Πολύ αργά για δάκρυα...

http://www.antinews.gr/action.read/ellada/polu-arga-gia-dakrua-/4.110877

Μια ωραία ιστορία κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και αποτελεί την ιστορία της Ελλάδας από τη Μεταπολίτευση και μετά, ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης και της γιγάντωσης του ΣΥΡΙΖΑ και... του λαϊκισμού.

Είναι η ιστορία της Χαρούλας Αλεξίου η οποία σαν μετανοήσασα παρθένα θυμήθηκε την υπόθεση των «κόκκινων γαντιών» και των καθαριστριών που έγιναν σύμβολο στον αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ για να ανέλθει στην εξουσία.

Ο αγώνας των καθαριστριών, κυρίως του Δημοσίου οι οποίες, όπως είχε αποκαλύψει πριν δύο χρόνια το Antinews, έπαιρναν μισθούς ακόμη και πάνω από 2 χιλιάδες ευρώ. Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ τότε, πάνω στην επαναστατική του έξαρση χρειαζόταν έναν... λαϊκό αγώνα. Χρειαζόταν τις καθαρίστριες, ένα επάγγελμα ιδιαίτερα «συμπαθές» στον υπόλοιπο κόσμο. Οι καθαρίστριες, οι οδοκαθαριστές, οι σκουπιδιάρηδες προκαλούν πάντα τη συμπάθεια, τον σεβασμό στον κόσμο, αφού είναι κάποιοι από εμάς.

Πήρε λοιπόν ο Τσίπρας, η Ζωή, η Βαλαβάνη, ο Στρατούλης, η Δούρου αγκαζέ τις καθαρίστριες, έβαλε και την ταλαιπωρημένη Κούνεβα να ξημεροβραδιάζεται στο πεζοδρόμιο έξω από το υπουργείο Οικονομικών και η εικόνα στήθηκε μια χαρά κατά της κακής και ανάλγητης κυβέρνησης που διώχνει τις καθαρίστριες, τα παιδιά του λαού.

Αλλά όπως συμβαίνει στην Μεταπολίτευση, χρειαζόταν και μια συναυλία διαμαρτυρίας. Κι ένας τραγουδιστής από τους επαγγελματίες διαμαρτυρόμενους. Αυτούς δηλαδή που πάνε όπου το άδικο πνίγει το... δίκιο. Κάνουν τις δημόσιες σχέσεις τους, πουλάνε αριστεροσύνη και ευαισθησία και μαζί πουλάνε και εισιτήρια για τις άλλες συναυλίες ή CD με τα νέα τους τραγούδια.

Έτσι και οι καθαρίστριες μαζεύτηκαν ένα όμορφο καλοκαιρινό βράδυ στο Σύνταγμα, μαζί με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και την Χαρούλα μας. Πήραν τα κόκκινα, καθαρά γάντια τους, έδωσαν και στην αοιδό τα δικά της και μαζί σήκωσαν στον αέρα τα χέρια για να δείξουν την οργή και την αποφασιστικότητα. Τα κόκκινα γάντια έγιναν το σύμβολο του νέου... Πολυτεχνείου του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν ό,τι χρειαζόταν στην έφοδο προς την εξουσία. Μαζί με τον πολύμηνο αγώνα των καθαριστριών και τα αντίσκηνα έξω από το υπουργείο Οικονομικών, το άντρο του καπιταλισμού, φτιάχτηκε η εικόνα του επαναστατημένου λαού. Τα γάντια έγιναν σύμβολο, η Χαρούλα Αλεξίου έγινε μπροστάρισσα στους αγώνες και κατάφερε με τον ΣΥΡΙΖΑ παρέα να κερδίσουν τον αγώνα. Ο Αλέξης μπήκε στο Μαξίμου και φώναξε και τις καθαρίστριες για να φωτογραφηθεί μαζί τους. Τότε δεν φορούσαν γάντια αλλά είχαν τα χέρια σηκωμένα ψηλά κι έκαναν το σύμβολο της νίκης. Είχαν νικήσει, δικαιώθηκαν και μάλιστα έγιναν όχι πια καθαρίστριες αλλά... δημόσιοι υπάλληλοι στα δικαστήρια.

Και κάπως έτσι γράφονται οι όμορφες ιστορίες στην Ελλάδα. Με την αριστερά να κυριαρχεί, με τους επαγγελματίες διαμαρτυρόμενους να πουλάνε δίσκους και προοδευτική μούρη και στο τέλος να καταλαβαίνουν αίφνης ότι ξεγελάστηκαν. «Δεν περίμενα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα οικειοποιηθεί τον αγώνα και τα κόκκινα γάντια» είπε η Χαρούλα σε μια έξαρση ειλικρίνειας. Πολύ αργά για δάκρυα. Άλλωστε την αποστολή που της είχαν αναθέσει την εκτέλεσε μια χαρά.

Το λάβαρο της επανάστασης, τα κόκκινα γάντια έμοιαζαν με το σφυροδρέπανο του ΚΚΕ. Ήταν το νέο «τείχος του Βερολίνου» που έριξαν οι επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ και το τραγούδι "Wind of change" να παιανίζει. Ήταν ο Κινέζος μπροστά στο τανκ της πλατείας Τιενανμέν και η υψωμένη γροθιά όλων των επαναστατών, κανονικών και γιαλαντζί.

Πόσο όμορφα κι αθώα χρόνια που τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσε Γκεβάρα τα ξέχασαν και τα «βρόμισαν». Οι καθαρίστριες «άραξαν» στο Δημόσιο, η ΝΔ είναι στην αντιπολίτευση και η Χαρούλα ξαφνικά είδε το φως το αληθινό. «Δεν ήξερε, δεν περίμενε, δεν το πίστευε». Όπως και χιλιάδες Έλληνες...