ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΜΑΣ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΠΕΤΑΜΕΝΑ-ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΑ..."Ο πρώτος είπεν αυτώ αγρόν ηγόρασα, και έχω ανάγκην εξελθείν και ιδείν αυτόν ερωτώ σε, έχε με παρητημένον" (Λουκ. 14.18).
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΤΥΠΑ, ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΡΧΕΤΥΠΟΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΥΙΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ… ΧΩΡΙΣ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΣΤΡΕΨΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΜΑΣ
ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ‘’ΠΡΟΣΩΠΟΥ’’
Γράφει ο Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Εκπαιδευτικός (Συνδικαλιστής)
Είναι πολύ ασθενική η πένα μας για να πιαστεί μ’ ένα τόσο σοβαρό και επίκαιρο θέμα που έχει σχέση με το «Πρόσωπό μας» ως Χριστιανοί, στην σύγχρονη και δικτυωμένη παγκόσμια κοινωνία (και όχι απαραίτητα , ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ!)…
Γι’ αυτό και δεν πρέπει να ξεχνούμε στο εξής, τη φράση κλειδί «Θέλουμε να ζήσουμε χριστιανικά»! (Μικρός Λόγος περί σεβασμού της διαφορετικότητας; Όχι βέβαια!!!).
Οι λέξεις τώρα «Πρότυπο», και «Αρχέτυπο», ας στέκονται δίπλα μας για να μας βοηθήσουν- ως λέξεις κλειδιά –για να ανοίξουμε την υπόθεση αυτή που καταταλαιπωρεί τον σύγχρονο Χριστιανό άνθρωπο, αλλά και τον «Ψευτοδιασημοποιημένο πιστό άνθρωπο» (που ακούει ΚΑΙ στο όνομα ‘’Βαρθολομαίος’’!).
-
-«Κύριε είστε διάσημος;», είπε με μεγάλο θαυμασμό ο μαθητής προς τον δάσκαλό του.
-
-«Ναι, αλλά κακός ή καλός; Άντε χάσου από εδώ…», ήταν η απάντηση του δεύτερου.
Ο μαθητής είχε ανοίξει την πόρτα του αθλητικού γραφείου (μου), πρόβαλε μόνο το κεφάλι του, ενώ το σώμα του όλο βρισκόταν καλυμμένο-κρυμμένο έξω από την πόρτα, και είπε (και άκουσε!) τον παραπάνω λόγο…
Αγαπητοί, είναι γνωστό ότι και ο τελευταίος Χριστιανός, μέσα στο «Σώμα» της Εκκλησίας μας, έχει την θέση και το ρόλο του αλλά και μια ιδιαίτερη «Δωρική Αξία»- Χαρίσματα. Μπορεί «Αστέρας με αστέρα διαφέρει», ή αλλιώς διάσημος με διάσημο διαφέρει αλλά και, Κάθε ένας Χριστιανός είναι κατά πρώτον «Σώμα Χριστού» με μόνη Κεφαλή του τον Χριστό και, ύστερα έχει και μια αξία! ανάλογα με την αγάπη που δείχνει και προς τον πλησίον, αλλά κυρίως προς τον Θεό Πατέρα που ζητάει από όλους εμάς να ακούμε και να μιλάμε (ΕΡΓΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ!) σύμφωνα με όσα μας είπε (Εντολές!) ο Υιός του, ο Κύριός μας και Κύριος των όλων.
Η αξία μας λοιπόν και ως Εκκλησία, δεν είναι άσχετη με την εφαρμογή των εντολών Του, και έτσι το κύριο έργο ημών των πιστών δεν είναι άλλο απ’ την άγια πρόσκληση όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων- που υπηρετούν ακόμη και σήμερα τις προσωπικές τους επιλογές και επιδιώξεις και που άθελά τους πράττουν και ΔΙΩΞΕΙΣ-για να εισέλθουν κανονικά στην "Μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία" Του, και να γίνουν "Λογικά πρόβατα"...
Το Θέμα Προσώπου, είναι «Θέμα Μετάβασης;» ή «Θέμα Μεταστροφής;»…
Θέμα «Προσώπου» λοιπόν ή θέμα «Μετάβασης»; Θέμα ελεύθερων προσωπικών επιλογών ή θέμα ηδονής, φιλοδοξίας και απιστίας; Θέμα μετάβασης’ Από τη ελεύθερη εγωιστική υποκριτική και εν συνόψη ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΥΠΑΚΟΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ… ή θέμα μεταστροφής του αιρετικού και λοιπού κόσμου’ Στην αληθινή υπακοή και ελευθερία, στην πίστη δηλαδή του Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού του υιού της Θεοτόκου Μαρίας;….
