Η πρώτη Ελληνική ταινία μετά από δεκαετίες για την Εθνεγερσία του 1821 δεν είχε την παραμικρή κρατική αρωγή (ΒΙΝΤΕΟ)

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2016/10/1821.html

Η τελευταία φορά κατά την οποία υπήρξε εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή που να αναφέρεται στην Εθνεγερσία του 1821 βρίσκεται στα χρόνια του Στρατιωτικού Καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967.

Πριν λίγες ημέρες πληροφορηθήκαμε ότι πρόκειται να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη η επική ιστορία 120 Βλάχων από τη Σαμαρίνα των Γρεβενών, οι οποίοι τον Απρίλιο του 1826 έσπευσαν να βοηθήσουν τους Μεσολογγίτες στην πολιορκία της πόλης τους (από εκεί βγήκε και το δημοτικό «Παιδιά της Σαμαρίνας»). Πρόκειται για την κινηματογραφική ταινία ιστορικού περιεχομένου με τίτλο “Έξοδος 1826” και όπως αναφέρει στην εφημερίδα “Δημοκρατία” ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Βασίλης Τσιακάρας, «η προεργασία του φιλμ ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια, διότι θέλαμε να κάνουμε μεγάλη και σωστή έρευνα». 

«Ανατρέξαμε σε ιστορικές πηγές, διάβασα ξανά το έργο του βαλκανιστή Αχιλλέα Λαζάρου για την προέλευση των Βλάχων, αλλά και απομνημονεύματα - με λίγα λόγια, ό,τι ιστορικό βιβλίο έχει γραφτεί πέρασε από τα χέρια μας. Επιπλέον, μιλήσαμε με καθηγητές του ΑΠΘ κι έτσι δημιουργήθηκε η πλοκή, η οποία "παντρεύει" τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία, την προφορική παράδοσή μας και φυσικά τη μυθοπλασία. Δεν θα μπορούσε να γίνει μια ταινία χωρίς μυθοπλασία».

Αναλυτικότερα, η ιστορία του φιλμ μιλά για τη δύσκολη πορεία των αγωνιστών από την Σαμαρίνα προς το Μεσολόγγι, προκειμένου να ενωθούν με τους Ελληνες, που ήταν κλεισμένοι πίσω από τα τείχη της πόλης. Η διαδρομή τους, τα μυστικά περάσματα μέσα από βουνά, αλλά και οι σχέσεις τους με τις γυναίκες τους, που έμειναν πίσω, είναι μερικά από τα στιγμιότυπα που παρουσιάζονται. Από το φιλμ κάνουν πέρασμα ο τούρκος φύλαρχος της Αρτας, αλλά και ο Ιμπραήμ Πασάς.

Για την ιστορία, από τους συνολικά 120 Σαμαριναίους που πήγαν στο Μεσολόγγι, κατόρθωσαν να επιστρέψουν πίσω μονάχα οι 33. «Έχω την πεποίθηση ότι κάποιος που θα δει την ταινία θα γυρίσει στο σπίτι του έχοντας συνειδητοποιήσει πως οι Έλληνες μπορούμε να αλλάξουμε την τύχη μας μονάχοι μας. Δεν πρέπει να περιμένουμε κανέναν. 

Νομίζω ότι ένα τέτοιο φιλμ θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ποια είναι η θέση και ο ρόλος μας στην κοινωνία, ειδικά αυτή την κρίσιμη περίοδο για τη χώρα μας» λέει ο Τσικάρας. Στόχος των συντελεστών είναι το φιλμ να βγει στις αίθουσες τον Μάρτιο του 2017, ώστε να συμπέσει με τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.

Εννοείται ότι στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, των Μνημονίων, του εθνομηδενισμού, της πολυπολιτισμικότητας και της ελληνοτουρκικής φιλίας ένα τέτοιο εγχείρημα δεν θα μπορούσε να έχει την παραμικρή βοήθεια από τους αρμόδιους φορείς. 

Οπως εξηγεί ο σκηνοθέτης, η ταινία είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή, η οποία δεν βασίστηκε στην κρατική αρωγή, παρά μόνο στην ιδιωτική πρωτοβουλία: «Είναι παντελής η έλλειψη του κράτους από αυτό το φιλμ. Είχαμε κάνει κάποιες κινήσεις στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, όμως οι απαντήσεις που λάβαμε από αυτούς ήταν στα όρια της ειρωνείας. 

Προσπαθήσαμε να βρούμε μόνοι μας πόρους, έχοντας φυσικά τη βοήθεια κάποιων επιχειρηματιών οι οποίοι μας πίστεψαν, διότι η ελληνική Ιστορία μάς αφορά όλους. Μας έλεγαν κάποιοι "δεν θα τα καταφέρετε", όμως αυτή η άρνηση μας πείσμωσε. Ξέρετε, τα κινηματογραφικά πράγματα είναι λίγο αθηνοκεντρικά. Αν είσαι από τη Θεσσαλονίκη, είναι σαν να λέμε ότι είσαι από τον Αμαζόνιο!».

Εάν, βεβαίως, η θεματολογία της ταινίας αφορούσε τον “ρατσισμό” κατά των λαθρομεταναστών, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι ή παρουσίαζε με επαινετικό τρόπο την διαδρομή ζωής κάποιου περιθωριακού και παρακμιακού τύπου βουτηγμένου στην πρέζα, τότε το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου θα έβαζε βαθειά το χέρι στην τσέπη. Όταν, όμως, πρόκειται για μια ταινία πατριωτικού περιεχομένου, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση, τότε αδιαφορεί πλήρως.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

πηγή