ΗΠΑ: Έσπασε το απόστημα του κακοφορμισμένου ΚλιντοΟμπαμισμού! (Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου)

Το αναπάντεχο έγινε. Παρά τον τρομοκρατικό και ψυχολογικό καταιονισμό της προπαγάνδας ο αμερικανικός λαός οπλίστηκε με δύναμη και αποφασιστικότητα και με την ψήφο του έσπασε το κακοφορμισμένο οικογενειακό πολιτικό σύστημα, το οποίο επί ένα τρίτο του αιώνα αποδεκάτησε τον αμερικανικό λαό, κατέστρεψε χώρες και χώρες και πύργωσε τη διαφθορά μέσα το Λευκό Οίκο. Με το δυναμίτη της οργής, δεκάδες εκατομμύρια των κολασμένων της αμερικανικής Ηπείρου έσπασαν το χυδαίου κράμα της σάπιας οικογενειοκρατίας, η οποία τόσο χυδαία δράσασα, σχημάτισε την πεποίθηση ότι το κράτος και ο λαός των ΗΠΑ τους ανήκουν. Έστησαν το αισχρό παιχνίδι τους με τέτοια πρόστυχη πολιτική μαστοριά ώστε η Προεδρία ν’ αλλάζει χέρια μεταξύ συζύγων και κολλητών! Αντί ο μαύρος Πρόεδρος, οκτώ ολόκληρα χρόνια, να πράξει κάτι για την ανακούφιση της ζωής των καταπιεσμένων και πεινασμένων ομοχρώμων του έγινε battler της οικογένειας Κλίντον που υπηρέτησε την παγκοσμιοποίηση, την ομοφυλοφιλία, τις Αγορές και ανασκολόπισε κράτη και λαούς. Πρόκειται για τον ψευδοαντιρατσιστή Ομπάμα, στον οποίο οι Αμερικανοί ψηφοφόροι έδωσαν το 52% των ψήφων τους στις εκλογές του Νοεμβρίου 2008 και τον επανεξέλεξαν ελπίζοντας ότι δεν θα τους εξαπατήσει ως το τέλος. Ανάμεσα στους εξαπατηθέντες ήταν, ως ένα σημείο και ο γράφων, ο οποίος το 2008 έγραφε γι’ αυτόν: «Η εκλογή του συγκλόνισε την ανθρωπότητα. Ο «μαύρος» Πρόεδρος, ελκυστικός και πολιτικά γοητευτικός μ’ έναν αντιξύλινο πολιτικό λόγο και κάποια ανθρώπινα οράματα – που φυσικά δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν όλα – μαγνήτισε τα εκατομμύρια των άλλοτε αδιάφορων Αμερικανών ψηφοφόρων.. Η συμμετοχή τους έφθασε στο 66%». Συνέχιζα: «Η ελληνική κοινή γνώμη υποδέχθηκε ευχάριστα το γεγονός με πολλές προσδοκίες για τα εθνικά μας θέματα έστω και ως αυταπάτη.. Γύρω από τον νέο Πρόεδρο Ομπάμα άρχισε να πλέκεται ένας μύθος που παίρνει τη μορφή πολιτικού Μεσσία.. Σύσσωμη η Υφήλιος πανηγύρισε τη νίκη του». Επισημαίνοντας ότι «ενισχύθηκε από ένα μεγάλο τμήμα του αμερικανικού κεφαλαίου και του αμερικανικού κατεστημένου», κατέληγα: «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι λαϊκές μάζες ζυμώνονται και πλάθονται από την επίδραση της προπαγάνδας». Καταλήγοντας, διατύπωνα τους φόβους μου «αν τελικά το αμερικανικό κεφάλαιο δεν θα τον εμποδίσει να πραγματώσει μερικά τεστ, από τα όσα διακήρυξε χωρίς ν’ αποκλείεται ν’ αναδειχθεί και ως μοντέρνος εκπρόσωπος της μοντέρνας παγκοσμιοποίησης..». Αυτοί οι φόβοι μου του 2008 αποδείχθηκαν βάσιμοι και επιβεβαιώθηκαν. Ταυτίστηκε με τους Κλίντον, που είναι έμποροι των ιδεών και της πολιτικής. Όσο για την Ελλάδα του 2008, πάντα αυταπατώμενη, τον υποδέχθηκε με τα εξής πρωτοσέλιδα: «Καθημερινή»: «Η Αμερική γυρίζει σελίδα με Ομπάμα. Ιστορική Νίκη». «Η Αυγή»: «Προσδοκίες από τη νίκη Ομπάμα». «Το Βήμα»: «Στην εποχή του Ομπάμα». «Απογευματινή»: «Νέα Εποχή». «Ελευθεροτυπία»: «Ιστορική Επιλογή». «Τα Νέα»: «Γράφει ιστορία ο Ομπάμα». «Εστία»: «Ο θρίαμβος Ομπάμα γεννά ελπίδες», ενώ η «χώρα» του λαλίστατου.. αναλυτή θα γράψει: «Ένας μαύρος Μεσσίας στο Λευκό Οίκο» (Για το ζήτημα αυτό βλ. το έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία» εκδ. β’ «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2013, σελ. 391-395). Φυσικά τους ίδιους ύμνους έψελναν και οι ξένες εφημερίδες, ευρωπαϊκές και Αμερικανικές – με μόνη εξαίρεση στην Ελλάδα τον «Ριζοσπάστη», που έγραφε: «Ξανά τίποτα»! Ναι, η ανθρωπότητα χρόνια και χρόνια και από ελπίδα σε ελπίδα ξεκινά από το τίποτα και καταλήγει στο τίποτα ή και το υποτίποτα, όπως συμβαίνει τούτα τα χρόνια στην Ελλάδα των μνημονίων. Σ’ αυτό το τίποτα θα κολυμπήσει και ο νέος.. ακροδεξιός – όπως τον λένε τα εν Ελλάδι «προοδευτικά» παπαγαλάκια – πολυεκατομμυριούχος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Το μόνο θετικό: Έσπασε το οικογενειακό απόστημα. Έως ότου διαφθαρεί θα περάσει καιρός. Κάτι είναι και αυτό. Η μοίρα των λαών είναι να ζουν ανάμεσα στη σκύλα και στη Χάρυβδη. Ο διανοητής Γκαίτε μας είπε: «Ήρθαμε στη γη όχι για να λύσουμε προβλήματα αλλά για να θέσουμε νέα». Καλή αντοχή ως την άλλη τετραετία που θα γίνει ο απολογισμός του τίποτα. Αλίμονο από τους πεινασμένους που.. ελπίζουν! Μακάριοι οι μιζαδόροι.   Αθήνα 11/11/2016 ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Οι εκδόσεις «ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ» και ο συγγραφέας του έργου: «Η τοπική αυτοδιοίκηση στο πλαίσιο της Εθνικής Αντίστασης (1941-1944)», πολίτης Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου, σας καλούν στην παρουσίασή του, η οποία θα γίνει την Κυριακή, 20 Νοεμβρίου και ώρα 11, στο αμφιθέατρο ‘’Αντώνης Τρίτσης’’ του πολιτιστικού κέντρου του Δήμου Αθηναίων, οδός Ακαδημίας 60. Το βιβλίο – έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, θα παρουσιάσουν: Ο κορυφαίος της Εθνικής Αντίστασης Μανώλης Γλέζος και ο αντιστασιακός και τ. βουλευτής Βασίλης Μπρακατσούλας. Το συντονισμό της εκδήλωσης θα έχει ο Δρ. συγγραφέας Σπύρος Δημητρίου. Θα επακολουθήσει συζήτηση.   Οι καλούντες: Για τις εκδόσεις: «ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ» Γ. Δημητρούλιας και ο συγγραφέας Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου.   Υ.Γ. Πάτα το κουμπί και διέδωσε την παρουσίαση του βιβλίου. Έλα να μάθεις και έλα να συζητήσουμε.

Αντιδημοφιλείς Σκέψεις, του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου  (Από το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002). -«Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί τον εισηγητή, τον εμπνευστή και τον αρχιτέκτονα του λαϊκισμού, αυτού του αντιπολιτικού, αντικοινωνικού και αντιλαϊκού φαινομένου». -«Το κύριο «ιδεολογικό» όργανο του λαϊκισμού υπήρξε ο «αυριανισμός», με αρχιτέκτονες τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον άμεσο συνεργάτη του Γιώργο Κουρή». -«Τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του επισήμου λαϊκισμού στην Ελλάδα, αποτέλεσε η ιδρυτική διακήρυξη του «Κινήματος» που έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου 1974». -«Κορυφαία χαρακτηριστικά του λαϊκισμού είναι: η διγλωσσία, η αυτοαναίρεση των θέσεων και των επιλογών, ο κενολόγος βερμπαλισμός, η αφυδάτωση του πολιτικού λόγου». -«Λαϊκισμός σημαίνει: Παλινδρόμηση, παλιμβουλία, παλινωδία, και μια πολιτική πρακτική και θεωρία, που ενώ φαίνεται (εντελώς ψεύτικα) ότι οδηγεί μπροστά το λαό και την κοινωνία, τους γυρίζει πίσω και πολλές φορές, απίστευτα πίσω». -«Ο λαϊκισμός: Διαστρεβλώνει, εκχυδαΐζει και συσκοτίζει την αλήθεια. Παραποιεί τα γεγονότα, νοθεύει τις ιδεολογίες, αφυδατώνει τον πολιτικό λόγο και σε τελευταία ανάλυση συρρικνώνει την κοινωνική δυναμική και αποδεκατίζει τα πραγματικά κοινωνικά αιτήματα, πιθηκοποιώντας τη σκέψη στη συχνότητα του αρχηγικού λόγου και της αρχηγικής απόφασης». -«Ο λαϊκισμός του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου, δεν αποτελεί μόνο την τροχοπέδη και το υψωμένο ανάχωμα που εμποδίζει την Ελλάδα να κάνει βήματα προς τα εμπρός, αλλά συντελεί και στην αντιδημοκρατική διαπαιδαγώγηση των πολιτών και στον εθισμό τους να αλλοτριώνουν αυτή την υπέροχη κοινωνική και πολιτική ιδιότητα του πολίτη και να μετατρέπει τους πολίτες σε φανατικούς οπαδούς του κόμματος και του αρχηγού». -«Η πολιτική και πρακτική του πασοκικού λαϊκισμού, συντελεί στη διαμόρφωση όλων εκείνων των κοινωνικοπολιτικών και ψυχολογικών προϋποθέσεων που οδηγούν στην οικοδόμηση του αυταρχικού κράτους, μέσα στο οποίο η κοινωνία, όχι μόνο περιθωριοποιείται αλλά και ιδιωτικοποιείται κάτω από ένα έντονο κλίμα ατομικιστικού ανταγωνισμού» (Από το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002)