Η αξία μας τώρα, ως πιστών, ΠΟΥ δεν είναι άσχετη με την εφαρμογή των εντολών Του, αλλά και η αξιολόγησή μας ΠΟΥ είναι πάρα πολύ σχετική και άμεσα συνδυασμένη με τον όρο «Διωγμός», ας μας εισάγει στο μεγάλο θεολογικό διάλογο με τον «λοιπόν κόσμο» της ανομίας αλλά και με τον ίδιο μας τον "εαυτό"…
Η πάλη μας κατ’ ουσία σήμερα έχει να κάνει με την αξία-αξιολόγηση των «Προτύπων», και κυρίως του «Αρχέτυπου!», κάθε γνωστής και καινοφανούς θρησκείας… ή διαφορετικά με την αξιολόγηση των υποψηφίων «Χρήστων και Χριστών» που σήμερα διεκδικούν μια θέση στο «Πάνθεο και συγχρόνως Άθεο τηλεοπτικό μας στερέωμα»…
Νο 1 θέμα μας, θα λέγαμε σήμερα πως είναι η ανάδειξη ΕΝΟΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟΥ! ή διαφορετικά η επίσημη αναγνώριση του δικαιώματός μας να ορίζουμε εμείς οι ζωντανοί, κάθε 2000 Χρόνια, τον ΜΕΣΣΙΑ ΜΑΣ!!! Όσο για τον προσωπικό Θεό… άστο και άντε φτάστω!!!
Η «Αξία» του πιστού Χριστιανού ΚΑΙ ο «Βαθμός» του!
Η διαχρονική τώρα «Αξία» του πιστού Χριστιανού που έχει σχέση με το «έργο» του, μέσα από «ομάδες εργασίας» -μέσα και έξω από τα όρια της Μίας Εκκλησίας μας- αποκτά σήμερα ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η αξία πάλι του πιστού ως «Αξιόπιστου Δούλου», και όχι πλέον «Ελεύθερου τυχοδιώκτη!», έχει να κάνει με τον «Βαθμό δίωξής του».
Η φράση κλειδί, δηλ. ο «Βαθμός δίωξης» του πιστού, ανοίγει -για τα καλά- το θέμα μας, το περί ‘’Προσώπου’’ θέμα! Αν και όλα αυτά αποτελούν μια απλή εισαγωγή που μας εισάγει στο Νο 1 πρόβλημα της «Κοινωνίας» μας, του τρόπου δηλ. «Επικοινωνίας» μας με τους πάσης φύσεως διεστραμμένους θεολογικούς νόες, μέσα και έξω…. καλόν είναι να πάρουμε σοβαρά υπόψη και τα παρακάτω λόγια του αείμνηστου γέροντά μας, του π. Αυγουστίνου Καντιώτη, που λέγει:
- «Εκεί πάμε. Θα επανέλθουμε στους αποστολικούς χρόνους. Αυτό θα γίνη ή μέσα από την Εκκλησία ή απ’ έξω με εξωτερικό διωγμό…. Κάθε Χριστιανός ένας μικρός Χριστός είνε. Και ακριβώς επειδή είνε ένας μικρός Χριστός, δια τούτο διώκεται. Για τους κεκοιμημένους αγίους δεν ενδιαφέρονται οι διώκται’ όπου όμως εμφανιστή ένας ζωντανός Χριστιανός αρχίζει ο πόλεμος. Γι’ αυτό είπε κάποιος άθεος των Παρισίων’ Με την Εκκλησία τελειώσαμε, αλλά τι κάνουμε τώρα με τους Χριστιανούς;…» [1]
Αλήθεια, Τι κάνουμε τώρα με τους κατ’ όνομα Χριστιανούς που κρύβουν το πρόσωπό τους (και δεν ομιλούν), που κάνουν πως δεν ακούνε και πως δεν βλέπουν τους διάσημους επισκόπους, πατριάρχες και αρχιεπισκόπους μας, αλλά και τους πανεπιστημιακούς θεολόγους του κάκιστου καιρού μας; … που δημόσια και «γυμνή τη κεφαλή» κηρύττουν αλλότριες –ανθρωποκεντρικές Εντολές;… και με τον πλέον επίσημο τρόπω;… [π.χ. «Αγία και μεγάλη Σύνοδος»!!!]
