπελάγους πέταξε μακριά.
Ούτε το ίχνος τους δεν θα βρεθεί, όσα αυτά υπογράψαν. Του Μανταμάδου το σπαθί μεσ’ τις καρδιές τους εβάλαν.

Ο ΥΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ

Της Αμοργού η Δέσποινα. Του Άθω η κορυφή. Του Κουδουμά η Παρθένα φυλάν τη χώρα αυτή.
Της Πάρου η Εκατονταπυλιανή φυλάει όλες τις πύλες. Της Άνδρου η Μυροβλύτισσα κρατάει τις κολώνες.
Του Πόντου η Σουμελά φυλάει τα σύνορά μας. Το αίμα των Μαρτύρων της είναι τα φυλακτά σας.
Η Παναγιά του Κύκκου κι αυτή του Μαχαιρά φυλάνε την Ελλάδα στα νότια στενά.
Η θαλασσομαχούσα κι αυτή στα δυτικά της πλανεμένης Δύσης κρατάει τα φτερά.
Η Παναγιά του Χάρου, η Μάνα των Λειψών ύψωσαν στην Ελλάδα τον Τίμιο Σταυρό.
Η Υπέρμαχος Στρατηγός φυλάει την Ελλάδα. Τα δάκρυα της αίμα μπρος στην Άγια Τριάδα.
Για όσα καντήλια ανάβουνε μπροστά στο εικόνισμά της. Γι’ αυτά θα κάνω έλεος. Για τα πιστά παιδιά της.
Γιατί όσοι τη Μάνα του Ουρανού τιμούν και υμνολογούν, εμένα μεγαλύνουν, εμέ δοξολογούν.
Αυτά ψάλλουν οι άγγελοι στην Άγια μου Μητέρα. Αυτά να ψάλετε και εσείς, παιδιά μου, αγαπημένα.
Μήτηρ τ’ Αγαπημένου, Μητέρα του Θεού, Μήτηρ του Εσταυρωμένου, Μητέρα του Υιού.
Μητέρα της αγάπης, Μήτηρ της προσευχής, Μήτηρ τ’ Αναστημένου, Μητέρα της Αυγής.
Μητέρα της βοήθειας και της Υπομονής. Μητέρα της θυσίας και της Υπακοής.
Μήτηρ του πονεμένου, Μήτηρ της Ικεσίας. Μητέρα των δακρύων και της γονυκλισίας.
Μητέρα του Ευαγγελισμού, Μητέρα της Αγνείας.
Μήτηρ της Αναστάσεως, της καθαράς καρδίας.
Μητέρα πέπλο τ’ ουρανού, η ευωδία του ρόδου. Το Άνθος το Αμάραντο, και η αρχή του Κόσμου.
Του ουρανού ο Ουρανός. Αγιά Σοφιάς καμπάνα. Του Παραδείσου η ωδή. Το μέλι και το γάλα.
Το κρίνο το κατάλευκο που άνθισε στη γη. Το χιόνι που αστράφτει σ’ απάτητη κορφή.
Η άσπιλη, η αμόλυντη, η άφθορη Παρθένα. Η Αηδών του ουρανού. Η Μήτηρ του Ποιμένα.
Η Ευωδιά των λουλουδιών που έλιωσε τα χιόνια. Αμυγδαλιά που άνθισε στο μέσο του χειμώνα.
Το άσπρο περιστέρι που φάνηκε στη γη. Ο θρόνος ο χρυσάκτινος του Άγιου Κριτή.
Η ευφροσύνη τ’ ουρανού απ’ το Βασιλικό. Του πρόσφορου η ευωδιά, που φτάνει στον Θεό.
Η ΓΛΥΚΕΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Τα δάκρυ της μετάνοιας στα πόδια του Χριστού. Της προσευχής θυμίαμα, πέπλο του ουρανού.
Το «ήμαρτον» ζητήστε όσο είναι καιρός. Τα σύννεφα μαζεύτηκαν, θα ‘ρθεί ο κατακλυσμός.
Τα Σόδομα περάσατε πάρα πολλές φορές. Γι’ αυτό στον κόσμο θα ‘ρθουνε χιλιάδες συμφορές.
Τα όπλα έχουν έτοιμα οι Τούρκοι στα στενά. Μα τους κρατάει τα χέρια η Μάνα Παναγιά.
Εσείς κρατείστε τον Σταυρό, ψαλτήρι, κομποσκοίνι. Στα χείλη να ‘ναι η ευχή, προτού να ‘ρθεί η δίνη.

ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ
Είμαι παντού. Είμαι δίπλα σας, είμαι ανάμεσά σας. Είμαι στα χείλη, στην ψυχή. Είμαι μεσ’ την καρδιά σας.
Είμαι σε κάθε βλέμμα σας, στην κάθε αναπνοή σας. Είμαι στην κάθε σκέψη σας είμαι μεσ’ την ψυχή σας.
Σε κάθε αναστεναγμό, σε κάθε ένα δάκρυ. Σε κάθε ένα βήμα σας Είμαι Εγώ η Αγάπη.
Σας λούζω με τη Χάρη Μου. Με τ’ Άγιο Μου το βλέμμα, όλο τον κόσμο ευλογώ μα και τον κάθε ένα.
Είμαι ο αέρας που φυσά σε κάθε φυλλαράκι. Είμαι το φύλλο που ανθεί σε κάθε λουλουδάκι.
Είμαι η ωδή η εύλαλη από το αηδόνι. Είμαι χρώμα της Άνοιξης που φέρνει το χελιδόνι.
Είμαι το Φως του Ήλιου που φέρνει ο αυγερινός. Είμαι το ηλιοβασίλεμα προτού χαθεί το φως.
Είμαι πάνω στα κύματα. Είμαι σε κάθε βράχο. Είμαι στο Αιγαίο πέλαγος, είμαι ο Παντοκράτωρ.
Είμαι στο βάθος της ψυχής που εμένανε ζητεί. Είμαι σε κάθε λόγο που με ομολογεί.
Είμαι μαζί σας στον Σταυρό. Σε κάθε μια πληγή σας. Τον Γολγοθά ανεβαίνουμε, και την ανάστασή σας.
Είμαι σε κάθε κύτταρο. Εγώ είμαι εσείς. Όταν εσείς πονάτε, πονάει ο Λυτρωτής.
Πονάω παιδί μου αγαπητό, πονάω όταν πέφτεις. Χέρι το πετραχήλι μου σου δίνω για να έχεις.
Άσε τις αμαρτίες σου σε μένα τον Ποιμένα. Γίνε σαν περιστέρι πάναγνος. Γίνε με μένα ένα.
Όσες φορές κι αν λερωθείς. Όσες φορές κι αν πέσεις. Γίνε σαν χιόνι καθαρός. Θεό εσύ με έχεις.
Όταν θα έρθουν τα δεινά, εσείς μην φοβηθείτε. Τρέξτε για να προλάβετε. Να εξομολογηθείτε.
ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ
«Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΠΑΛΙ ΣΕ ΣΑΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ»!

Μεσ’ την Κωνσταντινούπολη ευρίσκομαι, παιδιά Μου. Η Παναγιά των Βλαχερνών ευρίσκεται κοντά Μου.
Τω τη Υπερμάχω ψάλεται μεσ’ την Αγιά Σοφία. Άγγελοι ετοιμάζουν τη Θεία Λειτουργία.
Έρχεται η ώρα τέκνα μου που «ευλογητός» θα πω. Τεκνία, η ώρα έφτασε. «Τα σα εκ των σων» να πω.
Οι Τούρκοι ετοιμάζονται το Αιγαίο να κουρσέψουν. Μα έρχεται η στιγμή στα χέρια μου να πέσουν.
Η Πόλις θα γίνει ελληνική. Λάμπει η Μ. Ασία. Λάμπει η Κωνσταντινούπολη και η Καππαδοκία.
Το αίμα των Μαρτύρων βοά σε μένα εμπρός. Το στόμα του Αρχάγγελου θα πει «Στώμεν καλώς».
Η Υπερμάχω Στρατηγός κρατάει το καντήλι, που άναβε στη Λειτουργία την μαύρη ώρα εκείνη.
Εγώ το αποφάσισα η Πόλις να τουρκέψει. Μα τώρα το υπόγραψα σε σας πάλι να έρθει.
Θα γίνει η Πόλη ελληνική. Χαρείτε Χριστιανοί. Απ’ την Κωνσταντινούπολη καμπάνα θ’ ακουστεί.
Προτού όμως σημαία ψηλά να υψωθεί, η Ελλάδα θα πονέσει και θα ταπεινωθεί.
Θα έρθετε εδώ με χαμηλό το βλέμμα. Θα έρθετε εδώ με κλάμα και με αίμα.
Μα όταν τότε θα ψαλεί ο ύμνος της Μητρός μου, τα άνθη θα ανθίσουν με μιας παντού στον κόσμο.
Θα ευωδιάζει όλη η γη. Θα ψάλλουν τα αηδόνια. Κι απ’ τις ψηλές τις κορυφές θα λιώσουνε τα χιόνια.
Ο αέρας θα πλημμυρίσει τη χάρη τη δική μου. Η κάθε μια αναπνοή θα έχει την ευχή μου.
Ο Παντοκράτωρ ομιλώ. Σας δίνω ευλογία. Απ’ τον Πανάγιο Τάφο σας ευλογώ τεκνία.

Αμήν και τω Θεώ δόξα !!!
πηγη geron-nektarios-o-
agioritis.blogspot.gr