Ομπάμα: Αποχαιρετισμός και στις ελπίδες! Άνθρακες ο θησαυρός!

Μετά από τις τόσες και τόσες ελπίδες και αυταπάτες που καλλιέργησε η κυβέρνηση από την εδώ ΕΠΙΣΗΜΗ επίσκεψη του απερχομένου Προέδρου των ΗΠΑ, ο Πρόεδρος δεν ανταποκρίθηκε στοιχειωδώς στις προσδοκίες. Να γιατί: Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κατά την Προσφώνηση του, του έθεσε ευθέως τούτα τα τέσσερα εθνικά μας θέματα: Πρώτο: Συνθήκη της Λοζάνης και Τουρκικές απειλές. Δεύτερο: Κυπριακό Τρίτο: Όνομα των Σκοπίων Τέταρτο: Δημόσιο χρέος. Ο Πρόεδρος Ομπάμα απέφυγε επιμελώς να πει κάτι συγκεκριμένο και να ψελλίσει κάποια ενέργεια για τα τρία πρώτα. Τα αντιπαρήλθε ως ανύπαρκτα και ωσάν να μην άκουσε τίποτα. (Για το κυπριακό επανέλαβε αυτό πως λένε δεκάδες χρόνια «Δίκαιη και βιώσιμη λύση»). Για το δημόσιο χρέος αρκέστηκε να μας πει ότι «με τη λιτότητα δεν γίνεται ανάπτυξη». Αυτό διακηρύσσουν όλοι οι πεινασμένοι στην Ελλάδα. Μας είπε ακόμα ότι: «Θα στηρίζω πάντα την Ελλάδα», αλλά δεν μας είπε πως. Συνέστησε μεταρρυθμίσεις, ενώ η Ελλάδα ξεπούλησε ότι είχε. Τέλος, αισθανόμενος την ήττα από τον νεοεκλεγέντα διάδοχό του, δεν συγκρατήθηκε και τον κατηγόρησε για λαϊκισμό και ως επικίνδυνο. Μεγάλο πολιτικό ατόπημα που του άσκησε κριτική εκτός ΗΠΑ. Όσο για τους εκατοντάδες τηλεοπτικούς σχολιαστές και τα παπαγαλάκια των Αθηνών που «ανέλυσαν» τις θέσεις του, περιορίστηκαν ουσιαστικά μόνο στο χρέος! Ούτε μια φορά ακούστηκε το αίτημα του κ. Παυλόπουλου για το όνομα της Μακεδονίας. Όλοι οι Έλληνες….πατριώτες το νου τους στη μάσα! Συμπολιτεύσεις, αντιπολιτεύσεις, και….δημοσιογράφοι εντόπισαν τον πούρο πατριωτισμό τους στο στομάχι! Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών και σοσιαλιστών: Ικέτης και επαίτης στον Ομπάμα, τις αγορές και των Εταίρων! Εθνική αξιοπρέπεια: Την απώλεσε η Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Πατριωτισμός: Τον εναπόθεσαν στα βιβλιάρια καταθέσεων και στις λίστες των ληστών! Δυστυχώς, η λαιμητόμος σκούριασε, χρησιμοποιήθηκε μόνο μια φορά τον προπερασμένο αιώνα. Πότε θα εισαχθεί ο ορός αλήθειας για τη διαπίστωση του διακηρυσσόμενου πατριωτισμού; Καταλήγοντας θα έλεγα ότι στον… ιστορικό του λόγο – όπως τον χαρακτήρισαν οι επαίτες – ο αξιότιμος κ. Πρόεδρος μας άφησε ως παρακαταθήκη μερικές δεκάδες «πρέπει»! Οκτώ χρόνια που ήταν παντοδύναμος – αν ήταν γιατί δεν έπραξε μερικά απ’ αυτά;   Αθήνα 22/11/2016

Αντιδημοφιλείς Σκέψεις, του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου  (Από το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002). -«Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί τον εισηγητή, τον εμπνευστή και τον αρχιτέκτονα του λαϊκισμού, αυτού του αντιπολιτικού, αντικοινωνικού και αντιλαϊκού φαινομένου». -«Το κύριο «ιδεολογικό» όργανο του λαϊκισμού υπήρξε ο «αυριανισμός», με αρχιτέκτονες τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον άμεσο συνεργάτη του Γιώργο Κουρή». -«Τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του επισήμου λαϊκισμού στην Ελλάδα, αποτέλεσε η ιδρυτική διακήρυξη του «Κινήματος» που έγινε στις 3 Σεπτεμβρίου 1974». -«Κορυφαία χαρακτηριστικά του λαϊκισμού είναι: η διγλωσσία, η αυτοαναίρεση των θέσεων και των επιλογών, ο κενολόγος βερμπαλισμός, η αφυδάτωση του πολιτικού λόγου». -«Λαϊκισμός σημαίνει: Παλινδρόμηση, παλιμβουλία, παλινωδία, και μια πολιτική πρακτική και θεωρία, που ενώ φαίνεται (εντελώς ψεύτικα) ότι οδηγεί μπροστά το λαό και την κοινωνία, τους γυρίζει πίσω και πολλές φορές, απίστευτα πίσω». -«Ο λαϊκισμός: Διαστρεβλώνει, εκχυδαΐζει και συσκοτίζει την αλήθεια. Παραποιεί τα γεγονότα, νοθεύει τις ιδεολογίες, αφυδατώνει τον πολιτικό λόγο και σε τελευταία ανάλυση συρρικνώνει την κοινωνική δυναμική και αποδεκατίζει τα πραγματικά κοινωνικά αιτήματα, πιθηκοποιώντας τη σκέψη στη συχνότητα του αρχηγικού λόγου και της αρχηγικής απόφασης». -«Ο λαϊκισμός του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου, δεν αποτελεί μόνο την τροχοπέδη και το υψωμένο ανάχωμα που εμποδίζει την Ελλάδα να κάνει βήματα προς τα εμπρός, αλλά συντελεί και στην αντιδημοκρατική διαπαιδαγώγηση των πολιτών και στον εθισμό τους να αλλοτριώνουν αυτή την υπέροχη κοινωνική και πολιτική ιδιότητα του πολίτη και να μετατρέπει τους πολίτες σε φανατικούς οπαδούς του κόμματος και του αρχηγού». -«Η πολιτική και πρακτική του πασοκικού λαϊκισμού, συντελεί στη διαμόρφωση όλων εκείνων των κοινωνικοπολιτικών και ψυχολογικών προϋποθέσεων που οδηγούν στην οικοδόμηση του αυταρχικού κράτους, μέσα στο οποίο η κοινωνία, όχι μόνο περιθωριοποιείται αλλά και ιδιωτικοποιείται κάτω από ένα έντονο κλίμα ατομικιστικού ανταγωνισμού» (Από το έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002)