Αδελφοί, τα αυτιά και τα μάτια (ΜΑΣ) είναι μέρος του προσώπου (ΜΑΣ) και βρίσκονται επάνω ψηλά-ψηλά, και μας Διδάσκουν αιώνες τώρα ότι’ όταν χρειάζεται, όταν προσβάλλεται και αλλοιώνεται-διαφοροποιείται η Ορθόδοξη πίστη ΜΑΣ και διδασκαλία των αγίων πατέρων ΜΑΣ, θα πρέπει νε στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων! εκτός και αν δεν μπορούμε λόγω φυσικής ή πνευματικής (προσωπικής) αδυναμίας μας, μιας και
- «Σήμερα τα μέσα, που μεταχειρίζονται οι διώκται, είναι επιστημονικά και η εποπτεία είναι φοβερά. Το δίκτυο της κατασκοπίας είνε τρομερό. Τα πάντα ερευνούν και εξετάζουν…. [όμως δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά!] Εάν υποθέσουμε, ότι ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και μένουν εδώ στην πόλι 200 με 300 Χριστιανοί, οι οποίοι [(με θάρρος ανοίξουν το θέμα και)] θα πουν «Θέλουμε να ζήσουμε χριστιανικά», δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά. Οι άλλοι, ό,τι θέλουν ας κάνουν. Και χαύρα και τζαμί να κτίσουν, δεν θα έχουμε καμμιά ευθύνη. Δε βλέπεις…» [1] [Λόγια του π. Αυγουστίνου Καντίωτη]
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Αδελφοί, τα «αυτιά και τα μάτια» αποτελούν μέρος του «προσώπου», και όταν ο πιστός μιλάει δημόσια για τα πράγματα της Εκκλησίας μας, τότες αξιώνεται να σκέφτεται τα «περί προσώπου», τότε και μόνο τότε γίνεται «Μικρός Χριστός», γιατί και Εκείνος ο πάλι Ερχόμενος, ήρθε’
- «Για να πει την αλήθεια: «εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήλυθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία» (Ιωάν. ιη’, 37). Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα και γι’ αυτό ήρθα στον κόσμο, για να φανερώσω την αλήθεια
- Για να είναι το φως τον κόσμο: «εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πας ο πιστεύων εις εμέ εν τη σκοτία μη μείνη» (Ίωάν. ιβ’, 46.) Εγώ ήρθα στον κόσμο σαν το φως, έτσι ώστε όποιος πιστεύει σε μένα να μη μείνει στο σκοτάδι
- Για να δώσει ζωή στους ανθρώπους: «εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν» (Ιωάν. ι’, 10). Εγώ ήλθα για να έχουν (τα λογικά μου πρόβατα) ζωή, και μάλιστα περίσσια ζωή
- Για να σώσει τους χαμένους: «ήλθε γαρ ο υιός του ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» (Ιωάν. ι’, 10). Ο Υιός του ανθρώπου ήρθε για να αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους
- Για να καλέσει σε μετάνοια τους αμαρτωλούς: «ου χρείαν έχουσιν οι υγιαίνοντες ιατρού, αλλ οι κακώς έχοντες· ουκ ελήλυθα καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Λουκ. ε’, 31-32). Δεν έχουν ανάγκη από ιατρό όσοι είναι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι. Δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια αυτούς που νομίζουν πως είναι ευσεβείς…»[2] ( Γιατί ήλθε ο Χριστός στον κόσμο;)
Αδελφοί, τονίζουμε τέλος ότι οι αναφορές μας σε πρόσωπα της μητροπόλεως μας δεν έχουν να κάνουν με κάποια εμπάθεια μας προς τα πρόσωπά τους αλλά μόνο στο ότι κατέχουν υψηλές θέσεις και από εκεί θα έπρεπε να ακούν και να βλέπουν ποιο μακριά και να φωνάζουν ποιο δυνατά από όλους –και στην κατάλληλη στιγμή-για όλους εμάς τους απλούς λαϊκούς.
Δεν βλέπεις; …Δεν ζητάς, και δεν τους παρακαλάς;… Ευθύνη δεν θα ‘χεις;
ΜΕ ΤΙΜΗ
ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016 [+1773 ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΕΚ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ]
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] (ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ, Κοζάνη 2006, Σύνθεσις-επιμέλεια-σημειώσεις-
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου